Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

W., dnia 12 maja 2016 r.

Sąd Rejonowy dla Wrocławia-Fabrycznej we Wrocławiu, XI Wydział Cywilny

w następującym składzie:

Przewodniczący: SSR Anna Małecka

Protokolant: Maryna Adamska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 26 kwietnia 2016 r. we W.

sprawy z powództwa (...) Centrum S.A. z siedzibą w W.

przeciwko A. M.

o zapłatę

I.  powództwo oddala;

II.  ustala, iż koszty postępowania ponosi strona powodowa.

Sygn. akt XI C 1565/15

UZASADNIENIE

W pozwie wniesionym do Sądu Rejonowego Lublin-Zachód w Lublinie w elektronicznym postępowaniu upominawczym dnia 20 maja 2015 r. strona powodowa (...) Centrum S.A. z siedzibą w W. domagała się zasądzenia od pozwanej A. M. kwoty 313,28 zł z odsetkami ustawowymi liczonymi od 21 maja 2015 r. do dnia zapłaty, a także kosztów procesu.

W uzasadnieniu strona powodowa wskazywała, że jest podmiotem oferującym odbiorcom świadczenie polegające na sprzedaży oraz dostawie energii elektrycznej. W ramach swej działalności strona powodowa zawarła z pozwaną w dniu 28 sierpnia 2014 r. w formie pisemnej umowę numer (...). Strona powodowa wykonywała świadczenie zgodnie z umową, zaś pozwana nie dokonała zapłaty należności w terminach wynikających z zapisów umowy i wskazanych terminów wymagalności. Na zadłużenie składa się kwota 300 zł tytułem należności głównej i kwota 13,28 zł tytułem sumy skapitalizowanych odsetek wyliczonych od dnia następnego po dniu wymagalności należności z poszczególnych faktur do dnia wniesienia powództwa.

W dniu 9 czerwca 2015 r. został wydany nakaz zapłaty zgodny z żądaniem pozwu.

W sprzeciwie wniesionym dnia 2 lipca 2015 r. pozwana A. M. zaskarżyła nakaz zapłaty w całości i wniosła o jego uchylenie.

Pozwana zarzuciła, że została oszukania przez stronę powodową.

W piśmie z dnia 19 listopada 2015 r. (k. 20) strona powodowa cofnęła powództwo o kwotę 17,26 zł wraz ze zrzeczeniem się roszczenia i sprecyzowała, że do spłaty pozostała kwota 283,43 zł tytułem pozostałej części należności z noty obciążeniowej numer (...) z dnia 5 listopada 2014 r. i kwota 12,59 zł tytułem odsetek od tej należności naliczonych od dnia 20 listopada 2014 r. do dnia wniesienia pozwu.

Nadto strona powodowa zaprzeczyła wprowadzeniu pozwanej w błąd wskazując, iż na umowie widniał jej wyraźny logotyp, pozwana otrzymała komplet dokumentów, co potwierdziła swoim podpisem. Pismem z dnia 28 października 2014 r. pozwana wypowiedziała umowę ze stroną powodową i zwróciła się o wskazanie wysokości opłaty za rozwiązanie umowy. Opłata w kwocie 300 zł z tytułu rozwiązania umowy została rozwiązana w oparciu o zapisy ogólnych warunków umowy.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Latem 2014 r. A. M. była związana umową o dostarczenie energii elektrycznej z (...) S.A. Nie miała zamiaru zmieniać dostawcy energii elektrycznej. W dniu 28 sierpnia do mieszkania pozwanej przyszły dwie osoby, podające się za przedstawicieli (...) S.A. i nakłaniali ją do zawarcia nowej umowy umowie o dostawę energii elektrycznej, jednocześnie wywołując u pozwanej przeświadczenie, że pozwana powinna potwierdzić pisemnie obecnie wiążącą ją z (...) S.A. umowę, tyle że na korzystniejszych warunkach. Pracownicy strony powodowej nie poinformowali pozwanej, że proponują jej zawarcie umowy z innym dostawcą energii, nie użyli nazwy spółki, którą reprezentowali. A. M. zaufała pracownikom strony powodowej, że chodzi jedynie o potwierdzenie dotychczasowej umowy z (...) S.A., zwłaszcza ze osoby te naciskały nakłaniając ją do szybkiego zawarcia umowy. A. M. w chwili zawierania umowy miała 78 lat, jest osobą słabo widzącą i słabo słyszącą, cierpi na schorzenia kardiologiczne (przesz zawał, hematologiczne (wykryto u niej nadpłytkowość wysokiego ryzyka, która może prowadzić do schorzeń o charakterze nowotworowym), ortopedyczne i neurologiczne; pozwana mieszka z dorosłą wnuczka, która wówczas była na urlopie. W dniu zawierania umowy pozwana czuła się źle z powodu zapalenia nerwów (skarżyła się na ból korzonków).

A. M. prosiła o kierowanie do niej głośnych wypowiedzi, lecz przedstawiciele strony powodowej nie dostosowali się do tej prośby, wskazując, iż z warunkami umowy będzie mogła zapoznać się w późniejszym czasie. Pozwana podpisała przedstawiony jej dokument, bez zapoznawania się z jego treścią.

/dowód: przesłuchanie pozwanej A. M. – protokół rozprawy z dnia 18.02.2016 r., 00:16-00:34 – k. 61o-62/

W dniu 28 sierpnia 2014 r. jako sprzedawca posiadający koncesję na obrót energią elektryczną, w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej, zawarł z A. M. jako odbiorcą umowę sprzedaży energii elektrycznej numer (...).

Umowa została zawarta na czas oznaczony 3 lata (§ 5).

Postanowienia rozdziału 3 Ogólnych Warunków Umowy nakładały na odbiorcę usług obowiązek powstrzymania się przed odwołaniem pełnomocnictwa, czy cofnięciem wypowiedzenia umowy o dostawę energii elektrycznej przed zakończeniem procesu zmiany sprzedawcy oraz zapewnienie dostępu do układu pomiarowego. Niewykonanie czy nienależyte wykonanie tych obowiązków skutkować miało zapłatą na rzecz sprzedawcy kary umownej w wysokości 300 zł.

Zgodnie z postanowieniami rozdziału 5 Ogólnych Warunków Umowy umowa ulega automatycznemu przedłużeniu na taki sam czas określony, na jaki została zawarta, jeżeli żadna ze stron nie złoży najpóźniej 3 miesiące przed końcem okresu obowiązywania umowy oświadczenia o braku woli jej kontynuowania. Wypowiedzenie przez odbiorcę umowy po zakończeniu procesu zmiany dostawy a przed upływem okresu, na jaki została zawarta rodziło obowiązek zapłaty jednorazowej opłaty, której wysokość stawiła iloczyn stawki 25 zł oraz ilości miesięcy, o jaki została skrócona umowa.

/dowód: 1. umowa z dnia 28.08.2014 r. – k. 30-31,

2. ogólne warunki umowy – k. 32-33./

Przy zawieraniu umowy A. M. podpisała się pod pełnomocnictwem dla (...) Centrum S.A. do złożenia wypowiedzenia dotychczasowemu dostawy energii obowiązującej umowy. Swoim podpisem pozwana potwierdziła zapoznanie się z cennikiem oraz oświadczenie o przyjęciu do wiadomości, iż (...) Centrum S.A. nie jest powiązane z jej dotychczasowym dostawą energii. Pozwana przystąpiła również do usługi (...) – oferta E.”.

/dowód: 1. pełnomocnictwo – k. 34,

2. cennik – k. 35,

3. oświadczenie – k. 36,

4. deklaracja przystąpienia – k. 44./

Kilka dni po podpisaniu umowy z A. M. skontaktowała się telefonicznie przedstawicielka (...) Centrum S.A., zwracając się o potwierdzenie danych osobowych. Wówczas pozwana zorientowała się, iż zwarła umowę z innym podmiotem, niż dotychczasowy dostawca energii elektrycznej – (...) S.A., lecz została poinformowana przez swoją rozmówczynię, iż upłynęła termin do odstąpienia od umowy.

/dowód: przesłuchanie pozwanej A. M. – protokół rozprawy z dnia 18.02.2016 r., 00:16-00:34 – k. 61o-62/

W piśmie z dnia 15 września 2014 r. skierowanym do (...) Centrum S.A. A. M. złożyła oświadczenie o uchyleniu się od skutków prawnych oświadczenia woli z dnia 28 sierpnia 2014 r. obejmującego zawarcie umowy numer (...) jako złożonego pod wpływem błędu. Powódka wskazała, że osoba występująca w imieniu strony powodowej przedstawiła się jako bezpośrednio związana z przedsiębiorstwem (...), zapewniając iż oprócz niższych rachunków za energię elektryczną nic się nie zmienia, w szczególności nie przedstawiono powódce szczegółowych warunków umowy, zwłaszcza zmiany kontrahenta.

