Pełny tekst orzeczenia

WYROK ZAOCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 czerwca 2016 roku

Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi-Południe w W. I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Tomasz Sporysz

Protokolant: Marta Czyżewska

po rozpoznaniu w dniu 20 czerwca 2016 roku w Warszawie

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) sp. z o.o. sp. k-a, sp.j. z siedzibą w W.

przeciwko J. M.

o zapłatę

oddala powództwo w całości.

Sygn. akt I C 2627/15

UZASADNIENIE

Pozwem złożonym w elektronicznym postępowaniu upominawczym w dniu 6 października 2015 roku strona powodowa (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka (...) akcyjna spółka jawna z siedzibą w W., zastępowana przez pełnomocnika będącego radcą prawnym, wniosła o zasądzenie na jej rzecz od pozwanej J. M. kwoty 2770,24 zł wraz z odsetkami ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty, jak również o zasądzenie zwrotu kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych. W uzasadnieniu pozwu wskazano, iż pozwana zawarła z (...) sp. z o.o. umowę pożyczki za pomocą środków do porozumiewania się na odległość na kwotę 2500 zł, zobowiązując się do zwrotu tej kwoty wraz z należną prowizją do 4 lipca 2013 r. Pozwana nie dokonała zwrotu pożyczki w oznaczonym terminie, zaś pożyczkodawca zawarł w dniu 10 lutego 2015 r. umowę spółki jawnej powołując do życia powodową spółkę, a następnie dnia 6 marca 2015 r. zawarł umowę, przenosząc na stronę powodową m. in. wierzytelność przysługującą mu względem pozwanego. W skład dochodzonej wierzytelności wchodzą kwoty: 2070,14 zł udzielonej pożyczki, 565,10 zł odsetek umownych za opóźnienie naliczanych wg stopy odsetek maksymalnych od dnia 3 września 2013 r. do 16 lipca 2015 r. i 135 zł tytułem opłat za czynności windykacyjne.

Postanowieniem z dnia 23 października 2015 roku w sprawie VI Nc-e (...) Sąd Rejonowy Lublin – Zachód w Lublinie przekazał sprawę do rozpoznania tutejszemu Sądowi, stwierdzając brak podstaw do wydania nakazu zapłaty (postanowienie – k. 10).

Pełnomocnik strony powodowej na wezwanie sądu złożył pozew w formie pisemnej, przedstawiając dokumenty stwierdzające jego umocowanie do reprezentowania strony powodowej oraz dokumenty mające stanowić dowody w sprawie. Pozwana nie zajęła stanowiska w sprawie, nie składała również wyjaśnień ustnie ani na piśmie, nie stawiając się na rozprawie w dniu 20 czerwca 2015 r.

Zgodnie z brzmieniem art. 339 § 1 k.p.c. „jeżeli pozwany nie stawił się na posiedzenie wyznaczone na rozprawę albo mimo stawienia się nie bierze udziału w rozprawie, sąd wyda wyrok zaoczny”. Przepis §2 tego artykułu stanowi, iż „w tym wypadku przyjmuje się za prawdziwe twierdzenie powoda o okolicznościach faktycznych przytoczonych w pozwie lub w pismach procesowych doręczonych pozwanemu przed rozprawą, chyba że budzą one uzasadnione wątpliwości albo zostały przytoczone w celu obejścia prawa”. W wyroku Sądu Najwyższego z dnia 20 października 1998 roku w sprawie I CKU 85/98 (LEX nr 1216211) wskazano, iż „niezależnie od wynikającego z art. 339 § 2 k.p.c. domniemania prawdziwości twierdzeń powoda z rzeczywistym stanem rzeczy, sąd ma każdorazowo obowiązek krytycznego ustosunkowania się do twierdzeń powoda z punktu widzenia ich ewentualnej zgodności z rzeczywistym stanem rzeczy. W przypadku wątpliwości w tym przedmiocie, sąd ma obowiązek przeprowadzić postępowanie dowodowe z urzędu”. W niniejszej sprawie twierdzenia o okolicznościach faktycznych, wskazane przez pełnomocnika strony powodowej w pozwie, wzbudziły wątpliwości Sądu. W związku z tym Sąd przeprowadził postępowanie dowodowe w oparciu o dokumenty złożone wraz z pozwem.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 2 stycznia 2013 roku na prowadzony dla nieustalonego podmiotu rachunek bankowy przelano kwotę 0,01 zł. W polu „opis operacji” widniał następujący zapis: „POTWIERDZAM REJESTRACJĘ I ZGADZAM SIĘ NA UMOWĘ POŻYCZKI (...).PL NR (...) J. M. AL. POKOJU (...) M43 CZĘSTOCHOWA (...)”

