Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 24 maja 2016 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie I Wydział Cywilny w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 12 maja 2016 r. w Warszawie

na rozprawie sprawy z powództwa (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W., (...) Sp. z o.o. w W., (...) S.A. w W., (...) Sp. z o.o. w W., Ł. K., J. P.

przeciwko Wspólnocie Mieszkaniowej (...) przy ul. (...) w W.

o stwierdzenie nieistnienia uchwał, ewentualnie o uchylenie uchwał

orzeka:

I.  oddala powództwo w całości;

II.  zasądza od powodów (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W., (...) Sp. z o.o. w W., (...) S.A. w W., (...) Sp. z o.o. w W., Ł. K., J. P. solidarnie na rzecz pozwanej Wspólnoty Mieszkaniowej (...) przy ul. (...) w W. kwotę 197 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Sygn. akt: IC 716/15

UZASADNIENIE

W pozwie z dnia 12 maja 2015 roku powodowie (...) Sp. z o.o. w W., (...) Sp. z o.o. w W., (...) S.A. w W., (...) Sp. z o.o. w W., Ł. K. i J. P. wnieśli o stwierdzenie nieistnienia Uchwały nr (...)oraz Uchwały nr (...)z dnia 1 kwietnia 2015 roku zebrania Wspólnoty Mieszkaniowej (...). Na wypadek gdyby Sąd nie uwzględnił powyższego żądania powodowie zgłosili żądanie ewentualne wnosząc o uchylenie w całości Uchwały nr (...) roku oraz Uchwały nr (...) roku z dnia 1 kwietnia 2015 roku zebrania właścicieli lokali Wspólnoty Mieszkaniowej (...). Powodowie wnieśli ponadto o zasądzenie od pozwanej Wspólnoty Mieszkaniowej (...) w W. na ich rzecz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. W uzasadnieniu pozwu powodowie podnieśli, iż uchwały nr (...)i (...)podjęte w dniu 1 kwietnia podczas Zebrania Wspólnoty Mieszkaniowej ul. (...) są nieistniejące, bowiem zdaniem powodów zostały podjęte bez wymaganej większości głosów/pozew k. 4-18/.

Pozwana Wspólnota Mieszkaniowa (...) ul. (...) w odpowiedzi na pozew z dnia 21 sierpnia 2015 roku wniosła o oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie od powodów na rzecz pozwanej kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego oraz opłaty od pełnomocnictwa według norm przepisanych. W uzasadnieniu pozwana Wspólnota podniosła, iż przyjęcie zasady głosowania jeden właściciel-jeden głos miało na celu ochronę mniejszości właścicieli przed dominacją większościowego właściciela /odpowiedź na pozew k. 210-222/.

W dalszym toku postępowania strony podtrzymywały swoje stanowiska w sprawie /protokół rozprawy k. 407-412/.

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

Spółka (...) Sp. z o.o. i Miasto S. W. byli współwłaścicielami 9 niewyodrębnionych lokali we Wspólnocie Mieszkaniowej (...), położonej przy ul. (...) W., dla której Sąd Rejonowy dla W.X Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą KW nr (...) w udziale wynoszącym ok. 75% / dowody: odpisy ksiąg wieczystych k.33-74/.

Poza Spółką (...) członkami Wspólnoty byli również właściciele 4 wyodrębnionych lokali: Z. K., A. B. (1), J. B. (1) i J. B. (2), A. i J. C..

W dniu 10 grudnia 2014 roku (...) Sp. z o.o. na podstawie ugody nabyło część udziałów (...) W. stając się tym samym jedynym właścicielem nowo wyodrębnionych 8 lokali mieszkalnych i nr (...) i jednego lokalu usługowego. 30 grudnia 2014 roku (...)sprzedało jeden z lokali mieszkalnych (oznaczony nr (...)) spółce (...) Sp. z o.o. oraz lokal usługowy ((...)) spółce (...) S.A. / dowody: odpisy ksiąg wieczystych k. 89-103/.

W dniu 10 lutego 2015 roku (...) Sp. z o.o. sprzedał kolejne trzy lokale. Lokal nr (...) sprzedano na rzecz Ł. K., lokal nr (...) na rzecz J. i B. P. oraz lokal nr (...) na rzecz Spółki (...). o.o. / dowody: odpisy ksiąg wieczystych k. 76-83, k. 105-112, k. 117-124, akt notarialny k. 84-87, k. 113-115v, k. 125-128/.

