Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 października 2013 roku

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim, Wydział V Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w składzie:

Przewodniczący SSO Mariola Mastalerz

Protokolant st. sekr. sądowy Ilona Królikiewicz

po rozpoznaniu w dniu 23 października 2013 roku w Piotrkowie Trybunalskim na rozprawie

sprawy z wniosku R. W.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. M..

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy

na skutek odwołania R. W.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. M..

z dnia 24 lipca 2012r. sygn. (...)

oddala odwołanie.

Sygn. akt VU 863/12

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 24 lipca 2012 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. M.. odmówił R. W. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. W uzasadnieniu organ rentowy podał, że wnioskodawca jest zdolny do pracy zarobkowej, a zatem brak jest podstaw do przyznania świadczenia.

W odwołaniu skarżący R. W. wniósł o zmianę tej decyzji i przyznanie prawa do renty.

Organ rentowy wnosił o oddalenie odwołania.

Sąd Okręgowy – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych ustalił, co następuje:

R. W.urodził się w dniu (...) roku. Ukończył szkołę podstawową. W okresie swojej aktywności zawodowej pracował tylko fizycznie na stanowiskach: wulkanizator taśm przenośnikowych w Kopalni (...) SAw R.(3.03.1981 r. do 31.05.1988r.), robotnik budowlany, malarz (21.06.1988 r. do 3.11.1991 r.), malarz (4.11.1991 r. do 15.11.1992 r.), malarz konstrukcji stalowych (20.07.1993r. do 31.12.1993r., 1.07.1995 r. do 31.05.1996 r., od 1.05.1998 r. do 31.07.1998r.), malarz – piaskarz konstrukcji stalowych (1999-2002, 2.01.2007-31.10.2007r. ).

Prace malarza konstrukcji wnioskodawca wykonywał na wysokości, natomiast prace jako wulkanizator taśm przenośnikowych to prace w czasie postoju przenośnika i nie są pracami przy maszynach w ruchu.

(dowód: świadectwa pracy k. 9,45, 49, 51,53 59, 61 w aktach ZUS, świadectwo wykonywania pracy w warunkach szczególnych k. 55, oświadczenie wnioskodawcy protokół rozprawy nagranie od minuty 0.48 do minuty 5.50 koperta k. 20)

Wnioskodawca w okresie od 24 września 2007 roku (tj. od zaprzestania pobierania zasiłku chorobowego) do 30 listopada 2008 roku uprawniony był do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy, następnie w okresie od 1 grudnia 2008 roku do 31 maja 2012 roku uprawniony był do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy. Odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. M.. z dnia 16 grudnia 2008 roku odmawiającej prawa do renty z tytułu całkowitej niezdolności, a przyznającej prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności, zostało przez Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim prawomocnie oddalone wyrokiem z dnia 30 marca 2009r. w sprawie VU 159/09)

(dowód: decyzje z dnia 4.12.2007 r. k. 189, z dnia 16.12.2008 r. k. 223,z dnia 5.05.2010 r. k. 237, z dnia 24.05. 20111r. k. 240 odpis wyroku Sądu Okręgowego z dnia 30.03.2009 r. k. 230 akt ZUS)

W dniu 11 maja 2012 roku R. W. złożył wniosek o ustalenie dalszego prawa do renty.

(dowód: wniosek k. 243 akt ZUS)

Orzeczeniem z dnia 15 czerwca 2012 roku Lekarz Orzecznika ZUS po rozpoznaniu u wnioskodawcy choroby niedokrwiennej serca przewlekłej stabilnej z przebytym zawałem serca ściany dolnej w marcu 2007 roku, leczonym angioplastyką wieńcową z implantacją stentu i ponowną angioplastyką z powodu zakrzepicy w stencie w kwietniu 2007 roku, przebytego pomostowania aortalno-wieńcowego w maju 2008 roku oraz nadciśnienia tętniczego zredukowanego, nie uznał R. W. za niezdolnego do pracy.

(dowód: orzeczenie k. 70 w aktach rentowych wraz z dokumentacją medyczną koperta k. 66 )

Od powyższego orzeczenia R. W.złożył sprzeciw w wyniku czego wnioskodawca został skierowany na badania do Komisji Lekarskiej ZUS, która w dniu13 lipca 2012 roku, po rozpoznaniu choroby niedokrwiennej serca I/II CCS z przebytym zawałem serca, leczonej koronaroplastyką w 2007 roku i rewaskularyzacją AD 2008 roku oraz nadciśnienia tętniczego poddającego się leczeniu również nie uznała wnioskodawcy za niezdolnego do pracy.

