Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 16 września 2016 r.

Sąd Rejonowy w Gdyni I1 Wydział Cywilny Sekcja d/s rozpoznawanych w postępowaniu uproszczonym

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Ewa Kokowska-Kuternoga

Protokolant: st. sekr. sądowy Marta Bona

po rozpoznaniu w dniu 16 września 2016 r. w Gdyni

sprawy z powództwa Gminy M. G.

przeciwko E. B.

o zapłatę

I zasądza od pozwanej E. B. na rzecz powoda Gminy M. G. kwotę 1.237,00zł (jeden tysiąc dwieście trzydzieści siedem złotych) z odsetkami za opóźnienie w wysokości odsetek od zaległości podatkowych od dnia 16.6.2014r. do dnia zapłaty;

II zasądzoną w punkcie pierwszym kwotę rozkłada na 12 rat, jedenaście po 100,00zł i ostatnią w kwocie 137,00zł, płatnych do 20dnia każdego miesiąca poczynając od uprawomocnienia się wyroku z ustawowymi odsetkami w razie zwłoki płatności każdej z rat;

III nie obciąża pozwanej E. B. kosztami postępowania;

UZASADNIENIE

Powód Gmina M. G. z siedzibą w G. wniósł pozew przeciwko E. B. o zapłatę kwoty 1237 zł wraz z ustawowymi odsetkami i kosztami procesu.

(pozew – k. 8-12)

Pozwana na rozprawie przyznała fakty przytoczone w pozwie i wniosła o rozłożenie należności na raty .

(protokół – k. 69-70)

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 9.6.2014 r. E. B. zawarła z Gmina M. G. z siedzibą w G. umowę dofinansowania ze środków Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych / PFRON/ kosztów uzyskania prawa jazdy kategorii B/ kursu, egzaminów, jazd doszkalających/ na okres do 31.12.2017r. W wyniku zawarcia tej umowy otrzymała dofinansowanie w wysokości 1447 zł na pokrycie kosztów kursu i egzaminów . Z umowy wynika, że w przypadku wykorzystania tylko części środków , niewykorzystana część podlega zwrotowi w terminie 30-u dni od dnia ustalenia, że zaliczka została wykorzystana tylko w części oraz to, że realizator ma prawo rozwiązać umowę , z zachowaniem 14-o dniowego wypowiedzenia, m. in. jeśli nieterminowo wykonywana jest umowa , a wtedy wnioskodawca zobowiązuje się zwrócić w terminie 3 miesięcy pełną kwotę otrzymanego dofinansowania.

Łączny koszt uzyskania prawa jazdy wyniósł E. B. 1370 zł, do zwrotu pozostało 419, 50 zł, przy uwzględnieniu udziału własnego 25 %;

okoliczność bezsporna, a nadto umowa - k. 33-38, zaświadczenie o ukończeniu kursu k. 40, dowód wpłaty za kurs k. 41, dowód wpłaty za egzamin, k 32, rozliczenie k. 43, wezwanie do zapłaty k.46, dowód doręczenia k.47

W dniu 29.1.2015r E. B. zwróciła się o rozłożenie na dwie raty kwoty 419, 50 zł, otrzymała na to zgodę; wyznaczono dwie raty : I-219, 50 zł płatna do 20.2.2015r, II-200 zł płatna do 20.3.2015r

okoliczność bezsporna, a nadto pismo pozwanej k.48 i odpowiedź powoda k. 49, dowód doręczenia k. 50,

E. B. nie dokonała wpłat w/w rat w wskazanych terminach, mimo wezwania z pouczeniem, że , jeśli nie dokona wpłaty nadpłaty dofinansowania w terminach, stanie się wymagalny zwrot całego dofinansowania, dopiero w dniu 26.3.2015r wpłaciła kwotę 210 zł

okoliczność bezsporna, a nadto pismo powoda z dnia 24.3.2015r k.51, dowód doręczenia k. 52, dowód wpłaty k.55, pismo powoda z dnia 27.4.2015r i 10.7.2015r k. 56,58, dowód doręczenia k.57,59,

W dniu 9.9.2015r Gmina M. G. rozwiązała umowę dofinansowania ze środków Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych / PFRON/ kosztów uzyskania prawa jazdy kategorii B/ kursu, egzaminów, jazd doszkalających/ na okres do 31.12.2017r z dnia 9.6.2014r i wezwała E. B. do zapłaty kwoty 1237 zł wraz z odsetkami jak za zaległości podatkowe od dnia 16.6.2014r do dnia zapłaty

okoliczność bezsporna, a nadto pismo powoda z dnia 9.9.2015r k. 60, dowód doręczenia k. 61

Na wymagalne zadłużenie składa się kwota:

Niespłacony kapitał –1237 zł,

okoliczności bezsporne, a nadto pismo powoda z dnia 9.9.2015r k. 60, przyznanie pozwanego k 69-70 na nośniku,

Pozwana legitymuje się niepełnosprawnością w umiarkowanym stopniu, choruje, nie pracuje od maja 2016r , ma rodzinę: męża –rencistę schorowanego z III grupą inwalidzką o dochodach 2200 zł , córkę 12 lat zdrową, ; miesięczne wydatki to ok. 800 zł na opłaty stałe , 150 zł na leki, co powoduje, że nie jest w stanie jednorazowo spłacić długów

/dowód: oświadczenie pozwanego-k.18-19,orzeczenie o niepełnosprawności k. 24,oświadczenie o wysokości dochodów k.26,69-70 na nośniku/

Sąd zważył, co następuje:

Przy ustalaniu stanu faktycznego Sąd oparł się na w/w dowodach z dokumentów przedłożonych przez strony w toku postępowania. Dokumenty uznane zostały za wiarygodne w całości, albowiem nie budziły one zastrzeżeń Sądu co do autentyczności i prawdziwości twierdzeń w nich zawartych, jak również nie były kwestionowane przez strony.

W niniejszej sprawie bezsporne było, że strony łączyła umowa dofinansowania ze środków Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych / PFRON/ kosztów uzyskania prawa jazdy kategorii B/ kursu, egzaminów, jazd doszkalających/ na okres do 31.12.2017r zawarta w dniu 9.6. 2014 r. i ostatecznie zakończona wypowiedzeniem z dnia 9.9.2015r oraz że pozwana nie zapłaciła w terminie powstałego zadłużenia. Spornym w tej sprawie jest, , czy roszczenie powoda można zaspokoić częściami – w ratach.

W ocenie Sądu powództwo zasługiwało na uwzględnienie w całości.

Zgodnie z § 1 umowy z dnia 9.6. 2014 r gmina zobowiązała się do udostępnienia pozwanemu środków w kwocie 1447 zł na okres do 31.12.2017r celem opłacenia kursu i egzaminu na prawo jazdy kategorii B. Klient zaś, na podstawie §2.9 umowy, zobowiązał się do zwrotu niewykorzystanej kwoty dofinansowania w terminie 30-u dni od chwili ustalenia, że istnieje niewykorzystana kwota pod rygorem rozwiązania umowy i zwrotu całej przyznanej kwoty . Odsetki ustalono w par. 4 pkt 2 i 6 pkt 2 na podatkowe .

Zgodnie z § 6 pkt 1 umowy w przypadku nieterminowego wykonywania umowy, realizator może wypowiedzieć umowę z zachowaniem 14-o dniowego terminu wypowiedzenia i postawić całą przyznaną kwotę w stan wymagalności.

Należy wskazać, że najpierw powód określił niewykorzystaną kwotę dofinansowania, powiadomił pozwaną o tym i pouczył, jakie są konsekwencje niezwrócenia nadwyżki. Pozwana wniosła wtedy o rozłożenie na dwie raty pozostałej do zwrotu kwoty 419, 50 zł , na co otrzymała pozytywną decyzję powoda, mimo tego nie dokonała wpłaty w terminach wskazanych tj. do 20.2.2015r -219,50 zł i do 20.3.2015r – 200 zł . Dokonała wpłaty kwoty 210 zł w dniu 26.3.2015r , po drugim terminie wskazanym do uiszczania rat.

W związku z tym realizator był uprawniony, aby na podstawie § 6 pkt 1 umowy rozwiązać ją przed terminem za 14-o dniowym okresem wypowiedzenia.

W związku z tym, że do rozwiązania umowy doszło, pozwany miał obowiązek spłacić całość otrzymanej kwoty, ale tego nie zrobił mimo wezwania.

Ze zwrotem niewykorzystanej części dofinansowania, na podstawie w/w postanowień umowy, uprawniony był do żądania spłaty całej kwoty dofinasowania wraz z odsetkami podatkowymi.

Art. 353 kc stanowi, że :”Zobowiązanie polega na tym, że wierzyciel może żądać od dłużnika świadczenia, a dłużnik powinien świadczenie spełnić”, a 354 kc , że:§ 1. Dłużnik powinien wykonać zobowiązanie zgodnie z jego treścią i w sposób odpowiadający jego celowi społeczno-gospodarczemu oraz zasadom współżycia społecznego, a jeżeli istnieją w tym zakresie ustalone zwyczaje - także w sposób odpowiadający tym zwyczajom.

§ 2. W taki sam sposób powinien współdziałać przy wykonaniu zobowiązania wierzyciel.”

Mając na uwadze powyższe Sąd uznał, że roszczenie powoda jest zasadne w całości, tj. co do kwoty 1237 zł.

Wobec treści art. 481 § 1 i 2 k.c. stanowiącego, że jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi, natomiast jeżeli stopa odsetek nie była z góry oznaczona, należą się odsetki ustawowe, przy czym gdy wierzytelność jest oprocentowana według stopy wyższej niż stopa ustawowa, wierzyciel może żądać odsetek za opóźnienie według tej wyższej stopy.

Również w zakresie żądanych odsetek podatkowych, które nie przewyższają maksymalnych odsetek ustawowych liczonych za okres od dnia następującego po dniu ich wymagalności do dnia zapłaty, powództwo jest w pełni uzasadnione.

Mając na uwadze powyższe Sąd na podstawie §1- umowy i art. 353 kc. , 354 kc oraz art. 481§ 1 i 2 k.p.c. orzekł jak w pkt I sentencji wyroku.

Art. 320. Kpc stanowi, że :” W szczególnie uzasadnionych wypadkach sąd może w wyroku rozłożyć na raty zasądzone świadczenie, a w sprawach o wydanie nieruchomości lub o opróżnienie pomieszczenia - wyznaczyć odpowiedni termin do spełnienia tego świadczenia.”, wynika, że jest to szczególna zasada wyrokowania, określana jako "moratorium sędziego"; obok charakteru procesowego ma on także cechy normy materialnoprawnej (m.in. K. P., M. P.). Podstawą zastosowania przepisu jest wyłącznie uznanie sądu, że zachodzą szczególnie uzasadnione wypadki. Ustanowiona w art. 320 k.p.c. norma ma charakter wyjątkowy i może być tym zastosowana jedynie w szczególnie uzasadnionych wypadkach. Wynika to z faktu, iż dopuszcza ona znaczną ingerencję Sądu w stosunek cywilnoprawny stron procesu.

W niniejszej sprawie jest to uzasadnione, albowiem pozwana zdając sobie sprawę z zadłużenia przez cały czas próbowała nieudolnie rozwiązać swój problem, już raz prosząc o rozłożenie na raty powoda, jednakże mając inne problemy, w tym zdrowotne swoje i męża miała to utrudnione i trochę zaniedbała swoje sprawy ,a po wytoczeniu sprawy wniosła o rozłożenie na raty przyznając wszystkie fakty przytoczone w pozwie i broniąc się jedynie sytuacją majątkową. Zdaniem Sadu realniejsze jest, że pozwana będzie spłacać po 100 zł miesięcznie, niż to, że zapłaci jednorazowo 1237 zł z odsetkami, zaś ewentualna egzekucja komornicza i tam spowodowałaby sciąganie należności w transzach i dodatkowo naraziła na koszty pozwaną, która nie jest majętna i ma uzasadnione wydatki na leczenie swoje i męża, edukacje dziecka zamiast na koszty komornika.

O kosztach procesu Sąd orzekł w pkt II i III wyroku zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu, na podstawie art.102 i 108 § 1 k.p.c., § 6 pkt 2 i § 2 ust. 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. z 2002 r. Nr 163, poz. 1349),ale na podstawie art. 102 ustawy z dnia 5 lutego 2005r o kosztach sądowych w sprawach cywilnych zwolnił pozwanego od ich ponoszenia . Na ustaloną kwotę składają się: kwota 360,00 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego , 17 zł opłaty od pełnomocnictwa oraz kwota 30,00 zł tytułem opłaty sądowej od pozwu.

Art. 102.kpc stanowi:” W wypadkach szczególnie uzasadnionych sąd może zasądzić od strony przegrywającej tylko część kosztów albo nie obciążać jej w ogóle kosztami.”

Zdaniem sądu w niniejszej sprawie zachodzi właśnie taka szczególna okoliczność po stronie pozwanej, albowiem sytuacja życiowa pozwanej stanowi podstawę do nie obciążania jej kosztami procesu. Jej sytuacja majątkowa i życiowa nie jest dobra, bo nie ma pracy, jedyne źródło dochodu to renta męża-2200 zł, małoletnie dziecko na utrzymaniu, oboje dorośli schorowani, ale pozwana poczuwa się do uregulowania należności, tyle, że w ratach dogodnych ze względu na stan majątkowy. W tej sytuacji obciążanie jej jeszcze kosztami procesu byłoby sprzeczne z zasadami współżycia społecznego i prowadziłoby tylko do nadmiernego zadłużenia w i tak już trudnej sytuacji będącej pozwanej.

W tym stanie sprawy orzeczono jak w sentencji.

ZARZĄDZENIE

1.  odnotować w kontrolce uzasadnień,

2.  odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć wnioskodawcy,

3.  akta przedłożyć z wpływem lub za 21 dni.