Pismo to A. M. wysłała listem poleconym w dniu 15 września 2014 r.

/dowód: 1. pismo A. M. z dnia 15.09.2014 r. – k. 10,

2. potwierdzenie nadania – k. 11,

3. przesłuchanie pozwanej A. M. – protokół rozprawy z dnia 18.02.2016 r., 00:16-00:34 – k. 61o-62./

W odpowiedzi objętej pismem z dnia 25 września 2014 r. (...) Centrum S.A. odmówiła uznania oświadczenia o uchyleniu się od skutków prawnych oświadczenia woli o zawarciu umowy między stronami i oświadczyła, że umowa ta wiąże nadal, szczególnie iż pozwana została wyczerpująco poinformowana o warunkach oferty, zaś zapisy umowy zostały jednoznacznie sformułowane. Wobec niewykazania okoliczności potwierdzających wprowadzenie pozwanej w błąd strona powodowa nie przychyliła się do wniosku A. M. o uznanie umowy za nieważną, pouczając o możliwości złożenia przez pozwaną wniosku o rozwiązanie umowy i informując że za wypowiedzenie umowy przed upływem okresu jej obowiązywania może zostać naliczona opłata dodatkowa.

/dowód: pismo (...) Centrum S.A. z dnia 25.09.2014 r. – k. 28-29/

A. M. zwróciła się do (...) oddziału Federacji (...) o udzielenie pomocy w rozwiązaniu sporu z Centrum (...) S.A. W piśmie z dnia 8 października 2014 r. skierowanym do powódki, została ona poinformowana o przepisach, które może powołać dla poparcia swojego stanowiska, przy jednoczesnym wskazaniu, iż w przypadku dobrowolnego zawarcia umowy i zaniechaniu odstąpienia od niej w terminie 10 dni umowa jest wiążąca dla stron.

/dowód: 1. pismo Federacji (...) z dnia 8.10.2014 r. – k. 11o-12,

2. przesłuchanie pozwanej A. M. – protokół rozprawy z dnia 18.02.2016 r., 00:16-00:34 – k. 61o-62./

W piśmie z dnia 28 października 2014 r. A. M. zwróciła się do (...) Centrum S.A. o rozwiązanie umowy zawartej w dniu 27 sierpnia 2014 r. i wyliczenie kwoty kary za przedterminowe rozwiązanie umowy.

/dowód: pismo A. M. z znid 28.10.2014 r. – k. 45/

Pismem z dnia 5 listopada 2014 r. (...) Centrum S.A. powiadomiła A. M., iż umowa o dostawę energii elektrycznej ulegnie rozwiązaniu z dniem 30 listopada 2014 r., zaś pozwana zostanie obciążona opłatą jednorazową w wysokości 300 zł za rozwiązanie umowy przed okresem, na jaki została zawarta.

Także dniu 5 listopada 2014 r. (...) Centrum S.A. wystawiła notę obciążeniową numer (...) na kwotę 300 zł z tytułu „obciążenia za rozwiązanie umowy” z terminem płatności 19 listopada 2014 r.

/dowód: 1. pismo (...) Centrum S.A. z dnia 5.11.2014 r. – k. 36/

2. nota obciążeniowa – k. 38./

W dniu 12 listopada 2014 r. (...) Centrum S.A. sporządziło dokument harmonogramu płatności, zgodnie z którym A. M. za usługi świadczone w okresie od dnia 1 listopada 2014 r. do dnia 30 listopada 2014 r. winna zapłacić kwotę 16,57 zł w terminie d dnia 26 listopada 2014 r.

/dowód: harmonogram płatności – k. 39-40/

Ostatecznym przedprocesowym wezwaniem do zapłaty z dnia 19 marca 2015 r. pełnomocnik (...) S.A. wezwał A. M. do uiszczenia kwoty 300 zł wraz z należnymi odsetkami tytułem należności wykazanych w dokumentach finansowych: numer (...) na kwotę 283,43 zł i (...) na kwotę 16,57 zł.

/dowód: pismo z dnia 19.03.2015 r. – k. 42/

Sąd ustalił, co następuje:

Ograniczone powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie.

Pozwana A. M. skutecznie uchyliła się od skutków prawnych swojego oświadczenia woli o zawarciu z powodem umowy o dostawę energii elektrycznej złożonego w dniu 28 sierpnia 2014 r. pod wpływem błędu wywołanego przez stronę powodową (...) centrum S.A.