(dowód: orzeczenie Komisji Lekarskiej k. 78 w aktach rentowych wraz z dokumentacją medyczną)

Aktualnie u wnioskodawcy występują następujące schorzenia:

⚫

przewlekła choroba niedokrwienna serca,

⚫

stan po zawale serca NSTEMI leczonym angioplastyką prawej tętnicy wieńcowej z implantacją dwóch stentów metalowych (26.03.2007),

⚫

stan po zawale ściany dolnej serca STEMI leczonym ponowną angioplastyką prawej tętnicy wieńcowej z implantacją stentu metalowego z powodu zakrzepicy w stencie (15.04.2007r.),

⚫

stan po kardiochirurgii rewaskularyzacji mięśnia lewej komory w 2008 roku,

⚫

nadciśnienie tętnicze,

⚫

napadowe migotanie przedsionków w wywiadzie.

Stopień zaawansowania powyższych schorzeń nie czyni wnioskodawcy niezdolnym do pracy zarobkowej.

(dowód: opinia biegłego kardiologa L. D. k. 13-13 verte wraz z opinią pisemną uzupełniającą k. 25,

opinia biegłego kardiologa S. O. k. 32-33)

Sąd Okręgowy - Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych zważył, co następuje:

Odwołanie nie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z przepisem art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jedn. Dz. U. 2009, Nr 153, poz. 1227) niezdolną do pracy w rozumieniu ustawy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu. Z kolei przepisy art. 12 ust. 2 i 3 stanowią, że całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, zaś częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji. Przy ocenie stopnia i trwałości niezdolności do pracy oraz rokowania, co do odzyskania zdolności do pracy uwzględnia się po pierwsze stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwości przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia i rehabilitacji oraz po drugie możliwości wykonywania dotychczasowej pracy lub podjęcia innej pracy oraz celowość przekwalifikowania zawodowego, biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne (art. 13 ust. 1)

Zachowanie zdolności do pracy w warunkach określonych w przepisach o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych nie stanowi przeszkody do orzeczenia całkowitej niezdolności do pracy (art. 13 ust. 4 ).

Stosownie do treści art. 57 ust. 1 powyższej ustawy renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki:

1)  jest niezdolny do pracy,

2)  ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy,

3)  niezdolność do pracy powstała w okresach, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1 i 2, pkt 3 lit. b), pkt 4, 6, 7 i 9, ust. 2 pkt 1, 3-8 i 9 lit. a), pkt 10 lit. a), pkt 11-12, 13 lit. a), pkt 14 lit. a) i pkt 15-17 oraz art. 7 pkt 1-4, 5 lit. a), pkt 6 i 12, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Częściowa niezdolność do pracy polega na utracie w znacznym stopniu zdolności do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji. Doniosłe znaczenie w konstrukcji częściowej niezdolności do pracy ma podkreślenie, że chodzi o ocenę zachowania zdolności do wykonywania nie jakiejkolwiek pracy, lecz pracy „zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji”. Ratio legis wyodrębnienia tej przesłanki stanowi wyeliminowanie sytuacji, w których ubezpieczeni o wyższych kwalifikacjach po utracie zdolności do ich zarobkowego wykorzystania zmuszeni byliby podjąć pracę niżej kwalifikowaną, do której zachowali zdolność, wobec braku środków do życia. Inaczej mówiąc, ubezpieczony może być uznany za częściowo niezdolnego do pracy, gdy zachował zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy (na przykład pracy wymagającej niższych albo niewymagającej w ogóle jakichkolwiek kwalifikacji), lecz jednocześnie utracił w znacznym stopniu zdolność do pracy, do której posiada kwalifikacje. Wyjaśnienie treści pojęcia „pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji” wymaga uwzględnienia zarówno kwalifikacji formalnych (czyli zakresu i rodzaju przygotowania zawodowego udokumentowanego świadectwami, dyplomami, zaświadczeniami), jak i kwalifikacji rzeczywistych (czyli wiedzy i umiejętności faktycznych, wynikających ze zdobytego doświadczenia zawodowego), (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 15 września 2006 roku, I UK 103/06 OSNP 2007/17-18/26).

