Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Kalisz, dnia 21 kwietnia 2016r.

Sąd Rejonowy w Kaliszu w V Wydziale Gospodarczym w składzie:

Przewodniczący: SSR Robert Roliński

Protokolant:Paulina Frelicka

po rozpoznaniu w dniu14 kwietnia 2016r. w K.

na rozprawie sprawy

z powództwa: B. K.

przeciwko: K. I.

o zapłatę

1.  zasądzaod pozwanego K. I. rzecz powódki B. K. kwotę 3 356,32 zł(trzy tysiące trzysta pięćdziesiąt sześć złotych trzydzieści dwa grosze) wraz z odsetkami ustawowymi liczonymi od dnia 16 lutego 2014r. do dnia zapłaty, przy czym za okres od dnia 01 stycznia 2016 r. w wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie;

2.  oddala powództwo w pozostałym zakresie;

3.  zasądzaod pozwanego K. I. rzeczpowódki B. (...) tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym kwotę 617zł ( sześćset siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego;

Sygn. akt V GC 169/16

UZASADNIENIE

W pozwie z dnia 10 grudnia 2015r. pełnomocnik powódki B. K. wniósł o zasądzenie od pozwanego K. I. na rzecz powódki kwoty 3.356,32 zł. wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od tej kwoty od dnia 09 stycznia 2014r. do dnia zapłaty, a także o zasądzenie kosztów postępowania w tym kosztów zastępstwa procesowego wg norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu pełnomocnik powódki podniósł, że pozwany w dniu 19 lipca 2013r. złożył w siedzibie powódki zamówienie na dostarczenie wraz z montażem: okien w ilości 3 szt., drzwi zewnętrznych w ilości 2 szt., rolet zewnętrznych w ilości 4 szt. oraz bramy garażowej segmentowej z napędem, które to przedmioty miały być zamontowane w nowo wybudowanym budynku w R.. W oparciu o wcześniejsze pomiary przedstawiono pozwanemu wycenę, którą zaakceptował. Zgodnie z zawartą umową koszt towaru z montażem w sumie wyniósł 12.184 zł. netto. Z uwagi na trwające w budynku prace wykończeniowe, strony nie ustaliły terminu wykonania zleconych robót. Na poczet prac pozwany wpłacił w dniu 22.07.2013r. zaliczkę w kwocie 5.000 zł. a następnie w dniu 25.11.2013r. w kwocie 7.000 zł. Z uwagi na trwające prace wykończeniowe dopiero na początku stycznia 2014r. zakończono montaż zakupionych przez pozwanego przedmiotów. Pozwany nie miał żadnych zastrzeżeń co do wykonania umowy. Za wykonaną umowę, powódka wystawiła dwie faktury VAT, przy czym jedną na kwotę 12.000 zł. na poczet której zaliczono zaliczki oraz drugą na kwotę 3.356,32 zł. uzupełniająca wartość zamówienia, do tej faktury doliczono także dodatkowo zamówioną przez pozwanego moskitierę rolowaną. Faktura ta została wysłana do pozwanego listem poleconym za potwierdzeniem odbioru. Na końcu pełnomocnik powódki wskazał, że pozwany pomimo wezwań do zapłaty w dniu 06.11.2014r. oraz 10.09.2015r. nie uregulował faktury z dnia 07.01.2014r.

(pozew k. 2-4 akt)

Nakazem zapłaty wydanym w postępowaniu upominawczym w dniu 07 stycznia 2016r. Sąd Rejonowy w Kaliszu V Wydział Gospodarczy w osobie referendarza sądowego, w sprawie o sygn. akt V GNc 5387/15, orzekł zgodnie z żądaniem pozwu.

W sprzeciwie od nakazu zapłaty, który wpłynął w dniu 08 lutego 2016r. pełnomocnik pozwanego zaskarżając nakaz zapłaty w całości wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego wg norm przepisanych.

W uzasadnieniu sprzeciwu pełnomocnik pozwanego podniósł, że do pozwanego przyjechał pracownik powódki K. K. (1), który po dokonanych wymiarach, złożył pozwanemu ofertę na sprzedaż i montaż towarów na kwotę 12.000 zł. Pozwany po upewnieniu się, iż cena faktycznie wyniesie 12.000 zł. przyjął ofertę i złożył pracownikowi powódki zamówienie na towary wraz z montażem. Pozwany nigdy bezpośrednio nie kontaktował się z powódką. Ponadto pełnomocnik pozwanego wskazał, że ustalona kwota 12.000 zł. wynika także z adnotacji na zleceniu oraz została potwierdzona na fakturze z dnia 30.12.2013r. Na poczet faktury pozwany dokonał dwóch wpłat w kwocie 5.000 zł. i 7.000 zł., którymi to uregulował w całości swoje zobowiązanie względem powódki wobec czego nie wie czego dotyczyła faktura z dnia 07 stycznia 2014r. Na końcu pełnomocnik pozwanego wskazał, że były zgłaszane zastrzeżenia co do jakości wykonanych prac oraz zaprzeczył, aby pozwany umówił się na kwotę przewyższająca 12.000 zł.

(sprzeciw od nakazu zapłaty pozwanego k. 39-42 akt)

W odpowiedzi na sprzeciw od nakazu zapłaty pełnomocnik powódki podtrzymał swoje stanowisko w sprawie, z tym, że wniósł o zasądzeniem odsetek ustawowych od dnia 09.01.2014r. do dnia 31.12.2015r. , a od dnia 01.01.2016r. do dnia zapłaty z ustawowymi odsetkami za opóźnienie. Ponadto podał, że zarzuty pozwanego nie zasługują na uwzględnienie bowiem wynagrodzenie zostało wyliczone w siedzibie powódki w obecności pozwanego w oparciu o program komputerowy. Pozwany zaakceptował wynagrodzenie na kwotę 12.184 zł. netto. Ponadto koszt podstawowych materiałów zakupionych przez powódkę to kwota 10.369,09 zł. wobec czego ustalenie kwoty 12.000 zł. brutto byłoby dla niej nieopłacalne. Pełnomocnik powódki wskazał także, że nielogicznym byłoby też, aby pozwany uregulował całe wynagrodzenie przed wykonaniem zleconych prac. Na końcu pełnomocnik wskazał, że pozwany odebrał fakturę i skoro jej nie odesłał to znaczy, że ja zaksięgował przez co uznał zobowiązanie.

(odpowiedz na sprzeciw od nakazu zapłaty pełnomocnika powódki k-78-79 akt)

Sąd poczynił następujące ustalenia faktyczne:

Powódka B. K. jest wpisana do (...) jako osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą pod firmą (...) .

(dowód: zaświadczenie o wpisie do (...) k-9akt)

Pozwany K. I. jest wpisany do (...) jako osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą pod firmą (...)

(dowód: zaświadczenie o wpisie do (...) k-10 akt)

W miesiącu lipcu 2013r. pozwany K. I. skontaktował się z firmą powódki bowiem zamierzał zakupić 3 szt. okien, 2 szt. drzwi, bramę garażowa segmentowa z napędem oraz 4 szt. rolet zewnętrznych, przy czym uzależnił zawarcie umowy od przedstawienia przez nią satysfakcjonującej go oferty handlowej. W związku z powyższym pracownik powódki K. K. (1) dokonał stosownego pomiaru w nowo wybudowanym budynku w R..

(okoliczność bezsporna)

Do złożenia zamówienia doszło w siedzibie powódki, gdzie pracownik powódki E. W. w oparciu o program komputerowy i cenniki, na podstawie dokonanego pomiaru, ilość towaru, wybranego przez pozwanego koloru przedstawiła mu ofertę na zakup i montaż 3 szt. okien, 2 szt. drzwi, 4 szt. rolet oraz bramę garażowa segmentowa z napędem za łączna kwotę 12.184 zł. netto i po zaakceptowaniu oferty przez pozwanego, wpisała na zamówieniu kwotę 12.184 zł. netto. Przy czym zamówienie to zostało poszerzone o zamówioną przez pozwanego w późniejszym czasie moskitierę rolowaną.

(dowód: zlecenie nr (...) z dnia 19.07.2013r. k-13-15 akt;

zeznania świadka E. W. e-protokół z dnia 14.04.2016r. 01:21:14

min; 01:26:37 min; 01:35:39 min; 01:38:29 min;

zeznania świadka K. K. (1) e-protokół z dnia 14.04.2016r. 00:11:04

min; 00:21:21 min; 00:32:27 min; 00:38:30 min

W ramach zlecenia pozwany otrzymał 20% rabat naliczony od ceny drzwi i okien

(dowód: zlecenie nr (...) z dnia 19.07.2013r. k-13-15 akt )

W dniu 22 lipca 2013r. pozwany wpłacił zaliczkę na poczet zlecenia w kwocie 5.000 zł., a następnie na skutek opóźnienia w montażu w dniu 25 listopada 2013r. w kwocie 7.000 zł.

(dowód: dowód wpłaty z dnia 22.07.2013r. k-19 akt

dowód wpłaty nr (...) z dnia 25.11.2013r. k-20 akt;

zeznania świadka E. W. e-protokół z dnia 14.04.2016r. 01:21:14

min; 01:31:27 min

zeznania świadka K. K. (1) e-protokół z dnia 14.04.2016r. 00:24:11

min;

częściowo zeznania świadka D. S. e-protokół z dnia 14.04.2016r.

01:09:19 min)

Na zleceniu zamieszczono adnotacje „na fakt. brutto 12.000 zł. wpisać”, zapis tej treści był związany z koniecznością rozliczenia na koniec roku wpłaconych zaliczek przez pozwanego Brak wystawienia faktury na kwotę wpłaconych zaliczek tj. 12.000 zł. spowodowałby po stronie powódki obowiązek zapłacenia podatku od tej kwoty. W dniu 30.12.2013r. powódka wystawiła fakturę VAT na kwotę 12.000 zł. brutto.

(dowód: zeznania świadka E. W. e-protokół z dnia 14.04.2016r. 01:26:37

min; 01:31:27 min

zeznania świadka K. K. (1) e-protokół z dnia 14.04.2016r. 00:21:21

min;

faktura VAT nr (...) z dnia 30.12.2013r.k-18)

Powódka w związku z wykonaną umową tzn. zamontowaniem zamówionego towaru, co nastąpiło w dniu 07 stycznia 2014r. wystawiła fakturę końcową na kwotę 3.356,32 zł., którą pozwany odebrał w dniu 14 lutego 2014r. Pozwany nie odesłał tej faktury.

(dowód: zeznania świadka E. W. e-protokół z dnia 14.04.2016r. 01:26:37

min; 01:35:39 min

zeznania świadka K. K. (1) e-protokół z dnia 14.04.2016r. 00:24:11

min; 00:27:47 min

zeznania świadka E. R. e-protokół z dnia 14.04.2016r. 00:48:45 min;

00:53:01 min;

faktura VAT nr (...) z dnia 07.01.2014r. k-16 akt)

potwierdzenie odbioru k-17 akt)

Powódka zakupiła w ramach zlecenia towar (nie uwzględniając moskitiery) dla pozwanego za łączną kwotę 10.369,09 zł. brutto.

(dowód: faktura VAT nr (...) k-82 akt;

faktura VAT nr (...) k-83 akt

faktura VAT nr (...) k-84 akt)

Ponieważ pozwany nie zapłacił kwoty wynikającej z faktury VAT z dnia 07 stycznia 2014r. powódka wezwała pozwanego do jej zapłaty przelewem na rachunek bankowy w terminie 7 dni od dnia otrzymania wezwania do zapłaty. Pozwany odmówił przyjęcia wezwania.

(dowód: wezwanie do zapłaty wraz z potwierdzeniem nadania i odmową przyjęcia k-21-

23 akt)

Powódka zleciła windykacje przysługującej jej należności firmie Windykacja Sp. z o.o., która skierowała do pozwanego wezwanie do zapłaty.

(dowód: umowa zlecenia dochodzenia roszczeń k-24 akt;

wezwanie przedsądowe do zapłaty wraz z dowodem nadania k-11,12 )

Pozwany nigdy nie płacił całości ceny przed montażem.

(dowód: zeznania świadka D. S. e-protokół z dnia 14.04.2016r. 01:09:19

min

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie zgromadzonego materiału dowodowego w postaci dokumentów, których prawdziwości żadna ze stron nie kwestionowała. Ponadto sąd ustalił powyższy stan faktyczny w oparciu o zeznania świadków K. K. (1), E. W., E. R. i częściowo D. S. bowiem w sposób logiczny, rzeczowy i spójny uzupełniły materiał dowodowy oparty na dokumentach.

Sąd nie dał wiary zeznaniom pozwanego bowiem zeznania te są w przeważającej części sprzeczne z pozostałym zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym, a co istotne zeznania te są niewiarygodne w tej części, która dotyczy istotnych ustalonych przez sąd okoliczności w sprawie bowiem pozwany stwierdził, iż warunki zlecenia ustalał z panem K. K. (1), co nie znajduje potwierdzenia w zgromadzonym materiale dowodowym. Poza tym zdaniem sądu twierdzenia pozwanego jakoby K. K. (1) „coś wyliczał na telefonie” po dokonanym pomiarze również nie znalazły potwierdzenia w zgromadzonym materiale dowodowym jak również nie zostały potwierdzone przez świadków powołanych przez pozwanego. Ponadto zeznania pozwanego budzą wątpliwości co do ich wiarygodności także z tej przyczyny, że pozwany będąc słuchany w charakterze strony zeznał, że nie odebrał faktury przesłanej przez powódkę, gdy tymczasem z potwierdzenia odbioru znajdującego się w aktach sprawy wynika, że fakturę tą odebrał.

Ponadto czyniąc ustalenia faktyczne sąd nie oparł się na zeznaniach świadka Ł. S. bowiem twierdzenia tego świadka dotyczące istotnych okoliczności budzą wątpliwości już chociażby z tej przyczyny, że świadek twierdził, że słyszał cała rozmowę, że była ustalona ostateczna cena 12.000 zł. i w tą cenę wchodziły rolety i okna i nie słyszał żeby cos jeszcze innego, natomiast z materiału dowodowego wynika, że pozwany zamówił także 2 szt. drzwi i bramę garażową z napędem. Oceniając wiarygodność zeznań tego świadka nie można również pominąć okoliczności, iż świadek ten jest bratem D. S., która pozostaje w nieformalnym związku z pozwanym. Z powyższych względów sąd uznał, dowód z zeznań tego świadka jako pozbawiony mocy dowodowej.

Sąd nie dał wiary zeznaniom świadka D. S. w części, w której twierdziła ona, że została ustalona kwota 12.000 zł. za rolety zewnętrzne, dwie pary drzwi oraz 3 okna, bowiem budzą one wątpliwości zważywszy, że pozwany w ramach zlecenia zamówił 3 szt. okien, 2 szt. drzwi zewnętrznych, 4 szt. rolet zewnętrznych oraz bramę garażową segmentową z napędem. P oza tym zdaniem sądu zeznania tego świadka w zakresie jego twierdzeń o ustalonej cenie budzą wą tpliwości także z tej przyczyny, że świadek ten z jednej strony stwierdził, że „cena ta dotyczyła towaru” po czym stwierdza, że „kilkakrotnie pan K. stwierdził, że taka będzie całkowita kwota za zlecenie”, co świadczy o tym, że świadek nie wiedział czy cena dotyczy samego towaru czy towaru z montażem. Ponadto świadek stwierdził, że pozwany zapłacił kwotę 7.000 zł. po montażu co jest w sposób oczywisty sprzeczne z pozostałym zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym . Oceniając wiarygodność zeznań tego świadka nie można również pominąć okoliczności, iż świadek ten pozostaje w nieformalnym związku z pozwanym.

Sąd zważył co następuje:

Na gruncie przedmiotowej sprawy bezspornym jest pozwany K. I. zakupił od powódki towar w postaci okien w ilości 3 szt., drzwi zewnętrznych w ilości 2 szt., rolet zewnętrznych w ilości 4 szt. oraz bramy garażowej segmentowej z napędem oraz, że został on zamontowany w dniu 07 stycznia 2014r. w budynku pozwanego w R.. Ponadto bezspornym jest, że pozwany wpłacił na poczet ceny za towar i wynagrodzenia za montaż dwie zaliczki w łącznej kwocie 12.000 zł.

Zatem w świetle zgromadzonego materiału dowodowego nie budzi wątpliwości okoliczność, że strony zawarły umowę sprzedaży, a także w ramach przewidzianej w art. 353 ¹k.c. zasady swobody umów zawarły umowę nienazwaną, w związku z którą powódka zobowiązała się do zamontowania zakupionego dla powoda towaru w postaci okien w ilości 3 szt., drzwi zewnętrznych w ilości 2 szt., rolet zewnętrznych w ilości 4 szt. oraz bramy garażowej segmentowej z napędem natomiast pozwany zobowiązał się do zapłaty umówionego wynagrodzenia. Przy czym do tej umowy należy stosować odpowiednio przepisy o zleceniu w myśl art. 750 k.c., który stanowi, że do umów o świadczenie usług, które nie są uregulowane innymi przepisami, stosuje się odpowiednio przepisy o zleceniu.

Wobec tego, że strony łączyła umowa sprzedaży należy wskazać na treść art. 535 § 1 k.c. w myśl którego przez umowę sprzedaży sprzedający zobowiązuje się przenieść na kupującego własność i posiadanie rzeczy, zaś kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić cenę. Powódka zgodnie z zawartą umową sprzedaży zobowiązała się sprzedać pozwanemu towar w postaci okien w ilości 3 szt., drzwi zewnętrznych w ilości 2 szt., rolet zewnętrznych w ilości 4 szt. oraz bramy garażowej segmentowej z napędem, co też uczyniła wydając i przenosząc własność tych rzeczy na pozwanego. Z kolei z art. 744 k.c. wynika, że w razie odpłatnego zlecenia wynagrodzenie należy się przyjmującemu dopiero po wykonaniu zlecenia, chyba że co innego wynika z umowy lub z przepisów szczególnych. Stosując odpowiednio dyspozycje tego przepisu, należy stwierdzić, iż na gruncie niniejszej sprawy pozwany zobowiązany był do zapłaty wynagrodzenia z tytułu montażu z chwilą jego wykonaniu.

Powódka zarówno jako strona sprzedająca jak i wykonująca usługę w postaci montażu wykonała ciążące na niej obowiązki wynikające z zawartych umów. Z kolei udowodnienie faktu zawarcia umowy, jej treści i jej wykonania poprzez dostarczenie towaru pozwanemu i jego montaż przesądza o wypełnieniu obowiązku udowodnienia przez powódkę faktu, którego ciężar udowodnienia spoczywał na powódce. Odmiennie przedstawia się sytuacja związana z wykonaniem ciążącego na pozwanym obowiązku odebrania rzeczy i zapłaty ceny oraz wynagrodzenia za wykonaną przez powódkę usługę. Otóż pozwany wykonał spoczywający na nim obowiązek w sposób połowiczny co oznacza, że jakkolwiek odebrał przedmiot umowy jak również wykonaną usługę to nie zapłacił w całości umówionej sumy pieniężnej, bowiem zapłacił na poczet ceny i umówionego wynagrodzenia w formie zaliczek kwotę 12.000 zł., gdy tymczasem zaakceptowane przez niego wynagrodzenie stanowiło kwotę 12.184 zł. netto, przy czym do kwoty tej należało również doliczyć koszt zamówionej przez pozwanego po złożeniu zamówienia moskitiery, czemu pozwany w toku procesu nie zaprzeczył. Wobec tego do zapłaty przez pozwanego pozostała kwota 3.356,32 zł.

Ponieważ pozwany podniósł zarzut wykonania w całości ciążącego na nim zobowiązania w postaci zapłaty ceny za zakupiony towar i wynagrodzenia za wykonaną usługę w postaci montażu powinien okoliczność tą wykazać. Zgodnie z treścią art. 6 k.c. ciężar udowodnienia faktu spoczywa na stronie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne. Wbrew twierdzeniu pozwanego zdaniem sądu pozwany temu obowiązkowi nie podołał bowiem nie udowodnił, że uzgodniona przez strony suma ceny i wynagrodzenia wynosiła 12.000 zł brutto i w związku z tym nie wykazał, że wykonał ciążący na nim obowiązek zapłaty w całości. Nie sposób bowiem zgodzić się z twierdzeniami pozwanego, że po dokonanych pomiarach pracownik powódki K. K. (1) nie korzystając z programu komputerowego ani katalogów, co zostało wykazane w niniejszym postępowaniu mógłby dokonać rzeczywistej wyceny towaru w postaci okien w ilości 3 szt., drzwi zewnętrznych w ilości 2 szt., rolet zewnętrznych w ilości 4 szt. oraz bramy garażowej segmentowej z napędem. Sąd w tym zakresie uznał za logiczne argumenty przedstawione przez świadka E. W., że takiej wyceny nie da się rzetelnie wykonać bez właściwego programu komputerowego i katalogów z cennikiem. Ponadto pozwany nie wykazał, że łączyły go z powódka relacje tego rodzaju, że uzasadniałby przyjęcie za prawdziwe twierdzenia pozwanego, że powódka zgodziła się na cenę brutto, która (po uwzględnieniu podatku VAT) nie pokrywa nawet poniesionych przez nią kosztów zakupu towaru dla pozwanego. Zresztą mając na uwadze zarobkowy charakter działalności prowadzonej przez powódkę taka sytuacja jest zdaniem sądu z oczywistych powodów nie do zaakceptowania.

