Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 listopada 2016r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 28 listopada 2016 r. w Siedlcach na rozprawie

odwołania W. G.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

z dnia 27 maja 2016 r. Nr (...)

w sprawie W. G.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy

zmienia zaskarżoną decyzję i ustala, że ubezpieczonemu W. G. przysługuje prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy od dnia 1 kwietnia 2016 r. do dnia 31 marca 2017 r.

Sygn. akt IV U 619/16

UZASADNIENIE

Decyzją z 27 maja 2016r. znak (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S., działając na podstawie art. 57 ust. 1 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych odmówił ubezpieczonemu W. G. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, wskazując, że Komisja Lekarska ZUS w orzeczeniu z dnia 20 maja 2016 r. ustaliła, że ubezpieczony nie jest niezdolny do pracy.

Odwołanie od w/w decyzji złożył W. G. wnosząc o jej zmianę i przyznanie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. Ubezpieczony wskazał, że nie zgadza się z oceną jego stanu zdrowia dokonaną przez Komisję Lekarska ZUS (odwołanie k. 1).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, wskazując, iż zaskarżona decyzja wydana została na podstawie orzeczenia Komisji Lekarskiej Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z 20 maja 2016 r., która nie stwierdziła u wnioskodawcy niezdolności do pracy, a odwołanie nie wnosi do sprawy żadnych nowych dowodów faktycznych lub prawnych, które uzasadniałyby zmianę zaskarżonej decyzji (odpowiedź organu rentowego na odwołanie k.4-5).

Sąd Okręgowy ustalił, co następuje:

Wnioskodawca W. G. był uprawniony do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy do 31 marca 2016 r. na podstawie decyzji organu rentowego z dnia 13.04.2015 r. (k. 36-37 akt rentowych).

W dniu 10 lutego 2016 r. ubezpieczony złożył wniosek do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. o ponowne ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy (k. 38 akt organu rentowego). Rozpoznając wniosek organ rentowy skierował wnioskodawcę na badanie przez Lekarza Orzecznika ZUS, który w orzeczeniu z 22 marca 2016 r. ustalił, że wnioskodawca nie jest niezdolny do pracy (k. 42 akt organu rentowego). W. G. wniósł sprzeciw od powyższego orzeczenia i na skutek powyższego został skierowany na badanie przez Komisję Lekarską ZUS, która w orzeczeniu z 20 maja 2016 r. ustaliła, że wnioskodawca nie jest niezdolny do pracy (k. 45 akt organu rentowego).

Na podstawie powyższego orzeczenia, zaskarżoną decyzją z 27 maja 2016r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. odmówił W. G. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy (k. 46 akt organu rentowego).

Biegły lekarz ortopeda w opinii sporządzonej na zlecenie Sądu po zbadaniu ubezpieczonego i zapoznaniu się jego dokumentacją medyczną rozpoznał u wymienionego przewlekłą, wielopłaszczyznową, pourazową niestabilność prawego stawu kolanowego – tylna i przyśrodkowa, z dolegliwościami bólowymi i niewydolnością chodu i uznał ubezpieczonego za nadal częściowo niezdolnego do pracy od 1 kwietnia 2016 r. do 31 marca 2017r. W badaniu klinicznym biegły stwierdził: chód utykający na prawa kończynę dolną, niestabilność prawego stawu kolanowego tylna i przyśrodkowa II/III ^{( 0)}, zanik mięśnia czworogłowego prawego uda 4 cm, ruchy prawego stawu kolanowego bolesne. W badaniu MR z 7 marca 2016 r. stwierdzono zwiększoną ilość płynu w zachyłku nadrzepkowym, uszkodzenie III ^{( 0)} powierzchni stawowej rzepki, zerwany przyczep udowy PCL, naciągnięcie więzadła krzyżowego przedniego (ACL)I ^{( 0)}, zmiany zwyrodnieniowe wyniosłości międzykłykciowej, zmiany pourazowe w rogu przednim łąkotki bocznej. Stwierdzona dysfunkcja prawego stawu kolanowego upośledza wydolność statyczną i dynamiczną prawej kończyny dolnej. Dysfunkcja jest spowodowana pourazowymi zmianami zwyrodnieniowymi i niestabilnością więzadłową stawu kolanowego. W obecnym stanie ubezpieczony nie może wykonywać pracy w zawodzie stolarza ani w innym zawodzie wymagającym chodzenia, przenoszenia ciężarów, chodzenia po schodach i po nierównościach. Nie jest możliwa poprawa stanu zdrowia ubezpieczonego po dalszym leczeniu nieoperacyjnym - rehabilitacyjnym lub farmakologicznym. W sytuacji pogarszającej się wydolności chodu będą wskazania do protezoplastyki całkowitej stawu kolanowego (opinia k. 14).

