Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 4 lipca 2016 roku

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Tryb. Wydział II Cywilny Odwoławczy w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 4 lipca 2016 roku w Piotrkowie Trybunalskim

na rozprawie sprawy z powództwa H. K.

przeciwko A. K.

o obniżenie alimentów

na skutek apelacji powoda i pozwanej

od wyroku Sądu Rejonowego w Bełchatowie z dnia 4 kwietnia 2016 roku, sygn. akt III RC 271/15

oddala obie apelacje i znosi między stronami koszty procesu za instancję odwoławczą.

SSO Jarosław Gołębiowski

SSA w SO Arkadiusz Lisiecki SSO Dariusz Mizera

Sygn. akt II Ca 394/16

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 4 kwietnia 2016 roku Sąd Rejonowy w Bełchatowie po rozpoznaniu sprawy z powództwa H. K. przeciwko A. K. o obniżenie alimentów

1. obniżył poczynając od dnia 7 sierpnia 2015 roku alimenty ustalone wyrokiem Sądu Okręgowego w Piotrkowie Trybunalskim z dnia 28 czerwca 2011 roku w sprawie sygn. akt I C 576/08 od powoda H. K. na rzecz pozwanej A. K. z kwoty po 1600 złotych miesięcznie do kwoty po 1000 zł (jeden tysiąc) miesięcznie z pozostawieniem bez zmian dotychczasowych warunków płatności;

2. oddalił powództwo w pozostałej części;

3. wzajemnie zniósł koszty procesu między stronami.

Podstawą powyższego rozstrzygnięcia były przytoczone poniżej ustalenia i rozważania Sądu Rejonowego.

Wyrokiem Sądu Okręgowego w Piotrkowie Tryb. z dnia 28.06.2011 r. wydanym w sprawie IC 576/08 rozwiązano przez rozwód związek małżeński A. K. i H. K.. W orzeczeniu tym zasądzono również alimenty od H. K. na rzecz A. K. w kwocie po 1600 zł miesięcznie.

H. K. ma 51 lat. Jest współwłaścicielem firmy w formie spółki cywilnej. Aktualnie posiada w niej w niej 10 % udziałów. Pozostałe 90% udziałów należy do jego matki, która ma 77 łat. Wspólnicy prowadza działalność z zakresu usług cateringowych. Posiadają stałych odbiorców w postaci szkół, przedszkoli, szpitali, domów pomocy społecznej z terenu B. oraz P. Wspólnicy zatrudniają 10 pracowników : 2 kierowców, 5 kucharzy, 2 bufetowe i jedną pomoc kucharza.

W 2013 r. powód wykazał przychód w kwocie 77 211 zł. Koszty jego uzyskania wyniosły 45 566 zł. W 2014 r. dochód wyniósł 89416 zł, koszty jego uzyskania 63136 zł. W 2015 r. przychód stanowił kwotę 184 774 zł, koszty uzyskania przychodu wyniosły 123 134 zł. H. K. nie ma innych dochodów poza tymi, które uzyskuje jako wspólnik spółki cywilnej.

Powód mieszka w mieszkaniu stanowiącym własność jego matki o powierzchni 60m2. Razem z nim mieszka 19- letni syn K.. Łączne miesięczne koszty utrzymania mieszkania wynoszą ok. 700-800 zł. H. K. leczy się kardiologicznie oraz neurologicznie, z uwagi na złamanie kręgosłupa w 2010 r. Zakup leków kosztuje 190-200 zł miesięcznie. W czerwcu i lipcu 2015 r. korzystał z prywatnych zabiegów rehabilitacyjnych, które łącznie kosztowały 550 zł.