Zdaniem Sądu pozwany bezpodstawnie twierdzi, że zapisek na zleceniu świadczy o tym, że ustalono cenę na kwotę 12.000 zł. brutto bowiem zarówno świadek K. K. (1) jak i świadek E. W. w sposób logiczny i rzeczowy wyjaśnili skąd ten zapis pojawił się na zleceniu, a wynikał on z faktu, iż brak wystawienia faktury na koniec roku na kwotę wpłaconych zaliczek tj. 12.000 zł. w danym roku podatkowym spowodowałby po stronie powódki obowiązek zapłacenia podatku od tej kwoty.

Ponadto gdyby było tak jak twierdzi pozwany, że wpłacając kwotę 7.000 zł. uregulował całość ceny i wynagrodzenia to zapewne już w dniu wpłaty w/w kwoty powinien był otrzymać fakturę końcową, a przynajmniej pozwany powinien domagać się wystawienia faktury końcowej. Taki fakt nie miał miejsca w niniejszej sprawie. Ponadto sąd nie uznał za prawdziwe twierdzenia pozwanego, że zapłacił całą kwotę przed montażem bowiem miał zaufanie do K. K. (1), gdyż pozwany z jednej strony twierdzi, że miał zaufanie do kontrahenta, a z drugiej po wpłacie każdej zaliczki domagał się wystawienia dokumentów potwierdzających dokonane wpłaty. Ponadto, co istotne w niniejszej sprawie żona pozwanego oświadczyła, że „pozwany nigdy nie płaci całości ceny przed montażem”.

Sąd nie uwzględnił również twierdzenia pozwanego, że odmówił odebrania faktury z dnia 07.01.2014r. bowiem ze znajdującego się w aktach sprawy potwierdzenia odbioru k-17 akt wynika, że pozwany odebrał tą fakturę w dniu 14.02.2014r. Ponieważ z materiału dowodowego nie wynika, że pozwany odesłał tą fakturę powódce należy przyjąć, że ją zaakceptował. W tym miejscu należy wskazać, że już po złożeniu zamówienia pozwany domówił moskitierę rolowaną, czemu pozwany nie zaprzeczył w toku postępowania wobec czego okoliczność tą sąd uznał za przyznaną przez pozwanego na podstawie art. 230 k.p.c. Jednakże pomimo przekazania tej moskitiery pozwany w toku procesu nie zadeklarował możliwości zapłaty za ten towar.

Reasumując skoro pozwany nie wykonał ciążącego na nim obowiązku zapłaty sumy umówionej ceny i wynagrodzenia w całości należało orzec jak w sentencji.

O odsetkach sąd orzekł na podstawie art. 481 k.c. w zw. z art. 476 k.c. mając na uwadze, że świadczenie w kwocie 3.356,32 zł. (po uwzględnieniu domówionej moskitiery) stało się wymagalne po wezwaniu pozwanego do zapłaty brakującej części ceny, co nastąpiło po doręczeniu mu faktury. Przy czym, skoro termin płatności został określony w fakturze na 1 dzień to należało przyjąć, że świadczenie stało się wymagalne w dniu 16.02.2014r. i od tej daty sąd zasądził odsetki.

Kosztami postępowania sąd obciążył pozwanego stosując przewidzianą w art. 98 k.p.c. zasadę odpowiedzialności za wynik procesu i wobec uwzględnienia powództwa zasądził ich zwrot od pozwanego na rzecz powódki w całości. Koszty postępowania w niniejszej sprawie stanowiły: opłata sądowa od pozwu w kwocie 100 zł., opłata skarbowa od pełnomocnictwa radcy prawnego w kwocie 17 zł. oraz wynagrodzenie pełnomocnika powoda w kwocie 600 zł. ustalone w oparciu o § 6 pkt. 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz.U.2013.490. t.j.) w związku § 21 rozporządzenia MS z dnia 22.10.2015r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U.2015.1804).