Należy zaznaczyć, iż wnioskodawca posiada wykształcenie podstawowe i w okresie aktywności zawodowej pracowała tylko fizycznie jako wulkanizator taśm przenośnikowych, malarz, malarz oraz piaskarz konstrukcji stalowych.

Dla ustalenia, czy R. W. jest niezdolny do pracy w rozumieniu przepisów cyt. ustawy Sąd dopuścił dowód z pisemnych opinii biegłych kardiologów L. D. oraz S. O., biegłych z zakresu dziedzin medycyny, w ramach których mieszczą się rozpoznane u niego schorzenia.

Sporządzone w sprawie opinie przez ww. wymienionych biegłych kardiologów Sąd ocenia jako jasne, pełne, logiczne i należycie uzasadnione. Biegli sporządzili opinie po zapoznaniu się z dokumentacją medyczną wnioskodawcy i wynikami badań dodatkowych, jak również po przeprowadzeniu jego osobistego badania. Biegli określili w swoich opiniach, na jakie schorzenia cierpi obecnie wnioskodawca. Każdy biegły w zakresie swojej specjalności był zdania, iż stopień zawansowania schorzeń nie powoduje u wnioskodawcy niezdolności do pracy zarobkowej.

Biegła L. D.wskazała, że wnioskodawca z nadciśnieniem tętniczym i zaburzeniami gospodarki lipidowej , w 2007 roku przebył zawał serca bez uniesienia odcinka ST leczony angioplastyką prawej tętnicy wieńcowej z implantacją dwóch stentów metalowych. Po miesiącu zawał ściany dolnej z uniesieniem odcinka ST leczony angioplastyką prawej tętnicy wieńcowej z implantacją stentu metalowego (zakrzepica w stencie). Z uwagi na obraz choroby wieńcowej trójnaczyniowej zakwalifikowany do kardiochirurgicznej rewaskularyzacji mięśnia sercowego. W 2008 roku wykonano bezpośrednią rewaskularyzację mięśnia sercowego w Klinice Kardiochirurgicznej w Ł.. Obecnie pozostaje pod opieką poradni specjalistycznej. Zgłasza dolegliwości ze strony układu krążenia. W badaniu echokardiograficznym stwierdza się odcinkowe zaburzenia kurczliwości w strefie przebytego zawału serca z zachowaną globalną frakcją wyrzutową lewej komory ok. 54%. Próba wysiłkowa ujemna przy dużym obciążeniu 13 MET. W badaniu przedmiotowym bez cech niewydolności krążenia. Podwyższone ciśnienie tętnicze i zaburzenia rytmu serca wymagają systematycznego i ewentualnie zmodyfikowanego leczenia. Mając na uwadze powyższe biegła stwierdziła, że stan układu krążenia i stopień zaawansowania schorzeń kardiologicznych nie uzasadniają zmiany decyzji organu rentowego.

Biegła w swojej opinii pisemnej uzupełniającej wskazała, że biorąc pod uwagę charakter choroby, sposób leczenia oraz stan układu krążenia oceniony na podstawie badania fizykalnego oraz wyników badań dodatkowych (echo serca, próba wysiłkowa), stwierdziła, że nie doszło do naruszenia sprawności organizmu w stopniu powodującym utratę zdolności do pracy zgodnie z poziomem posiadanych kwalifikacji. Z powodów kardiologicznych biegła nie stwierdziła przeciwwskazań do pracy jako wulkanizator taśm przenośnikowych oraz malarz piaskarz. Praca jako malarz piaskarz alpinista wymaga pozwolenia na pracę na wysokości powyżej 3 metrów. Wnioskodawca posiada wykształcenie podstawowe i może wykonywać prace na poziomie swoich kwalifikacji, również przy obsłudze taśm przenośnikowych (prace wulkanizacyjne na przenośnikach taśmowych odbywają się w czasie postoju przenośnika i nie są pracami przy maszynach w ruchu) oraz jako malarz piaskarz. Biegła te wnioski wyprowadziła mając na uwadze przebyty zawał ściany dolnej serca w 2007 roku, a w 2008roku operację kardiochirurgiczną bezpośredniej rewaskularyzacji mięśnia sercowego (by-passy), a także stwierdzone w badaniu echokardiograficznym w 2012 roku odcinkowe zaburzenia kurczliwości mięśnia sercowego w strefie przebytego zawału z zachowaną globalną funkcją lewej komory, a próba wysiłkowa jest ujemna przy wysokim obciążeniu - 13 MET.