(dowód: wyciąg z rachunku bankowego – k. 20).

W dniu 4 czerwca 2013 roku z rachunku bankowego prowadzonego dla nieustalonego podmiotu dokonano przelewu kwoty 2.500 zł wskazując następujący tytuł operacji: (...).PL UMOWA POŻYCZKI (...) 5 M 60 03- (...)”

(dowód: wyciąg z rachunku bankowego – k. 19).

Sporządzony został dokument, zatytułowany „Twoje warunki umowy pożyczki w V..pl”. Wynikało z niego, że pożyczka w kwocie 2.500 zł jest udzielana J. M. na okres 30 dni i po tym czasie jest ona obowiązana do zwrotu tej kwoty powiększonej o prowizję w kwocie 250 zł. Numer pożyczki wskazany w prawym górnym rogu dokumentu ( (...)) nie był zgodny z numerem zawartym w opisanym wyżej przelewie kwoty 2.500 zł, ani nie odpowiadał numerowi wskazanemu w przelewie przychodzącym kwoty 0,01 zł.

(dowód: pismo z daty 4 czerwca 2013 r. – k. 18).

Przygotowany został dokument „UMOWA POŻYCZKI (...).PL”, stanowiący przygotowany do wypełnienia formularz, nieopatrzony żadnym numerem oraz pozbawiony jakichkolwiek cech umożliwiających zidentyfikowanie osoby pożyczkobiorcy oraz daty zawarcia umowy, zawierający załączniki w postaci tabeli opłat i prowizji, tabeli prowizji za udzielenie pożyczki oraz przedłużenie okresu spłaty, a także formularz odstąpienia od pożyczki.

(dowód: umowa pożyczki odnawialnej wraz z załącznikami– k. 24 – 28).

Przygotowano trzy dokumenty, w których (...) sp. z o.o. wzywa pozwaną do uiszczenia kwoty pożyczki powiększonej o: prowizję, odsetki za opóźnienie oraz opłaty windykacyjne. Żaden z tych dokumentów nie został podpisany, ani nie dołączono do nich dowodu nadania pocztą bądź wysłania drogą elektroniczną.

(dowód: pisma – k. 21-23).

W dniu 10 lutego 2015 roku (...) sp. z o.o. wraz (...) sp. z o.o. oraz (...) sp. z o.o. S.K.A. zawarły umowę spółki jawnej zawiązując powodową Spółkę, przy czym (...) sp. z o. o. miała wnieść wkład w postaci pakietu wierzytelności o wartości nominalnej 59.549.603,79 zł. W dniu 30 czerwca 2015 r. dokonano zmiany umowy tej spółki, zgodnie z którą (...) sp. z o.o. wiosła dodatkowy wkład niepieniężny do powodowej spółki w postaci pakietu wierzytelności o wartości (...),18. W tym samym dniu została zawarta pomiędzy (...) sp. z o.o. a stroną powodową umowa sprzedaży wierzytelności w łącznej kwocie nominalnej 685.860,40 zł.

(dowód: odpis umowy spółki jawnej z 10 lutego 2015 r. wraz z załącznikiem – k. 29, 35-37, protokół z posiedzenia wspólników spółki z 30 czerwca 2015 r. – k. 30-34, odpis umowy sprzedaży z 30 czerwca 2015 r. – k. 38-39)

Powyższy stan faktyczny został przez Sąd ustalony na podstawie dokumentów prywatnych złożonych przez stronę powodową, które nie zostały zakwestionowane w toku postępowania.

