Pełny tekst orzeczenia

WYROK ZAOCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 2 września 2016 r.

Sąd Rejonowy w Suwałkach I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 2 września 2016 r. w Suwałkach na rozprawie

sprawy z powództwa (...) Wierzytelności Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego w W.

przeciwko H. M.

o zapłatę

oddala powództwo.

SSR Małgorzata Malinowska

Sygn. akt I. C. 1043/16

UZASADNIENIE

Powód (...) Wierzytelności Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty z siedzibą w W. w dniu 8 kwietnia 2016 roku wystąpił z pozwem w elektronicznym postepowaniu upominawczym przeciwko H. M. z pozwem o zapłatę kwoty 3.496,96 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty. Ponadto domagał się również zasądzenia od pozwanego na swoją rzecz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm prawem przepisanych. W uzasadnieniu pozwu powód wskazał, iż pozwany oraz (...) Bank S.A. w dniu 26.11.2007 r. zawarli umowę bankową nr (...). Strona pozwana nie wywiązała się z przyjętego na siebie zobowiązania, nie regulując na rzecz Banku płatności w sposób przewidziany w umowie. Z uwagi na powyższe Bank wypowiedział stronie pozwanej umowę, co doprowadziło do powstania wymagalności całej kwoty niespłaconego przez stronę pozwaną kapitału wraz z kwotą odsetek umownych stanowiących część odsetkową raty kapitałowo- odsetkowej za okres obowiązywania umowy oraz odsetek karnych za opóźnienie naliczonych od zadłużenia przeterminowanego. Powód wskazał również, iż w dniu 26.02.2015 r. wierzytelność dochodzona pozwem została wniesiona aportem przez (...) Bank S.A. jako komandytariusza do spółki (...) sp. z o.o. Sp.k. Powyższe nastąpiło wskutek zmiany umowy półki, dokonanej uchwałą wspólników Spółki numer 1/26/02/2015 z dnia 26.02.2015 r. Wykaz wierzytelności podlegających wniesieniu do spółki ujęty został w protokole zdawczo-odbiorczym do zmiany umowy spółki. W dalszej kolejności, w tej samej dacie tj. 26.02.2015 r., (...) Bank S.A. zawarła z (...) Sp. z o.o. SKA umowę przeniesienia praw i obowiązków komandytariusza w spółce, w ramach której B. nabyła ogół praw i obowiązków komandytariusza w (...) sp. z o.o. Sp.k.. Następnie, w dniu 04.03.2015 r., na podstawie uchwały wspólników spółki, na rzecz B. został dokonany w naturze zwrot wkładu niepieniężnego w postaci wymagalnych wierzytelności pieniężnych - wniesionych pierwotnie do spółki przez (...) Bank S.A., w tym w szczególności nastąpiło przeniesienie prawa własności do wierzytelności objętej niniejszym pozwem. Ostatecznie, przedmiotowa wierzytelność względem strony pozwanej, została przeniesiona na stronę powodową na podstawie umowy przeniesienia portfela wierzytelności z dnia 04.03.2015 r. zawartej pomiędzy (...) sp. z o.o. SKA, a (...) Wierzytelności (...). Na mocy ww. umowy dług strony pozwanej z tytułu umowy bankowej, o której mowa na wstępie, przeszedł do majątku strony powodowej. Na dochodzoną pozwem kwotę składa się suma niespłaconej kwoty należności głównej (kapitału) w wysokości 2965,65 zł, oraz skapitalizowane odsetki umowne w wysokości 209,24 zł naliczone za okres od daty zawarcia umowy bankowej do dnia jej rozwiązania według określonej w umowie stopy procentowej. Na dochodzoną w niniejszym postępowaniu wartość przedmiotu sporu składa się również skapitalizowana kwota odsetek za opóźnienie w spełnieniu świadczenia w wysokości 322,07 zł, obliczona od dnia następującego po dniu rozwiązania umowy bankowej do dnia poprzedzającego złożenie pozwu.

Sąd ustalił i zważył, co następuje:

Zgodnie z treścią art. 339§1 kpc jeżeli pozwany nie stawił się na posiedzenie wyznaczone na rozprawę albo mimo stawienia się nie bierze udziału w rozprawie, sąd wyda wyrok zaoczny. W tym drugim wypadku przyjmuje się za prawdziwe twierdzenia powoda o okolicznościach faktycznych przytoczonych w pozwie lub w pismach procesowych doręczonych pozwanemu przed rozprawę, chyba że budzą one uzasadnione wątpliwości albo zostały przytoczone w celu obejścia prawa.

W przekonaniu Sądu, w okolicznościach sprawy niniejszej, twierdzenia powoda, z których wywodził on swe roszczenie ocenić należało jako budzące uzasadnione wątpliwości. Stąd też nie zachodziły podstawy do wydania wyroku zaocznego uwzględniającego powództwo.

Na wstępie wskazać należy, że zgodnie z ogólną regułą rozkładu ciężaru dowodowego, jaka sformułowana została w art. 6 kc „Ciężar dowodu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne”. Dopełnieniem procesowym tejże reguły jest treść art. 232 kpc, w myśl którego „Strony są obowiązane wskazywać dowody dla stwierdzenia faktów, z których wywodzą skutki prawne (…)”. Przenosząc treść obu wskazanych przepisów na realia niniejszej sprawy stwierdzić trzeba, że w niniejszym postępowaniu to na powodzie spoczywał obowiązek wykazania faktów, które w jego przekonaniu uzasadniały dochodzone roszczenie. Przy roszczeniu pieniężnym, a z takim żądaniem wystąpił powód, wykazanie roszczenia musi nadto obejmować udowodnienie zarówno samej jego podstawy, jak i wysokości.

Jednocześnie na względzie należy mieć treść art. 227 kpc, który stanowi, iż przedmiotem dowodu są fakty mające dla rozstrzygnięcia sprawy istotne znaczenie. Znaczenie dowodów z punktu widzenia ich istotności dla rozstrzygnięcia sprawy ocenia w toku postępowania Sąd, przy czym uznać należy, że „istotność” konkretnych dowodów wynika z przedmiotu postępowania i wiąże się z twierdzeniami faktycznymi stron. Selekcji faktów Sąd dokonuje z kolei uwzględniając zasadę prawdy materialnej i zasadę kontradyktoryjności, w ostatecznym zaś wyniku „istotność” faktu jest oceniana przez Sąd z punktu widzenia prawa materialnego. Innymi słowy, o tym jakie okoliczności – jako istotne – wymagają wyjaśnienia, decydują przepisy materialne, które powinny być zastosowane w rozpoznawanej sprawie (por. wyrok SN z dnia 30 sierpnia 1990 r., sygn. IV CR 236/90, OSNCP 1991, nr 10-12, poz. 125).

Nie ulega wątpliwości, iż podstawą materialną dochodzonego przez powoda roszczenia była umowa przelewu wierzytelności. W konsekwencji dla stwierdzenia czy powód sprostał ciężarowi wykazania faktów, z których wywodzi skutki prawne, a jednocześnie faktów, które dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy miały istotne znaczenie, niezbędne jest odwołanie się do treści zawartej pomiędzy stronami umowy.

Zgodnie z treścią art. 509§1 kc wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby to się ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania. O ważnej i skutecznej umowie cesji wierzytelności można zatem mówić (co do zasady) wówczas gdy dotyczy ona wierzytelności już istniejącej (pod pewnymi warunkami również wierzytelności przyszłej) i gdy powyższa czynność prawna nie sprzeciwia się obowiązującym przepisom, umowie łączącej dłużnika i zbywcę wierzytelności lub właściwości zobowiązania, z którego wierzytelność będąca przedmiotem przelewu wynika. Uwzględnienie żądania powoda uzależnione zatem było od ustalenia, iż umowa przelewu wierzytelności zawarta pomiędzy nim, a poprzednikiem prawnym (...) sp. z o.o. spółka komandytowo – akcyjna była zarówno ważna jak i skuteczna.

Ważność umowy cesji wierzytelności przywoływanej przez powoda w uzasadnieniu pozwu wątpliwości Sądu – pod względem formalnym - nie wzbudzała. Umowa została zawarta w przepisanej prawem formie. Zauważyć jednak należy, iż umowa ta ma bardzo ramowy charakter. Precyzuje w zasadzie wyłącznie prawa i obowiązki cedenta i cesjonariusza, nie wskazuje konkretnych wierzytelności i dłużników, w tym wierzytelności dochodzonej w niniejszym postępowaniu. Te dane sprecyzowane zostały w załączniku do tejże umowy w treści, którego wskazano, iż przedmiotem umowy jest wierzytelność przysługująca względem H. M. wynikająca z umowy z dnia 26.11.2016 r. nr (...)\ (...). (dowód: umowa k. 37 – 44, wyciąg z załącznika k. 19)

