Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 listopada 2016 roku

Sąd Okręgowy w Lublinie VIII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący Sędzia Sądu Okręgowego Danuta Dadej -Więsyk

Protokolant p. o. protokolanta sądowego Dorota Hordziejewska

po rozpoznaniu w dniu 30 listopada 2016 roku w Lublinie

sprawy A. K.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w L.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy na dalszy okres

na skutek odwołania A. K.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w L.

z dnia 31 stycznia 2014 roku znak (...)

oddala odwołanie.

Sygn. akt VIII U 1318/16

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 31 stycznia 2014 r., Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. po rozpatrzeniu wniosku A. K. z dnia 31 stycznia 2014 r. odmówił przyznania od dnia 29.01.2014 r. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy na podstawie art. 57 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r, o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2009 r., Nr 153, poz. 1227 ze zm.). Podstawą rozstrzygnięcia było orzeczenie Komisji Lekarskiej ZUS z dnia 31.01.2014 r., która nie stwierdziła u wnioskodawczyni niezdolności do pracy (decyzja a.r.).

W odwołaniu od powyższej decyzji domagała się jej zmiany w całości i orzeczenia, że jest niezdolna do pracy. W uzasadnieniu skarżąca powoływała się na zły stan zdrowia. Dolegliwości uniemożliwiają jej wykonywanie pracy zgodnej z dotychczasowym doświadczeniem i kwalifikacjami (odwołanie k. 3).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wnosił o jego oddalenie, podtrzymując argumentację przytoczoną w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji (k. 4).

Sąd Okręgowy ustalił, co następuje:

Wnioskodawczyni A. K. urodziła się w dniu (...) (wniosek k. 1 a.r.).

Ma wykształcenie średnie technik odzieżowy, pracowała jako krawiec, ajent kwiaciarni, pracownik umysłowy – referent ds. płac, główna księgowa a ostatnio jako prezes Spółdzielni Rolniczo-Handlowej. Uprawniona była do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy od 29.01.2010 do 28.01.2014 (decyzje k. 144 akta rentowe).

Na skutek złożonego w dniu 18.12.2013 roku wniosku o ustalenie prawa do renty na dalszy okres Lekarz Orzecznik ZUS w orzeczeniu z 10.01.2014 r. uznał ją za nadal częściowo niezdolną do pracy do 30.04.2015 r. Główny Lekarz Orzecznik zgłosił zarzut wadliwości tego orzeczenia i wyniku tego wnioskodawczyni została przebadana rzez Komisję Lekarską ZUS.

Orzeczeniem z dnia 30.01.2014 r. Komisja Lekarska ZUS po rozpoznaniu u A. K. (...)i nie uznała wnioskodawczyni za osobę niezdolną do pracy (k. 25 dok. med.).

W efekcie organ rentowy wydał zaskarżoną decyzję odmawiającą wnioskodawczyni prawa do świadczenia.

Celem zbadania zasadności odwołania i prawidłowości wydanej decyzji Sąd dopuścił dowód z opinii biegłych lekarzy sądowych o specjalnościach: neurologa, ortopedy, reumatologa którym zlecił zapoznanie się z aktami sprawy, przebadanie skarżącej i wydanie opinii, w której wypowiedzieć się mieli co do istnienia niezdolności do pracy, jej stopnia, przewidywanego okresu jej trwania, a w szczególności czy niezdolność ta istnieje nadal od dnia 29.01.2014 r. (k. 6).

Biegli ortopeda i reumatolog w opinii z 5.06.2014 r. po rozpoznaniu u A. K. (...) nie stwierdzili u wnioskodawczyni niezdolności do pracy, zarówno obecnie, jak i po dniu 28.01.2014 r.

Biegli wskazali, iż z akt sprawy oraz wyjaśnień wnioskodawczyni wynika, że w 2013 r. doznała (...) W dn. 14.09 - 24.09.2014 r. hospitalizowana w Klinice (...) w L. z rozpoznaniem: (...)

W miarę upływu kolejnych lat rozwinęły się (...)

Od 2 lat wnioskodawczyni odczuwa także(...)

Biegli wskazali, iż w badaniu MR (...)

Dostarczone zdjęcia RTG o zawarte w aktach sprawy opisy badań radiologicznych i komputerowych uzasadniają także (...)

Natomiast biegli podnieśli, że w czasie przeprowadzonego obecnie badania przedmiotowego stwierdzono poprawną (...)

Biorąc powyższe pod uwagę, w ocenie ortopedyczno-neurologicznej biegli nie stwierdzili u wnioskodawczyni częściowej niezdolności do pracy. W ocenie biegłych, stan zdrowia wnioskodawczyni w zakresie (...)(tj. zgodnie z kwalifikacjami ) (k. 27, 28).

Również biegły neurolog w opinii z 17.03.2015 r. po rozpoznaniu u A. K. (...)w wywiadzie nie stwierdził u badanej częściowej niezdolności do pracy.

Biegła wskazała, iż od kilku lat odwołująca zgłasza(...)odwołująca wykorzystała świadczenie rehabilitacyjne i od roku 2010 do stycznia 2014 roku uznawana była za częściowo niezdolną do pracy.

Biegła podniosła, iż obecnie badaniem neurologicznym nie stwierdza objawów ogniskowego uszkodzenia (...) czy ubytku ich funkcji same w sobie nie decydują o niezdolności do pracy.

Analizując powyższe biegła wskazała, że prowadzone w ostatnim okresie leczenie z rehabilitacją włącznie, przy odciążeniu od pracy zawodowej, przyczyniły się do znacznego zminimalizowania objawów chorób rozpoznanych zgodnie z jej specjalizacją. Obecny stan neurologiczny nie sprowadza niezdolności do pracy (k. 40, 41).

Wnioskodawczyni złożyła zastrzeżenia do opinii neurologa i ortopedy i wniosła o dopuszczenie dowodu z opinii innych biegłych.

Postanowieniem z dnia 27 maja 2015 r. Sąd dopuścił dowód z opinii uzupełniającej biegłych ortopedy i neurologa, którym zlecił ponowne zapoznanie się z aktami sprawy, zastrzeżeniami do opinii i ustosunkowanie się do tych zastrzeżeń pod kątem istnienia niezdolności do pracy w-czyni oraz oddalił wniosek w-czyni o dopuszczenie dowodu z opinii innych biegłych odnośnie niezdolności do pracy.

W opinii uzupełniającej biegli podtrzymali treść i wnioski opinii.

Biegli uznali, iż z przyczyn neurologicznych brak jest podstaw dla uznania A. K. za niezdolną do pracy. Podkreślili, że wyniki badań (...)same w sobie nie decydują o niezdolności do pracy.

Dodatkowo biegła neurologa wskazała, iż wyniki badań(...), same w sobie nie decydują o niezdolności do pracy (k. 59).

Wobec kolejnych zastrzeżeń do opinii złożonych przez skarżącą, jej wniosku o dopuszczenie dowodu z opinii biegłych ortopedy, neurologa postanowieniem z dnia 21 marca 2016 roku Sąd postanowił dopuścić dowód z opinii biegłych psychiatry i specj. medycyny pracy i oddalił wniosek o przeprowadzenie dowodu z nowej opinii biegłych neurologa i ortopedy.

Biegli specj. medycyny pracy i psychiatra rozpoznali u A. K. (...)i nie stwierdzili niezdolności do pracy, w tym również od dnia 29 stycznia 2014 r.

Biegli wskazali, iż wnioskodawczyni nie jest niezdolna do pracy. Podnieśli, iż dostępne w aktach sprawy badanie rezonansu magnetycznego (...)Wszystkie powyższe ustalenia, uprawniają do sformułowania wniosku, iż u opiniowanej nie doszło do takiego naruszenia sprawności organizmu, które mogłoby skutkować niezdolnością do pracy ze względu na stan (...)zdaniem biegłych mógłby stanowić przeszkodę przy wykonywaniu ciężkiej pracy fizycznej, połączonej z wielogodzinnym chodzeniem, dźwiganiem ciężarów czy też pracą na wysokości. Nie stanowi on jednakże bariery zdrowotnej przy wykonywaniu prac biurowych czy też lekkich prac fizycznych. Wnioskodawczyni może podjąć zatrudnienie na wszystkich, zajmowanych w okresie wcześniejszym, stanowiskach pracy umysłowej ( np. w charakterze referenta ds. płac, głównej księgowej, prezesa zarządu ) czy też wykonywać proste prace fizyczne na stanowisku zgodnym z posiadanymi kwalifikacji (w charakterze krawcowej), jak również pracować w zawodzie ajenta kwiaciarni. Okresowe nasilenie dolegliwości bólowych może być leczone w ramach czasowej niezdolności do pracy.

Biegli wskazali również, iż wnioskodawczyni była przewlekle leczona z powodu(...)

Ponadto biegli podnieśli, iż zmiana(...)również nie stanowią przesłanki do uznania niezdolności do pracy.

Biegli wskazali, iż badana jest również leczona z powodu(...). Pomimo powodowania u opiniowanej znacznego (...)

Do opinii zastrzeżeń nie wniósł ani organ rentowy ani wnioskodawczyni.

Wnioskodawczyni podniosła, iż opinia jest dla niej krzywdząca. Ci sami biegli neurolog i ortopeda, którzy w 2010 roku stwierdzili jej niezdolność do pracy, teraz piszą co innego.

Powyższy stan faktyczny został ustalony w oparciu o przytoczone dowody z dokumentów zawarte w aktach sprawy i aktach organu rentowego, które obdarzono wiarą w całości. Zostały one sporządzone w przepisanej formie, w oparciu o obowiązujące w dacie ich wydania przepisy prawne, przez kompetentne osoby w ramach przysługujących im uprawnień.

Rozstrzygając w sprawie Sąd oparł się na opinii biegłych sądowych lekarzy z zakresu: neurologii, ortopedii, psychiatrii, medycyny pracy. Biegli przebadali wnioskodawczynię, wnikliwie przeanalizowali jej dokumentację medyczną i szczegółowo omówili wpływ zdiagnozowanych u niej schorzeń na zdolność do pracy - przy uwzględnieniu dotychczasowego doświadczenia i posiadanych kwalifikacji badanej. W sposób wyczerpujący i przekonujący uzasadnili dlaczego w ich ocenie dolegliwości skarżącej nie ograniczają jej zdolności do pracy. Biegli odnieśli się do wszystkich zagadnień wymagających wiedzy specjalistycznej. Wskazali na stabilny przebieg chorób wnioskodawczyni i możliwość leczenia ich w okresach zaostrzeń w ramach czasowej niezdolności do pracy. Opinie nie były merytorycznie kwestionowane. Biegli nie mieli żadnych wątpliwości, że wnioskodawczyni jest zdolna do pracy.

Biegli są uznanymi specjalistami w zakresie chorób występujących u wnioskodawczyni. Należy podkreślić, iż opinie specjalistów neurologa, reumatologa, ortopedy i psychiatry są zgodne z opinią specjalisty medycyny pracy, w której szczegółowo odniesiono jej stan zdrowia do posiadanych kwalifikacji. Z opinii tych wynika, że skarżąca może podjąć zatrudnienie we wszystkich zajmowanych we wcześniejszym okresie stanowiskach pracy umysłowej (np. w charakterze referenta, księgowej, prezesa), czy też wykonywać proste prace fizyczne. Opinie są logicznie uzasadnione i zawierają konkretne wnioski w oparciu o przekonywujące argumenty.

Z tych względów Sąd uznał, że opinia przedstawia wystarczające wiadomości specjalne niezbędne do merytorycznego rozstrzygnięcia zarzutów zawartych w odwołaniu (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 10 września 1 999 r., II UKN 96/99) i brak jest podstaw do wywoływania kolejnych opinii w sprawie.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie A. K. nie jest zasadne i nie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 57 ust. l ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2009 roku, Nr 153, póz. 1227 ze zm.) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki:

1)  jest niezdolny do pracy,

2)  ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy, ,

3)  niezdolność do pracy powstała w czasie zatrudnienia lub w okresie równorzędnym z okresem zatrudnienia albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów. Przy czym przepisu ust. l pkt 3 nie stosuje się do ubezpieczonego, który udowodnił okres składkowy i nieskładkowy wynoszący, co najmniej 20 lat dla kobiety lub 25 lat dla mężczyzny oraz jest całkowicie niezdolny do pracy.

Pojęcie niezdolności do pracy zdefiniowane zostało w art. 12 cytowanej ustawy, który to przepis stanowi, iż niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu. Całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy. Częściowo niezdolną do pracy jest natomiast osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji.

Według art. 61 ustawy prawo do renty, które ustało z powodu ustąpienia niezdolności do pracy, podlega przywróceniu, jeżeli w ciągu 18 miesięcy od ustania prawa do renty ubezpieczony ponownie stał się niezdolny do pracy. Zgodnie z art. 107 powołanej ustawy prawo do świadczeń uzależnionych od niezdolności do pracy oraz wysokość tych świadczeń ulega zmianie, jeżeli w wyniku badania lekarskiego, przeprowadzonego na wniosek lub z urzędu, ustalono zmianę stopnia niezdolności do pracy, brak tej niezdolności lub jej ponowne powstanie.

W sprawie niniejszej ustalono, że A. K. nie jest niezdolna do pracy, a zatem brak jest podstaw do ustalenia jej prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. Biegli stanowczo stwierdzili, że stan zdrowia wnioskodawczyni wymaga jedynie w leczenia ambulatoryjnego, a w okresach zaostrzeń leczenia w ramach czasowej niezdolności do pracy jednakże nie uniemożliwia ani nie ogranicza jej możliwości wykonywania pracy zgodnej z posiadanymi kwalifikacjami i dotychczasowym doświadczeniem zawodowym. Wskazali, że wbrew twierdzeniom skarżącej nasilenie objawów chorobowych nie powoduje niezdolności do podjęcia zatrudnienia.

Przyczynę stwierdzonej w 2010 r. niezdolności do pracy wnioskodawczyni były(...)które stanowiły przeciwwskazanie dla wykonywania dotychczas wykonywanej pracy (pracownik umysłowy) – k. 91-95 a.r.).

Aktualnie nie zdiagnozowano u wnioskodawczyni zaburzeń depresyjnych o charakterze endogennym i nasileniu epizodu depresyjnego i stan psychiczny nie ogranicza jej zdolności do pracy. Z opinii wynika, że przeprowadzone leczenie z rehabilitacją włącznie, przy odciążeniu od pracy zawodowej, przyczyniły się do (...). W ocenie biegłych stan zdrowia wnioskodawczyni w zakresie (...)uległ poprawie. Zmiany zwyrodnieniowe bioder mają stosunkowo niewielki stopień zaawansowania. Natomiast (...) z planowanym leczeniem operacyjnym, nie sprowadza ograniczeń do pracy umysłowej, związanej z pozycją siedzącą (tj. zgodnie z kwalifikacjami). Niezdolności tej nie sprowadzają obecnie również inne schorzenia w tym (...) aktualnie nie leczone farmakologicznie.

Tym samym decyzję organu rentowego odmawiającą A. K. przyznania dochodzonego świadczenia należy uznać za prawidłową.

Z tych względów Sąd Okręgowy na podstawie powołanych przepisów oraz artykułu 47714 § l kpc orzekł jak w sentencji.