Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 października 2013r.

Sąd Okręgowy we Włocławku IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Małgorzata Paździerska

Protokolant: sekr. sądowy Violetta Wysocka-Adryan

po rozpoznaniu w dniu 18 października 2013r. we Włocławku na rozprawie

sprawy J. W.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

o wysokość emerytury

na skutek odwołania J. W.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

z dnia 4 lipca 2013 r. znak: (...)

I.  zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że zobowiązuje Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. do przeliczenia wysokości emerytury ubezpieczonego J. W. przy uwzględnieniu wynagrodzenia za marzec 1974 roku w kwocie 3800 złotych (trzy tysiące osiemset);

II.  oddala odwołanie w pozostałej części;

III.  nie stwierdza odpowiedzialności Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji.

Sygn. akt IV U 724/13

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 4 lipca 2013roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych na podstawie art. 114 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2009, Nr 153, poz. 1227) odmówił J. W. rozpatrzenia wniosku z dnia 28 czerwca 2013r. o przeliczenie emerytury, gdyż nie przedłożył żadnych nowych dowodów.

Odwołanie od powyższej decyzji wywiódł J. W., który podniósł, że do wniosku o przeliczenie załączył świadectwo pracy w Kółku Rolniczym (...) za okres od 16.06.1969r. do 30.04.1974r., gdzie wskazano wysokość wynagrodzenia na kwotę 3.800zł. plus premia regulaminowa 10%. W ocenie wnioskodawcy złożony dokument należycie dokumentuje wysokość otrzymywanego wynagrodzenia, które było prawie czterokrotnie wyższe od zaliczonego przez ZUS minimalnego wynagrodzenia.

W odpowiedzi na odwołanie Zakład Ubezpieczeń Społecznych podtrzymał stanowisko zawarte w decyzji i wniósł o oddalenie odwołania.

Motywując zasadność zaskarżonej decyzji organ rentowy wskazał, że decyzją z dnia 18 czerwca 2009r. dokonał przeliczenia dla wnioskodawcy pobieranej emerytury. W decyzji uwzględniono minimalne wynagrodzenie w okresach, w których wnioskodawca udowodnił okres zatrudnienia ale brak dokumentacji płacowej. W. wyliczony z 20 lat kalendarzowych wyniósł 67,82% Podstawa wymiar wyniosła po waloryzacji 1.515,21zł. Emerytura wyniosła 1.191,38zł.

W dniu 1 lipca 2013r. J. W. złożył wniosek o doliczenie wynagrodzenia z okresu zatrudnienia od 16.06.1969r. do 30.03.1974r. w Kółku Rolniczym w P. na podstawie świadectwa pracy. Za ten okres organ rentowy przyjął wynagrodzenie minimalne.

Jako podstawę prawną podjętej decyzji organ rentowy wskazał art. 114 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2009 r. Nr 153, poz. 1227 ze zm.).

Sąd Okręgowy ustalił, co następuje:

W okresie od 16 czerwca 1969r. do 30 kwietnia 1974r. J. W. pracował w Kółku Rolniczym (...) w P. na stanowisku traktorzysty. Z tytułu wykonywanej pracy wnioskodawca otrzymywał wynagrodzenie naliczane w systemie akordowym, bądź godzinowym w związku z czym comiesięczna wysokość wynagrodzenia ulegała zmianie. W marcu 1974roku wnioskodawca uzyskał wynagrodzenie w kwocie 3.800,00zł.

Dowód: świadectwo pracy k. 310 akt sprawy, zeznania świadka B. J. nagranie 00:04:40- 00:08:20 płyta k. 21 akt sprawy, zeznania świadka T. W. (1) nagranie 00:13:00-00:19:42 płyta k. 21 akt sprawy, zeznania J. W. nagranie 00:03:00:04:00 płyta k. 25 akt sprawy.

Decyzją z dnia 31 maja 2006roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych przyznał J. W. prawo do emerytury. Wskaźnik wysokości podstawy wymiaru został ustalony z 3 kolejnych lat 1984-1986 i wyniósł 77,98%. Do ustalenia wysokości emerytury uwzględniono 33 lata i 2 miesiące okresów składkowych oraz 2 miesiące okresów nieskładkowych.

Dowód: decyzja k. 291-292 akt organu rentowego.

Decyzją z dnia 18 czerwca 2009r. organ rentowy dokonał dla J. W. ponownego ustalenia wysokości emerytury. Wskaźnik wysokości podstawy wymiaru został wyliczony z 20 lat kalendarzowych wybranych z całego okresu podlegania ubezpieczeniu tj. lat 1970-1986, 1989, 1999 i 2000 i wyniósł 67,82%. Za lata 1970-1974 organ rentowy przyjął kwoty minimalnego wynagrodzenia. Wysokość emerytury wyniosła 1.191,38zł.

Dowód: decyzja k. 303-304 akt organu rentowego.

W dniu 1 lipca 2013r. J. W. wystąpił do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z wnioskiem o ponowne przeliczenie emerytury, do którego załączył świadectwo pracy z Kółka Rolniczego (...) w P..

Decyzją z dnia 7 listopada 2012roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych na podstawie art. 114 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2009, Nr 153, poz. 1227) odmówił J. W. rozpatrzenia wniosku z dnia 28 czerwca 2013r. o przeliczenie emerytury, gdyż nie przedłożył żadnych nowych dowodów.

Dowód: wniosek k. 309, świadectwo pracy k. 310, decyzja k. 312 akt organu rentowego.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Powyższych ustaleń Sąd Okręgowy dokonał na podstawie dokumentów zgromadzonych w aktach rentowych, albowiem żadna ze stron nie kwestionowała ich autentyczności. W ocenie Sądu brak jest zatem przesłanek by odmówić im przymiotu wiarygodnych źródeł rzeczowych, co więcej strony nie kwestionowały ani treści przedłożonych dokumentów, ani ustalonego na ich podstawie stanu faktycznego sprawy.

Okoliczność zatrudnienia wnioskodawcy w Kółku Rolniczym potwierdzili również świadkowie B. J. i T. W. (2), który wskazali również, że pobierane przez odwołującego wynagrodzenie naliczane było bądź od ilości hektarów, bądź od ilości przepracowanych godzin. Jak wskazali słuchani i sam wnioskodawca uzyskiwane przez niego comiesięczne wynagrodzenie ulegało zmianie w zależności od przyjętego systemu rozliczeń.

Przechodząc do oceny wywiedzionego przez wnioskodawcę odwołania Sąd Okręgowy uznał je częściowo za zasadne w związku z czym podlegało ono zmianie.

W tym miejscu wyartykułowania wymaga, że co prawda wnioskodawca domagał się ponownego ustalenia podstawy wymiary emerytury to jednak w pierwszej kolejności z uwagi na fakt, że już wcześniej J. W. składał wnioski przedmiotowej treści należało rozpoznać czy zaistniały przesłanki umożliwiające wznowienie postępowania.

Wskazaną instytucję normuje art. 114 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2009 r. Nr 153, poz. 1227 ze zm.), który stanowi, iż prawo do świadczeń lub ich wysokość ulega ponownemu ustaleniu na wniosek osoby zainteresowanej lub z urzędu, jeżeli po uprawomocnieniu się decyzji w sprawie świadczeń zostaną przedłożone nowe dowody lub ujawniono okoliczności istniejące przed wydaniem tej decyzji, które mają wpływ na prawo do świadczeń lub na ich wysokość. Na podstawie tego przepisu postępowanie o ponowne ustalenie prawa do świadczeń może zostać wszczęte tylko w dwóch przypadkach - przedłożenia nowych dowodów, czyli dowodów, którymi organ rentowy nie dysponował w poprzednim postępowaniu, oraz ujawnienie okoliczności istniejących przed wydaniem decyzji, a nieuwzględnionych przez organ rentowy. Jeżeli nie pojawią się nowe dowody lub nie ujawnią się nowe okoliczności, nie jest dopuszczalne wszczęcie postępowania na podstawie art. 114 ust. 1. Mając na uwadze treść przepisu art. 114 ust.1 przedmiotowej ustawy wskazać należy, iż zaprezentowane w nim przesłanki stanowiące podstawę do wznowienia postępowania zostały wymienione w sposób enumeratywny. Oznacza to, iż ustawodawca stworzył katalog zamknięty owych okoliczności i zgodnie z jego wolą należy interpretować go w sposób ścisły.