Pozwana A. K. ma 41 lat. Od sierpnia 2012 r. zatrudniona jest w firmie (...) Sp. zoo oddział W. w charakterze kelnera. Umowa o pracę została zawarta w dniu 02.03.2015 r. na czas określony do dnia 31.05.2017 r. Wynagrodzenie z tego tytułu w okresie od grudnia 2015 r. do lutego 2016 r. wyniosło 1626, 82 zł średniomiesięcznie. Poza wynagrodzeniem za pracę oraz alimentami pozwana innych dochodów nie posiada.

W 2013 r. pozwana uzyskiwał dochód z tytułu umów zlecenia i alimentów. Jego łączna wysokość stanowiła kwotę 22 670 zł. W 2014 r. dochód stanowiła należności ze stosunku pracy oraz alimenty, a ich łączna kwota wyniosła 21 263 zł. A. K. w listopadzie 2013 r. ukończyła studia magisterskie na Politechnice (...) na (...). Wcześniej uzyskała tytuł licencjata na Uniwersytecie (...) filia w P. w zakresie finansów w przedsiębiorstwie. Pozwana poszukuje zatrudnienia w wyuczonym zawodzie.

W małżeńskim majątku dorobkowym strony posiadają m. in. dom, w którym A. K. zamieszkuje razem z córką, samochód osobowy marki V. (...) rocznik 2002. Między byłymi małżonkami toczy się postępowanie o podział majątku dorobkowego. Miesięczny koszt utrzymania domu stanowi kwotę ok. 1000 zł. A. K. wspólnie ze swoim bratem jest właścicielką gospodarstwa rolnego o powierzchni 6 ha. Pozwana nie jest zarejestrowana jako producent rolny i nie pobiera dopłat unijnych. A. K. posiada oszczędności w kwocie ok. 1000 zł. Pozwana nie jest zadłużona.

Córka stron uczęszcza do II klasy liceum. Na jej rzecz H. K. łozy alimenty w kocie po 1500 zł miesięcznie. A. K. zobowiązana jest do łożenia alimentów na syna K. w kwocie po 400 zł miesięcznie.

A. K. pozostaje pod opieką ortopedy i neurologa w związku z dolegliwościami kręgosłupa. Na stałe nie przyjmuje lekarstw. Kiedy występują silne bóle pozwana korzysta z prywatnych masaży. Koszt jednego masażu stanowi kwotę 50-70 zł.

Kiedy strony były małżeństwem H. K. na utrzymanie żony i dzieci przeznaczał kwoty 6-7 tys. zł.

Mając takie ustalenia Sąd zważył, iż powództwo jest zasadne jedynie w części.

Stosownie do art. 138 kro w razie zmiany stosunków każda ze stron może żądać zmiany orzeczenia dotyczącego obowiązku alimentacyjnego. Przez zmianę stosunków rozumieć należy istotne zwiększenie bądź zmniejszenie możliwości majątkowych, zarobkowych zobowiązanego lub też usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego do świadczenia alimentacyjnego.

W przedmiotowej sprawie wskazana zmiana stosunków nastąpiła.

Spośród okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy decydujący wpływ na zmianę stosunków ma ukończenie przez A. K. studiów magisterskich oraz podjęcie przez nią zatrudnienia i uzyskiwanie regularnych dochodów, zbliżonych do kwoty alimentów, które pozwalają na pokrycie części jej usprawiedliwionych potrzeb. Wskazać trzeba, że w chwili obecnej pozwana na swoje utrzymanie dysponuje kwotą ok. 3000 zł ( wynagrodzenie łącznie z alimentami). Natomiast w okresie małżeństwa była to kwota ok. 2300 zł ( 7 tys. zł /3 ).

Biorąc pod uwagę powyższe stwierdzić należy, że pozostawienie alimentów na dotychczasowym poziomie oznaczałoby, iż A. K. funkcjonowałaby na znacznie wyższej stopie życiowej niż w trakcie małżeństwa, co nie ma uzasadnienia w świetle art. 60§2 kro, gwarantującego małżonkowi niewinnemu prawo do bardziej dostatniego poziomu życia , aniżeli tylko zaspokajania usprawiedliwionych potrzeb ( por. uzasadnienie tezy uchwały Sądu Najwyższego z 16 grudnia 1987 r. w sprawie III CZP 91/86, OSNCP z 1988 r., Nr 4, poz.42 ).

Ustalając wysokość świadczeń alimentacyjnych należy mieć na uwadze, iż zakres obowiązku alimentacyjnego zależy również od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego.

Co do możliwości zarobkowych powoda stwierdzić należy, iż nie uległy one żadnym istotnym zmianom. Powód nadal jest wspólnikiem spółki cywilnej o profilu gastronomicznym. Zauważyć przy tym trzeba, że H. K. tak jak i w trakcie postępowania przed sądem w sprawie o rozwód nadal podejmuje działania mające na celu wykazywanie się mniejszymi dochodami. Świadczy o tym m in. fakt, że powód przesłuchiwany w charakterze strony w dniu 22.03.2016 r. początkowo twierdził, iż w spółce cywilnej posiada udziały w wysokości 5%. Natomiast po skonfrontowaniu go z informacją zawartą w zeznaniu rocznym za rok podatkowy 2015 r. potwierdził, iż wielkość jego udziałów wynosi 10 %. Dodatkowo zauważyć trzeba, że większościowym wspólnikiem spółki cywilnej jest 77- letnia matka H. K..

Bez wpływu na zakres możliwości zarobkowych powoda ma okoliczność, iż powód leczy się kardiologicznie i neurologicznie. Przede wszystkim w związku ze schorzeniami powód nie został uznany za osobę niezdolną do pracy. Dodatkowo ponoszone przez niego wydatki na leczenie nie są znaczne ( ok. 200 zł miesięcznie). W ocenie Sądu ustalone w nowej wysokości świadczenie alimentacyjnie odpowiada zaistniałej zmianie stosunków. Jest również adekwatne do aktualnych usprawiedliwionych potrzeb uprawnionej oraz leży w granicach możliwości zarobkowych i majątkowych zobowiązanego.

Biorąc pod uwagę powyższe orzeczono jak w punkcie 1 i 2 sentencji wyroku. O kosztach Sąd orzekł w oparciu o art. 100 kpc.

Apelacje od powyższego rozstrzygnięcia złożyły obie strony.

Pozwana za pośrednictwem swojego pełnomocnika zaskarżyła wyrok w części obniżającej alimenty od powoda na rzecz pozwanej z kwoty po 1.600,00 zł miesięcznie do kwoty po 1.000,00 zł miesięcznie, tj. co do jego punktu 1;

Zaskarżonemu wyrokowi zarzuciła:

1. naruszenie prawa procesowego - art. 321 § 1 k.p.c. poprzez wydanie przez Sąd Rejonowy orzeczenia ponad żądanie pozwu przejawiające się w obniżeniu alimentów poczynając od dnia 7 sierpnia 2015 roku, tj. od chwili wytoczenia powództwa przez powoda, podczas gdy strona powodowa reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika nie zgłosiła żądania obniżenia alimentów od tej daty, zaś wyrok obniżający alimenty, jako konstytutywny, winien co do zasady odnosić swoje skutki ex nunc (na przyszłość), tj. dopiero od chwili jego uprawomocnienia się,

2. naruszenie prawa procesowego - art. 227 w zw. z art. 232 k.p.c. poprzez nierozpoznanie następujących wniosków strony pozwanej zawartych w piśmie procesowym z dnia 20 października 2015 roku:

3. naruszenie prawa procesowego - art. 233 § 1 k.p.c. poprzez dokonanie niewłaściwej oceny zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego skutkującej uznaniem, iż powód rzeczywiście osiąga jedynie 10 % zysków z prowadzonej działalności gospodarczej w spółce cywilnej, w której 90 % udziałów formalnie należy do jego 77-letniej matki, podczas gdy okoliczności prowadzonej faktycznie wyłącznie przez powoda działalności gospodarczej wskazują, iż taki, rzekomy podział zysków ma na celu jedynie ukrycie rzeczywistych dochodów powoda i uchylenie się przez niego od konieczności ponoszenia obowiązku alimentacyjnego względem pozwanej w stopniu adekwatnym do osiąganych możliwości majątkowych,

4. naruszenie prawa procesowego - art. 233 § 1 k.p.c. poprzez dokonanie niewłaściwej oceny zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego w postaci zeznań podatkowych powoda za lata 2013-2015 skutkującej uznaniem, iż możliwości zarobkowe powoda nie uległy istotnym zmianom (strona 3 uzasadnienia wyroku), podczas gdy (jak wynika ze stanu faktycznego ustalonego przez Sąd Rejonowy) dochody powoda z roku na rok rosną - w roku 2013 powód wykazał przychód w kwocie 77.211,00 zł, w 2014 roku 89.416,00 zł, zaś w 2015 roku 184.774,00 zł (strona 1 uzasadnienia wyroku),

5. naruszenie prawa procesowego - art. 233 § 1 k.p.c. poprzez dokonanie niewłaściwej oceny zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego w postaci przedstawionych przez pozwaną dokumentów (informacji ze strony internetowej (...) w P.informacji o przetargach, informacji (...) sp. z o.o., pisma (...)) skutkującej brakiem ustalenia przez Sąd Rejonowy rzeczywistych możliwości zarobkowych powoda, podczas gdy z dokumentów tych wynika jednoznacznie, iż wynagrodzenie z umów zawartych przez powoda z kontrahentami obejmuje łączną kwotę 2.363.320,90 zł, ponadto powód wykupił polisy na życie (zawarte jeszcze w czasie trwania małżeństwa stron), z czego uzyskał środki w kwocie 200.000,00 zł,

6. naruszenie prawa materialnego - art. 138 w zw. z art. 60 § 2 k.r.o. poprzez uznanie, iż w niniejszej sprawie zaszła istotna zmiana stosunków skutkująca koniecznością zmiany obowiązku alimentacyjnego, a to z uwagi na fakt ukończenia przez pozwaną studiów oraz podjęcie przez nią pracy, a zatem pozwana ma możliwości zaspokojenia swoich potrzeb życiowych, podczas gdy przesłanką zasądzenia na rzecz pozwanej alimentów od powoda nie był brak wystarczających dochodów na zaspokajanie jej podstawowych potrzeb życiowych, a pogorszenie stopy życiowej wskutek rozwiązania małżeństwa stron z winy powoda, tymczasem w trakcie trwania małżeństwa stron miesięczny dochód uzyskiwany przez powoda oscylował w kwocie ok. 17.000,00 zł, zatem w dalszym ciągu istnieją przesłanki utrzymania obowiązku alimentacyjnego na dotychczasowym poziomie, bowiem pozwana nie osiąga dochodów, które choćby w minimalnym zakresie pozwoliły jej na osiągnięcie statusu majątkowego, jaki posiadała w okresie sprzed rozwiązania małżeństwa stron;

III. na podstawie art. 382 k.p.c. wnoszę (w przypadku braku uchylenia wyroku Sądu Rejonowego i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania) o:

1. dopuszczenie dowodu z zeznań świadka J. K. (zam. (...), (...)-(...) K.) - na okoliczność zawarcia umowy spółki cywilnej z

powodem, przyczyn niesymetrycznego określenia wysokości udziałów w zysku, braku wykonywania umowy spółki cywilnej( prowadzenia działalności spółki cywilnej) przez J. K.,

2. zobowiązanie powoda do przedstawienia umów, które w zakresie prowadzonej działalności gospodarczej zawarł z:

- (...) Szpitalem Wojewódzkim im. (...) w P.,

- Komendą Miejską Policji w P.,

- (...) Zespołem (...) w P.

- szkołami oraz innymi placówkami, którymi powód świadczy usługi gastronomiczne

pod rygorem uznania za przyznane twierdzeń pozwanej (art.230 w zw. z art.233 2 k.p.c.) i następnie dopuszczenie dowodów z tych dokumentów na okoliczność wysokości rzeczywiście uzyskiwanych przez powoda dochodów z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej;

Powołując się na powyższe zarzuty skarżąca wniosła o:

1. w pierwszej kolejności- zmianę zaskarżonego wyroku Sądu Rejonowego w Bełchatowie z dnia 4 kwietnia 2016 roku, sygn. Akt III RC 271/15 poprzez oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie od powoda na rzecz strony pozwanej kosztów postępowania za obie instancje, według norm przepisowych,

2. z daleko idącej ostrożności procesowej - zmianę zaskarżonego wyroku w jego pkt 1 poprzez obniżenie alimentów poczynając od dnia uprawomocnienia się orzeczenia w sprawie,

3. względnie- uchylenie zaskarżonego wyroku w jego zaskarżonej części oraz przekazanie w tym zakresie sprawy Sądowi Rejonowemu w Bełchatowie do ponownego rozpoznania.

Powód zaskarżył wyrok w części oddalającej powództwo tj. w zakresie pkt 2 wyroku.

Zaskarżonemu wyrokowi zarzucił:

1/ obrazę art. 138 k.r.o. w zw. z art. 60§2 k.r.o. przez niedostateczne wyważenie proporcji między istotnym pogorszeniem sytuacji materialnej pozwanej na skutek rozwodu, a zmianami jakie zaistniały w sferze materialnej i życiowej stron przez okres ostatnich 4 lat.

2/ naruszenie przepisów postępowania:

- art. 233 § 1 kpc poprzez dokonanie oceny materiału dowodowego bez wszechstronnej jego analizy, w sposób przekraczający granice swobodnej oceny dowodów , nieuwzględnienie w dostateczny sposób możliwości zarobkowych pozwanej, faktu , że pozwana pobierając alimenty od powoda w większości przeznaczała je na lokaty bankowe, przyjęcie ,że bez wpływu na możliwości zarobkowe powoda ma obecny jego stan zdrowia i może on płacić alimenty na pozwaną w wysokości 1000 zł , podczas, gdy faktycznie po uregulowaniu zobowiązań alimentacyjnych ( pozwana 1000 zł - córka 1500 zł.) na utrzymanie siebie i syna pozostaje mu kwota ok. 1050 zł.

3/ sprzeczność istotnych ustaleń Sądu z treścią zebranego w sprawie materiału dowodowego przez przyjęcie, że dochody pozwanej łącznie z alimentami oscylują w granicach kwoty 3000 zł. Miesięcznie, podczas gdy tylko dochody z pracy i z posiadanego przez nią gospodarstwa rolnego o pow. ponad 6 ha, którego jest współwłaścicielem , znacznie tę kwotę przekraczają.

Powołując się na powyższe zarzuty, skarżący wnosił o zmianę zaskarżonego wyroku i obniżenie wysokości alimentów płatnych przez powoda na rzecz pozwanej do kwoty 700 zł miesięcznie oraz zasądzenie od pozwanej na rzecz powoda zwrotu kosztów procesu za obie instancje.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Obie apelacje są bezzasadne.

Rozważając w pierwszej kolejności zarzuty podniesione w apelacji pozwanej podkreślić należy, że zupełnie bezzasadny jest zarzut naruszenia art. 321 §1 k.p.c. wskazujący na orzeczenie przez Sąd ponad żądanie co jest związane z obniżeniem alimentów poczynając od 6 sierpnia 2015 roku, a nie od chwili uprawomocnienia się wyroku.