W dniu 1 kwietnia 2015 roku odbyło się coroczne zebranie właścicieli lokali Wspólnoty Mieszkaniowej (...). Porządek obrad wskazany przez zarząd Wspólnoty w zawiadomieniu przewidywał podjęcie uchwał w sprawie przyjęcia rocznego sprawozdania z działalności Zarządu Wspólnoty za rok 2014, w tym sprawozdania finansowego (Uchwała nr (...)) oraz w sprawie udzielenia absolutorium Zarządowi Wspólnoty za rok 2014, jak również przyjęcia rocznego planu gospodarczego na rok 2015 (Uchwała nr (...)) / dowody: zawiadomienie o zebraniu k. 130, projekty uchwał k. 131-135/.

Na dzień zebrania zmiany właściciela w zakresie lokali nr (...) nie zostały ujawnione w księgach wieczystych, prowadzonych dla tych lokali. Pozostałe niewyodrębnione lokale o nr (...),(...)pozostały w tym czasie we współwłasności (...) i (...) W..

W zebraniu Wspólnoty wzięły udział osoby: Z. K. (lokal nr (...)), Państwo C. (lokal nr (...)), Państwo B. (lokal nr (...)), J. H. w imieniu T. (lokal (...)), M. L. w imieniu (...) (lokal nr (...)) oraz w imieniu (...) Sp. z o.o. (lok. (...)), G. O. w imieniu Ł. K. (lokal nr (...)), B. K. w imieniu T. (lokal nr (...)), E. B. w imieniu Państwa P. (lokal nr (...)) / dowód: protokół z rocznego zebrania k. 196-200, lista obecności k. 292, zeznania świadków J. H. (k. 373-375), M. L. (k. 375-376), R. K. (k. 376-377), J. J. (2) (k. 396-397) i przesłuchanych w charakterze strony: członków Zarządu pozwanej A. B. (1) (k. 408-411) i Z. K. (k. 411-412) /.

Do głosowania w imieniu Miasta nie został dopuszczony M. L., z uwagi na brak prawidłowej reprezentacji. Pełnomocnictwo zostało udzielne przez Dyrektora Zakładu (...) w Dzielnicy (...), z kolei brak było pełnomocnictwa od Prezydenta (...) W. dla Dyrektora (...)/ dowody: statut ZGN k. 164-167, pełnomocnictwo k. 312, protokół z rocznego zebrania k. 196-200, zeznania świadka M. L. (k. 375-376)/.

Na wniosek właścicieli lokali nr (...) posiadających wspólnie udział w wysokości 25.000/100.000 w nieruchomości wspólnej (ponad 1/5 w nieruchomości wspólnej), w związku z faktem , iż suma udziałów w nieruchomości wspólnej nie jest równa 1 oraz większość udziałów należy do spółki (...) przyjęto na podstawie art. 23 ust. 2a ustawy z dnia 24 czerwca 1994 roku o własności lokali zasadę głosowania, że na każdego właściciela przypada jeden głos / dowody: protokół z rocznego zebrania k. 196-200, zeznania świadków J. H. (k. 373-375), M. L. (k. 375-376), R. K. (k. 376-377), J. J. (2) (k. 396-397) i przesłuchanych w charakterze strony: członków Zarządu pozwanej A. B. (1) (k. 408-411) i Z. K. (k. 411-412) /.

Przed głosowaniem nad poszczególnymi uchwałami Zarząd Wspólnoty poinformował uczestników zebrania, iż na podstawie opinii prawnej sporządzonej na potrzeby zebrania uznać należy iż, Ł. K., J. i B. P., (...) Sp. z o.o., (...) S.A., (...) Sp. z o.o., (...) Sp. z o.o. przypada łącznie jeden głos z uwagi na powiązanie ww. podmiotów. I tak (...) Sp. z o.o., (...) S.A., (...) Sp. z o.o. są spółkami mającymi jedną siedzibę, ponadto każda z tych spółek ma podobny przedmiot działalności, którymi są min. usługi budowlane i związane z zarządem nieruchomościami. (...) Sp. z o.o. i (...) Sp. z o.o. mają dwuosobowy zarząd, w skład którego wchodzą te same osoby tj: Ł. K. i J. P. / dowód: odpis (...) Sp. z o. o. k.169-175, odpis (...) Sp. z o.o. k. 176-180, odpis (...) Spółka z o.o. k .181-184, zeznania świadków J. H. (k. 373-375), M. L. (k. 375-376), R. K. (k. 376-377), J. J. (2) (k. 396-397) i przesłuchanych w charakterze strony: członków Zarządu pozwanej A. B. (1) (k. 408-411) i Z. K. (k. 411-412) /.

