Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 października 2016 roku

Sąd Rejonowy w Braniewie I Wydział Cywilny

w następującym składzie:

Przewodniczący: SSR Kamila Cejrowska

Protokolant: sekr. sąd. Dagmara Gadomska

po rozpoznaniu w dniu 27 października 2016 roku w Braniewie

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego w W.

przeciwko A. K.

o zapłatę

I.  oddala powództwo;

II.  zasądza od powoda (...) Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego w W. na rzecz powódki A. K. kwotę (...) (dwa tysiące czterysta siedemnaście) złotych tytułem zwrotu kosztów procesu.

UZASADNIENIE

Powód (...) Fundusz Inwestycyjny Zamknięty w W. w pozwie wniesionym dnia 16 lutego 2016 roku domagał się zasądzenia od pozwanej A. K. kwoty 7375,58 zł wraz z odsetkami ustawowymi maksymalnymi od kwoty 2552,39 zł oraz odsetkami ustawowymi za opóźnienie od kwoty 4823,19 zł od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty. Zażądał nadto zwrotu kosztów procesu. W uzasadnieniu podniósł, że wierzytelność dochodzona w niniejszej sprawie wynika z umowy kredytu zawartej przez pozwaną z (...) Bank Spółką Akcyjną w K. w dniu 14 listopada 2008 roku, z które warunków pozwana się nie wywiązała. Następca prawny kredytobiorcy, (...) Bank Spółka Akcyjna w W., w umowie z dnia 22 kwietnia 2015 roku przelał na powoda tę wierzytelność, na którą składają się kapitał w kwocie 2552,39 zł, odsetki karne naliczone przez poprzedniego wierzyciela w kwocie 4244,71 zł, odsetki umowne w kwocie 328,41 zł i odsetki karne naliczone przez powoda w kwocie 250,07 zł.

Nakazem zapłaty z dnia 14 kwietnia 2016 roku wydanym w postępowaniu upominawczym w sprawie I Nc 488/16 Sąd Rejonowy w Braniewie nakazał pozwanej A. K., aby zapłaciła powodowi Kredyt I. I. Niestandaryzowanemu Sekurytyzacyjnemu Funduszowi Inwestycyjnemu Zamkniętemu w W. kwotę 7375,58 zł wraz z odsetkami maksymalnymi za opóźnienie od kwoty 2552,39 zł oraz odsetkami ustawowymi za opóźnienie od kwoty 4823,19 zł od dnia 16 lutego 2016 roku do dnia zapłaty oraz kwotę 1879,50 zł tytułem zwrotu kosztów procesu w terminie dwóch tygodni albo wniosła w tymże terminie sprzeciw.

W sprzeciwie od powyższego nakazu zapłaty pozwana A. K. zaskarżyła go w całości, wnosząc o oddalenie powództwa oraz zwrot kosztów procesu. Podniosła zarzut przedawnienia roszczenia objętego pozwem w całości. Zakwestionowała nadto zasadność naliczania odsetek karnych przewyższających kilkukrotnie wysokość kapitału, wobec niewskazania w pozwie podstawy ich naliczania. Podniosła również, że do pozwu nie dołączono załącznika nr 1 do umowy przelewu, przez co nie wiadomo, czy wierzytelność objęta pozwem była przedmiotem tej umowy.

Sąd ustalił, co następuje:

Na podstawie umowy z dnia 14 listopada 2008 roku (...) Bank Spółka Akcyjna w K. udzielił A. K. kredytu.

W dniu 8 września 2009 roku (...) Bank Spółka Akcyjna w K. wystawił bankowy tytuł egzekucyjny stwierdzający wymagalną wierzytelność wynikającą z powyższej umowy, któremu Sąd Rejonowy w Białymstoku postanowieniem z dnia 26 kwietnia 2010 roku w sprawie II Co 2844/10 nadał klauzulę wykonalności na rzecz (...) Bank Spółki Akcyjnej w W. będącego następcą prawnym (...) Bank Spółki Akcyjnej w K.. Na podstawie tak powstałego tytułu wykonawczego (...) Bank Spółka Akcyjna w W. wniósł do Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Białymstoku E. D. o wszczęcie postępowania egzekucyjnego. Postanowieniem z dnia 18 czerwca 2015 roku, wobec bezskuteczności egzekucji, postępowanie to zostało umorzone.

Na podstawie umowy rozporządzającej przelewu wierzytelności z dnia 22 kwietnia 2015 roku (...) Bank Spółka Akcyjna w W. sprzedał (...) Funduszowi Inwestycyjnemu Zamkniętemu w W. wierzytelność wobec A. K. wynikającą z umowy kredytu z dnia 14 listopada 2008 roku.

Dowody:

- odpis umowy rozporządzającej przelewu wierzytelności z dnia 22 kwietnia 2015 roku – k. 16 – 18,

- odpisy pełne z Rejestru Przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego – k. 19 – 24, k. 25 – 29,

- odpis wydruku wyciągu z elektronicznego załącznika do umowy z dnia 22 kwietnia 2015 roku – k. 30,

- odpis bankowego tytułu egzekucyjnego z dnia 8 września 2009 roku – k. 59,

- odpis postanowienia Sądu Rejonowego w Białymstoku z dnia 26 kwietnia 2010 roku – k. 60 – 61,

- odpis wyciągu z załącznika do umowy z dnia 22 kwietnia 2015 roku – k. 73 – 75,

- wniosek o wszczęcie postępowania egzekucyjnego – k. 3 akt Km 1300/10 Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Białymstoku E. D.,

- postanowienie z dnia 18 czerwca 2015 roku – k. 67 akt Km 1300/10 Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Białymstoku E. D..

Sąd zważył, co następuje:

Poczynione wyżej ustalenia stanu faktycznego oparto na twierdzenia stron w zakresie, w jakim były zgodne, oraz na wymienionych dowodach w postaci dokumentów, których prawdziwość nie była kwestionowana.

W ich świetle powództwo nie zasługuje na uwzględnienie.

W pierwszej kolejności wskazać należy, że powód wykazał przejście na niego wierzytelności wynikającej z umowy kredytu z dnia 14 listopada 2008 roku. Sam fakt zawarcia tej umowy nie był kontestowany przez pozwaną. Dołączone przez powoda dokumenty, w szczególności odpis wyciągu z załącznika do umowy rozporządzającej przelewu z dnia 22 kwietnia 2015 roku (k. 74), wskazują bezsprzecznie, że powód nabył rzeczoną wierzytelność.

Na aprobatę zasługuje natomiast zarzut niewykazania przez powoda zasadności żądanych odsetek karnych. Istotnie, z żadnego z dokumentów dołączonych do akt sprawy nie wynika sposób ich naliczania. W treści pozwu nie zawarto nawet informacji o dacie początkowej ich naliczania w zakresie kwoty 4244,71 zł, posługując się wyłącznie sformułowaniem o „dniu występowania zaległości w spłacie” (k. 5). Bankowy tytuł egzekucyjny z dnia 8 września 2009 roku, którego odpis załączył powód (k. 59) w ogóle nie zawiera pojęcia odsetek karnych użytego w pozwie. Nawet jednak przy przyjęciu, że są nimi wymienione w nim odsetki za opóźnienie w kwocie 353,04 zł (pkt I ppkt 3) i dalsze należne odsetki (pkt II ppkt 1), to zawarte tam wysokości stopy procentowej czy odwołanie się do zarządzenia Prezesa Zarządu (...) Bank Spółki Akcyjnej w K. nie pozwala na zweryfikowanie ich zasadności w świetle postanowień łączącej pozwaną z pierwotnym wierzycielem umowy kredytu, której zresztą, mimo żądania pozwanej zawartego w sprzeciwie od nakazu zapłaty, nie dołączono.

Ostateczne jednak to uzasadniony zarzut przedawnienia roszczenia objętego pozwem w niniejszej sprawie zadecydował o oddaleniu powództwa w całości. Za powodem przyjąć należy, że roszczenie to uzyskało przymiot wymagalności w dniu 25 grudnia 2008 roku. Istotnie, co bezsporne, wierzyciel pierwotny podjął działania skutkujące przerwaniem trzyletniego (zgodnie z art. 118 kc) okresu przedawnienia, występując z wnioskiem o nadanie klauzuli wykonalności bankowemu tytułowi egzekucyjnemu, a następnie – po jej uzyskaniu w postanowieniu z dnia 26 kwietnia 2010 roku w sprawie II Co 2844/10 Sądu Rejonowego w Białymstoku (k. 60 – 61) – z wnioskiem o wszczęcie postępowania egzekucyjnego w sprawie Km 1300/10 Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Białymstoku E. D.. Bezspornie również ostatnie z tych postępowań zakończyło się prawomocnie umorzeniem wobec stwierdzenia bezskuteczności egzekucji (postanowienie z dnia 18 czerwca 2015 roku). Zapomina jednak powód, polemizujący z zarzutem pozwanej, że w świetle mogącego obecnie zostać uznanym za utrwalony poglądu Sądu Najwyższego, skutki przerwania biegu przedawnienia na skutek czynności ujętych w art. 123 § 1 kc następują wyłącznie w granicach podmiotowych zakreślonych przez strony tych czynności. Kwintesencją ewoluującego od kilku lat w judykaturze stanowiska jest ostania uchwała Sądu Najwyższego z dnia 29 czerwca 2016 roku w sprawie III CZP 29/16 (LEX nr 2067028), gdzie w samej tezie, ale także i w uzasadnieniu, akcentuje się dobitnie i jednoznacznie niedopuszczalność, także wobec art. 509 kc, przeniesienia skutków przerwania biegu przedawnienia czynnościami pierwotnego wierzyciela będącego bankiem na nabywcę, przymiotu takiego nieposiadającego. Argumentację Sądu Najwyższego użytą w uzasadnieniu rzeczonej uchwały Sąd orzekający w niniejszej sprawie bezwzględnie podziela, przychylając się tym samym do wyrażonej tam konkluzji, skutkującej w okolicznościach przytoczonych wyżej uznaniem roszczenia powoda za przedawnione w całości. Pozew w niniejszej sprawie został bowiem wniesiony w dniu 16 lutego 2016 roku, a zatem ze zdecydowanym przekroczeniem trzyletniego terminu liczonego od dnia wymagalności roszczenia określonego przez samego powoda na dzień 25 grudnia 2008 roku.

W konsekwencji orzeczono jak w pkt I sentencji wyroku.

O kosztach procesu, który pozwana wygrała w całości, orzeczono na mocy art. 98 § 1 i 3 kpc w zw. z art. 99 kpc, zasądzając od powoda na jej rzecz kwotę 2417 zł, na którą składają się wynagrodzenie pełnomocnika będącego radcą prawnym w kwocie 2400 zł oraz opłata skarbowa od dokumentu stwierdzającego udzielenie pełnomocnictwa w kwocie 17 zł.