Pozwaną należy w niniejszej sprawie uznać za konsumenta, bowiem dokonała czynności prawnej niezwiązanej bezpośrednio z jej działalnością gospodarczą lub zawodową (art. 22 ¹ k.c.), natomiast strona powodowa jest przedsiębiorcą zajmującym się sprzedażą energii elektrycznej i swoją działalność zorganizował w ten sposób, że ofertę zawarcia umowy składa konsumentom przedstawiając gotowy wzorzec umowy do podpisu w miejscu zamieszkania konsumentów.

Umowę zawartą przez strony należy uznać za umowę zawartą poza lokalem przedsiębiorstwa w rozumieniu ustawy z dnia 30 maja 2014 r. o prawach konsumenta (Dz.U.2014.827)

Zgodnie z art. 12 tej ustawy, propozycja zawarcia umowy w postaci oferty powinna jednoznacznie i w sposób zrozumiały informować o zamiarze zawarcia umowy przez tego, kto ją składa, m. in. o nazwie, adresie siedziby przedsiębiorcy oraz organie, który zarejestrował działalność gospodarczą przedsiębiorcy, a także numerze, pod którym przedsiębiorca został zarejestrowany. Jak wynika z ustaleń sądu, warunek ten nie został spełniony. Przedstawiciele strony powodowej, składając ofertę, wywołali u pozwanej A. M. przekonanie, że pozwana powinna jedynie potwierdzić dotychczasową umowę o dostawę energii elektrycznej łączącą ją z innym przedsiębiorcą, tj. z (...) S.A. Wbrew wymogom ustawy, w sposób jasny i zrozumiały pracownicy (...) Centrum S.A. nie poinformowali pozwanej, że proponują jej zmianę dostawcy energii elektrycznej. Wprost przeciwnie, utwierdzali pozwaną w zachowaniu dotychczasowej sytuacji, informując tylko o możliwości zmiany warunków dotychczasowej umowy na korzystniejsze. Należy przy tym miejscu na uwadze wiek oraz zły stan zdrowia pozwanej, w tym słabe słyszenie i widzenie utrudniające możliwość zapoznania się z pisemną i ustną ofertą, jak również złe samopoczucie w dniu wizyty przedstawicieli strony powodowej, które skutkowało trudnościami z koncentracją.

Zachowanie pozwanej bezpośrednio po podpisaniu dokumentu, podjęte przez nią w krótkim czasie działania zmierzające do wyjaśnienia charakteru dokonanej czynności, w tym kontakt z dotychczasowym kontrahentem w zakresie dostawy energii elektrycznej, z Federacją (...), wysłanie pisma do strony powodowej oświadczenia o uchyleniu się od skutków prawnych oświadczenia woli złożonego pod wypływem błędu, potwierdzają przekonanie sądu, że w czasie rozmowy z przedstawicielami strony powodowej i w czasie podpisywania dokumentu pozwana nie była świadoma, że dokonuje zmiany dostawcy energii elektrycznej.

W ocenie sądu, doszło zatem do złożenia przez pozwaną oświadczenia woli o zawarciu umowy z powodem pod wpływem błędu. Zgodnie z art. 84 k.c., w razie błędu co do treści czynności prawnej można uchylić się od skutków prawnych swego oświadczenia woli. Jeżeli oświadczenie woli było złożone innej osobie, uchylenie się od jego skutków prawnych dopuszczalne jest tylko wtedy, gdy błąd został wywołany przez tę osobę, chociażby bez jej winy, albo gdy wiedziała ona o błędzie lub mogła z łatwością błąd zauważyć; ograniczenie to nie dotyczy czynności prawnej nieodpłatnej. Ponadto można powoływać się tylko na błąd uzasadniający przypuszczenie, że gdyby składający oświadczenie woli nie działał pod wpływem błędu i oceniał sprawę rozsądnie, nie złożyłby oświadczenia tej treści (błąd istotny).

Tym samym, błędem istotnym w świetle art. 84 k.c. jest jedynie błąd co do treści czynności prawnej, a więc mylne wyobrażenie o którymkolwiek składniku treści konkretnej czynności prawnej (np. przedmiot czynności prawnej, rodzaj czynności, osoba kontrahenta) oraz błąd istotny, to jest tego rodzaju mylne wyobrażenie, które pozwala przyjąć, że gdyby osoba nie działała pod wpływem błędu i tym samym prawidłowo oceniała sytuację, to nie złożyłaby oświadczenia woli danej treści (wyrok SA w Warszawie z 20.02.2015 r., sygn. VI ACa 1656/13).