Również drugi biegły kardiolog S. O. dopuszczony w sprawie na wniosek wnioskodawcy, który kwestionował opinie wydane przez biegłą L. D., nie uznał wnioskodawcy za niezdolnego do pracy. W uzasadnieniu swojej opinii wskazał, że w badaniu przedmiotowym nie stwierdził odchyleń od normy w zakresie układu krążenia. Ciśnienie tętnicze w normie – 155/80 mmHg. Nie stwierdził również cech niewydolności krążenia. Badanie EKG nie wykazało świeżych zmian niedokrwiennych. Biegły wskazał, że z kart informacyjnych leczenia szpitalnego w 2007 roku u wnioskodawcy rozpoznano zwał mięśnia sercowego. Po wykonanej koronarografii zakwalifikowany do angioplasytyki z implantacją stentu. Następnie był hospitalizowany z powodu zaostrzenia dolegliwości – koronarografia wykazała zwężenie (stenoze) w implantowanym stencie. Wykonano ponownie angioplastyką. Z uwagi na kolejne zaostrzenie dolegliwości stenokardialnych, w 2008 roku zakwalifikowany do bezpośredniej rewaskulatryzacji mięśnia sercowego. Po zabiegu konsultowany w Poradni Kardiochirurgicznej, gdzie odnotowano poprawę. Konsultowany następnie co 6-9 miesięcy – nie odnotowywano występujących dolegliwości.

Ponadto biegły podniósł, że w dokumentacji leczenia ambulatoryjnego w POZ przed datą Komisji ZUS, odnotowywano bóle mięśniowe klatki piersiowej po stłuczeniu. Nie odnotowywano zmian niedokrwiennych w EKG. Wykonywane próby wysiłkowe przy bardzo dużych obciążeniach – ostatnio 13 MET – nie wykazywały cech ograniczenia rezerwy wieńcowej. W ocenie biegłego zgłaszane dolegliwości przez wnioskodawcę nie mają potwierdzenia w badaniach dodatkowych (EKG czy próba wysiłkowa). Nie było tez potrzeby hospitalizacji w ostanim czasie. Badanie echokardiograficzne wykazywało odcinkowe zaburzenia kurczliwości (w strefie zawału), ale z dobrą globalną funkcją skurczową – frakcja wrzutowa EF-54% (norma).

Reasumując biegły uznał, że aktualny stan układu krążenia wnioskodawcy nie zaburza czynności organizmu. Wnioskodawca jest zdolny do pracy zarobkowej zgodnie z posiadanymi kwalifikacjami.

Dowód z opinii w/w biegłych nie został w ocenie Sądu w sposób skuteczny zakwestionowany w toku postępowania. Wnioskodawca bowiem nie zgłosił żadnych merytorycznych zarzutów odnośnie opinii sporządzonych przez biegłych, wskazał jedynie, że stan jego zdrowia pogarsza się, a w ocenie jego lekarza prowadzącego nie jest on w stanie pracować. Powyższe argumenty nie mogą w ocenie Sądu Okręgowego podważać opinii biegłych, będących wysokiej klasy specjalistami z dużym doświadczeniem, którzy reprezentowali gałąź wiedzy medycznej, do której należą schorzenia rozpoznane u wnioskodawcy.

Sąd Okręgowy nie neguje, że wnioskodawca jest chory, ale obecny stan jego zdrowia nie uzasadnia przyznania mu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. Nie można bowiem utożsamiać pojęcia choroby i niezdolności do pracy. O niezdolności do pracy nie decyduje fakt występowania schorzeń, ale takie ich nasilenie, które wpływa na utratę zdolności do pracy zgodnej z kwalifikacjami lub pracy jakiejkolwiek. Istnienie schorzeń powodujących konieczność stałego leczenia nie stanowi samoistnej przyczyny uznania niezdolności do pracy, lecz takie upośledzenie funkcji ustroju wskutek występujących schorzeń, które – przypadku częściowej niezdolności do pracy – uniemożliwia w znacznym stopniu wykonywanie pracy zgodnej z kwalifikacjami (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 16 stycznia 2009 r., sygn. II UK 125/08, opubl. LEX nr 737388).

Z tych też względów, Sąd Okręgowy – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. orzekł jak w sentencji.