Wobec istnienia wątpliwości co do ważności nabycia przez (...) użytkowania wieczystego w nieruchomości wspólnej, jak również dalszego zniesienia współwłasności, wyodrębnienia lokali i ich sprzedaży na rzecz innych podmiotów A. B. (2) (współwłaściciel lokalu nr (...)) wniósł do Sądu Rejonowego dla W.pozew o ustalenie, że udział 0,75 we własności nieruchomości położonej przy ul. (...), dla której Sąd Rejonowy dla W. M., X Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczysta o numerze (...), przysługuje wyłącznie (...) W. i nie jest objęty użytkowaniem wieczystym ustanowionym na rzecz (...). Wobec przekazania sprawy według właściwości do Sądu Okręgowego w Warszawie obecnie toczy się ona w I Wydziale Cywilnym Sądu Okręgowego w Warszawie pod sygn. akt IC 1320/15 / dowód: kopia pozwu k. 246-255/.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie wskazanych wyżej dowodów
z dokumentów znajdujących się w aktach niniejszej sprawy, które nie pozostawały ze sobą
w sprzeczności i których autentyczności oraz zgodności z rzeczywistym stanem rzeczy nie zakwestionowała skutecznie żadna ze stron niniejszego postępowania.

W zakresie pokrywającym się z treścią przedstawionych dokumentów podstawę ustaleń stanu faktycznego stanowiły także osobowe źródła dowodowe w postaci zeznań świadków J. H. (k. 373-375), M. L. (k. 375-376), R. K. (k. 376-377), J. J. (2) (k. 396-397) i przesłuchanych w charakterze strony: członków Zarządu pozwanej A. B. (1) (k. 408-411) i Z. K. (k. 411-412). Szersze bądź sprzeczne w stosunku do treści dokumentów relacje tych osób jako gołosłowne nie zasługiwały na przyznanie im waloru wiarygodności.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

(...) Sp. z o.o. w W., (...) Sp. z o.o. w W., (...) S.A. w W., (...) Sp. z o.o. w W., Ł. K. i J. P. zgłosili dwa roszczenia, tj. roszczenie główne o ustalenie nieistnienia uchwał nr (...) oraz nr (...) z dnia 1 kwietnia 2015, a na wypadek jego nieuwzględnienia żądanie uchylenia tych uchwał. Stąd też odrębnej analizy wymaga każde ze zgłoszonych i posiadających niezależny od siebie byt procesowy roszczeń, przy uwzględnieniu okoliczności, że w razie zgłoszenia w sprawie żądania ewentualnego Sąd orzeka o takim żądaniu jeżeli w chwili orzekania (art. 316 k.p.c.) żądanie główne nie zasługuje na uwzględnienie.

Zgłoszone roszczenie o ustalenie nieistnienia uchwały jako oparte na art. 189 k.p.c. nie jest obwarowane żadnym terminem, lecz uwarunkowane istnieniem interesu prawnego w uzyskaniu wyroku ustalającego istnienie lub nieistnienie danego stosunku prawnego lub prawa. Dopuszczalność wytoczenia powództwa o ustalenie, bez ograniczenia go terminem zawitym przewidzianym w art. 25 u.w.l. dla roszczenia o uchylenie uchwały, w odniesieniu do uchwały wspólnoty mieszkaniowej została wprost wyrażona w wyroku Sądu Najwyższego z dnia 23 lutego 2006 roku ( I CK 336/05, Lex numer 424423) i nie była kwestionowana w innych orzeczeniach.