Nie można się bowiem zgodzić, że powód wytaczając powództwo w istocie wnosi o obniżenie alimentów od dnia, w którym zostanie wydany wyrok zwłaszcza, że niejednokrotnie może to nastąpić po wielu miesiącach czy nawet latach. Przyjmuje się zatem, iż składając pozew o obniżenie alimentów powód domaga się obniżenia właśnie od dnia jego wniesienia chyba, że wskazuje datę wcześniejszą w tym zakresie. W niniejszej sprawie powód powołał się na istotną zmianę stosunków, która zaistniała przed wniesieniem pozwu i nie wskazał wcześniejszej daty od której żąda obniżenia alimentów, a zatem należy przyjąć, iż oczekiwał obniżenia alimentów od tego dnia w którym wytoczył powództwo.

Argument przytoczony w skardze apelacyjnej wskazujący na fakt, iż obowiązek zwrotu przez pozwaną alimentów ponad kwotę tysiąc zł miesięcznie na rzecz powoda od 07.08.2015 roku byłby dla niej ciężarem niemożliwym do poniesienia jest całkowicie chybiony i nie może być rozważany w niniejszym postępowaniu.

Przechodząc do dalszych rozważań przypomnieć należy, iż podstawą, na której w wyroku rozwodowym stron w 2013r. zasądzono od powoda na rzecz pozwanej alimenty w wysokości 1600 zł miesięcznie był art. 60 § 2 krio, z którego wynika, iż w przypadku uznania w wyroku rozwodowym jednego z małżonków za wyłącznie winnego rozkładu pożycia, a rozwód pociąga za sobą istotne pogorszenie sytuacji materialnej małżonka niewinnego, sąd na żądanie małżonka niewinnego może orzec, że małżonek wyłącznie winny obowiązany jest przyczyniać się w odpowiednim zakresie do zaspokojenia potrzeb małżonka niewinnego, chociażby ten nie znajdował się w niedostatku.

Przesłanką tego rozszerzonego obowiązku alimentacyjnego małżonka jest więc ustalenie, że rozwód pociąga za sobą istotne pogorszenie sytuacji materialnej małżonka niewinnego. Ocena natomiast, czy nastąpiło takie pogorszenie, zależy od porównania sytuacji, w jakiej niewinny małżonek znalazł się wskutek orzeczenia rozwodu, z sytuacją, w jakiej znajdowałby się, gdyby rozwodu nie orzeczono i gdyby pożycie małżonków funkcjonowało prawidłowo. Dodać przy tym należy, że zakres obowiązku alimentacyjnego także i w tym przypadku zależy od możliwości zarobkowych i majątkowych małżonka wyłącznie winnego oraz potrzeb uprawnionego tj. małżonka niewinnego (art. 135 kodeksu rodzinnego i opiekuńczego) i może ulec zmianie w sytuacji zmiany stosunków, o czym mowa w art. 138 kodeksu rodzinnego i opiekuńczego. Dodatkowo nie należy zapominać, iż Sąd Okręgowy wyrokując w sprawie rozwodowej i orzekając o obowiązku alimentacyjnym posiłkował się treścią art. 136 krio, a to z uwagi na fakt , iż powód w toku procesu rozwodowego wyzbył się części przedsiębiorstwa przepisując je na swoją matkę. Sąd co prawda na powyższy przepis powołał się uzasadniając alimenty zasądzone na rzecz małoletniej córki stron niemniej jednak jest oczywistym, iż zasądzając alimenty na rzecz pozwanej miał na uwadze także treść w/w przepisu.

