Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 17 listopada 2016r.

Sąd Rejonowy w Toruniu – Wydział I Cywilny

w składzie:

przewodniczący: SSR Maciej J. Naworski

protokolant: sekretarz sądowy Irena Serafin

po rozpoznaniu dnia 3 listopada 2016r.,

w T.

na rozprawie

sprawy

z powództwa M. K. ( pesel (...) )

przeciwko (...) S.A. w S. ( KRS (...) )

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego (...) S.A. w S. na rzecz powoda M. K. kwotę 20.500zł ( dwadzieścia tysięcy pięćset złotych ) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie dnia 19 grudnia 2012 do dnia zapłaty,

II.  przyznaje biegłemu B. B. wynagrodzenie w wysokości 51,97zł ( pięćdziesiąt jeden złotych i dziewięćdziesiąt siedem groszy ),

III.  zasądza od powoda na rzecz pozwanego kwotę 4.013,52zł ( cztery tysiące trzynaście złotych i pięćdziesiąt dwa grosze ) tytułem zwrotu kosztów postępowania w tym 2.400zł ( dwa tysiące czterysta złotych ) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Sygn. akt IC 1710/14

UZASADNIENIE

M. K. domagał się od (...) S.A. w S. 20.500zł zadośćuczynienia.

Podniósł, że w 2012r. kierowca ubezpieczony od odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych przez pozwanego spowodował wypadek drogowy, w którym powód doznał stłuczenia głowy, kręgosłupa i kolan, wybicia zębów, pęknięcia żeber a po czasie, także oklejenia siatkówki prawego oka. Po wypadku powód nie mógł wyjść z samochodu i obawiał się wybuchu paliwa, odczuwał strach o życie innych pasażerów w tym żony; widział zwłoki kierowcy, który spowodował wypadek i w nim zginął. Po wypadku odczuwał ból i przeszedł operację oka. Zdarzenie wpłynęło też na jego stan psychiczny; pozwany zapłacił mu zaś tylko 4.500zł.

Pozwany wniósł o oddalenie powództwa, ponieważ zapłacona kwota zaspokoiła roszenia powoda; skutki wypadku nie były dla niego a tak dotkliwe jak podaje a wynikały ze schorzeń samoistnych ( k. 69 – 70 ).

Sąd ustalił co następuje:

10 marca 2012r. kierowca ubezpieczony od odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych przez poprzednika (...) S.A. w S. spowodował wypadek drogowy, w którym uczestniczył M. K..

Bezsporne.

M. K. jechał na pogrzeb szwagra jako pasażer samochodu, w który czołowo uderzył inny pojazd prowadzony przez kierowcę, który w wyniku uderzenia umarł. M. K. po wypadku uwiązł w samochodzie i nie mógł go opuścić aż do przyjazdu służb ratunkowych.

Bezsporne.

W czasie wypadku M. K. doznał stłuczenia głowy, kręgosłupa i kolan, wybicia czterech zębów i złamania żeber.

Bezsporne.

W czasie wypadku M. K. nie doznał trwałych uszkodzeń neurologicznych; udział w wypadku spowodował natomiast wystąpienie u niego zespołu bólowego kręgosłupa, który utrzymywał się przez okres trzech tygodni, przy czym wpływ na długość tego czasu miło zwyrodnienie kręgosłupa na które chorował już wcześniej.

Opinia biegłego k. 172 i 226.

Po wypadku M. K. doznał odwarstwienia siatkówki prawego oka; przyczyną choroby był w połowie przebyty wypadek drogowy a w połowie wcześniejsza operacja okulistyczna zaćmy.

Opinia biegłego k. 192.

Wypadek wywołał u M. K. zaburzenia stresowe pourazowe przejawiające się natrętnymi wspomnieniami wypadku i koszmarami sennymi; rokowanie w tym zakresie nie jest dobre.

Opinia biegłego k. 252 i 270.

(...) S.A. w S. zapłaciła K. K. 4.500zł zadośćuczynienia.

Sąd zważył, co następuje:

1. Stan faktyczny był co do zasady bezsporny wobec czego Sąd ustalił go na podstawie zgodnych oświadczeń stron. Spór dotyczył natomiast rozmiaru krzywdy powoda oraz kwestii wysokości należnego mu zadośćuczynienia.

Ustalając fakty niezbędne dla rozstrzygnięcia Sąd oparł się na opiniach biegłych, ponieważ były jasne i konkretne a wnioski ekspertów w sposób logiczny wypływały z przeprowadzonych badań i wywodów.

Strony wprawdzie domagały się uzupełniania opinii jednak nie było to potrzebne. Biegli odpowiedzieli bowiem w sposób wyczerpujący na pytania Sądu a dodatkowe kwestie,

które strony chciały wyjaśniać nie miały znaczenia dla rozstrzygnięcia.

W tym miejscu Sąd zaznacza, że odrzucił ( k. 278 ) wniosek pozwanego o przywrócenie terminu do wniesienia zastrzeżeń do opinii biegłego okulisty ( k. 203 ) jako niedopuszczalny. Spóźnienie wniosku nie rodziło bowiem negatywnych skutków procesowych, ponieważ Sąd i tak nie dopuściłby woskowanego dowodu z dodatkowej opinii biegłego. Niezadowolenie strony z wniosków eksperta nie uzasadnia bowiem powielania tego typu dowodu.

Podobnie rzecz ma się z zarzutami powoda do opinii biegłego neurochirurga.

Sąd dał wiarę świadkom, ponieważ wypowiadali się spójnie i logicznie a ich słowa były zgodne z zasadami doświadczenia życiowego i znalazły potwierdzenie w opiniach biegłych. Podobnie rzecz ,a się z zeznaniami powoda.

