Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 22 sierpnia 2014r.

Sąd Okręgowy w Warszawie X Wydział Karny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący: SSO Beata Wehner

Sędziowie: SO Piotr Schab -spr

SO Krzysztof Chmielewski

Protokolant: sekr. sąd. Monika Matuszczak

Przy udziale Prokuratora Jarosława Polanowskiego

po rozpoznaniu dnia 22 sierpnia 2014r.

sprawy S. K. (1)

oskarżonego o czyn z art. 178 a § 1 kk

na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę oskarżonego

od wyroku Sądu Rejonowego w Pruszkowie z dnia 4 listopada 2013r.

sygn. akt V K 1099/13

orzeka

zaskarżony wyrok uchyla, a sprawę przekazuje do ponownego rozpoznania Sądów Rejonowemu w Pruszkowie.

Sygn. akt X Ka 99/14

UZASADNIENIE

S. K. (1) został oskarżony o to, że :

w dniu 27 sierpnia 2013 r. w miejscowości R. woj. (...) na ul. (...) kierował pojazdem m-ki (...) (...) o nr rej. (...), będąc w stanie nietrzeźwości tj. I bad. 0,35 mg/l, II bad. 0,34 mg/l, III bad. 0,76‰, IV bad 0,64‰ alkoholu w wydychanym powietrzu,

tj. o czyn z art. art. 178a§1 k.k.,

Wyrokiem z dnia 4 listopada 2013 roku Sąd Rejonowy w Pruszkowie orzekł

I. oskarżonego S. K. (1) uznał za winnego tego, że w dniu 27 sierpnia 2013 roku w miejscowości R. woj. (...) na ul. (...) kierował pojazdem m-ki (...) (...) o nr rej. (...), będąc w stanie nietrzeźwości tj. I badanie - 0,35 mg/l, II badanie - 0,34 mg/l, III badanie - 0,76‰, IV badanie - 0,64‰ alkoholu w wydychanym powietrzu, przy czym czynu tego dopuścił się będąc uprzednio skazany za czyny z art. 178a §1 k.k. wyrokami Sądu Rejonowego w Nowym Dworze Mazowieckim z dnia 8 grudnia 2006 roku w sprawie o sygn. akt VK 773/06 oraz z dnia 21 maja 2007 roku w sprawie o sygn. akt VK 227/07 i ustalił, iż czyn ten wyczerpuje dyspozycję art. 178a § 4 k.k. w zw. z art. 178a § 1 k.k. i za to na podstawie art. 178a § 4 k.k. wymierzył oskarżonemu karę 10 (dziesięć) miesięcy pozbawienia wolności;

II. na podstawie art. 69 § 1, 2 i 4 k.k., art. 70 § 1 pkt 1 k.k. wykonanie orzeczonej wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesił na okres 4 (cztery) lat tytułem próby;

III. na podstawie art. 71 § 1 k.k. orzekł grzywnę w wysokości 50 (pięćdziesiąt) stawek dziennych, ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 10 (dziesięć) złotych;

IV. na podstawie art. 42 § 2 k.k. orzekł zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 3 (trzy) lat;

V. na podstawie art. 63 § 2 k.k. zaliczył oskarżonemu na poczet orzeczonego zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych okres rzeczywistego zatrzymania prawa jazdy od dnia 27 sierpnia do dnia 4 listopada 2013 roku;

VI. na podstawie art. 73 § 1 k.k. oddał oskarżonego w okresie próby pod dozór kuratora;

VII. zwolnił oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych, które przejął na rachunek Skarbu Państwa.

Postanowieniem z dnia 29 listopada 2013r sprostowano oczywistą omyłkę pisarską w wyroku w ten sposób, że z przypisanego oskarżonemu czynu wyeliminowano stwierdzenie o uprzednim skazaniu wyrokiem Sądu Rejonowego w Nowym Dworze Mazowieckim z dnia 8 grudnia 2006r w sprawie sygn.. akt VK 773/06.

