Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 2 listopada 2016 roku

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim, Wydział V Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w składzie:

Przewodniczący SSO Magdalena Marczyńska

Protokolant stażysta Bożena Sobczyk

po rozpoznaniu w dniu 25 października 2016 roku w Piotrkowie Trybunalskim na rozprawie

sprawy z wniosku E. T.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

wysokość emerytury

na skutek odwołania E. T.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

z dnia 13 lipca 2016r. sygn. (...)

oddala odwołanie.

Sygn. akt V U 776/16

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 13 lipca 2016 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. przyznał wnioskodawczyni E. T. prawo do emerytury od dnia 1 lipca 2016 roku, to jest od miesiąca, w którym ubezpieczona wystąpiła z wnioskiem o przyznanie prawa do emerytury.

W odwołaniu od powyższej decyzji, złożonym w dniu 12 sierpnia 2016 roku, E. T. wniosła o jej zmianę poprzez wyliczenie świadczenia emerytalnego przy uwzględnieniu, iż średnie dalsze trwania życia wynosi 250,6 miesięcy, albowiem w dniu (...) 2016 roku ukończyła ona 61 lat.

Zakład Ubezpieczeń Społecznych wniósł o oddalenie odwołania.

Sąd Okręgowy ustalił co następuje:

E. T., urodzona w dniu (...), złożyła w dniu 4 lipca 2016 roku wniosek o emeryturę.

(dowód: wniosek o emeryturę, k. 1 – 4 akt ZUS)

Decyzją z dnia 13 lipca 2016 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. przyznał wnioskodawczyni E. T. prawo do emerytury od dnia 1 lipca 2016 roku, to jest od miesiąca, w którym ubezpieczona zgłosiła wniosek. Zakład Ubezpieczeń Społecznych wskazał, że wysokość emerytury została obliczona na podstawie art. 26 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, to jako równowartość kwoty będącej wynikiem podzielenia podstawy obliczenia emerytury przez średnie dalsze trwanie życia, dla osób w wieku równym wiekowi przejścia na emeryturę.

Organ rentowy do wyliczenia podstawy obliczenia emerytury przyjął kwotę składek zewidencjonowanych na koncie wnioskodawczyni z uwzględnieniem waloryzacji w wysokości 56.921,93 zł, kwotę zwaloryzowanego kapitału początkowego w wysokości 359.334,57 zł oraz średnie dalsze trwania życia, tj. 251,3 miesięcy. Wysokość emerytury wnioskodawczyni wyniosła od dnia 1 lipca 2016 roku 1.656,41 zł.

(dowód: decyzja ZUS z dnia 13 lipca 2016 roku, k. 13 akt ZUS)

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Odwołanie nie zasługuje na uwzględnienie.

W przedmiotowej sprawie wnioskodawczyni twierdziła, że Zakład Ubezpieczeń Społecznych wyliczając jej świadczenie emerytalne powinien wziąć pod uwagę średnią długość dalszego trwania życia 250,6 miesięcy, a nie 251,3 miesięcy z uwagi na fakt, że skarżąca ukończyła w dniu (...) 2016 roku 61 lat.

Zgodnie z treścią art. 26 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. Z 2016 r. poz. 887 ze zm.) emerytura stanowi równowartość kwoty będącej wynikiem podzielenia podstawy obliczenia ustalonej w sposób określony w art. 25 przez średnie dalsze trwanie życia dla osób w wieku równym wiekowi przejścia na emeryturę danego ubezpieczonego, z uwzględnieniem ust. 5 i art. 183. Prezes Głównego Urzędu Statystycznego ogłasza w formie komunikatu w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski” corocznie w terminie do dnia 31 marca tablice trwania życia, z uwzględnieniem ust. 3, dla wieku ubezpieczonych określonego w myśl ust. 2 (art. 26 ust. 4 ustawy o emeryturach i rentach).