Odnosząc przytoczony przepis do stanu faktycznego sprawy wskazać należy, iż J. W. przedkładając świadectwo pracy datowane na dzień 29 kwietnia 1981r. przedłożył nowy dowód dokumentujący w ocenie Sądu w sposób należyty wynagrodzenie za miesiąc marzec 1974roku. Podkreślenia wymaga bowiem, że w aktach organu rentowego nie znajduje się kserokopia, bądź oryginał owego dokumentu. Informacje zawarte zaś w treści przedłożonego dokumentu są na tyle czytelne i nie noszące jakichkolwiek oznak przerobień co nakazuje uznać je za miarodajne. Dokonując oceny przedłożonego świadectwa Sąd miał na uwadze, iż stanowi ono kserokopię ale z uwagi na brak oznak ingerencji w jego treść osób trzecich nadał mu przymiot wiarygodności. Mając na uwadze natomiast informacje w nim zawarte Sąd uznał, iż bez wątpienia za miesiąc marzec 1974r. organ rentowy winien był przyjąć wynagrodzenie miesięczne w kwocie 3.800,00zł. o czym orzeczono w punkcie I wyroku dokonując zmiany zaskarżonej decyzji na podstawie art. 477 ¹§ 2 k.p.c. Wbrew zapatrywaniu wnioskodawcy Sąd nie powiększył ustalonego wynagrodzenia o kwotę premii regulaminowej albowiem warunki jej przyznania regulował ówcześnie obowiązujący u pracodawcy regulamin wynagradzania. Brak możliwości zapoznania się z zapisami regulaminu uniemożliwia natomiast stwierdzenie czy w miesiącu marcu 1974r. wnioskodawca był uprawniony do uzyskania wskazanej premii.

W pozostałym zakresie Sąd Okręgowy na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. odwołanie J. W. oddalił z uwagi na brak jakichkolwiek dowodów dokumentujących jego wynagrodzenie w pozostałych latach zatrudnienia w Kółku Rolniczym. W tej kwestii Sąd I Instancji miał bowiem na uwadze akcentowaną przez słuchanych w sprawie świadków, jak i samego wnioskodawcę okoliczność pobierania wynagrodzenia w różnych wysokościach. Pracodawca wynagradzał wnioskodawcę bądź w zależności od obrobionych hektarów, bądź przepracowanych godzin, brak zaś dokumentacji źródłowej uniemożliwia wyliczenie wynagrodzenia pobieranego przez J. W. w poszczególnych miesiącach. Organ rentowy nie dysponując takowymi dokumentami dokonał należycie reasumpcji art. 15 ust. 2a cytowanej ustawy i za pozostałe lata pracy przypadające w okresie 1970-1974 uwzględnił wnioskodawcy obowiązujące ówcześnie minimalne wynagrodzenie pracowników.

Ponieważ okoliczności stanowiące podstawę do ponownego wyliczenia wnioskodawcy świadczenia mogły zostać udowodnione dopiero na etapie postępowania sądowego Sąd mając na uwadze dyspozycję art. 118 ust. 1 powołanej ustawy nie stwierdził odpowiedzialności organu rentowego za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji.