Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt IV Ka 835/13

UZASADNIENIE

Ł. B. oskarżono o to, że:

1.  w dniu 8 sierpnia 2012 roku we W. przy ul. (...) na terenie sklepu (...) usiłował dokonać zaboru w celu przywłaszczenia 1 sztuki kawy J. C. G. (...)g, 5 sztuk kawy N. E. 100g oraz 8 sztuk kawy L. (...)g o łącznej wartości 315,34 zł, lecz zamierzonego celu nie osiągnął gdyż został ujęty przez pracowników sklepu, czym działał na szkodę R. K., tj. o czyn z art. 13 §1 kk w zw. z art. 278 §1 kk;

2.  w dniu 8 sierpnia 2012 roku we W. przy ul. (...) groził A. B., S. R. oraz B. P., iż pozbawi je życia przy czym groźby te wzbudziły u pokrzywdzonych uzasadnioną obawę, że zostaną one spełnione, tj. o czyn z art. 190 §1 kk;

M. D. oskarżono o to, że:

3.  w dniu 8 sierpnia 2012 roku we W. przy ul. (...) groził A. B., S. R. oraz B. P., iż pozbawi je życia przy czym groźby te wzbudziły u pokrzywdzonych uzasadnioną obawę, że zostaną one spełnione, tj. o czyn z art. 190 §1 kk;

Sąd Rejonowy dla Wrocławia – Śródmieścia wyrokiem z dnia 25 kwietnia 2013 r., sygn. akt II K 821/12:

I.  uznał oskarżonego Ł. B. za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu, opisanego w pkt 1 części wstępnej wyroku, tj. występku określonego w art. 13 §1 kk w zw. z art. 278 §1 kk i za to na podstawie art. 14§ 1k.k. w zw. z art. 278 §1 kk wymierzył mu karę 10 (dziesięciu) miesięcy pozbawienia wolności;

II.  uniewinnił oskarżonego Ł. B. od popełnienia zarzucanego mu czynu, opisanego w pkt 2 części wstępnej wyroku;

III.  uznał oskarżonego M. D. za winnego tego, że w dniu 8 sierpnia 2012 roku we W. przy ul. (...) groził S. R. oraz B. P., iż pozbawi je życia przy czym groźby te wzbudziły u pokrzywdzonych uzasadnioną obawę, że zostaną spełnione, tj. występku określonego w art. 190 §1 kk i za to na podstawie art. 190 §1 kk wymierzył mu karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności;

IV.  na podstawie art. 69 § 1 k.k. i art. 70 § 1 pkt 1 k.k. warunkowo zawiesił wykonanie orzeczonej wobec oskarżonego Ł. B. kary pozbawienia wolności na okres próby wynoszący 3 (trzy) lata oraz na podstawie art. 69 § 1 k.k. i art. 70 § 2 pkt 1 k.k. warunkowo zawiesił wykonanie orzeczonej wobec oskarżonego M. D. kary pozbawienia wolności na okres próby wynoszący 3 (trzy) lata;

V.  na podstawie art. 73 § 2 k.k. oddał oskarżonego M. D. pod dozór kuratora w okresie próby;

VI.  na podstawie art. 63 § 1 k.k. zaliczył oskarżonym na poczet orzeczonych kar pozbawienia wolności okres ich zatrzymania w sprawie od dnia 8 sierpnia 2012 r. do dnia 10 sierpnia 2012r.

VII.  na podstawie art. 624 § 1 k.k. zwolnił oskarżonych od zapłaty kosztów sądowych zaliczając je na rachunek Skarbu Państwa, w tym nie wymierzył im opłaty.

Apelacją od powyższego wyroku wywiódł oskarżyciel publiczny i zaskarżają go w całości na korzyść oskarżonego M. D. w części dotyczącej orzeczenia o karze, zarzucił:

- obrazę przepisów prawa materialnego, a to art. 70 § 2 k.k. i art. 73 § 2 k.k. polegającą na nieprawidłowym ich zastosowaniu i powołaniu wyżej wymienionych przepisów jako podstaw orzeczenia o warunkowym zawieszeniu wykonania kary 6 miesięcy pozbawienia wolności orzeczonej wobec oskarżonego M. D. oraz orzeczenia o oddaniu oskarżonego pod obligatoryjny dozór kuratora, w sytuacji gdy wyżej wymieniony nie jest sprawcą młodocianym.

Podnosząc powyższy zarzut, apelujący wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez orzeczenie warunkowego zawieszenia wykonania kary 6 miesięcy pozbawienia wolności orzeczonej wobec oskarżonego M. D. na podstawie art. 69 § 1 k.k. i art. 70 § 1 pkt 1 k.k. oraz oddanie oskarżonego M. D. pod dozór kuratora na podstawie art. 73 § 1 k.k.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje.

Apelacja zasługuje na uwzględnienie.

Słusznie zarzucił rzecznik oskarżenia, iż Sąd Rejonowy błędnie uznał oskarżonego M. D. za sprawcę młodocianego, co zresztą sam Sąd I instancji przyznał w pisemnych motywach zaskarżonego orzeczenia.

Zgodnie z art. 115 § 10 k.k. młodocianym jest sprawca, który w chwili popełnienia czynu zabronionego nie ukończył 21 lat i w czasie orzekania w pierwszej instancji 24 lat i obydwa te elementy definicyjne muszą wystąpić łącznie. Skoro M. D. urodził się w dniu 2 grudnia 1990 r., to w chwili popełnienia czynu zabronionego - w dniu 8 sierpnia 2012 r. - nie posiadał już statusu sprawcy młodocianego.

Tym samym, prawidłową podstawą prawną zastosowanego środka probacyjnego w postaci warunkowego zawieszenia wykonania orzeczonej wobec oskarżonego M. D. kary 6 miesięcy pozbawienia wolności, jest przepis art. 69 § 1 k.k. i art. 70 § 1 pkt 1 k.k., a nie art. 69 § 1 k.k. i art. 70 § 2 k.k. W konsekwencji, Sąd II instancji za podstawę oddania oskarżonego pod dozór kuratora sądowego przyjął także przepis art. 73 § 1 k.k.

Mając na uwadze powyższe, Sąd Okręgowy zmienił zaskarżony wyrok w ww. zakresie i w pozostałej części utrzymał go w mocy i mając na uwadze zasady słuszności zwolnił oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze.