Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 8 marca 2016 r.

Sąd Okręgowy w Świdnicy w IV Wydziale Karnym Odwoławczym w składzie:

przy udziale Barbary Chodorowskiej Prokuratora Prokuratury Okręgowej,

po rozpoznaniu w dniu 8 marca 2016 r.

sprawy P. T.

syna J. i M. z domu S. (...) roku w Z. z art. 13 § 1 kk w zw. z art. 279 § 1 kk, art. 279 § 1 kk i art. 288 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 12 k.k.

na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę oskarżonego

od wyroku Sądu Rejonowego w Ząbkowicach Śląskich

z dnia 13 października 2015 r. sygnatura akt II K 551/14

I.  utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok;

II.  zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. B. Z. z Kancelarii Adwokackiej w Z. 619,92 złotych tytułem kosztów nie opłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu z urzędu w postępowaniu odwoławczym;

III.  zwalnia oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych związanych z postępowaniem odwoławczym, zaliczając wydatki za to postępowanie na rachunek Skarbu Państwa.

Sygnatura akt IV Ka 974/15

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 13 października 2015r. Sąd Rejonowy w Ząbkowicach Śląskich, w sprawie o sygn. akt II K 551/14, uznał P. T. za winnego tego, że:

w okresie od 04 lipca 2014r. do 10 lipca 2014r. w miejscowości Z. woj. (...) działając z góry powziętym zamiarem w krótkich odstępach czasu, wybijając szybę w drzwiach wejściowych włamał się do wnętrza budynku na terenie P.P.H.U. (...), skąd dokonał zaboru w celu przywłaszczenia oryginalnych kluczy o wartości ok. 70 zł., a następnie działając wspólnie i w porozumieniu z M. G., przy użyciu w/w oryginalnych kluczy, dokonali włamania do poszczególnych pomieszczeń w budynku P.P.H.U. (...), skąd zabrali w celu przywłaszczenia rzeczy w postaci: co najmniej pięciu grzejników i dwóch zaworów o łącznej wartości nie mniejszej niż 496,56 zł na szkodę M. J. tj. uznał go za winnego popełnienia czynu stanowiącego występek z art. 279§1 kk w zw. z art. 12 kk i za to na podstawie art. 279§1 kk wymierzył mu karę 1 / jednego/ roku i 3/ trzech/ miesięcy pozbawienia wolności.

Z rozstrzygnięciem tym nie pogodził się oskarżony, który za pośrednictwem swego obrońcy zaskarżył wyrok na swoją korzyść w części, tj. w zakresie wymierzonej kary i na podstawie art. 438 pkt 4 k.p.k.: zarzucił rażącą niewspółmierność wymierzonej oskarżonemu kary, a mianowicie 1 roku i 3 miesięcy pozbawienia wolności poprzez: nie uwzględnienie okoliczności przemawiających na korzyść P. T. (uznając je za przemawiające na niekorzyść oskarżonego), tj. stopnia zawinienia oskarżonego i stopnia społecznej szkodliwości czynu oraz marginalne potraktowanie przyznania się oskarżonego do winy i nieznacznej wartości mienia stanowiącego przedmiot przestępstwa.

Podnosząc te argumenty obrońca wniosła o zmianę wyroku poprzez wymierzenie oskarżonemu P. T. kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania oraz zwolnienie oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych.

Sąd odwoławczy zważył, co następuje:

Apelacja na uwzględnienie nie zasługuje.

Wbrew stanowisku skarżącej Sąd meriti prawidłowo ustalił nie tylko okoliczności popełnienia przez P. T. przypisanego mu występku, co skutkowało m.in. zmianą opisu czynu przypisanego w stosunku do aktu oskarżenia, ale i właściwie –tj. jako bardzo duży (k.315v) - określił zarówno stopień społecznej szkodliwości tego przestępstwa, jak i zawinienia oskarżonego. Sama apelująca tych ustaleń w istocie nie kwestionuje, skoro stwierdza, że błąd sądu polega na nieuwzględnieniu okoliczności wpływających na wymiar kary, jako „przemawiających na korzyść” (k. 321).

Tu podkreślić należy, że apelacja dotyczyła jedynie rozstrzygnięcia o karze, zatem żądanie uzasadnienia „całości wyroku w zakresie opisu zarzucanego mu czynu, przyjętej kwalifikacji i orzeczonej kary” (k. 368) jawi się jako niezrozumiałe i wydaje się być adresowane nie do sądu odwoławczego, który rozpoznaje sprawę w granicach określonych w apelacji.

Nie negując zatem ustaleń faktycznych, przyjętej kwalifikacji prawnej czynu przypisanego, te bowiem uznane zostały także przez obrońcę za prawidłowe, Sąd ad quem odnosi się jedynie do kwestii związanych z wymiarem kary.

Nie sposób zgodzić się, że dokonanie przestępstwa ciągłego kradzieży z włamaniem po to, by pozyskać w sposób łatwy i szybki środki na alkohol stanowiło jakąkolwiek okoliczność usprawiedliwiającą czy też łagodzącą dla sprawcy, którą można by poczytać na jego korzyść. Słusznie przy tym jako element obciążający P. T. potraktował tenże sąd także to, że przestępstwo to zaplanował i realizował planowo (k. 316). Zarówno sposób działania oraz skutki, jak i pobudki sprawcy, świadczą właśnie o bardzo dużym stopniu nie tylko społecznej szkodliwości tego czynu, ale i zawinienia P. T.. Mimo tych ustaleń Sąd a quo wymierzył mu karę tylko nieznacznie przewyższającą dolny ustawowy próg zagrożenia. Takie potraktowanie w żadnym razie nie może być uznane za surowe.

Trudno przy tym tylko na podstawie przyznania się do winy oskarżonego przyjąć pozytywną prognozę kryminologiczną poprzez stosowanie środka probacji w postaci warunkowego zwieszenia wykonania kary. Pomija bowiem skarżąca to, że P. T. był uprzednio 15-krotnie karany, w tym za przestępstwa przeciwko mieniu. Ani ówcześnie orzekane kary, ani tym bardziej postawa prezentowana przez oskarżonego w toku niniejszego postępowania, w najmniejszym stopniu nie uzasadniają przyjęcia tezy, że cele kary orzeczonej za przypisany mu występek mogłyby być osiągnięte bez konieczności jej wykonania.

Z tych też względów apelacja na uwzględnienie nie zasługiwała.

Ponieważ oskarżony korzystał w toku postepowania odwoławczego z pomocy obrońcy z urzędu, a obrona ta nie została opłacona, Sąd odwoławczy zasądził od Skarbu Państwa na rzecz obrońcy urzędu opłatę, które wysokość ustalono z uwzględnieniem brzmienia §14 ust. 2 pkt 4 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28.09.2002r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej z urzędu z uwzględnieniem jednego odroczenia rozprawy odwoławczej.

Z uwagi na wynik postepowania odwoławczego, sytuację materialną i majątkową P. T. oraz brzmienie art. 636§1 k.p.k. orzeczono o kosztach sądowych związanych z tym postępowaniem, tj. Sąd odwoławczy zwolnił od obowiązku ich poniesienia oskarżonego i wydatkami obciążył Skarb Państwa.