W konsekwencji stwierdzić należy, że interes prawny w wytoczeniu powództwa o ustalenie w rozumieniu tego przepisu jest to taki interes, który wiąże się ze sferą prawną danego podmiotu. Próby ściślejszego zdefiniowania pojęcia interesu prawnego, które byłoby adekwatne do wszystkich wypadków, są o tyle trudne, że w każdej sytuacji wchodzą w grę nieco inne aspekty interesu prawnego i na czym innym on polega. Zgodnie jednak z jednolicie prezentowanym zarówno w orzecznictwie, jak i doktrynie poglądem interes prawny w rozumieniu art. 189 k.p.c. wyraża się m.in. w obiektywnej, tj. wywołanej rzeczywistym naruszeniem albo zagrożeniem określonej sfery prawnej potrzebie uzyskania określonej treści wyroku i usunięciu stanu niepewności co do stanu prawnego, jeżeli istnieje potrzeba wprowadzenia jasności co do konkretnego stosunku prawnego lub prawa. Niepewność co do istnienia bądź nieistnienia określonego stosunku prawnego może przy tym wynikać z wielu przyczyn. Może być na przykład wynikiem spodziewanego kwestionowania prawa. Przyczyną tej niepewności może być także sama ewentualność powstania skutków naruszenia prawa lub powstania niekorzystnej sytuacji po stronie powoda, gdy istnieją czasowe ograniczenia dochodzenia roszczeń danego rodzaju ( tak Sąd Najwyższy min. w wyroku z dnia 24 marca 1987 roku, III CRN 57/87, OSNPG, Nr 7, poz. 27, wyroku z dnia 14 lipca 1972 roku, III CRN 607/71, OSN z 1973 roku, Nr 4, poz. 64 oraz uzasadnieniu uchwały z dnia 25 stycznia 1995 roku, III CZP 179/94, OSNC z 1995 roku, Nr 5, poz.76).

W ocenie Sądu, powodowie (...) Sp. z o.o. w W., (...) Sp. z o.o. w W., (...) S.A. w W., (...) Sp. z o.o. w W., Ł. K. i J. P., jako właściciele lokali we Wspólnocie Mieszkaniowej (...) w W., bezspornie posiadają interes prawny w ustaleniu nieistnienia uchwały w sprawie przyjęcia rocznego sprawozdania z działalności Zarządu Wspólnoty za rok 2014, w tym sprawozdania finansowego (Uchwała nr (...)) oraz w sprawie udzielenia absolutorium Zarządowi Wspólnoty za rok 2014, jak również przyjęcia rocznego planu gospodarczego na rok 2015 (Uchwała nr (...)).Wskazane uchwały wywierają bowiem bezpośrednie skutki w sferze praw wspólnotowych powodów.

Jednakże, zdaniem Sądu, biorąc pod uwagę orzecznictwo Sądu Najwyższego w podobnych sprawach, w przedstawionym przez strony stanie faktycznym nie występują przesłanki pozwalające uznać zaskarżone uchwały za nieistniejące. Zgodnie z wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Warszawie w sprawie o sygn. akt I ACa 1757/13 powództwo o uchylenie uchwały przewidziane w art. 25 ust. 1 u.w.l. ma określone w przepisie tym przesłanki zaskarżenia i tylko wystąpienie którejś z nich może być podstawą do uwzględnienia roszczenia. Powództwo zaś o ustalenie nieistnienia uchwały wytoczone na podstawie art. 189 k.p.c. jest odrębne od regulacji zawartej w art. 25 ust. 1 u.w.l. i z reguły wymaga wykazania tak rażących uchybień przy podejmowaniu uchwały, że powodują one, iż uchwała w istocie nie istnieje. "Uchwała nieistniejąca" nie jest pojęciem ustawowym, lecz określeniem, którym posługuje się doktryna i które przejęło także orzecznictwo. Podkreśla się przy tym zgodnie, że dotyczy ono szczególnie drastycznych uchybień, jakich dopuszczono się przy podejmowaniu uchwał tak, że w ogóle trudno mówić o tym, że doszło do wyrażenia woli przez organ podmiotu korporacyjnego. Panuje zgoda co do tego, że przykładem uchwały nieistniejącej jest uchwała podjęta bez wymaganego statutem quorum lub bez wymaganej większości głosów.

Poglądy doktryny i powołane orzecznictwo sądowe wskazują zatem, że o nieistnieniu uchwały wspólnoty mieszkaniowej można mówić jedynie w przypadku wystąpienia najpoważniejszych wad wykluczających możliwość stwierdzenia istnienia oświadczenia woli uprawnionych podmiotów, wyrażonego choćby z naruszeniem przepisów prawa. Wskazuje się przy tym, że ustawodawca traktuje kwestie proceduralne drugorzędnie, a decydujące znaczenie ma treść woli wyrażonej przez członków wspólnoty ( wyrok Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z dnia 07 lutego 2013 roku, I A Ca 1203/12).

