Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 9 listopada 2016 r.

Sąd Rejonowy w Goleniowie I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 9 listopada 2016 r. w Goleniowie na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa (...) Fundusz Inwestycyjny Zamknięty Niestandaryzowany Fundusz Sekurytyzacyjny z siedzibą w G.

przeciwko M. S.

o zapłatę

postanawia:

1.  umorzyć postępowanie;

2.  zasądzić od powoda (...) Fundusz Inwestycyjny Zamknięty Niestandaryzowany Fundusz Sekurytyzacyjny z siedzibą w G. na rzecz pozwanej M. S. kwotę 3.600 zł (trzy tysiące sześćset złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu.

SSR Joanna Smalec

UZASADNIENIE

Powód reprezentowany przez zawodowego pełnomocnika w dniu 31 maja 2016 r. złożył pozew w elektronicznym postępowaniu upominawczym.

Sąd Rejonowy wydał nakaz zapłaty w elektronicznym postępowaniu upominawczym.

Od powyższego nakazu zapłaty pozwany, również reprezentowany przez zawodowego pełnomocnika złożył sprzeciw, uznany za skutecznie złożony, w związku z czym Sąd Rejonowy Lublin – Zachód w Lublinie przekazał sprawę do Sądu Rejonowego w Goleniowie.

Przewodniczący wezwał pełnomocnika powoda do uzupełnienia braków w trybie art. 505 ³⁷ § 1 k.p.c. Wezwanie zostało doręczone pełnomocnikowi w dniu 21 października 2016 roku.

W wyznaczonym terminie ww. braki nie zostały skutecznie uzupełnione albowiem pismo z 2 listopada 2016 roku, które zostało złożone w odpowiedzi na zobowiązanie w trybie art. 505 ³⁷ § 1 k.p.c., zostało zwrócone zarządzeniem z dnia 9 listopada 2016 roku z uwagi na to, że nie zostało doręczone pełnomocnikowi pozwanego w trybie art. 132 § 1 k.p.c.

W ocenie Sądu Rejonowego, charakter pisma powoda z dnia 2 listopada 2016 roku wyznaczony jest przez przepis art. 505 ³⁷ § 1 k.p.c. Z kolei tego rodzaju pismo nie jest wymienione w art. 132 § 2 k.p.c. w którym wyłącza się częściowo stosowanie art. 132 § 1 k.p.c. Przyjmuje się, że poza oczywiście kategoriami pism enumeratywnie określonymi w § ¹ omawianego przepisu, nie podlegają regułom z art. 132 § 1 k.p.c. jedynie pisma zawierające oświadczenia czy wnioski dla drugiej strony obojętne, zaś wszystkie inne podlegają doręczeniu miedzy innymi profesjonalnym pełnomocnikom. Odnosząc się do pisma z 2 listopada 2016 r. wskazać trzeba, że powyższe pismo nie ma jedynie charakteru pisma przewodniego, informującego o wykonaniu zobowiązania z art. 505 ³⁷ § 1 k.p.c. Jest to pismo przygotowawcze zawierające oświadczenia i wnioski strony powodowej, do złożenia którego pełnomocnik zresztą został zobowiązany. Z tego względu powinno ono podlegać doręczeniu stronie przeciwnej. Biorąc pod uwagę, że zostało wniesione w toku sprawy, miał zastosowanie do tego pisma przepis art. 132 § 1 k.p.c. Skoro do pisma nie doręczono dowodu doręczenia tego pisma drugiej stronie albo dowodu jego wysłania przesyłką poleconą, to Przewodniczący zobowiązany był zastosować rygor zwrotu tego pisma wraz z załącznikami. W tej sytuacji zwrotowi podlega bowiem całe pismo, tj. wraz z załącznikami albowiem brak podstaw do różnicowania skutków wynikających z przywołanego przepisu w zakresie poszczególnych elementów wniesionego pisma, tym bardziej uznawania, iż zwrotowi podlegać powinno samo pismo bez załączników skro załączone dokumenty należy traktować jako integralną część pisma.

Analogiczne stanowisko zajął Sąd Okręgowy w Szczecinie w postanowieniu z dnia 12 września 2016 r. w sprawie sygn. akt II Cz 1546/16, podkreślając, iż wezwanie o uzupełnienie braków następuje pod rygorem umorzenia postępowania w terminie dwutygodniowym, a zatem dłuższym niż przy wniesieniu pozwu. Rozwiązanie zakładające umorzenie postępowania w przypadku nieusunięcia braków formalnych pozwu podyktowane jest założeniem, że nie byłoby prawidłowe dokonanie zwrotu pozwu w sytuacji, w której toczyło się już elektroniczne postępowanie upominawcze, a postępowanie toczące się po przekazaniu sprawy jest jego kontynuacją. Należy zgodzić się ze stanowiskiem, że powyższe stanowisko jest tym bardziej zasadne w rozpoznawanej sprawie, w której doszło do doręczenia odpisu pozwu stronie pozwanej wraz z odpisem nakazu zapłaty oraz wniesienia przez stronę pozwaną sprzeciwu od nakazu zapłaty. Oznacza to, że w chwili wniesienia przez powoda pisma z dnia 2 listopada 2016 r. powstał już stan rzeczy w toku w rozumieniu art. 132 § 2 k.p.c. ze wszystkimi wynikającymi z tego przepisu skutkami, co oznacza, że występujący w sprawie pełnomocnicy będący adwokatami, radcami prawnymi rzecznikami patentowymi oraz radcami Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa powinni sobie doręczać nawzajem bezpośrednio odpisy pism procesowych z załącznikami, wykazując ten fakt poprzez przedstawienie sadowi dowodu doręczenia tego pisma drugiej stronie albo dowodu wysłania przesyłką poleconą. Bezpośrednie pismo pełnomocnika powoda z 2 listopada 2016 r. tego wymogu nie spełniało, pomimo tego, że zostało wniesione przez radcę prawnego, kiedy po drugiej stronie działał radca prawny.

W tym stanie rzeczy, skoro doszło do zwrotu pisma z dnia 2 listopada 2016 roku wraz z załącznikami w postaci pełnomocnictwa i dokumentów wykazujących umocowanie pełnomocnika do reprezentowania powoda, to zgodnie z art. 130 § 2 k.p.c. pismo to nie wywołało żadnych skutków związanych z jego wniesieniem.

Zgodnie z treścią art. 505 ³⁷ § 1 k.p.c. po przekazaniu sprawy w przypadkach wskazanych w art. 505 ³³ § 1, art. 505 ³⁴ § 1 oraz art. 505 ³⁶ § 1 przewodniczący wzywa powoda do wykazania umocowania zgodnie z art. 68 zdanie pierwsze oraz dołączenia pełnomocnictwa zgodnie z art. 89 § 1 zdanie pierwsze i drugie, a po przekazaniu sprawy na podstawie art. 505 ³³ § 1 oraz art. 505 ³⁴ § 1 dodatkowo do uiszczenia opłaty uzupełniającej od pozwu - w terminie dwutygodniowym od daty doręczenia wezwania pod rygorem umorzenia postępowania. W razie nieusunięcia powyższych braków pozwu sąd umarza postępowanie.

Z uwagi na powyższy zwrot pisma, należało przyjąć, iż powód nie wykonał zobowiązania nałożonego na niego w trybie art. 505 ³⁷ § 1 k.p.c., wobec zaś nieprzedłożenia dokumentów w ustawowym terminie, na podstawie art. 505 ³⁷ k.p.c. postępowanie należało umorzyć na podstawie art. 505 ³⁷ § 1 zd. ostatnie k.p.c., o czym orzeczono w pkt 1 postanowienia.

Sąd rozstrzygnął o kosztach postępowania w myśl odpowiednio stosowanego w tym zakresie art. 98 § 1 i 3 k.p.c. albowiem, pełnomocnik pozwanego w sprzeciwie złożył odpowiedni wniosek. Należy w tym miejscu wyjaśnić, że w odniesieniu do odpowiedzialności z tytułu kosztów procesu, zdaniem Sądu nieuzupełnienie braków po wdaniu się w spór przez stronę przeciwną w postępowaniu elektronicznym, skutkujące umorzeniem postępowania – co miało miejsce w niniejszej na mocy niniejszego postanowienia, winno być co najmniej traktowane równorzędnie jak cofnięcie pozwu, które natomiast jest traktowane jako przegranie sprawy, chyba że wywołane było zaspokojeniem roszczenia powoda w toku procesu. W przeciwnym razie, strona powodowa byłaby w sposób nieuzasadniony uprzywilejowana, a strona pozwana, która poniosła koszty pomocy prawnej, utraciłaby możliwość uzyskania zwrotu ww. kosztów pomimo, iż musiała wdać się w spór po doręczeniu nakazu zapłaty.

Na koszty procesu złożyło się wynagrodzenie pełnomocnika, którego wysokość ustalono według norm przepisanych na podstawie § 2 pkt 5 obowiązującego w dniu wszczęcia postępowania rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych. Nie orzeczono o kwocie 17,00 zł tytułem opłaty skarbowej od pełnomocnictwa, bowiem w systemie elektronicznego postępowania upominawczego nie znajduje się dowód jej uiszczenia.

Mając na uwadze wszystko powyższe, Sąd orzekł jak w sentencji postanowienia.

SSR Joanna Smalec

Sygn. akt: I C 1485/16

ZARZĄDZENIE

1.  odnotować;

2.  zakreślić;

3.  odpis postanowienia doręczyć:

- pełnomocnikowi powoda,

- pełnomocnikowi pozwanego,

4.  akta z pismem lub za 21 dni.

G., dnia 9 listopada 2016 r.

SSR Joanna Smalec