Średnie dalsze trwanie życia to wielkość statystyczna, która określa przeciętny okres, jaki zazwyczaj upływa od ustalenia prawa do emerytury do dnia śmierci ubezpieczonego. Chodzi o ustalenie przewidywanego okresu pobierania przez daną osobę emerytury i – tym samym – równomiernego rozłożenia zgromadzonych składek i ewentualnie kapitału początkowego w ramach tego okresu. Średnie dalsze trwanie życia wyrażane jest w miesiącach i ustalane wspólnie dla kobiet i mężczyzn. Tablice średniego dalszego trwania życia kobiet i mężczyzn, wynikające z komunikatu prezesa GUS w sprawie tablicy średniego dalszego trwania życia kobiet i mężczyzn, ogłaszanego corocznie w terminie do 31 marca, mają zastosowanie do emerytur na przyszłość, a więc przyznawanych od dnia 1 kwietnia do dnia 31 marca następnego roku. Im wskazany tam okres średniego dalszego trwania życia dla osoby w wieku ubezpieczonego przechodzącego na emeryturę jest dłuższy, tym emerytura jest niższa. Oznacza to, że im później nastąpi przejście na emeryturę, tym większa będzie jej wysokość. Ustalając dalsze średnie trwanie życia dla potrzeb obliczenia emerytury przyznawanej z urzędu, przyjmuje się tablice obowiązujące w dniu, od którego zostanie przyznana ta emerytura (por. komentarz do art. 26 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, red. Gudowska, 2013, wyd. 1).

Sąd Okręgowy w pełni popiera stanowisko Sądu Apelacyjnego w Łodzi wyrażone w wyroku z dnia 6 grudnia 2012 roku w sprawie o sygn. akt III AUa 605/12, zgodnie z którym z kategorycznego brzmienia art. 26 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach wynika wyraźnie, że emerytura stanowi równowartość kwoty będącej wynikiem podzielenia podstawy obliczenia ustalonej w sposób określony w art. 25 przez średnie dalsze trwanie życia dla osób w wieku równym wiekowi przejścia na emeryturę danego ubezpieczonego. Wskazać należy, że przepis ten dotyczy nabycia prawa do emerytury w powszechnym wieku emerytalnym.

Przepis art. 24 ust. 1a pkt 12 ustawy o emeryturach i rentach stanowi, że wiek emerytalny dla kobiet urodzonych w okresie od dnia 1 lipca 1955 roku do dnia 30 września 1955 roku wynosi co najmniej 60 lat i 11 miesięcy. Wnioskodawczyni, która urodziła się w dniu (...), wystąpiła z wnioskiem o przyznanie prawa do emerytury w dniu 4 lipca 2016 roku. Osiągnęła wymagany przez ww. przepis wiek emerytalny. W związku z tym organ rentowy, na podstawie art. 129 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach, przyznał wnioskodawczyni prawo do emerytury od dnia 1 lipca 2015 roku, a więc od pierwszego dnia miesiąca złożenia wniosku. W tym jednak dniu wnioskodawczyni nie miała ukończonych 61 lat. A zatem organ rentowy prawidłowo przyjął, że średnie dalsze trwanie życia wynosi 251,30 miesięcy. Jest to średnie dalsze trwanie życia ustalone na podstawie komunikatu Prezesa GUS z dnia 25 marca 2016 roku (M.P. 2016 r., poz. 291) dla osób w wieku 60 lat i 11 miesięcy.

Natomiast brak jest możliwości zastosowania średniego dalszego trwania życia w wysokości 250,6 miesięcy – jak chce wnioskodawczyni - albowiem wskaźnik ten jest stosowany tylko dla ubezpieczonych, którzy osiągnęli wiek emerytalny 61 lat. Jednocześnie nie znajduje w sprawie zastosowania art. 26 ust. 6 ustawy o emeryturach i rentach, w myśl którego jeżeli jest to korzystniejsze dla ubezpieczonego, do ustalenia wysokości emerytury zgodnie z ust. 1 stosuje się tablice trwania życia obowiązujące w dniu, w którym ubezpieczony osiągnął wiek emerytalny, o którym mowa w art. 24 ust. 1a i 1b oraz w art. 27 ust. 2 i 3.

W świetle przedstawionej argumentacji oraz na gruncie przywołanych przepisów Sąd Okręgowy – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. w punkcie I sentencji wyroku oddalił odwołanie.