Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 sierpnia 2013 r.

Sąd Okręgowy w Bydgoszczy VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący SSO Janusz Madej

Protokolant st. sekr. sądowy Dorota Hańc

po rozpoznaniu w dniu 27 sierpnia 2013 r. w Bydgoszczy

na rozprawie

odwołań K. S.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w B. :

- z dnia 22 września 2004 r. znak Sp – (...)

- z dnia 13 grudnia 2012 r. znak (...)

w sprawach : K. S.

przeciwko: Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych

Oddziałowi w B.

o emeryturę

zmienia zaskarżone decyzje w ten sposób, iż przyznaje wnioskodawczyni K. S. prawo do emerytury od dnia 16 lipca 2004 r. do dnia 31 sierpnia 2005 r.

Sygn. akt VI U 191/13

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 22 września 2004 r. oraz decyzją z dnia 13 grudnia 2012 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. odmówił przyznania ubezpieczonej K. S. prawa do emerytury. W uzasadnieniu decyzji z dnia 22 września 2004 r. organ rentowy powołując się na przepisy ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych wskazał, iż ubezpieczona nie udokumentowała wymaganego 30 letniego okresu ubezpieczenia.

Odwołanie od decyzji z 22 września 2004 r. oraz z dnia 13 grudnia 2012 r. złożyła ubezpieczona, która wskazała w szczególności, że przedłożyła stosowne zaświadczenie o zatrudnieniu i zarobkach za lata 1982 do 1992. Nadto podkreśliła, że w 2005 r. otrzymała decyzję o przyznaniu emerytury w oparciu o te same dokumenty, które przedłożyła już wcześniej i w związku z tym treść decyzji z 22 września 2004 r. była dla niej krzywdząca, gdyż spowodowała, że przez 13,5 miesiąca była pozbawiona należnej jej emerytury.

W odpowiedzi na odwołanie ubezpieczonej organ rentowy wniósł o jego odrzucenie. Organ rentowy powołał się na niezaskarżenie przez odwołującą decyzji z 19 października 2004 r. odmawiającej prawa do emerytury i jednocześnie niekwestionowanie przez odwołującą decyzji z dnia 6 października 2005 r., którą przyznano jej prawo do wnioskowanego świadczenia.

Sąd Okręgowy ustalił, co następuje:

Ubezpieczona K. S. (ur. dnia (...)) w dniu 17 czerwca 2004 r. wystąpiła z wnioskiem o przyznanie prawa do emerytury w związku z osiągnięciem 55 roku życia, na podstawie art. 46 w zw. z art. 29 ustawy z dnia października 2009 roku złożyła w pozwanym organie rentowym wniosek o przyznanie emerytury. Organ rentowy na mocy decyzji z 22 września 2004 r. (k. (...) akt rentowych) odmówił przyznania prawa do emerytury z uwagi na nieudokumentowanie przez wnioskodawczynię 30 letniego okresu ubezpieczeniowego. Za udowodniony okres ubezpieczeniowy organ rentowy przyjął 16 lat, 3 miesiące i 24 dni (w tym 7 lat i 3 miesiące okresu uzupełniającego). Nie został zaliczony do stażu ubezpieczeniowego okres od 16 października 1972 r. do 4 września 1978 r., kiedy ubezpieczona była zatrudniona w (...) Spółdzielni (...) (...) oraz okres od 13 września 1982 r. do 31 grudnia 1991 r. (praca w (...)).

Ubezpieczona wniosła odwołanie od powyższej decyzji z dnia 22 września 2004 r. (k. (...)akt rentowych). Odwołanie zostało przez nią złożone w dniu 27 września 2004 r. w biurze podawczym Sądu Okręgowego w Bydgoszczy, który przekazał je organowi rentowemu. Organ rentowy odwołanie otrzymał dnia 28 września 2004 r. jednakże nie przekazał go wraz z aktami sprawy do rozpoznania Sądowi ubezpieczeń społecznych. W dniu 27 września 2004 r. odwołująca złożyła także odwołanie bezpośrednio w Inspektoracie ZUS w I., ale również i to pismo procesowe nie zainicjowało postępowania odwoławczego, gdyż organ rentowy nie przekazał go do rozpoznania właściwemu Sądowi. Pomimo istnienia odwołania ubezpieczonej od decyzji z 22 września 2004 r. organ rentowy dnia 19 października 2004 r. wydał ponowną decyzję o odmowie prawa do emerytury (k. (...)akt rentowych). Także w treści tej decyzji organ rentowy wskazał, że wobec braku wymaganego stażu ubezpieczeniowego, tj. 30 lat pracy, wniosek o przyznanie emerytury załatwia się odmownie. Pismem, które wpłynęło do organu rentowego dnia 26 listopada 2012 r. odwołująca zwróciła się z prośbą o „sprawdzenie jeszcze raz jej dokumentów”. Nie jest bowiem jej zdaniem uzasadnione, że w 2005 r. organ rentowy przyznał jej prawo do emerytury na podstawie dokumentów, które już w poprzednim roku przedłożyła celem ustalenia prawa do emerytury. (...) Oddział w B. w decyzji z dnia 13 grudnia 2012 r. odmówił ubezpieczonej prawa do emerytury za okres od 16 lipca 2004 r. do 31 sierpnia 2005 r. i poinformował, że dopiero w 2005 r. złożyła ona niezbędne dokumenty, które umożliwiały przyznanie prawa do emerytury.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

W przedmiotowej sprawie organ rentowy wbrew treści art. 477 ⁹ k.p.c. nie przekazał odwołania ubezpieczonej od decyzji z 22 września 2004 r. do Sądu ubezpieczeń społecznych, ale wydał ponowną decyzję odmawiającą prawa do świadczenia emerytalnego. Emerytura odwołującej przyznana została dopiero od dnia 1 września 2005 r. na podstawie decyzji z dnia 6 października 2005 r., w której powołano się na wniosek z dnia 14 września 2005 r. Błędnie w tejże decyzji przyjęto, że emerytura odwołującej należy się dopiero od pierwszego dnia miesiąca, w którym wpłynął kolejny wniosek o to świadczenie (tj. właśnie od 1 września 2005 r.). Przypomnieć tymczasem należy, że zgodnie z art. 477 ⁹ § 1 i § 2 k.p.c. odwołania od decyzji organów rentowych wnosi się na piśmie do organu, który wydał decyzję, lub do protokołu sporządzonego przez ten organ, w terminie miesiąca od doręczenia odpisu decyzji. Organ rentowy przekazuje niezwłocznie odwołanie wraz z aktami sprawy do sądu z zachowaniem przepisów odrębnych. Organ ten, jeżeli uzna odwołanie w całości za słuszne, może zmienić lub uchylić zaskarżoną decyzję. W tym wypadku odwołaniu nie nadaje się dalszego biegu. A zatem z powyższych zasad wynika, że tylko, gdyby w decyzji z dnia 19 października 2004 r. organ rentowy zmienił wcześniejszą decyzję z dnia 22 września 2004 r. i przyznał odwołującej prawo do emerytury od dnia ukończenia przez nią 55 roku życia, można było pozostawić bez biegu jej odwołanie. Byłoby ono wówczas bezprzedmiotowe, skoro jej żądanie zostałoby w całości uwzględnione już w postępowaniu przed organem rentowym. Tak się jednak w niniejszym przypadku nie stało, gdyż dopiero w decyzji z dnia 6 października 2005 r. przyznano ubezpieczonej prawo do emerytury od dnia 1 września 2005 r. Organ rentowy stanął na stanowisku, że wniosek z dnia 14 września 2005 r. wszczyna całkowicie nową sprawę, co wobec braku rozpoznania odwołania od decyzji z 22 września 2004 r. było nieprawidłowe. Nie zakończone zostało bowiem do tego czasu postępowanie wszczęte na wniosek z 17 czerwca 2004 r., skoro odwołanie od decyzji odmownej z 22 września 2004 r. zostało przekazane do Sądu dopiero 19 grudnia 2012 r. Do uostatecznienia decyzji z 22 września 2004 r. o odmowie emerytury trwało więc postępowanie zainicjowane wnioskiem z 17 czerwca 2004 r., które w istocie rzeczy zakończone zostało niniejszym wyrokiem Sądu. Brak w decyzji z dnia 6 października 2005 r. orzeczenia odnośnie prawa do emerytury za okres od 16 lipca 2004 r. do 31 sierpnia 2005 r. nie pozwala bowiem uznać, że sprawa z wniosku z dnia 17 czerwca 2004 r. została zakończona. Biorąc zatem pod uwagę, że organ rentowy nie kwestionował twierdzenia, że gdyby ubezpieczona wykazała w toku postępowania wszczętego na wniosek z 17 czerwca 2004 r. 30-letni okres składkowy i nieskładkowy, to nabyłaby prawo do emerytury z osiągnięciem wieku emerytalnego (por. stanowisko organu rentowego – k. 19 akt sądowych), nadto zaś przyjmując, że skoro w decyzji z 6 października 2005 r. organ rentowy przyznał prawo do emerytury przyjmując 30 letni okres ubezpieczenia w całości przypadający przed dniem 17 czerwca 2004 r., to logiczne jest, że odwołująca powinna uzyskać prawo do emerytury również za okres od ukończenia 55 roku życia do dnia poprzedzającego dzień nabycia prawa do emerytury na podstawie decyzji z 6 października 2005 r. Nierozpoznanie odwołania od decyzji z 22 września 2004 r. nie zakończyło postępowania wszczętego wnioskiem z dnia 17 czerwca 2004 r., które toczyło się także w dniu wydania decyzji z dnia 6 października 2005 r. o przyznaniu emerytury od dnia 1 września 2005 r.

Biorąc pod uwagę powyższe rozważania Sąd uznał zatem, że słusznym i zgodnym z treścią art. 46 w zw. z art. 29 ustawy emerytalnej będzie przyznanie odwołującej prawa do emerytury również za pominięty w decyzji z 6 października 2005 r. okres od 16 lipca 2004 r. do 31 sierpnia 2005 r. Z tego względu na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c., Sąd zmienił zaskarżone decyzje w ten właśnie sposób.

SSO Janusz Madej