Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 września 2016 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie XX Wydział Gospodarczy w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 7 września 2016 r. w Warszawie

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością spółki komandytowej w W.

przeciwko M. W.

o ustalenie

I.  oddala powództwo;

II.  zasądza od powódki (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością spółki komandytowej w W. na rzecz pozwanego Miasta S. W. kwotę 7.200 zł (siedem tysięcy dwieście złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

SSO Katarzyna Kisiel

Sygn. akt XX GC 62/15

UZASADNIENIE

(...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa z siedzibą w W. (dalej jako: (...) sp. z o.o. sp. k. w W.) dnia 29 maja 2012 r. wniosła
do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Warszawie (dalej jak: SKO)
o zmianę od dnia 1 stycznia 2013 r. stawki procentowej opłaty za użytkowanie wieczyste nieruchomości gruntowej o nr ewidencyjnym (...) z obrębu (...)
o powierzchni 3.524 m ^{( 2)}, położonej przy ul. (...) w W., uregulowanej w księdze wieczystej KW nr (...) (dalej jako: nieruchomość), z 3%
na 1% ceny nieruchomości. Uzasadniając wniosek (...) sp. z o.o. sp. k. w W. wskazała, że zmiana stawki procentowej opłaty za użytkowanie wieczyste nieruchomości związana jest z trwałą zmianą sposobu jej użytkowania, powodując zmianę celu, na który została oddana w użytkowanie wieczyste oraz przejawiającą się w wydaniu przez Prezydenta (...) W. prawomocnej decyzji o pozwoleniu na budowę na nieruchomości budynku mieszkalnego z funkcjami towarzyszącymi.

Zdaniem powódki trwała zmiana sposobu korzystania z nieruchomości, powodująca zmianę celu, na który nieruchomość została oddana w użytkowanie wieczyste, następuje już z chwilą wydania pozwolenia na budowę budynku mieszkalnego, bowiem wydanie takiego pozwolenia kończy wstępny etap przygotowań do realizacji inwestycji i pozwala na przystąpienie do budowy.

Powódka na mocy umowy sprzedaży z dnia 8 listopada 2006 r., nabyła prawo użytkowania wieczystego nieruchomości. Zgodnie z treścią umowy nieruchomość została przeznaczona pod zabudowę hotelem, obiektem kultury lub biurowym
z usługami ponadlokalnymi, obiektem mieszkalnym lub biurowo-mieszkalnym
z parkingiem i garażami. Decyzją Prezydenta (...) W. nr (...)
z dnia 1 grudnia 2008 r. zatwierdzono projekt budowlany oraz udzielono powódce pozwolenia na budowę budynku wysokościowego mieszkalno – usługowego
z funkcjami towarzyszącymi na nieruchomości. Następnie decyzją Prezydenta
(...) W. nr (...) z dnia 31 grudnia 2010 r. zmieniono powyżej wskazaną decyzję o pozwoleniu na budowę i zatwierdzono zamienny projekt budowlany budynku wysokościowego mieszkalno-usługowego z funkcjami towarzyszącymi. Kolejną decyzją Prezydenta(...) W. nr (...)
z dnia 23 grudnia 2011 r. zmieniono decyzję o pozwoleniu na budowę
nr (...) zmienioną decyzją nr (...) i zatwierdzono zamienny projekt budowlany budynku wysokościowego mieszkaniowego z funkcjami uzupełniającymi: handel, usługi, biura, kultura z garażem
podziemnym (wniosek – k.86-88).

Orzeczeniem Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Warszawie
z dnia 10 marca 2014 r. oddalono złożony wniosek. W uzasadnieniu orzeczenia wskazano, iż (...) sp. z o.o. spółka komandytowa w W. prowadzi intensywne prace budowlane na nieruchomości i rozpoczęła sprzedaż mieszkań w budowanym obiekcie. Powyższe jednak nie przesądzało zdaniem SKO, o tym, że inwestycja nie zostanie przerwana, co prowadzić będzie do wygaśnięcia decyzji o pozwoleniu na budowę. Z uwagi na powyższe SKO wskazało, że trudno stwierdzić, iż doszło do trwałej zmiany sposobu korzystania z nieruchomości, jeżeli prace budowlane mogą zostać przerwane, a nawet całkowicie zaniechane (orzeczenie – k.47-49).