Zważyć jednak należy, iż powód celem wykazania istnienia wierzytelności oraz jej wysokości nie złożył umowy bankowej na którą się powoływał, albowiem złożenie dowodów w kserokopiach nie czyni zadość temu obowiązkowi (dowód: kopia wniosku i umowy k. 60 – 64, kopia bte k.67, kopia postanowienia k.68 – 69). Pisma te stanowią jedynie kserokopię dokumentu nieopatrzoną podpisem o ich zgodności z oryginałem. Niepoświadczona podpisem strony kserokopia nie jest zaś dokumentem (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 10 lipca 2009 r. w sprawie II CSK 71/09 opubl. w zbiorze orzecznictwa LEX za nr (...), wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 19 marca 2010 r. w sprawie I ACa 2/10 opubl. w zbiorze orzecznictwa LEX za nr (...), wyrok Sądu Najwyższego z dnia 29 kwietnia 2009 r. opubl. w zbiorze orzecznictwa LEX za nr (...), wyrok Sądu Apelacyjnego z dnia 10 stycznia 2008 r. w sprawie V ACa 816/07, opubl. w zbiorze orzecznictwa LEX za nr (...), wyrok Sądu Najwyższego z dnia 27 lutego 1997 r. w sprawie III CKU 7/97, opubl. w zbiorze orzecznictwa LEX za nr (...)).

Zważyć również należy, iż nawet w przypadku dokonania poświadczenia powyższych dokumentów, to z uwagi na fakt, iż ich treść nie koreluje z twierdzeniami pozwu, powództwo podlegałoby oddaleniu. Zważyć bowiem należy w uzasadnieniu pozwu powód wskazał, iż wierzytelność wynika z umowy z dnia 26.11.2007 r. o nr (...). Tymczasem złożona do sprawy została złożona kopia umowy o kartę kredytową z dnia 31.10.2007 r. Kopia bte oraz postanowienia o nadaniu klauzuli wykonalności również dotyczy umowy z dnia 31.10.2007 r. Przypomnieć należy, iż w wyciągu z załącznika do umowy cesji wskazano, iż przedmiotem przelewu jest wierzytelność wynikająca z umowy z dnia 26.11.2007r. Przy czym w złożona kopia umowy nie posiada numeru. Powyższe antynomie spowodowały, iż Sąd nie dysponował wiarygodnym dowodem, iż powodowi przysługiwała dochodzona pozwem kwota.

Dodatkowo należy zważyć, iż Sąd nie dysponował dokumentami jakie konkretnie wierzytelności zostały przez (...) Bank S.A. przeniesiona na (...) spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością spółkę komandytowo – akcyjną. Powyższe nie wynika z umowy przystąpienia (...) Bank S.A. do spółki (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością sp. k. jako komandytariusza.(k.28 – 30) Z umowy tej wynika, iż Bank wniósł wkład pieniężny do tej spółki w wysokości wskazanej w akcie notarialnym z dnia 26 lutego 2015 r. rep. A nr 8735/2015 r. Jednakże w akcie tym nie sprecyzowano jakie konkretnie wierzytelności tytułem wkładu są wnoszone do spółki. Dlatego też nie wiadomo jakie konkretnie wierzytelności stały się przedmiotem umowy przeniesienia praw i obowiązków komandytariusza z dnia 26 lutego 2015 r. (k. 31 – 33).

Końcowo należy zważyć, iż – z uwagi na powyższe wątpliwości - złożony w oryginale dowód w postaci wyciągu z ksiąg rachunkowych powoda, nie był wystarczającym dokumentem do stwierdzenia, iż powód dochodzoną pozwem wierzytelność nabył. Jak stanowi bowiem art. 194 ustawy z dnia 27 maja 2004 roku ( Dz. U. z 2004r. nr 146 poz. 1546 ze zm.) o funduszach inwestycyjnych, księgi rachunkowe funduszu sekurytyzacyjnego, wyciągi z tych ksiąg podpisane przez osoby upoważnione do składania oświadczeń w zakresie praw i obowiązków majątkowych funduszu i opatrzone pieczęcią towarzystwa zarządzającego funduszem sekurytyzacyjnym oraz wszelkie wystawione w ten sposób oświadczenia zawierające zobowiązania, zwolnienie z zobowiązań, zrzeczenie się praw lub pokwitowanie odbioru należności mają moc prawną dokumentów urzędowych oraz stanowią podstawę do dokonania wpisów w księgach wieczystych i rejestrach publicznych. Moc prawna dokumentów urzędowych, o której mowa w ust. 1, nie obowiązuje w odniesieniu do dokumentów wymienionych w tym przepisie w postępowaniu cywilnym. Wyciąg z ksiąg rachunkowych funduszu sekurytyzacyjnego stanowi zatem jedynie dokument prywatny w rozumieniu art. 245 k.p.c., który stanowi dowód wyłącznie tego, iż osoba, która go podpisała złożyła zawarte w dokumencie oświadczenie.

Uwzględniając wszystko powyższe orzeczono jak w sentencji wyroku.

SSR Małgorzata Malinowska