Apelację od wyroku wniósł oskarżony, który zaskarżył powyższy wyrok w całości i zarzucił błąd w ustaleniach, faktycznych przyjętych za jego podstawę, a mianowicie, że:

1. przypisanego mu czynu dopuścił się zamiarem bezpośrednim, w sytuacji, gdy ustalenia faktyczne co do ilości spożytego alkoholu i czasu jego spożycia Sąd Rejonowy poczynił w oparciu o jego wyjaśnienia, które uznał za wiarygodne, a wyjaśnienia te nie dawały podstaw do ustalenia tego rodzaju zamiaru,

2. popełniony przez niego czyn wyczerpuje dyspozycję art. 178 a § 4 k.k., w sytuacji gdy poprzednie skazania, w tym wyrok Sądu Rejonowego w Nowym Dworze Mazowieckim z dnia 21 maja 2007 r. sygn. akt V K 227/07, uległy zatarciu z mocy prawa,

Reasumując oskarżony wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi Rejonowemu w Pruszkowie do ponownego rozpoznania.

Apelację od wyroku wniósł obrońca oskarżonego, zaskarżył przedmiotowy wyrok w całości, a na podstawie art. 438 pkt. 3 k.p.k. wyrokowi temu zarzucił:

błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, mający wpływ na jego treść poprzez przyjęcie, iż oskarżony S. K. (1) swoim czynem wypełnił znamiona występku opisanego w art. 178 § 4 kk w sytuacji gdy uprzednie skazanie wyrokiem Sądu Rejonowego w Nowym Dworze Mazowieckim z dnia 21 maja 2007 roku w sprawie o sygn. akt V K 227/07 za czyn z art. 178a § 1 k.k., zostało zatarte z mocy prawa.

Wobec powyższego obrońca wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania przez Sąd Rejonowy w Pruszkowie.

Na rozprawie apelacyjnej w dniu 22 sierpnia 2014r . sąd okręgowy postanowił ujawnić i zaliczyć do materiału dowodowego z akt Sądu Rejonowego w Nowym Dworze Mazowieckim o sygn. V K 227/07: wyrok (k.53); zawiadomienie o wykonaniu środka karnego (k. 68);zawiadomienie (...) Komitetu (...) (k. 83); aktualne dane o karalności oskarżonego z KRK (k. 126).

Obrońca oskarżonego poparł wniesioną apelację – zawarte w niej zarzuty i wnioski. Przyłączył się do osobistej apelacji oskarżonego. Oskarżony poparł apelację swoją i obrońcy. Prokurator wniósł o uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania sądowi rejonowemu.

Sąd okręgowy zważył co następuje:

Apelacje oskarżonego i jego obrońcy są zasadne.

Trafnie zarzucają skarżący sądowi meriti błąd w ustaleniach faktycznych przyjęty za podstawę rozstrzygnięcia, mający wpływ na treść wyroku a polegający na ustaleniu, że swoim zachowaniem S. K. wyczerpał znamiona występku z art. 178 § 4 kk, podczas gdy skazanie, o którym mowa w przypisanym oskarżonemu zarzucie – stanowiące orzeczenie Sądu Rejonowego w Nowym Dworze mazowieckim z dnia 21 maja 2007r w sprawie VK 227/07 prawdopodobnie uległo już zatarciu z mocy prawa. Jak wynika z ustaleń poczynionych przez sąd odwoławczy na podstawie akt sprawy VK 227/07 (k. 143) oskarżony uiścił świadczenie pieniężne na rzecz (...)Komitetu (...) w dniu 15.10.2007r. Ustalenie to pozostaje sprzeczne z konstatacją w tym zakresie sądu rejonowego i nasuwa istotne wątpliwości co do trafności poczynionych ustaleń faktycznych sądu, a w konsekwencji dokonanej subsumcji prawnej. To z kolei, zważywszy na tryb, w jakim toczyło się postępowanie przed sądem I instancji a zarazem przy uwzględnieniu, że oskarżyciel publiczny podniósł na rozprawie odwoławczej, iż uniemożliwiono Prokuraturze wyrażenie stanowiska w kwestii wniosku rozpatrywanego według przepisów art. 387 kpk warunkowało konieczność uchylenia zaskarżonego orzeczenia i przekazania sprawy sądowi I instancji do merytorycznego jej rozpoznania.

Rozpoznając sprawę ponownie sąd rejonowy podda wnikliwemu badaniu całokształt materiału dowodowego, przyjętego za podstawę orzekania.