Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 grudnia 2016 roku

Sąd Rejonowy Szczecin – Centrum w Szczecinie, Wydział XI Gospodarczy

w składzie:

Przewodniczący: Sędzia Sądu Rejonowego Mariusz Zawicki

Protokolant: Karolina Mateja

po rozpoznaniu w dniu 5 grudnia 2016 roku w Szczecinie

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa w S. (wcześniej (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w S.)

przeciwko K. B.

o zapłatę

1.  oddala powództwo;

2.  zasądza od powódki (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa w S. na rzecz pozwanej K. B. kwotę 1.217 (jeden tysiąc dwieście siedemnaście) złotych tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygnatura akt: XI GC 1055/16

Sprawa rozpoznana w postępowaniu uproszczonym

(...)

Powódka (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w S. złożyła pozew przeciwko K. B. o zapłatę kwoty 4.515,79 złotych z odsetkami od kwot i dat wskazanych w pozwie. Zażądała również zasądzenia na jej rzecz, od pozwanej kosztów procesu.

W uzasadnieniu pisma wskazano, że strony zawarły umowę najmu zbiornika na paliwo a najemca (pozwana) zobowiązał się do uiszczania opłat czynszowych w wysokości 250 złotych miesięcznie. Pozwana przestała płacić za przedmiot najmu. Pozew obejmuje płatność za czynsz w kwocie 3,690 złotych (12 miesięcy najmu) oraz wynagrodzenie za bezumowne korzystanie w kwocie 233,87 złotych, koszty przewozu zbiornika 447,20 złotych, kwotę skapitalizowanych odsetek 144,72 złotych.

W dniu 22 kwietnia 2016 roku wydany został nakaz zapłaty uwzględniający powództwo (karta 54).

W sprzeciwie od nakazu zapłaty (karta 63) pozwana wniosła o oddalenie powództwa i zasądzenie na jej rzecz, od powoda kosztów procesu.

W uzasadnieniu pisma wskazała, że zawarła z powodem umowę najmu, po zakończeniu prac polowych zgłosiła pisemnie przedstawicielowi powoda, że przestaje korzystać ze zbiornika, zaś powódka przestała wystawiać faktury VAT.

W piśmie z dnia 5 września 2016 roku (karta 83) powódka wskazała na zmianę swojej formy organizacyjnej, wskazując, że obecnie działa w obrocie prawnym jako (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa w S.. Powódka zaprzeczyła rozwiązaniu umowy przez pozwaną, nie złożyła żadnego oświadczenia woli wobec pozwanej w zakresie woli zakończenia umowy. Powódka dodała, że pozwana kupowała w powodowym przedsiębiorstwie olej napędowy, który przechowywała w spornym zbiorniku. Z ostrożności, powódka wskazała na alternatywną podstawę żądania – wynagrodzenie z tytułu bezumownego korzystania albowiem pozwana faktycznie ze zbiornika korzystała.

Na rozprawie w dniu 10 października 2016 roku (karta 113) strony podtrzymały dotychczasowe stanowiska, jak również na rozprawie w dniu 5 grudnia 2016 roku (karta 129) stanowiska stron nie uległy zmianie.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 21 lipca 2014 roku 2014 roku wynajmujący (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w S. zawarła z najemcą K. B. umowę najmu zbiornika K. 5000 o numerze seryjnym (...). Zbiornik został wydany najemcy do używania. Najemca zobowiązała się uiszczać czynsz najmu w wysokości 250 złotych netto miesięcznie, podwyższony o podatek od towarów i usług. Czynsz miał być płatny z góry do dnia 10. każdego miesiąca na wskazany w umowie rachunek bankowy na podstawie faktur VAT. Umowa została zawarta na czas nieokreślony z uprawnieniem stron umowy do jej wypowiedzenia z zachowaniem jednomiesięcznego okresu wypowiedzenia. Oświadczenie o rozwiązaniu umowy miało być złożone w formie pisemnej pod rygorem nieważności. Najemca zobowiązał się do zwrotu zbiornika po zakończeniu umowy. Przy zawieraniu umowy uczestniczył przedstawiciel wynajmującego A. J..

Dowód:

- umowa, karta 25 – 26;

- zeznania świadka G. B., karta 115 – 116;

- zeznania przedstawiciela powoda J. K., karta 130 – 131;

- zeznania pozwanej K. B., karta 131 – 132;

- zeznania świadka A. J., karta 116 - 117;

Wobec zawarcia umowy najmu mąż najemcy – G. B. osobiście przywiózł wynajęty przez K. B. zbiornik na paliwo i posadowił go na podwórku gospodarstwa rolnego (...).

Dowód:

- zeznania świadka G. B., karta 115 – 116;

Wynajmujący wystawił faktury VAT: z dnia 3 września 2015 roku za 10 miesięcy najmu na kwotę 3.075 złotych brutto, z dnia 27 października 2015 roku na kwotę 307,50 złotych brutto, z dnia 12 listopada 2015 roku na kwotę 307,50 złotych brutto, przy czym dwie ostatnie z faktur dotyczyły płatności za jeden miesiąc najmu każda z nich. Wystawiono notę księgową na kwotę 233,87 złotych z tytułu bezumownego korzystania ze zbiornika za okres 1-29 grudnia 2015 roku.

Dowód:

- faktury VAT, karta 27-29;

- nota księgowa, karta 36;

- zeznania przedstawiciela powoda J. K., karta 130 – 131;

Po okresie żniw 2014 roku K. B. nie widziała już potrzeby wynajmowania przedmiotowego zbiornika na paliwo, w związku z tym skontaktowała się z przedstawicielem wynajmującego A. J.. Przedstawiciel wynajmującego wskazał, że należy sporządzić odpowiednie pismo w przedmiocie zakończenia umowy. Pismo takie sporządziła K. B. i przekazała przedstawicielowi wynajmującego. Jednocześnie A. J. poinformował najemcę, że tak, jak najemca odebrał zbiornik od innego klienta spółki (...), tak kolejny najemca tego zbiornika odbierze przedmiot najmu od małżonków B., bądź wskaże, gdzie należy ten zbiornik odwieźć. Po przekazaniu A. J. dokumentu, wynajmujący przestał przysyłać K. B. faktury za najem.

Dowód:

- zeznania świadka G. B., karta 115 – 116;

- zeznania pozwanej K. B., karta 131 – 132;

- zeznania świadka A. J., karta 116 - 117;

Wynajmujący złożył oświadczenie o wypowiedzeniu wyżej opisanej umowy. Wynajmujący sporządził pismo o wezwaniu najemcy do wydania zbiornika. Wynajmujący odebrał zbiornik w dniu 29 grudnia 2015 roku. Koszt odbioru (wywozu) zbiornika wyniósł 447,20 złotych netto i z tego tytułu wynajmujący wystawił notę księgową.

Dowód:

- oświadczenie, karta 30 z dowodem nadania, karta 31;

- wezwanie, karta 32, z dowodem nadania karta 34;

- protokół odbioru, karta 35;

- protokół odbiorczy, karta 35;

- nota księgowa, karta 37;

- faktura, karta 37;

- zeznania przedstawiciela powoda J. K., karta 130 – 131;

Wynajmujący wzywała najemcę do zapłaty.

Dowód:

- wezwania do zapłaty z dowodami nadania, karta 39 – 42;

Na dzień orzekania (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w S. działa jako (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa w S..

Dowód:

- odpis z KRS, karta 94- 99;

K. B. w okresie od miesiąca lutego 2015 roku do sierpnia 2015 roku kupowała paliwo (olej napędowy) (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w S. za łączną kwotę 39.607,80 złotych. Paliwo kupowane przez K. B. w tym okresie składowane było bądź to w zbiorniku jej sąsiada, bądź w nowym zbiorniku, który K. B. kupiła.

Dowód:

- faktury, karta 100 – 103, 105, 106, 108

- dokumenty wydania, karta 104, 107,

- zeznania świadka M. R., karta 114 – 115;

- zeznania świadka G. B., karta 115 – 116;

- zeznania świadka A. J., karta 116 - 117;

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo okazało się niezasadne.

Podstawę prawną powództwa stanowi norma art. 659 § 1 k.c., stosownie do której przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Fakt zawarcia umowy oraz wysokość czynszu najmu nie były między stronami sporne. Postępowanie dowodowe ukierunkowane było na ustalenia wypowiedzenia umowy najmu a więc skorzystanie przez stronę powodową z uprawienia wyartykułowanego w treści § 5 ust. 2 umowy.

Sąd ustalił i przyjął, że z zachowaniem sposobu określonego w umowie strona pozwane (najemca) skutecznie rozwiązała umowę najmu. Okoliczność tę potwierdzają zeznania świadka G. B. (męża pozwanej), zeznania pozwanej K. B., oraz zeznania świadka A. J. (były pracownik powódki). Z zeznań tych osób wyłania się spójny i jednolity w odbiorze obraz intencji i zachowania strony pozwanej w zakresie woli zakończenia umowy. Sąd dał wiarę tym zeznaniom jako spójnym, jasnym i logicznym. A. J. był przedstawicielem handlowym spółki, pośredniczył w sprzedaży paliwa, w zawarciu umowy najmu. Wymienione osoby spójnie zeznały, że strona pozwana nie widziała już sensu trwania umowy najmu, nie miała potrzeby aby ze zbiornika korzystać stąd chciała „zakończyć” umowę najmu”. Zjawił się wówczas przedstawiciel powódki, który w trakcie zeznań przyznał, że pozwana „nie chciała już płacić za dzierżawę”. Świadek potwierdził zeznania G. B., iż odebrał, jako przedstawiciel powódki, dokument wypowiedzenia. O ile nie potrafił przywołać pełnego tekstu dokumentu to wskazał bezpośrednio na intencję najemcy, która to miała polegać na „zakończeniu umowy”. Przyjąć również należy, za zeznaniami świadka J., że zakończenie okresu żniwnego sprawiało, że najem jawił się jako niecelowy. Stąd wynika również najkrótszy – jednomiesięczny (wynikający z umowy) okres wypowiedzenia.

Stąd przyjąć należało zachowanie formy czynności prawnej umówionej przez strony (wypowiedzenie na piśmie). Z zeznań przedstawiciela powódki J. K. wynika, że nie otrzymał on dokumentu podpisanego przez pozwaną. Wskazał przy tym na obieg dokumentów w powodowym przedsiębiorstwie. Okoliczności te jednak pozostają bez znaczenia w sprawie. Ówczesny pracownik powódki, umocowany do działania w jej imieniu, czemu powódka nie zaprzeczyła, potwierdził otrzymanie od pozwanej pisma, w którym złożyła ona oświadczenie woli rozwiązania umowy za wypowiedzeniem. W takim układzie rzeczy powódka udowodniła fakt złożenia oświadczenia woli o wypowiedzeniu umowy.

Co więcej, co w sprawie nie jest sporne, w trakcie trwania umowy pozwana otrzymywała cyklicznie, regularnie faktury VAT z tytułu najmu a jak wynika z treści umowy, na podstawie tychże miała ona płacić czynsz. Jednocześnie, co spornym również nie jest, w okresie kiedy pozwana złożyła wypowiedzenie, powodowa spółka zaprzestała wystawiania faktur, co właściwie pozwana odczytała jako przyjęcie jej oświadczenia woli o rozwiązaniu umowy za wypowiedzeniem. Sąd nie dał wiary zeznaniom przedstawiciela powódki w tym zakresie, kiedy wskazywał na „błąd pracownika spółki” który to pracownik mylnie miał faktur nie wystawiać. Sąd nie odczytuje jednak tych okoliczności jako niezwykłego zbiegu okoliczności. Sąd odczytuje fakt niewystawiania faktur jako konsekwencji przyjęcia przez powoda, że umowa między stronami przestała obowiązywać.

Wracając do zasady zwrotu zbiornika, to niewątpliwie z umowy wynikał obowiązek zwrotu zbiornika (oddania go wynajmującemu) po ustaniu umowy najmu. Odróżnić należy oczywiści zwrot od wydania. Literalny zapis umowy wskazuje na obowiązek zwrotu (fizycznego oddania, nie tylko wyłącznie wydania) przedmiotu najmu. Wrócić jednak należy do sposobu przywiezienia zbiornika na działkę pozwanej oraz do rozmowy z przedstawicielem powódki A. J.. W kontekście treści § 2 ust. 1 umowy powódka „oddała” zbiornik pozwanej, przy czy niespornym było to, że zbiornik zabrał od powódki mąż pozwanej i przywiózł go na działkę pozwanej. Niespornym był fakt, że pozwana nie sprzeciwiała się oddaniu zbiornika powódce i wydała jej ten zbiornik. Świadek J. wskazał, że pozwana zobowiązała się, składając oświadczenie o odstąpieniu od umowy, odwieźć zbiornik w miejsce wskazane przez wynajmującego. Do chwili zabrania zbiornika przez właściciela do takiego wskazania nie doszło. Świadek wskazał, że mąż pozwanej był „elastyczny”, gotowy odwieźć zbiornik w każdej chwili. Wyrażał zgodę również na wydanie tego zbiornika powódce w każdej chwili. Zeznania tego świadka, pokrywają się z zeznaniami świadka B. (karta 115) który wskazuje również na możliwość odbioru tego zbiornika nie bezpośrednio przez powódkę, ale kolejnego jej klienta – najemcy przedmiotowego zbiornika.

W kontekście powyższego, w kontekście zaprzeczenia przez stronę pozwaną otrzymania wezwania do wydania zbiornika brak jest podstaw do obciążania pozwanej kosztami przewozu tego zbiornika z działki pozwanej. Należy zwrócić uwagę na sformułowanie wezwanie (karta 32) do wydania (pozwana zaprzeczyła otrzymaniu tego dokumentu, później nie wykluczała tego, że taki dokument istniał). Warto zwrócić uwagę na fakt, że owo wezwanie formułuje zawodowy pełnomocnik radca prawny K. K., który wnosi o „wydanie” zbiornika. Niespornym jest to, że do wydania doszło, wydaniu zbiornika nigdy nie sprzeciwiała się pozwana. O ile umowa wskazuje na „zwrot” zbiornika (co można odczytywać jako „odwiezienie”), to w kontekście rozmowy pozwanej, jej męża i świadka J. oraz w kontekście żądania wyartykułowanego w wezwaniu do wydania brak jest podstaw do obciążania pozwanej kosztami zwrotu pojemnika. Pozwana pojemnik wydała zaś wezwanie nie zawiera rygoru owego niewydania w postaci obciążenia pozwanej kosztami „wydania”. Sąd zauważa, że mimo uprawnienia wynikającego z umowy (żądanie zwrotu) wynajmujący zażądał już wyłącznie wydania zbiornika, do wydania tego doszło stąd brak podstaw obciążania pozwanej tymi kosztami.

Część kosztów wynikających z pozwu miałby stanowić koszty użytkowania bezumownego. W świetle zeznań pozwanej i świadka B., zbiornik został wyłączony z eksploatacji a paliwo tankowano do zbiornika należącego do sąsiada. Następnie pozwana kupiła sobie podobny zbiornik. Świadek M. R. (karta 114) potwierdził fakt dostarczania paliwa na działkę pozwanej. Nie zidentyfikował jednak zbiornika do którego paliwo nalewał. Świadek zeznał wyłącznie, że „dowiedziałem się w firmie że zbiornik należy do firmy” (karta 114). Fakt przyjmowania paliwa na działce pozwanej co do zasady nie był sporny. Powódka, podnosząc fakt korzystania przez pozwaną z tego zbiornika powinna była wykazać, że paliwo niespornie przez pozwaną kupione, było przechowywane właśnie w zbiorniku powódki, nie zaś w innym zbiorniku. Okoliczności tej zaprzeczyła pozwana, udowadniając przy tym, że korzystała z innego zbiornika, należącego do sąsiada. Wynika to z zeznań pozwanej i świadka G. B.. Brak jest zatem podstaw zasadności alternatywnej podstawy prawnej powódki (karta 77 żądanie wynagrodzenia za bezpodstawne korzystanie ze zbiornika) tak w okresie rzekomego najmu jaki i po jego zakończeniu.

Mając na uwadze powyższe orzeczono jak w punkcie 1 wyroku.

Rozstrzygnięcie o kosztach z punktu 2 wyroku znajduje postawę prawną w art. 108 § 1 zd. 1 k.p.c. w związku z art. 98 § 1 k.p.c., który stanowi, że strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony. Stroną wygrywającą jest pozwana, ponieważ pełnomocnictwo oddalono. Na koszty te składa się opłata od pełnomocnictwa 17 złotych i wynagrodzenie zawodowego pełnomocnika w wysokości 1.200 złotych stosownie do treści § 2 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie – w brzmieniu aktualnym na chwilę wniesienia pozwu.

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)