Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 14 października 2016 r.

Sąd Apelacyjny w Warszawie II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSA – Marek Motuk (spr.)

Sędziowie: SA – Marek Czecharowski

SA – Anna Zdziarska

Protokolant: sekr. sąd. Łukasz Jachowicz

przy udziale Prokuratora Hanny Gorajskiej Majewskiej

po rozpoznaniu w dniu 14 października 2016 r.

sprawy W. Ż. s. K. i Z. zd. G., urodzonego (...) w O.

oskarżonego o czyn z art. 284 § 2 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k.

na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę oskarżonego

od wyroku Sądu Okręgowego w Warszawie

z dnia 26 lutego 2016 r., sygn. akt XVIII K 121/15

I.  zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że w opisie czynu przypisanego W. Ż. ustala, iż czyn ten został popełniony w dniu 30 kwietnia 2013 r. oraz eliminuje zawarte w nim ustalenie, iż oskarżony przeniósł na inną osobę prawa wynikające z umów leasingu bez zgody finansującego;

II.  w pozostałej części zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy;

III.  zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. K. P. Kancelaria Adwokacka w W. kwotę 738 zł, w tym 23 % VAT, tytułem zwrotu kosztów za nieopłaconą pomoc prawną udzieloną oskarżonemu W. Ż. w postępowaniu odwoławczym;

IV.  zasądza od oskarżonego W. Ż. na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe za postępowanie odwoławcze, w tym obciąża go opłatą sądową w kwocie 300 ( trzysta) zł.

UZASADNIENIE

Sąd Okręgowy w Warszawie wyrokiem z dnia 26 lutego 2016 r. uznał oskarżonego W. Ż. za winnego popełnienia przestępstwa z art. 284 § 2 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k. i na podstawie art. 294 § 1 k.k. wymierzył mu karę 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności, której wykonanie na podstawie art. 69 § 1 k.k. i art. 70 § 1 k.k. w zw. z art. 72 § 2 k.k. warunkowo zawiesił na 4 lata próby, zobowiązując go do uiszczenia na rzecz pokrzywdzonego (...) SA z siedzibą we W. kwoty 312.158 zł tytułem naprawienia szkody w całości.

Wyrok powyższy zaskarżył w całości obrońca oskarżonego zarzucając mu obrazę przepisów postępowania prowadzącą do błędu w ustaleniach faktycznych, przyjętych za podstawę orzeczenia tj. art. 7 k.p.k. w zw. z art. 410 k.p.k. poprzez dokonanie dowolnej, a nie swobodnej oceny materiału dowodowego, w tym w postaci dokumentów: umów leasingu operacyjnego oraz załączników do umów – Ogólnych Warunków Leasingu Operacyjnego, umowy zbycia udziałów w spółce (...) Sp. z o.o., protokołu Zwyczajnego Zgromadzenia Wspólników, a także zeznań K. K. (2), co doprowadziło do nieuprawnionego przyjęcia, iż oskarżony W. Ż. dokonał przywłaszczenia cudzej rzeczy ruchomej w ten sposób, że przeniósł na inną osobę prawa wynikające z umów leasingu bez zgody finansującego, a następnie nie wydał pojazdów po rozwiązaniu łącznie czterech umów leasingowych, podczas gdy prawidłowa ocena zgromadzonego materiału dowodowego prowadzi do wniosku, iż oskarżony nie przeniósł na inny podmiot praw wynikających z umów leasingu, zaś obowiązek wydania pojazdów po rozwiązaniu umów leasingu nie obciążał już oskarżonego, zatem czynność była niemożliwa do wykonania, podobnie jak nieuprawnionym było żądanie wydania pojazdów skierowane do oskarżonego, a ponadto oskarżonemu nie można przypisać zamiaru bezpośredniego kierunkowego przywłaszczenia cudzej rzeczy ruchomej.

Opierając się na przytoczonym zarzucie skarżąca wniosła o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego od popełnienia zarzucanego mu przestępstwa

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje.

Apelacja obrońcy jedynie w nieznacznym zakresie zasługuje na uwzględnienie.

Przede wszystkim nie jest trafny zarzut obrońcy w zakresie obrazy przepisów postepowania, a mianowicie art. 7 k.p.k. w zw. z art. 410 k.p.k., albowiem Sąd I instancji ujawnił w sposób prawidłowy i poddał ocenie wskazane w zarzucie dowody uznając je za wiarygodne, zaś ocena ta nie została zakwestionowana przez skarżącego.

W istocie treść zarzutu sprowadza się do kwestionowania ustaleń faktycznych poczynionych przez Sąd Okręgowy na podstawie powyższych dowodów. Odnosząc się do zarzutu w tym zakresie zgodzić się należy z obrońcą, iż błędne jest ustalenie Sądu Okręgowego, iż W. Ż. przeniósł na inną osobę prawa wynikające z umów leasingu bez zgody organu finansującego. Trafnie argumentuje skarżący, iż zbycie udziałów w spółce jest niezależne od posiadanych przez spółkę zobowiązań, od ich rodzaju, zawartych przez nią umów, przysługujących wierzycielom przeciwko spółce wierzytelności, czy też kondycji finansowej spółki. Przeniesienie własności udziałów w spółce nie wiąże się z modyfikacją zawartych przez nią umów, a jest jedynie czynnością skutkującą zmianą w jej wewnętrznej strukturze, jednakże nie skutkuje zmianami podmiotowymi w zakresie zawartych przez spółkę umów. Rację też ma obrońca, iż z zawartej przez W. Ż. w formie aktu notarialnego umowy w przedmiocie zbycia udziałów spółki (...) nie wynikało, iż oskarżony zbył także prawa wynikające z przedmiotu leasingu.

Mając na względzie przytoczoną wyżej argumentację obrońcy zgodzić się należy, iż mimo zbycia przez W. Ż. całości udziałów spółce (...) nadal przysługiwały prawa wynikające z zawartych umów leasingu, które były wykonywane w imieniu tejże spółki przez oskarżonego pełniącego funkcję Prezesa Zarządu (organu spółki). Oskarżony w imieniu spółki zawarł umowy leasingu, na mocy, których powierzono mu koparkę (...) (...), koparkę L., koparko – ładowarkę C. (...) i samochód osobowy marki M. (...). Powyższe rzeczy ruchome W. Ż. objął w faktyczne władanie i w imieniu spółki (...) wykonywał prawa i obowiązki korzystającego w rozumieniu zawartych umów leasingu. Wprawdzie uchwałą nr 1 Zwyczajnego Zgromadzenia Wspólników (...) Spółka z o.o. w W. W. Ż. został odwołany z funkcji Prezesa Zarządu spółki, jednakże, jak trafnie ustalił Sąd Okręgowy, powyższa zmiana nie została dokonana w Krajowym Rejestrze Sądowym, a w konsekwencji oskarżony nadal figurował w nim, jako osoba pełniąca funkcję Prezesa Zarządu.

W związku z powyższym nadal, jako organ spółki (...) reprezentował ją na zewnątrz, zaś dokonana zmiana zarządu, nie miała wpływu na zaciągnięte przez niego w imieniu spółki zobowiązania wobec osób trzecich. Oskarżony, nadal jako organ spółki (...) w jej imieniu wykonywał prawa i obowiązki korzystającego, wynikające z zawartych wcześniej umów leasingu. W konsekwencji miał obowiązek zwrócić spółce (...) S.A. przedmioty umowy leasingu w terminie14 dni od daty otrzymania wypowiedzenia spółce (...) tejże umowy, a więc do dnia 30 kwietnia 2013 r., czego nie uczynił.

Oskarżony w wyznaczonym terminie nie tylko nie zwrócił powierzonych mu rzeczy ruchomych uprawnionemu podmiotowi, lecz wyzbył się ich, postępując z nimi jak właściciel. W dniu 16 kwietnia 2013 r. przekazał samochód marki M. (...) D. S., niebędącemu pracownikowi spółki (...). Natomiast koparkę L. i koparko – ładowarkę C. (...) przetransportował do miejscowości M., zaś koparkę (...) (...) pozostawił w miejscowości P., nie interesując się ich losem oraz doprowadzając do ich utraty lub zniszczenia. Mając świadomość faktu wypowiedzenia umowy leasingowej oraz terminu zwrotu przedmiotów leasingu oskarżony do 30 kwietnia 2013 r. nie podjął żadnej próby ich odzyskania i przekazania właścicielowi.

Mając na względzie przytoczoną argumentację Sąd Apelacyjny stwierdza, iż ustalenia faktyczne Sądu I instancji w zakresie zamiaru oskarżonego są prawidłowe, zaś zarzuty obrońcy w tej części nie są zasadne (por. m.in.: postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 29 kwietnia 2014 r., sygn. akt IV K 96/14, LEX nr 1463640)

Z tych też względów Sąd Apelacyjny zmienił zaskarżony wyrok jedynie w ten sposób, że w opisie czynu przypisanego W. Ż. ustalił, iż miał on miejsce w dniu 30 kwietnia 2013 r. oraz wyeliminował zawarte w nim ustalenie, iż oskarżony przeniósł na inną osobę prawa wynikające z umów leasingu bez zgody organu finansującego.

W pozostałej zaś części zaskarżony wyrok trzymał w mocy.