W ocenie Sądu, taka sytuacja nie miała miejsca w niniejszej sprawie. Podjęta przez członków Wspólnoty decyzja o żądaniu przeprowadzenia głosowania według zasady jeden właściciel – jeden głos zapadła na podstawie art. 23 ust. 2a u.w.l., który stanowi, że jeżeli suma udziałów w nieruchomości wspólnej nie jest równa jeden albo większość udziałów należy do jednego właściciela bądź gdy obydwa te warunki spełnione są łącznie, głosowanie według zasady, że na każdego właściciela przypada jeden głos, wprowadza się na każde żądanie właścicieli lokali posiadających łącznie co najmniej 1/5 udziałów w nieruchomości wspólnej. Biorąc jednak pod uwagę stan prawny nieruchomości należącej do Wspólnoty, ustalony na podstawie ksiąg wieczystych, należy stwierdzić, iż były podstawy do głosowania według zasady, że na każdego właściciela przypada jeden głos, w związku z czym przedmiotowa uchwała została uchwalona we właściwym trybie.

W swoich rozważaniach, Sąd opierał się na informacjach zawartych w księgach wieczystych, korzystających tym samym z domniemania, że stan prawny w nich ujawniony jest zgodny z rzeczywistością. W zakresie podejmowanych na zebraniu uchwał, właściciele lokali o numerach (...) zgłaszali bowiem żądanie wprowadzenia głosowania według zasady jeden właściciel jeden głos, gdyż posiadają oni wspólnie udział w wysokości 25000/1000 w nieruchomości wspólnej (a więc ponad wymaganą 1/5 udziałów w nieruchomości wspólnej). Należy przy tym wskazać, iż suma udziałów w nieruchomości wspólnej nie jest równa 1, a większość udziałów de facto należy do jednego właściciela czyli (...). Dodać należy, iż właściciele lokali (...) mieli na uwadze powiązania osobowe i kapitałowe powodów, a przyjęty przez nich sposób głosowania skutkował koniecznością uznania głosów (...) Sp. z o.o. w W., (...) Sp. z o.o. w W., (...) S.A. w W., (...) Sp. z o.o. w W., Ł. K. i J. P. jako jednego głosu.

Zatem zaskarżone uchwały podjęte na zebraniu w dniu 1 kwietnia 2015 roku zostały uchwalone wymaganą większością głosów. Należy tutaj wskazać, iż w przypadku innego sposobu głosowania wolą powodów byłoby głosowanie przeciwko zaskarżonym uchwał, co zresztą potwierdzili przesłuchani w sprawie świadkowie oraz członkowie zarządu pozwanej Wspólnoty.

W końcu należy wskazać także, iż na zebraniu w dniu 1 kwietnia 2013 roku podjęto w sumie 3 uchwały. Każda z nich została uchwalona w identyczny sposób zgodnie z zasadą jeden właściciel jeden głos, gdzie w stosunku do każdej z nich były oddane 4 głosy za, 1 głos się wstrzymał, a 1 głos nie głosował. Powodowie zaś zaskarżyli jedynie dwie uchwały. Z kolei uchwała (...)powoływała na członka zarządu Wspólnoty Mieszkaniowej J. H. i była zgodna z oczekiwaniami powodów i wobec tej uchwały podjętej w trybie jeden właściciel jeden głos nie zgłaszali zarzutów sprzeczności z przepisami prawa bądź stwierdzenia jej nieistnienia.

Powyższe oznacza, iż akt w postaci głosowania nad projektami stanowiących przedmiot sprawy uchwał, wywołał skutki w postaci zaistnienia zdarzenia prawnego – podjęcia uchwały pozytywnie rozstrzygającej materię poddaną pod głosowanie.

Przyjąć więc należy, że oświadczenie woli Wspólnoty Mieszkaniowej (...) w postaci uchwał z dnia 1 kwietnia 2015 roku, zostało złożone,
a w konsekwencji nie można twierdzić, że stanowiące przedmiot sprawy uchwały nie istnieją.

