Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt IV Ka 115/16

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 11 marca 2016 r.

Sąd Okręgowy w Świdnicy w IV Wydziale Karnym Odwoławczym w składzie:

Przewodniczący:

SSO Mariusz Górski

Protokolant:

Marta Synowiec

przy udziale Władysławy Kunickiej – Żurek Prokuratora Prokuratury Okręgowej,

po rozpoznaniu w dniu 11 marca 2016 r.

sprawy K. K.

syna K. i A. z domu G. (...) r. w W. z art. 62 ust 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r o przeciwdziałaniu narkomanii

na skutek apelacji wniesionej przez prokuratora

od wyroku Sądu Rejonowego w Świdnicy

z dnia 18 listopada 2015 r. sygnatura akt II K 275/15

uchyla zaskarżony wyrok i sprawę przekazuje Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania.

Sygn. akt IV Ka 115/16

UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem na mocy art. 66 § 1 kk i art. 67 § 1 kk umorzono warunkowo postępowanie karne wobec K. K. oskarżonego o to, że w dniu 20 sierpnia 2014 roku w Ś. w woj. (...), wbrew przepisom ustawy posiadał środek odurzający w postaci konopi innych niż włókniste w ilości 0,98 grama,

tj. o czyn z art. 62 ust 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii.

Wyrok powyższy zaskarżył prokurator zarzucając obrazę przepisów prawa materialnego, a to przepisu art. 66 § 1 kk poprzez ich zastosowanie w stosunku do oskarżonego K. K., wobec którego warunkowo umorzono postępowanie karne w sprawie o czyn z art. 62 ust 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii pomimo uprzedniej karalności podejrzanego za przestępstwo umyślne, podczas gdy przepis art. 66 § 1 kk na ma zastosowanie wyłącznie wobec sprawcy nie karanego za przestępstwo umyślne.

Sąd Okręgowy zważył:

Apelacja jest oczywiście trafna.

Pomijając nawet przywołany przez prokuratora fakt wcześniejszej karalności oskarżonego za przestępstwo umyślne należy zauważyć, ze oskarżyciel publiczny wraz z aktem oskarżenia złożył wniosek o wydanie wyroku bez przeprowadzania rozprawy i o wymierzenie (uzgodnionej z oskarżonym) kary 3 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania .

Tym samym, powinnością Sądu I instancji było albo uwzględnienie tegoż wniosku w całości albo skierowanie sprawy do rozpoznania na zasadach ogólnych, tj. na rozprawie, nie zaś na posiedzeniu.

A skoro tego nie uczyniono, to jedynym możliwym rozstrzygnięciem jakie mógł wydać Sąd II instancji, to uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego jej rozpoznania.