Jak wynika z ustaleń faktycznych sądu, pozwana złożyła oświadczenie woli pozostając w błędzie co do osoby kontrahenta, a zatem w błędzie co do treści czynności prawnej. Błąd ten został wywołany przez pracowników strony powodowej, dodatkowo reprezentanci (...) Centrum S.A. również nie wyprowadzili pozwanej z błędu, mimo iż mogli ten błąd z łatwością zauważyć. Błąd pozwanej był istotny, ponieważ nie miała ona zamiaru zmieniać dostawcy energii elektrycznej. Gdyby zatem wiedziała, że chodzi o zmianę przedsiębiorcy dostawcy energii, nie złożyłaby oświadczenia woli w dniu 28 sierpnia 2014 r.

Nie ma przy tym decydującego znaczenia fakt, że pozwana nie zapoznała się z treścią przedstawionej jej umowy przez jej podpisaniem. Swoją wiedzę o treści przedłożonego jej dokumentu w całości oparła na treści rozmowy z przedstawicielami strony powodowej, ufając, że dokument stanowi odzwierciedlenie jej przekonania o treści dokumentu.

Błąd jest wadą oświadczenia woli powodującą względną nieważność czynności prawnej, czyli jej wzruszalność. Możliwość uchylenia się od skutków wadliwego oświadczenia woli jest prawem podmiotowym kształtującym. Na podstawie art. 88 k.c., uchylenie się od skutków prawnych oświadczenia woli, które zostało złożone innej osobie pod wpływem błędu lub groźby, następuje przez oświadczenie złożone tej osobie na piśmie w terminie 1 roku od wykrycia błędu.

Pozwana dopełniła obowiązku wynikającego z powołanego przepisu, wysyłając powodowi oświadczenie w dniu 15 września 2014 r. Wprost wynika z niego, że pozwana chce anulować umowę, że czuje się oszukana i w sposób wyczerpujący wyjaśniła przyczyny, dla których podpisała dokument umowy. Pismo to spełnia warunki skutecznego uchylenia się od skutków prawnych złożonego oświadczenia woli.

Wobec powyższego umowę zawartą przez strony w dniu 28 sierpnia 2014 r. należy uznać za nieważną.

Tym samym nie istnieją podstawy do żądania przez stronę powodową kary umownej czy opłaty jednorazowej (nie zostało to dostatecznie sprecyzowane w pozwie i późniejszych pismach) przewidzianej w umowie za jej przedterminowe rozwiązanie. Z tej przyczyny powództwo należało oddalić.

Na marginesie sąd wskazuje, że nieskuteczne okazało się pismo złożone powodowej spółce w dniu 25 października 2014 r. z prośbą o wypowiedzenie umowy, jako że umowa z dnia 28 sierpnia 2014 r. była od początku nieważna.

Mając na uwadze, że sąd uznał za skuteczne uchylenie się przez pozwaną od skutków prawnych złożonego przez nią oświadczenia woli, jedynie na marginesie rozważań należy wskazać, że postanowienie zawarte w rozdziale 5 Ogólnych Warunków Umowy należy ocenić jako niedozwolone postanowienie umowne w rozumieniu art. 385 ¹ k.c. Zgodnie z tym przepisem postanowienia umowy zawieranej z konsumentem nieuzgodnione indywidualnie nie wiążą go, jeżeli kształtują jego prawa i obowiązki w sposób sprzeczny z dobrymi obyczajami, rażąco naruszając jego interesy (niedozwolone postanowienia umowne). Nie dotyczy to postanowień określających główne świadczenia stron, w tym cenę lub wynagrodzenie, jeżeli zostały sformułowane w sposób jednoznaczny (§ 1). Nieuzgodnione indywidualnie są te postanowienia umowy, na których treść konsument nie miał rzeczywistego wpływu. W szczególności odnosi się to do postanowień umowy przejętych z wzorca umowy zaproponowanego konsumentowi przez kontrahenta (§ 3). Ciężar dowodu, że postanowienie zostało uzgodnione indywidualnie, spoczywa na tym, kto się na to powołuje (§ 4). Jako przykład takiego postanowienia ustawodawca wskazał takie, które nakłada na konsumenta, który nie wykonał zobowiązania lub odstąpił od umowy, obowiązek zapłaty rażąco wygórowanej kary umownej lub odstępnego (art. 385 ³ pkt 17 k.c.). Strona powodowa (...) centrum S.A. posługiwała się w stosunkach z konsumentami wzorcem umowy. Również postanowienie dotyczące opłaty jednorazowej nie zostało uzgodnione z pozwaną indywidualnie. Pozwana zawarła umowę przystępując do zaproponowanego jest wzorca. Postanowienie zawarte w rozdziale 5 Ogólnych Warunków Umowy nie określa głównego świadczenia stron. Zgodnie z jego treścią, w przypadku wypowiedzenia umowy zawartej na czas określony przez odbiorcę przez upływem okresu na jaki została zawarta, odbiorca zapłaci sprzedawcy opłatę jednorazową z tytułu przedterminowego rozwiązania umowy zawartej na czas określony. Wysokość opłaty jednorazowej wynika z pomnożenia stawki 25 zł przez liczbę pełnych miesięcy, o ile została skrócona umowa zawarta na czas określony. Umowa została zawarta na 3 lata. Strona powodowa w żaden sposób nie powiązała wysokości opłaty z kosztami, jakie może ponosić w związku z przygotowaniem do świadczenia usług na rzecz pozwanej. Pozwana nie otrzymała również żadnych innych świadczeń wzajemnych ani sprzętu koniecznego do realizacji umowy. Narzucona przez powoda opłata jednorazowa, będąca w istocie karą umowną, w żaden sposób nie została powiązana z wydatkami, jakie powód miałby ponieść w związku z zawarciem umowy i jej realizacją. Jednocześnie, to powód zaproponował we wzorcu umownym, że umowa będzie trwała 3 lata. Należy mieć na uwadze, że kara umowna jest surogatem odszkodowania, a zatem w założeniu ma odpowiadać przewidywanej przez obie strony szkodzie, jakiej przedsiębiorca mógłby doznać poprzez przedwczesne nieuzasadnione rozwiązanie umowy przez kontrahenta. Określenie z góry tego odszkodowania w formie ryczałtowej, poprzez wprowadzenie postanowienia o karze umownej i określenie jej wysokości, ma stanowić ułatwienie dla strony w dochodzeniu odszkodowania. Strona nie musi wówczas wykazywać, że poniosła szkodę ani w jakiej wysokości. Zawierając w umowie takie postanowienie strony przewidują jednak, że zdarzenie, z którym została powiązana kara umowna, powoduje powstanie szkody w większości przypadków. Kara umowna zostaje skalkulowana wówczas w sposób pozwalający pokryć przeciętną przewidywaną szkodę. Określenie wysokości kary umownej przez powoda nie znajduje jednak odniesienia do przewidywanej rzeczywistej szkody, jaka może wiązać się z przedwczesnym rozwiązaniem umowy przez konsumenta – odbiorcę energii elektrycznej, jakim jest pozwana. W sytuacji, gdy do rozwiązania umowy dochodzi w pierwszych kilku miesiącach od rozwiązania umowy, kara umowna okazuje się bardzo wysoka. Mając to wszystko na względzie sąd uznał, że przewidziana w umowie kara umowna jest rażąco wygórowana.

Sąd uznał, że pozwana A. M. skutecznie uchyliła się od skutków prawnych złożonego przez siebie oświadczenia woli zawarcia umowy złożonego w dniu 28 sierpnia 2014 r. Wobec tego zawarta umowa jest w całości nieważna. W konsekwencji, nie zachodzi również podstawa do obciążenia pozwanej karą umowną przewidzianą w tej umowie w związku z wypowiedzeniem umowy przez pozwaną w dniu 25 października 2014 r. Niezależnie od powyższego, nawet gdyby pozwana nie uchyliła się skutecznie od złożonego oświadczenia woli, to postanowienie tej umowy, nakładające na pozwaną obowiązek zapłaty kary umownej nie wiązałoby pozwanej, jako postanowienie niedozwolone.

Orzeczenie o kosztach w punkcie II zostało oparte o przepis art. 98 k.p.c., który nakłada na stronę przegrywającą obowiązek zwrotu przeciwnikowi kosztów celowej obrony i dochodzenia praw, statuując zasadę odpowiedzialność za wynik procesu. Sąd nie zasądził zwrotu kosztów postępowania na rzecz pozwanej, ponieważ nie wykazała ona, że poniosła takie koszty.

Z tych względów sąd orzekł jak w wyroku.