Od orzeczenia Samorządowego Kolegium Odwoławczego (...) sp. z o.o. sp. k. w W. wniosła sprzeciw w dniu 15 kwietnia 2014 r., a sprawa została przekazana tutejszemu Sądowi na podstawie przepisu art. 80 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 roku o gospodarce nieruchomościami, zgodnie z którymi, z chwilą wniesienia przez właściwy organ sprzeciwu od orzeczenia Samorządowego Kolegium Odwoławczego, Kolegium przekazuje właściwemu Sądowi akta sprawy wraz ze sprzeciwem, a wniosek o ustalenie, że aktualizacja opłaty jest nieuzasadniona albo jest uzasadniona w innej wysokości (art. 78 ust. 2 ustawy o gospodarce nieruchomościami) zastępuje pozew.

W sprzeciwie powódka, wniosła o zmianę stawki procentowej opłaty rocznej za użytkowanie wieczyste nieruchomości z 3% na 1% ceny nieruchomości począwszy od dnia 1 stycznia 2013 r., z uwagi na trwałą zmianę sposobu korzystania
z nieruchomości powodującą zmianę celu, na który została ona oddana
w użytkowanie wieczyste oraz przejawiająca się w wydaniu przez Prezydenta
(...) W. prawomocnej decyzji o pozwoleniu na budowę na nieruchomości budynku mieszkalnego z funkcjami towarzyszącymi, rozpoczęciu oraz kontynuowaniu przez powódkę procesu budowalnego, jak również rozpoczęciu oraz kontynuowaniu sprzedaży mieszkań w budowanym obiekcie, ewentualnie o zmianę stawki procentowej opłaty rocznej za użytkowanie wieczyste nieruchomości z 3%
na 1% ceny nieruchomości począwszy od dnia 1 stycznia 2014 r., z uwagi na trwałą zmianę sposobu korzystania z nieruchomości powodującą zmianę celu, na który została ona oddana w użytkowanie wieczyste oraz przejawiająca się w uzyskaniu przez powódkę z dniem 27 grudnia 2013 r. ostatecznej Decyzji Powiatowego Inspektora Budowlanego dla (...) W. udzielającej pozwolenia na użytkownie budynku mieszkalno-usługowego wraz z funkcjami towarzyszącymi posadowionego na nieruchomości, jak też wniosła o zasądzenie od strony pozwanej na rzecz powódki kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych (sprzeciw – k.4-13).

W odpowiedzi na pozew Miasto S. W. wniosło o oddalenie powództwa oraz o zasądzenie od powódki na rzecz pozwanej zwrotu kosztów procesu. Pozwany wskazał, iż powódka w dniu 17 listopada 2014 r. złożyła ponowny wniosek o zmianę stawki procentowej, do którego załączyła decyzję Powiatowego Inspektora Budowlanego nr (...) z dnia 12 rudnia 2013 r. udzielającą powódce pozwolenia na użytkowanie budynku wysokościowego mieszkalno-usługowego z funkcjami towarzyszącymi. Do wniosku dołączono dokumenty, które świadczyły o tym, że część budynków jest w przeważającym stopniu przeznaczona na cele mieszkalne, dlatego też oświadczeniem z dnia 25 marca 2015 r. zmieniono na 1% stawkę procentową opłaty z tytułu użytkowania wieczystego udziału należącego do powódki, ze skutkiem od dnia 1 stycznia 2015 r. W stosunku do udziału powódki w lokalu niemieszkalnym – garażu wielostanowiskowego, stawka procentowa opłaty rocznej pozostała w wysokości 3%, bowiem w dniu złożenia wniosku o zmianę stawki procentowej, lokal stanowił odrębną własność i był przeznaczony na cele niemieszkalne.

Zdaniem pozwanego o trwałej zmianie sposobu korzystania z nieruchomości powodującej zmianę celu, na który nieruchomość została oddana w użytkowanie wieczyste i skutkujące zmianą stawki procentowej opłaty rocznej, można mówić dopiero po zakończeniu robót budowalnych i uzyskaniu przez inwestora pozwolenia na użytkowanie obiektu budowlanego. W niniejszej sprawie wznoszone przez powoda budynki miały funkcję mieszaną, a pozwolenie na budowę było dwukrotnie zmieniane, co tworzyło stan niepewności (odpowiedź na pozew k. 356-362).