Sąd zważył co następuje:

Powództwo nie zasługuje na uwzględnienie.

Stosownie do treści art. 232 zdanie 1 k.p.c. oraz art. 6 k.c. strony postępowania powinny przedstawiać dowody na poparcie swoich twierdzeń, zaś ciężar dowodu danej okoliczności faktycznej obciąża tę ze stron, która z danej okoliczności faktycznej wywodzi skutki prawne. Mając na uwadze powyższe okoliczności to na stronie powodowej spoczywa ciężar wykazania, że pozwana zawarła z pierwotnym wierzycielem umowę pożyczki w rozumieniu art. 720 k.p.c., a także, że przysługuje jej roszczenie w wysokości objętej żądaniem pozwu, które to roszczenie jest wymagalne.

W pierwszej kolejności należy wskazać, że w dniu przelania na rachunek, wskazany jako rachunek pozwanej, kwoty 2.500 zł, a zatem 4 czerwca 2013 roku, zagadnienia związane z zawieraniem przez przedsiębiorców z konsumentami umów pożyczki drogą elektroniczną regulowały przepisy ustawy z dnia 2 marca 2000 roku o ochronie niektórych praw konsumentów oraz o odpowiedzialności za produkt niebezpieczny (tekst jednolity: Dz. U. z 2012, poz. 1225) oraz ustawy z dnia 12 maja 2011 roku o kredycie konsumenckim (tekst jednolity: Dz. U. z 2014 r., poz. 1497 ze zm.). Przepisy obu wskazanych aktów prawnych pozwalały na zawarcie umowy pożyczki za pośrednictwem środka porozumienia się na odległość, takiego jak pocztą elektroniczna, wymagały jednakże przekazania konsumentowi szczegółowych danych dotyczących między innymi warunków pożyczki (art. 13 i art. 15 ustawy o kredycie konsumenckim). Jednocześnie oświadczenie konsumenta, dotyczące zgody na warunki umowy, nie mogło budzić żadnych wątpliwości. Spełnienie świadczenia niezamówionego przez konsumenta następowało na ryzyko przedsiębiorcy i nie nakładało na konsumenta żadnych zobowiązań (art. 15 ustawy o ochronie niektórych praw konsumentów).

W niniejszej sprawie nie ma żadnego dowodu na to, że pozwana zawarła z (...) sp. z o. o. umowę pożyczki o numerze (...), który wskazano w pozwie, formułując tym samym podstawę faktyczną żądania. Przelew kwoty 0,01 zł, zrealizowany na rachunek nieustalonego posiadacza przez osobę wskazaną jako J. M. dotyczył umowy o innym numerze. Nie ma żadnego dowodu na to, by pozwana kiedykolwiek zgodziła się na treść umowy pożyczki odnawialnej V..Pl oraz by poznał i zaakceptował warunki umowy pożyczki nr (...). Przelew kwoty 0,01 zł został dokonany na rachunek niewiadomego podmiotu, zaś przelewu kwoty 2.000 zł dokonano z rachunku, który prowadzony był dla niewiadomego podmiotu. W wyciągach z obu rachunków brak danych osób, dla których były prowadzone. Reasumując należy uznać, że fakt zawarcia umowy pożyczki nr (...) został przez stronę powodową udowodniony, podobnie jak fakt otrzymania przez pozwaną kwoty 2500 zł i zapoznania się przez nią z warunkami umowy pożyczki, a w szczególności z treścią umowy pożyczki odnawialnej. Wobec faktu, że strona powodowa nie udowodniła istnienia i wymagalności dochodzonego roszczenia, jak również w ten sposób pośrednio skutecznego nabycia wierzytelności w drodze aportu od pierwotnego wierzyciela (nie może być skutecznym przeniesienie wierzytelności, która nie istnieje) Sąd oddalił powództwo na podstawie art. 6 k.c. i art. 232 zdanie pierwsze k.p.c.