Ubezpieczony z zawodu jest stolarzem, ukończył szkołę zawodową w zawodzie tokarza (okoliczność bezsporna).

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie ubezpieczonego jest zasadne i zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art.57 ust. 1 i 2 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t. j. Dz.U. z 2015r., poz. 748) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki: jest niezdolny do pracy, ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy, a niezdolność do pracy powstała w okresach, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1 i 2, pkt 3 lit. b, pkt 4, 6, 7 i 9, ust. 2 pkt 1, 3-8 i 9 lit. a, pkt 10 lit. a, pkt 11-12, 13 lit. a, pkt 14 lit. a i pkt 15-17 oraz art. 7 pkt 1-3, 5 lit. a, pkt 6 i 12, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów, przy czym ostatniego wymogu nie stosuje do ubezpieczonego, który udowodnił okres składkowy i nieskładkowy wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiety lub 25 lat dla mężczyzny oraz jest całkowicie niezdolny do pracy.

W myśl art.12 ust.1, 2 i 3 tej ustawy niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu, przy czym całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, a częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji.

Rozstrzygnięcie o zasadności bądź nie, odwołania wnioskodawcy od decyzji organu rentowego odmawiającej prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy wymagało jedynie ustalenia, czy W. G. po 31 marca 2016 r. jest nadal częściowo lub całkowicie niezdolny do pracy. Pozostałe przesłanki do przyznania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy wymienione w art. 57 ustawy o emeryturach i rentach z FUS nie były sporne.

W złożonej opinii biegły lekarz ortopeda po zapoznaniu się z dokumentacją medyczną ubezpieczonego i po przeprowadzeniu badania uznał ubezpieczonego za nadal częściowo niezdolnego do pracy od 1 kwietnia 2016 r. do 31 marca 2017 r. wskazując, że stwierdzona u ubezpieczonego dysfunkcja prawego stawu kolanowego upośledza wydolność statyczną i dynamiczną jego prawej kończyny dolnej. Dysfunkcja jest spowodowana pourazowymi zmianami zwyrodnieniowymi i niestabilnością więzadłową stawu kolanowego. Biegły stwierdził, że z uwagi na niestabilność prawego stawu kolanowego ubezpieczony nie może wykonywać pracy w zawodzie stolarza ani w innym zawodzie wymagającym chodzenia, przenoszenia ciężarów, chodzenia po schodach i po nierównościach (opinia biegłego k.14).

Strony w toku procesu nie kwestionowały opinii biegłych sądowych.

Analizując przedmiotową opinię biegłych Sąd doszedł do przekonania, że stanowi ona miarodajny i wiarygodny dowód w sprawie, gdyż wydana została przez lekarza specjalistę, poprzedzona została analizą dokumentacji lekarskiej wnioskodawcy i jego badaniem. Opinia jest spójna i logiczna oraz należycie uzasadniona.

W związku z powyższym Sąd podzielił wnioski płynące z opinii i uznał ubezpieczonego za nadal częściowo niezdolnego do pracy od 01.04.2016 r. do 31.03.2017 r.

Mając na uwadze powyższe okoliczności Sąd na podstawie art.477 ¹⁴ §2 kpc zmienił zaskarżoną decyzję i przyznał ubezpieczonemu W. G. prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy na okres od dnia 1 kwietnia 2016 r. do 31 marca 2017 r.