W dalszym toku postępowania strony podtrzymywały wyżej zaprezentowane stanowiska.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Na mocy umowy sprzedaży z dnia 8 listopada 2006 r., zawartej w formie aktu notarialnego (...) sp. z o.o. sp. k. w W. nabyła od Fundacji (...) w W. prawo użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowej o numerze ewidencyjnym (...) z obrębu (...) o powierzchni 3.524 m ^{( 2)}, położonej przy ul. (...) w W., uregulowanej w księdze wieczystej
(...) nr (...). Zgodnie z treścią umowy, nieruchomość przeznaczona została pod zabudowę hotelem, obiektem kultury lub biurowym z usługami ponadlokalnymi, obiektem mieszkalnym lub biurowo – mieszkalnym z parkingiem
i garażami. Opłata roczna za użytkowanie wieczyste nieruchomości wyniosła 3% jej ceny.

Dowód: okoliczności bezsporne potwierdzone dowodami z dokumentów
w postaci: aktu notarialnego z dnia 9 czerwca 1995 r. – k.15-21 i k.135-138, aktu notarialnego z dnia 8 listopada 2006 r. - k.22-37 i k.141-148, aktu notarialnego z dnia 24 lipca 2009 r. – k.38-44 i k.149-152, aktu notarialnego z dnia 21 lutego 1997 r. – k.139-140, wyciągu z Księgi Wieczystej –k.174-208 i k.377-412, k.442-495,
a także dowodem z przesłuchania strony powodowej M. W. - protokół z rozprawy z dnia 7 września 2016 r.– k.522-524.

Decyzją Prezydenta (...) W. nr (...) z dnia 1 grudnia 2008 r. zatwierdzono projekt budowlany oraz udzielono powódce pozwolenia na budowę budynku wysokościowego mieszkalno – usługowego z funkcjami towarzyszącymi na nieruchomości. Decyzją nr (...) z dnia 31 grudnia 2010 r. zmieniono powyższą decyzję i zatwierdzono projekt budowlany budynku wysokościowego mieszkalno – usługowego z funkcjami towarzyszącymi. Kolejną decyzją Prezydenta (...) W. nr (...) z dnia 23 grudnia 2011 r. zmieniono decyzję
nr (...) z dnia 1 grudnia 2008 r. i zatwierdzono zamienny projekt budowlany budynku wysokościowego mieszkaniowego z funkcjami uzupełniającymi: handel, usługi, biura, kultura, z garażem podziemnym.

Dowód: okoliczności bezsporne potwierdzone dowodami z dokumentów
w postaci: decyzji – k.92-95, decyzji – k.96-98, decyzji – k.99-100, projektu budowlanego – k.101-124, projektu budowlanego – k.125-128, projektu budowlanego – k.129-134.

Dnia 29 maja 2012 r. powódka skierowała do Burmistrza D. Ś. (...). W. wniosek o zmianę od dnia 1 stycznia 2013 r. stawki procentowej opłaty za użytkowanie wieczyste nieruchomości z 3% na 1 % ceny nieruchomości.
W celu uzasadnienia wniosku powódka wskazała, że decyzje zatwierdzające projekt budowlany oraz udzielające pozwolenia na budowę przedmiotowej nieruchomości, wskazują na trwałą zmianę sposobu korzystania z nieruchomości. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 9 lipca 2012 r., w którym wyjaśniono, że inwestycja została rozpoczęta i nie została jeszcze ukończona, zaś wybudowanie budynku
w stanie surowym zamkniętym planowane jest na dzień 30 kwietnia 2013 r.

Dowód: okoliczności bezsporne potwierdzone dowodami z dokumentów
w postaci: wniosku z dnia 29 maja 2012 r. – k.86-89, pisma
z dnia 9 lipca 2012 r. – k.83-84, pisma z dnia 26 czerwca 2012 r. – k.85, wyciągu z Dziennika budowy – k.209.

W dniu 31 lipca 2012 r. odmówiono powódce zmiany stawki procentowej z 3% na 1 % opłaty rocznej za użytkowanie wieczyste nieruchomości.

Dowód: okoliczność bezsporna potwierdzona dowodem z dokumentu
w postaci: orzeczenia – k. 78-82, pisma z dnia 24 sierpnia 2013 r. – k.67-69.

Dnia 31 sierpnia 2012 r. powódka skierowała do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Warszawie wniosek o ustalenie niezasadności oświadczenia zarządu D. Ś. (...) W. o odmowie zmiany od dnia
1 stycznia 2013 r. stawki procentowej opłaty za użytkowanie wieczyste nieruchomości. W dniu 15 maja 2013 r. powódka uzupełniła złożony wniosek, poprzez wskazanie, iż jeszcze w 2012 r. rozpoczęła sprzedaż mieszkań
w budowanym obiekcie, zawarła szereg umów deweloperskich i umów przedwstępnych sprzedaży lokali mieszkalnych.

Dowód: okoliczności bezsporne potwierdzone dowodami z dokumentów
w postaci: wniosku z dnia 31 sierpnia 2012 r. wraz
z załącznikami – k. 211-318, protokołu z rozprawy – k.70-71, pisma
z dnia 28 czerwca 2013 r. – k. 74-77, pisma z dnia 15 maja 2013 r. –k.162-165, a także dowodem z przesłuchania strony powodowej M. W. - protokół z rozprawy z dnia 7 września 2016 r.– k.522-524.

W dniu 12 grudnia 2013 r. Powiatowy Inspektor Budowlany decyzją
nr (...) udzielił powódce pozwolenia na użytkowanie budynku wysokościowego mieszkalno-usługowego z funkcjami towarzyszącymi: handel, usługi, biura, kultura i z garażem podziemnym na nieruchomości.

Dowód: okoliczność bezsporna potwierdzona dowodami z dokumentów
w postaci: orzeczenia – k. 53-55 i k.61-63, orzeczenia w przedmiocie sprostowania omyłki – k.56-57 i k.64-65, pisma z dnia 28 lutego 2014 r. – k.50-52 i k.58-60.

W dniu 10 marca 2014 r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Warszawie odmówiło zmiany stawki procentowej z 3% na 1 % opłaty rocznej za użytkowanie wieczyste nieruchomości.

Dowód: okoliczność bezsporna potwierdzona dowodem z dokumentu
w postaci orzeczenia – k. 47-49.

Od powyższego orzeczenia w dniu 15 kwietnia 2014 r. (...) sp. z o.o. sp. k. w W. wniosła sprzeciw.

Dowód: okoliczność bezsporna potwierdzona dowodem z dokumentu
w postaci sprzeciwu – k. 4-13.

Ponowny wniosek o zmianę stawki procentowej z 3% na 1% powódka złożyła w dniu 17 listopada 2014 r.

Dowód: okoliczność bezsporna potwierdzona dowodami z dokumentów
w postaci: wniosku – k.364-365, pisma z dnia 16 grudnia 2014 r. – k.367, pisma z dnia 26 stycznia 2015 r. –k.268-374, pisma z dnia 26 stycznia 2015 r. – k.368-374.

W dniu 25 marca 2015 r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w W. zmieniło na 1% stawkę procentową opłaty z tytułu użytkowania wieczystego udziału wynoszącego (...) części gruntu nieruchomości ze skutkiem
od dnia 1 stycznia 2015 r.

Dowód: okoliczność bezsporna potwierdzona dowodem z dokumentu
w postaci wypowiedzenia stawki procentowej opłaty rocznej i ustalenie nowej wysokości – k. 375-376.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o twierdzenia stron wyraźnie przyznane, bądź niezaprzeczone przez przeciwnika (art. 229 k.p.c.
oraz art. 230 k.p.c.) oraz dokumenty zgromadzone w aktach sprawy, których prawdziwość nie była przez strony kwestionowana.

Sąd dopuścił także dowód z przesłuchania strony powodowej M. W. dając wiarę jego zeznaniom, bowiem korelowały one
z pozostałymi dowodami zgromadzonymi w sprawie.

Sąd nie prowadził postępowania dowodowego z urzędu, gdyż przy rozpoznawaniu sprawy na podstawie przepisów kodeksu postępowania cywilnego
w gestii Sądu nie leży zarządzenie dochodzeń w celu uzupełnienia lub wyjaśnienia twierdzeń stron i wykrycia środków dowodowych pozwalających na ich udowodnienie. Sąd nie jest też zobowiązany do przeprowadzenia z urzędu dowodów zmierzających do wyjaśnienia okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy
(art. 232 k.p.c.). Obowiązek przedstawienia dowodów spoczywa na stronach
(art. 3 k.p.c.), a ciężar udowodnienia faktów mających dla rozstrzygnięcia sprawy istotne znaczenie (art. 227 k.p.c.) spoczywa na stronie, która z faktów tych wywodzi skutki prawne (art. 6 k.c.).

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Powództwo podlegało oddaleniu.

Kwestię zmiany wysokości opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego nieruchomości reguluje ustawa z dnia 21 sierpnia 1997 roku o gospodarce nieruchomościami (dalej: ustawa).

Zgodnie z treścią art. 72 ust. 3 ustawy, wysokość stawek procentowych opłat rocznych z tytułu użytkowania wieczystego jest uzależniona od określonego
w umowie celu na jaki nieruchomość gruntowa została oddana. W przypadku gdy celem tym są cele mieszkaniowe, na realizację urządzeń infrastruktury technicznej
i innych celów publicznych oraz działalność sportowa stawka ta wynosi 1 % ceny,
o czym stanowi pkt 4 tego przepisu.

Na podstawie art. 81 ust. 1 tej ustawy użytkownik wieczysty może żądać od właściwego organu dokonania aktualizacji opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowej, jeżeli wartość nieruchomości uległa zmianie, a właściwy organ nie podjął aktualizacji. Doręczenie żądania powinno nastąpić na piśmie do dnia 31 grudnia roku poprzedzającego aktualizację opłaty rocznej. Jeżeli właściwy organ odmówił aktualizacji opłaty użytkownik wieczysty może, w terminie
30 dni od dnia otrzymania odmowy, skierować sprawę do kolegium. W przypadku gdy właściwy organ nie rozpatrzył żądania w terminie 30 dni, użytkownik wieczysty może, w terminie 90 dni od dnia doręczenia żądania, skierować sprawę do kolegium. Przepisy art. 77-80 stosuje się odpowiednio.

Przepis ten daje uprawnienie użytkownikowi wieczystemu do żądania od właściwego organu dokonania aktualizacji opłaty rocznej, jeżeli wartość nieruchomości uległa zmianie, a właściwy organ nie podjął aktualizacji opłaty.

Zgodnie zaś z art. 73 ust. 2 ustawy zmiany stawki procentowej mogą być następstwem trwałej zmiany sposobu korzystania z nieruchomości albo ustawowej korekty dotychczasowych stawek.

Trwała zmiana sposobu korzystania z nieruchomości - w rozumieniu tego artykułu powodująca zmianę celu, na który nieruchomość została oddana
w użytkowanie wieczyste, następuje w wyniku decyzji o pozwoleniu na użytkowanie obiektu budowlanego wzniesionego na tej nieruchomości (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Poznaniu - I Wydział Cywilny z dnia 2 lutego 2012 r. I ACa 1208/11). Wskazać należy, iż samo uzyskanie pozwolenia na budowę nie wystarcza
do stwierdzenia, że doszło do trwałej zmiany korzystania z nieruchomości, bowiem fakt ten może być stwierdzony w sposób niepodważalny dopiero po zakończeniu budowy (por. wyrok Sądu Najwyższego – Izba Cywilna z dnia 25 czerwca 2015 r.,
(...)). Nie można bowiem stwierdzić, że uzyskanie pozwolenia
na wybudowanie na danej nieruchomości budynku, w którym mają znajdować się lokale mieszkalne, jest równoznaczne z trwałą zmianą sposobu korzystania z tego gruntu. Jeżeli w takim budynku mają być lokale mieszkalne i użytkowe,
to po uzyskaniu zezwolenia na budowę brak jest podstaw do uznania, że chodzi
o trwałą zmianę sposobu korzystania z gruntu. Fakt ten może zostać stwierdzony
w sposób niepodważalny dopiero po zakończeniu budowy i wydaniu decyzji
o pozwoleniu na użytkowanie budynku. Dopiero wtedy można ocenić,
czy rzeczywiście określone lokale mają charakter lokali mieszkalnych i czy ich powierzchnia jest większa od powierzchni lokali użytkowych, a tym samym, że grunt przeznaczony został na cele mieszkalne (por. wyrokach Sądu Najwyższego
z dnia 6 listopada 2009 r., sygn. akt I CSK 109/09 i z dnia 22 kwietnia 2010 r.,
sygn. akt V CSK 357/09).

Za powyższym przemawiać może także fakt, iż decyzje o pozwoleniu
na budowę mogą być wielokrotnie zmieniane, co miało miejsce w niniejszej sprawie, powodując zmianę celu budowanej nieruchomości.

W ocenie Sądu Okręgowego w niniejszej sprawie brak było przesłanek
do uwzględnienia powództwa. Wbrew twierdzeniom powódki we wskazanym okresie, tj. w 2012 r. nie doszło do trwałej zmiany sposobu korzystania z nieruchomości powodującą zmianę celu, na który została ona oddana w użytkowanie wieczyste.
W celu uargumentowania poglądu przeciwnego, strona powodowa wskazała,
iż w oparciu o ostateczna decyzję Powiatowego Inspektora Budowlanego
o pozwoleniu na budowę realizowała na nieruchomości budynek mieszkalny
z funkcjami towarzyszącymi, w 2012 r. rozpoczęła sprzedaż mieszkań na budowanym obiekcie i zawarła szereg umów deweloperskich oraz umów przedwstępnych sprzedaży lokali mieszkalnych. Zaś w dniu 12 grudnia 2013 r. Powiatowy Inspektor Budowlany udzielił pozwolenia na użytkowanie budynku mieszkalno – usługowego posadowionego na nieruchomości. Rozpoczęcie przez powódkę sprzedaży mieszkań, a także zawarcie umów deweloperskich świadczy
o planowanej zmianie sposobu korzystania z nieruchomości, jednakże nie może być tutaj mowy o dokonaniu trwałej zmianie.

Jak wskazano powyżej samo uzyskanie pozwolenia na budowę nie wystarcza do stwierdzenia, że doszło do trwałej zmiany korzystania z nieruchomości.

W niniejszej sprawie decyzja na użytkowanie budynku została wydana
w dniu 12 grudnia 2013 r., a zatem ustalenie nowej wysokości opłaty rocznej mogło nastąpić nie wcześniej niż 1 stycznia 2014 r., kiedy to doszło do trwałej zmiany korzystania z nieruchomości. Jednakże wniosek powódki do SKO o zmianę stawki procentowej opłaty rocznej został wniesiony w dniu 31 sierpnia 2012 r., a zatem zgodnie z art. 81 ust. 4 ustawy, nowa wysokość opłaty rocznej obowiązywać mogła od dnia 1 stycznia 2013 r. Z uwagi na brak przesłanek do ustalenia nowej opłaty SKO właściwie odmówiło obniżenia stawki procentowej opłaty rocznej za użytkowanie wieczyste nieruchomości powódce od dnia 1 stycznia 2013 r.

Zgodnie zaś z art. 81 ust. 4 ustawy nowa wysokość opłaty rocznej, ustalona przez właściwy organ w wyniku realizacji żądania, o którym mowa w ust. 1,
albo w wyniku prawomocnego orzeczenia kolegium lub ugody zawartej przed kolegium, obowiązuje począwszy od dnia 1 stycznia roku następującego po roku,
w którym użytkownik wieczysty zażądał jej aktualizacji.

Z uwagi na brak złożenia przez powódkę ponownego wniosku o obniżenie opłaty w roku 2013, brak było także przesłanek do zmiany stawki procentowej opłaty za użytkowanie wieczyste nieruchomości od dnia 1 stycznia 2014 r.

Z tych wszystkich względów, powództwo należało oddalić.

W pkt II sentencji wyroku orzeczono o kosztach postępowania na zasadach odpowiedzialności za wynik procesu i kosztów celowych - art. 98 § 1 i 3 k.p.c. w zw. z art. 99 k.p.c. w zw. z art. 108 § 1 k.p.c. zasądzając od powódki na rzecz pozwanej kwotę 7.200 zł tytułem zwrotu kosztów procesu, na którą składały się koszty zastępstwa procesowego zgodnie z § 6 pkt 7 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych.

SSO Katarzyna Kisiel

ZARZĄDZENIE

(...)

(...)