Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 14 grudnia 2016 r.

Sąd Rejonowy w Toruniu I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 14 grudnia 2016 r. w Toruniu

sprawy z powództwa K. C.

przeciwko (...) Niestandaryzowanemu Sekurytyzacyjnemu Funduszowi Inwestycyjnemu Zamkniętemu we W.

o pozbawienie tytułu wykonawczego wykonalności

orzeka

I. oddala powództwo ;

II. nie obciąża powódki kosztami procesu.

Sygn. akt I C 883/16

UZASADNIENIE

K. C. złożyła pozew przeciwko (...)Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty we W. o pozbawienie wykonalności tytułu wykonawczego – nakazu zapłaty wydanego w elektronicznym postępowaniu uproszczonym Sądu Rejonowego Lublin zachód w Lublinie z dnia 10 września 2012r., sygn. akt (...)w całości.

W uzasadnieniu powódka wskazała, że roszczenie stwierdzone nakazem zapłaty uległo przedawnieniu, albowiem kredyt został zaciągnięty w 2008r., nadto powódka nie była poinformowana o toczącym się przed Sądem w Lublinie postępowaniu, albowiem korespondencja kierowana była pod adres, pod którym od kwietnia 2008r. nie mieszkała.

W odpowiedzi na pozew pozwany wniósł o oddalenie powództwa i zasądzenie od powódki na rzecz pozwanego zwrotu kosztów procesu wg norm przepisanych. W uzasadnieniu wskazał, że podniesione przez powódkę zarzuty nie stanowią żadnej z podstaw wskazanych w art. 840 k.p.c. W przypadku powództwa o pozbawienie wykonalności tytułu wykonawczego zarzut przedawnienia może okazać się zasadny wyłącznie w sytuacji, gdy do przedawnienia dochodzi już po powstaniu tytułu wykonawczego. W przedmiotowej sprawie tytuł wykonawczy został wydany w 2012r., na jego podstawie w 2013r. zostało wszczęte postępowanie egzekucyjne.

Sąd ustalił, co następuje:

Nakazem zapłaty z dnia 10 września 2012r., wydanym w elektronicznym postępowaniu uproszczonym Sąd Rejonowego Lublin zachód w Lublinie w sprawie sygn. akt (...)zasądził od K. P. (obecnie C.) na rzecz (...)Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego we W. kwotę 10.546,05 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 30 lipca 2012 do dnia zapłaty oraz kwotę 2.534,38 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

Postanowieniem z dnia 7 grudnia 2012r. tytuł egzekucyjny został zaopatrzony w klauzulę wykonalności.

Bezsporne.

W dniu 2013r. (...) Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty we W., w oparciu o ww. tytuł wykonawczy, złożyła wniosek o wszczęcie postępowania egzekucyjnego przeciwko pozwanej.

Niezaprzeczone.

W dniu 12 maja 2016r. (...) Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty we W., w oparciu o ww. tytuł wykonawczy, złożyła wniosek o wszczęcie postępowania egzekucyjnego przeciwko pozwanej. Postępowanie prowadzone jest przez Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Toruniu T. S., sygn. akt (...)

Bezsporne.

Sąd zważył, co następuje:

Okoliczności faktyczne istotne dla niniejszego postępowania były bezsporne wobec czego Sąd ustalił je na podstawie zgodnych oświadczeń stron, dokumentach złożonych do akt sprawy, aktach (...)oraz na podstawie art. 230 k.p.c.

Sąd w pełni dał wiarę dowodom w postaci dokumentów zgromadzonych w toku procesu i w ww. załączonych aktach, albowiem były kompletne i jasne, wraz z pozostałymi dowodami tworzyły dokładny stan faktyczny sprawy. Ich prawdziwość nie budziła w ocenie Sądu jakichkolwiek wątpliwości. Co więcej wiarygodność przedłożonych dokumentów nie była kwestionowana przez żadną ze stron.

W światle całości materiału dowodowego i stanowiska stron Sąd musiał odpowiedzieć na pytanie, czy zachodziły przesłanki do pozbawienia wykonalności tytułu wykonawczego w całości, czy też jedynie w części.

W pierwszej kolejności należy wskazać, że zgodnie z art. 843 § 3 k.p.c. w pozwie powód powinien przytoczyć wszystkie zarzuty, jakie w tym czasie mógł zgłosić, pod rygorem utraty prawa korzystania z nich w dalszym postępowaniu.

Artykuł 843 § 3 k.p.c. przewiduje prekluzję procesową do zgłaszania zarzutów stanowiących podstawę powództw przeciwegzekucyjnych. Zgodnie z tym przepisem wszystkie zarzuty powinny być zgłoszone już w pozwie, pod rygorem utraty prawa korzystania z nich w dalszym postępowaniu, chyba że powód wykaże, iż z przyczyn od siebie niezależnych nie mógł ich zgłosić w pozwie. W przepisie tym chodzi o pozew w znaczeniu pisma procesowego wszczynającego postępowanie w sprawie, w którym należy wskazać wszelkie zarzuty pod rygorem ich utraty, bez względu na to, kiedy pozew, jako opłacony lub zwolniony od opłat, wywołał skutki procesowe, jak również bez względu na to, kiedy wywołał skutki związane z jego doręczeniem. Art. 843 § 3 k.p.c. łączy prekluzję zarzutów z wniesieniem pozwu, a nie z jego opłaceniem lub doręczeniem pozwanemu (por. wyrok SN z dnia 28 kwietnia 2005 r., III CK 504/04, Rzeczpospolita 2005, nr 102, s. C4). Ze względu na ustanowioną w prekluzję do zgłaszania zarzutów i potrzebę zapewnienia szybkiego prowadzenia egzekucji oraz ochronę interesów wierzyciela zmiana podstawy powództwa przeciwegzekucyjnego jest niedopuszczalna.

Powództwo o pozbawienie tytułu wykonawczego wykonalności nie prowadzi do ponownego merytorycznego rozpoznania sprawy zakończonej prawomocnym lub natychmiast wykonalnym orzeczeniem sądowym, ma ono na celu pozbawienie wykonalności tytułu wykonawczego, a nie podważenie treści orzeczenia sądowego zaopatrzonego w klauzulę wykonalności. Przedmiotem sporu w sprawach z powództwa z art. 840 k.p.c. jest wykonalność tytułu wykonawczego. Zasadność roszczenia stwierdzonego orzeczeniem sądowym może być rozpatrywana tylko na podstawie zdarzeń, które nastąpiły po wydaniu orzeczenia sądowego, nie może więc być oparte na zarzutach poprzedzających wydanie tytułu egzekucyjnego.

Tym samym powódka nie może skutecznie opierać zgłoszonego powództwa na zarzucie przedawnienia roszczenia, do którego miało dojść przed powstaniem tytułu wykonawczego, czy też na zarzucie braku prawidłowego doręczenia jej tytułu egzekucyjnego.

Zgodnie z art. 840 § 1 pkt 2 k.p.c. dłużnik może w drodze powództwa żądać pozbawienia tytułu wykonawczego wykonalności w całości lub części albo ograniczenia, jeżeli; po powstaniu tytułu egzekucyjnego nastąpiło zdarzenie, wskutek którego zobowiązanie wygasło albo nie może być egzekwowane; gdy tytułem jest orzeczenie sądowe, dłużnik może powództwo oprzeć także na zdarzeniach, które nastąpiły po zamknięciu rozprawy, a także zarzucie spełnienia świadczenia, jeżeli zarzut ten nie był przedmiotem rozpoznania w sprawie.

Przez zdarzenie, jakie miało miejsce po powstaniu tytułu egzekucyjnego, wskutek którego zobowiązanie wygasło lub nie może być egzekwowane, należy rozumieć okoliczności faktyczne powodujące wygaśnięcie egzekwowanego zobowiązania lub niemożność egzekwowania, np. wykonanie zobowiązania, potrącenie, odnowienie, przedawnienie, niemożność świadczenia, za którą dłużnik nie odpowiada, dobrowolne zwolnienie z długu.

Podkreślenia w tym miejscu wymaga, że w myśl ogólnej zasady wyrażonej w art. 6 k.c. ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne. Zgodnie z procedurą cywilną nie do Sądu należy zarządzanie dochodzeń w celu uzupełnienia lub wyjaśnienia twierdzeń stron i wykrycia środków dowodowych pozwalających na ich udowodnienie. Sąd nie jest zobowiązany do przeprowadzenia z urzędu dowodów zmierzających do wyjaśnienia okoliczności spornych dla rozstrzygnięcia sprawy /art. 232 k.p.c./. Obowiązek przedstawiania dowodów spoczywa na stronach /art. 3 k.p.c./ a ciężar udowodnienia faktów mających znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy spoczywa na tej stronie, która z faktów tych wywodzi skutki prawne.

Powyższe spostrzeżenie ma w niniejszej sprawie takie znaczenie, że wobec kwestionowania powództwa przez pozwanego rzeczą powódki było wykazanie, że wystąpiły zdarzenia, z którymi pozytywne przepisy prawa materialnego łączą wygaśnięcie zobowiązań albo powodują niemożność egzekwowania świadczeń wynikających z tytułu egzekucyjnego.

W tym miejscu przypomnieć należy, że w myśl art. 125 § 1 k.c. roszczenie stwierdzone prawomocnym orzeczeniem sądu lub innego organu powołanego do rozpoznawania spraw danego rodzaju albo orzeczeniem sądu polubownego, jak również roszczenie stwierdzone ugodą zawartą przed sądem albo przed sądem polubownym albo ugodą zawartą przed mediatorem i zatwierdzoną przez sąd, przedawnia się z upływem lat dziesięciu, chociażby termin przedawnienia roszczeń tego rodzaju był krótszy. Jeżeli stwierdzone w ten sposób roszczenie obejmuje świadczenia okresowe, roszczenie o świadczenia okresowe należne w przyszłości ulega przedawnieniu trzyletniemu. Natomiast w myśl art. 123 § 1 pkt 1 k.c. bieg przedawnienia przerywa się przez każdą czynność przed sądem lub innym organem powołanym do rozpoznawania spraw lub egzekwowania roszczeń danego rodzaju albo przed sądem polubownym, przedsięwziętą bezpośrednio w celu dochodzenia lub ustalenia albo zaspokojenia lub zabezpieczenia roszczenia. Z kolei zgodnie z art. 124 § 1 k.c. po każdym przerwaniu przedawnienia biegnie ono na nowo.

Pozwany wskazał, że na podstawie spornego tytułu wykonawczego już w 2013r. zostało wszczęte przeciwko powódce postępowanie egzekucyjne. Powódka nie kwestionowała tych okoliczności.

W ocenie Sądu pozwany wykazał tym samym, że nie doszło do przedawnienia roszczenia, albowiem dziesięcioletni okres terminu przedawnienia został skutecznie przerwany czynnościami procesowymi podjętymi przez pozwanego.

Mając powyższe na uwadze powództwo należało oddalić.

O kosztach orzeczono na podstawie art. 102 k.p.c. Powódka rozpoczęła prowadzenie działalności gospodarczej, jej średni miesięczny dochód to 1.000 zł. Jej mąż nie pracuje, jest na utrzymaniu powódki. Powódka ma utrzymaniu dwoje dzieci, córkę lat 18, która uczęszcza do klasy maturalnej i małoletniego syna (9 lat).