Podobne stanowisko przyjął Sąd Apelacyjny w Poznaniu w wyroku z dnia 07 lutego 2013 roku, w sprawie o sygn. I ACa 1203/12, stwierdzając że decydujące znaczenie ma tu treść woli wyrażonej przez członków wspólnoty w podjętych uchwałach, a nie kwestie proceduralne.

Przystępując do rozważania żądania ewentualnego powodów, czyli żądania uchylenia przedmiotowych uchwał, w pierwszej kolejności podkreślenia wymaga fakt, iż zgodnie z przepisem art. 25 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 roku o własności lokali (t.j.Dz. U. z 2000 roku, Nr 80, poz. 903) właściciel lokalu może zaskarżyć uchwałę do sądu z powodu jej niezgodności z przepisami prawa lub z umową właścicieli lokali albo jeśli narusza ona zasady prawidłowego zarządzania nieruchomością wspólną lub w inny sposób narusza jego interesy. Powództwo, o którym mowa może być wytoczone przeciwko wspólnocie mieszkaniowej w terminie 6 tygodni od dnia podjęcia uchwały na zebraniu ogółu właścicieli albo od dnia powiadomienia wytaczającego powództwo o treści uchwały podjętej w trybie indywidualnego zbierania głosów.

Należy wskazać, iż zaskarżone uchwały zostały podjęte 1 kwietnia 2015 roku, a pozew wnieśli w dniu 12 maja 2015 roku. W związku z powyższym, 6 – tygodniowy termin dla wniesienia powództwa o uchylenie uchwał Wspólnoty, został zachowany.

Ponadto, nie ulega wątpliwości, że powodowie będąc właścicielami lokali w nieruchomości zarządzanej przez Wspólnotę Mieszkaniową (...) przy ulicy (...) (...)w W., są uprawnieni do żądania uchylenia uchwał numer (...) oraz (...) z dnia 1 kwietnia 2015 roku, a więc posiadają w niniejszej sprawie legitymację czynną. Zgodnie bowiem z treścią art. 25 ust. 1 ustawy o własności lokali właściciel lokalu może zaskarżyć uchwałę do sądu. W związku z powyższym, istnieje podstawa do merytorycznego zbadania zarzutów stanowiących podstawę żądania uchylenia uchwał.

Przesłanki uchylenia uchwały Wspólnoty Mieszkaniowej wskazuje dalsza część art. 25 ust. 1 u.w.l., zgodnie z którymi uchwałę można zaskarżyć z powodu jej niezgodności z przepisami prawa lub z umową właścicieli lokali albo jeśli narusza ona zasady prawidłowego zarządzania nieruchomością wspólną lub w inny sposób narusza jego interesy.

Powodowie zarzucili podjętym uchwałom niezgodność prawem kwestionując prawidłowość trybu podjęcia tych uchwał. Jak wyżej wskazano, omawiając żądanie ustalenia nieistnienia uchwał, tryb podjęcia uchwał (...) i (...)był prawidłowy i zgodny z obowiązującymi przepisami. Powodowie nie przedstawili jakichkolwiek dowodów na to, iż zaskarżone uchwały naruszają zasady prawidłowego zarządzania nieruchomością wspólną lub w inny sposób naruszają ich interesy.

Wobec powyższego zarzuty powodów, co do prawidłowości procedury podjęcia zaskarżonej uchwały dotyczące podjęcia ich z naruszeniem prawa należy uznać za niezasadne.

Z tych wszystkich względów, w szczególności z uwagi na okoliczność, iż przedmiotowe uchwały nie były sprzeczne z prawem ani nie naruszały interesów strony powodowej, powództwo o uchylenie uchwał nr (...) oraz (...) należało oddalić jako nieuzasadnione.

O kosztach procesu Sąd orzekł w oparciu o treść art. 98 § 1 i 3 k.p.c. Na zasądzone od powodów na rzecz pozwanej koszty procesu składa się wynagrodzenie fachowego pełnomocnika ustalone na podstawie § 10 ust. 1 pkt 1 w zw. z § 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (tekst jedn. Dz. U. 2013, poz. 490 ze zm.) w zw. z art. 99 k.p.c. w wysokości 180 zł, powiększone o 17 zł tytułem opłaty skarbowej od pełnomocnictwa.

W związku z powyższym, orzeczono jak w sentencji.