Zadaniem Sądu w toku niniejszego procesu zatem było ustalenie sytuacji majątkowej i zarobkowej w chwili orzekania rozwodu i obecnie oraz ich porównanie. Uszło uwadze skarżącej, która starała się podkreślić wzrost możliwości majątkowych i zarobkowych pozwanego, iż w sprawie rozwodowej Sąd uwzględnił i zdyskontował już fakt prowadzenia przez powoda działalności gospodarczej uznając wtedy przepisanie tej działalności na matkę jako niemającą znaczenia w kontekście uregulowania zawartego w art. 136 krio. W takiej sytuacji jest bez znaczenia czy powód w 5 czy 10% jest formalnie udziałowcem w spółce cywilnej skoro Sąd Okręgowy oceniając jego możliwości zarobkowe i majątkowe - jak wynika z akt sprawy rozwodowej - nie wziął pod uwagę zmian w stosunkach własnościowych Spółki. Firma powoda podobnie jak poprzednio tak obecnie prowadzi działalność gospodarczą i osiąga dochody. Przy czym określając alimenty w 2013 roku Sąd uwzględnił, iż powód osiągał wysokie dochody w okresie przed rozwodem w czasie trwania związku małżeńskiego (przed przepisaniem działalności na matkę) i podstawą do zasądzenia alimentów w tamtym czasie był właśnie ten stan.

Trzeba zauważyć, iż obecna sytuacja w tym zakresie się nie zmieniła w sposób istotny albowiem z jednej strony powód rozwinął działalność z drugiej zaś podupadł na zdrowiu co nie tyle generuje dodatkowe koszty ( koszty leków to kwota ok.200 zł miesięcznie) ale uniemożliwia osiągnięcie dodatkowych zysków gdyż powoduje potrzebę zatrudnienia dodatkowych osób wykonujących pracę, którą uprzednio wykonywał powód. W rezultacie należy przyjąć, iż sytuacja w tym zakresie w sposób znaczący istotnie się nie zmieniła. W związku z powyższym zbędnym byłoby dopuszczanie dowodów wnioskowanych przez pozwaną w toku procesu przed sądem I instancji i w skardze apelacyjnej.

Taka zmiana natomiast nastąpiła jeśli chodzi o zmianę możliwości majątkowych i zarobkowych pozwanej. Pozwana bowiem ukończyła studia magisterskie oraz podjęła zatrudnienie osiągając regularne dochody, które pozwalają jej na zaspokajanie jej usprawiedliwionych potrzeb. Reasumując w sprawie zaistniała taka zmiana stosunków, która dawała sądowi podstawę do obniżenia alimentów należnych pozwanej do kwoty po 1000 zł miesięcznie. Alimenty w tej wysokości zostały zwymiarowane przez Sąd w sposób prawidłowy uwzględniający całokształt okoliczności sprawy. W rezultacie stwierdzić należy , iż nie doszło do naruszenia wskazanych w apelacji przepisów prawa procesowego i materialnego.

Całkowicie bezzasadna jest także apelacja powoda. Nie sposób się bowiem zgodzić się z twierdzeniem powoda, iż Sąd przekroczył granice swobodnej oceny dowodów gdyż w niedostateczny sposób uwzględnił możliwości zarobkowe pozwanej. Sąd Rejonowy wbrew twierdzeniom powoda w sposób prawidłowy ocenił dowody uwzględniając przy rozstrzygnięciu wszystkie istotne okoliczności nie naruszając art. 60 § 2 krio w związku z art. 138 krio. Podawane przez powoda dane co do jego dochodów są bez znaczenia albowiem dla Sądu nie są istotne aktualnie osiągane przez powoda dochody, a możliwości majątkowe i zarobkowe jakie ma powód i to przy uwzględnieniu sytuacji z daty orzekania o rozwodzie w toku, którego to postępowania Sąd zastosował klauzulę z art. 136 krio.

Reasumując obie apelacje nie zawierają w uzasadnionych podstaw i podlegały oddaleniu, a to na podstawie art. 385 k.p.c.

Z uwagi na fakt, iż każda ze stron przegrała swoją apelację na podstawie art. 100 k.p.c. w związku z art. 108§ 1 k.p.c. należało orzec o kosztach postępowania znosząc je wzajemnie między stronami.