Z uwagi na ustalenie faktów na podstawie ekspertyz zbędne było jednak dokonywanie ustaleń w oparciu o zeznania.

2. Powód dochodził od pozwanego 20.500zł zadośćuczynienia twierdząc, że uiszczone dotychczas było zaniżone.

Zgodnie z art. 445 § 1 w związku z art. 444 § 1 k.c. w razie uszkodzenia ciała sąd może przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę. Z kolei zobowiązanie ubezpieczyciela odpowiedzialności cywilnej posiadacza pojazdu mechanicznego pokrywa się z zakresem odpowiedzialności sprawcy szkody ( art. 822 § 1 k.c. ).

W doktrynie i w judykaturze wypracowano szereg dyrektyw pozwalających na ustalenie wysokości należnego zadośćuczynienia. W jurysprudencji słusznie podkreśla się jednak, że po pierwsze, każdy przypadek powinien być analizowany indywidualnie, po drugie, krzywda, a w konsekwencji zadośćuczynienie „jest z natury trudno wymierne", po trzecie wreszcie, pojęcia, jakimi z reguły posługuje się orzecznictwo i literatura przy formułowaniu zasad ustalania wysokości odszkodowania za szkodę niemajątkową są tak elastyczne, że niewiele wyjaśniają. ( Por. A. Szpunar, Zadośćuczynienie za szkodę niemajątkową, Bydgoszcz 1999r., s. 164 i n. oraz powołane tam piśmiennictwo ).

Nie budzi jedynie wątpliwości, że zadośćuczynienie mając na celu rekompensatę krzywdy w pieniądzu powinno z jednej strony wyrównać w dostatecznym stopniu szkodę niemajątkową, z drugiej, nie może prowadzić do wzbogacenia pokrzywdzonego i przekraczać poziomu określanego przez doznany ból i cierpienie.

3. Nie podlega kwestii, że powód w czasie wypadku doznał poważnych urazów. Było bowiem bezsporne, że stracił cztery zęby, miał połamane żebra oraz stłuczenia głowy, kręgosłupa i kolan. Ponadto widział śmierć drugiego kierowcy i ma z tego powodu koszmary a biegły psychiatra pomimo upływu czterech lat od wypadku potwierdził jego negatywny wpływ na powoda. Nie trzeba zresztą długiego wywodu ani nawet wiedzy specjalistycznej aby stwierdzić, że udział w wypadku, w którym ginie człowiek i, którego zwłoki się ogląda, rodzi poważny stres i może się śnić.

Nie ulega zaś kwestii, że wypadek przyczynił się w połowie także do powstania choroby okulistycznej powoda.

W konsekwencji fakt, że w chwili wypadku powód nie był młody i w związku z tym cierpiał na zwyrodnienie kręgosłupa, które przedłużyło okres dolegliwości bólowych po urazie oraz był po operacji zaćmy, co było współprzyczyną odklejenia siatkówki nie ma istotnego znaczenia. Wielość obrażeń i innych złych skutków wypadku, które odczuwał i odczuwa powód, nie pozwala na przyznanie racji pozwanemu.

4. W konsekwencji, pomimo tego, że zwykle ustalenie odszkodowania za szkodę niemajątkową jest trudne z uwagi na nieuchwytność samej szkody polegającej przecież na negatywnych doznaniach psychicznych oraz problem wyrażenia jej w pieniądzu w przedmiotowej sprawie nie zachodziły zasadnicze wątpliwości w tej materii. Rozmiar szkody niemajątkowej, której doznał powód uzasadnia bowiem żądanie wyższego niż otrzymane zadośćuczynienia i usprawiedliwia opinię, że pozwany rażąco zaniżył świadczenie.

Problem dotyczył więc jedynie wysokości roszczenia.

Mając na uwadze przeprowadzone dowody należy stwierdzić, że zadośćuczynienie określone przez stronę powodową na 25.000zł nie tylko jest adekwatna do krzywdy udowodnionej w sprawie lecz także, obiektywnie, niska.

Nawet bowiem pozostawiając per inconcessum na marginesie rozważań problem odklejonej siatkówki i urazu kręgosłupa, żądanie nie rodzi wątpliwości już tylko z tej racji, że powód stracił w wypadku cztery zęby, miał połamane żebra i widział śmierć innego człowieka. .

Skoro zaś pozwany zapłacił już powodowi 4.500zł Sąd zasądził na jego rzecz na podstawie art. 822 § 1 w związku z art. 436 § 2, 415, 445 § 1 i 444 § 1 k.c. dalsze 20.500zł.

5. Sąd zasądził od pozwanego odsetki ustawowe za opóźnienie zgodnie z żądaniem, ponieważ znajdowało usprawiedliwienie w art. 481 § 1 w związku z art. 817 § 1 k.c. a pozwany go nie kwestionował.

6. Sad przyznał biegłemu B. B. wynagrodzenie w wysokości 51,97zł, ponieważ złożyła rachunek za analizę akt przed badaniem, na które powód się nie stawił ( k. 214 ); był jednak usprawiedliwiony, ponieważ doznał udaru mózgu i był w szpitalu ( art. 288 k.p.c. ).

7. O koszach Sąd orzekł na podstawie art. 98 § 1 i 3 i 99 k.p.c. mając na względzie, że powód wynajął prawnika za 2.400zł, opłacił 17zł podatku, uiścił 1.025 opłaty od pozwu i wyłożył 571,25zł na poczet wynagrodzenia biegłych ( w sumie wydał więc na proces 4.013,52zł ).