Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 grudnia 2016 roku.

Sąd Okręgowy w Lublinie VIII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący Sędzia SO Danuta Dadej-Więsyk

Protokolant sekr. sąd. Katarzyna Trafisz

po rozpoznaniu w dniu 21 grudnia 2016 roku w Lublinie

sprawy M. B.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w L.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy

na skutek odwołania M. B.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w L.

z dnia 20 listopada 2015 roku znak:(...)

I zmienia zaskarżoną decyzję i ustala M. B. prawo do okresowej renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy począwszy od dnia 1 października 2015 roku do dnia 31 października 2018 roku;

II w pozostałym zakresie postępowanie w sprawie umarza.

Sygn. akt VIII U 2165/16

UZASADNIENIE

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. decyzją z dnia

20 listopada 2015 r. odmówił M. B. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, na podstawie orzeczenia Komisji Lekarskiej z 18 listopada 2015 r.

Odwołanie od powyższej decyzji złożył M. B., który wnosił o jej zmianę poprzez przyznanie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. W uzasadnieniu podniósł, że stan jego zdrowia nie uległ poprawie od czasu, kiedy pobierał rentę z tytułu niezdolności do pracy (k. 2-5 a.s.).

Organ rentowy w odpowiedzi na odwołanie wniósł o jego odrzucenie, a po uzupełnieniu braków formalnych odwołania przez wnioskodawcę o jego oddalenie.

Sąd Okręgowy ustalił i zważył, co następuje:

M. B. urodzony (...) z zawodu jest mechanikiem maszyn i urządzeń elektronicznych, pracował jako monter remontu kotłów, kierowca samochodu zabiegowego.

Od dnia 1 maja 1993 r. do 27 marca 2003 r. skarżący był uprawniony do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy (a.r.), a w okresie od 28 marca 2003 r. do 30 maja 2008 r. do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy (a.r.). Wnioskiem z dnia 11 września 2015 r. odwołujący ponownie zwrócił się do organu rentowego o przyznanie prawa do renty na dalszy okres. Orzeczeniem Lekarza Orzecznika ZUS z dnia 14 października 2015 r. został uznany za okresowo częściowo niezdolnego do pracy do dnia 31 października 2018 r .

Do orzeczenia na podstawie art. 14 ust. 2 d ustawy o emeryturach i rentach zarzut wadliwości złożył Główny Lekarz Orzecznik ZUS.

Orzeczeniem z 18 listopada 2015 r. Komisja Lekarska ZUS uznała, iż skarżący nie jest niezdolny do pracy (dok. med.).

W konsekwencji zaskarżoną decyzją ZUS odmówił wnioskodawcy prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy (k. 11 t. IV).

Celem zbadania zasadności odwołania Sąd dopuścił dowód z opinii biegłych lekarzy sądowych specjalistów kardiologa, neurologa, diabetologa, gastrologa, okulisty i neurochirurga (k. 29). Biegli w opinii z dnia 25 kwietnia 2016 r. rozpoznali u M. B.: (...) (...),(...) I (...) (...) oraz (...)- (...),(...) (...), T. (...) stwierdzili częściową niezdolność do pracy od dnia 1 października 2015 r. do dnia 31 października 2018 r. Biegli stwierdzili, iż, opiniowany ma lat 55 i posiada wykształcenie zawodowe- mechanik maszyn i urządzeń. Ostatnio zatrudniony był w 1991r. jako mechanik urządzeń energetycznych i spawacz ze stażem pracy blisko 17 lat. W 1991 r. w czasie pracy w wyniku upadku z wysokości doznał (...) (...) (...)Po urazie leczony był dwukrotnie operacyjnie. Aktualnie wnioskodawca zgłasza (...) Skarży się na dolegliwości (...)Leczy się w poradni neurologicznej i poradni neurochirurgicznej, korzysta z leczenia rehabilitacyjnego. Leczony był także w warunkach sanatoryjnych. W leczeniu stosuje (...)Biegli wskazali, że wnioskodawca okazał wynik badania TK (...) Podnieśli, że ubezpieczony oczekuje na badanie (...) (...)Biegli podkreślili, że przeprowadzone obecnie badanie neurologiczno-ortopedyczne z oceną neurochirurgiczną potwierdza obecność objawów (...)Zgłaszane przez wnioskodawcę (...)wymagają dalszego systematycznego leczenia, w ocenie biegłych pozbawiają wnioskodawcę zdolności do pracy zgodnej z posiadanymi kwalifikacjami zawodowymi. W ocenie biegłych częściowa okresowa niezdolność do pracy trwa nieprzerwanie i istniała w dniu 1 października 2015 r., brak jest całkowitej niezdolności do pracy (k. 42-44).

Do opinii uzupełniającej żadna ze stron nie zgłosiła uwag ani zastrzeżeń (protokół rozprawy).

Sąd podzielił wydane w sprawie opinie biegłych odpowiednich specjalności wydane w oparciu o dokumentację lekarską i po przebadaniu odwołującego się są one szczegółowo uzasadnione, wyczerpujące, a wnioski w nich zawarte są logiczne i przekonywujące.

Ze sporządzonej już w toku postępowania opinii, Sąd uzyskał od biegłych wiadomości specjalne niezbędne do prawidłowego i merytorycznego orzekania w niniejszej sprawie (tak m.in. wyrok SN z 10.09.1999 r. II UKN 96/99).

Sąd dokonał ustaleń na podstawie opinii biegłych, dokumentacji medycznej, w tym opinii neurologa, neurochirurga i ortopedy z zakresu podstawowego schorzenia wnioskodawcy. Z opinii tych wynika, iż wnioskodawca jest nadal osobą częściowo niezdolną do pracy. Biegli bardzo wnikliwie i szczegółowo przeanalizowali dokumentację leczenia skarżącego. Zgodnie stwierdzili, iż charakter schorzenia wnioskodawcy, stopień zaawansowania, istnienia niezdolności do pracy nadal w dniu 1 października 2015 r. Argumentacja i wnioski opinii są logiczne i przekonywujące.

W świetle powyższego odwołanie M. B. zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 57 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity Dz. U. z 2009 r. Nr 153, poz. 1227 ze zmianami) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki:

1)  Jest niezdolny do pracy,

2) ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy,

3) niezdolność do pracy powstała w okresach, o których mowa w art. 6 i 7 ustawy albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów. Pojęcie niezdolności do pracy zdefiniowane zostało w art. 12 cytowanej ustawy, który to przepis stanowi, iż niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu.

Całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy.

Częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji.

Z uwagi na fakt, że skarżący był uprawniony do renty z tytułu niezdolności do pracy nieprzerwanie do dnia 30 września 2015 r., nie był sporny w niniejszej sprawie fakt posiadania przez niego wymaganego okresu składkowego i nie składkowego, o którym mowa w art. 57 ustawy. W toku postępowania ustalono również, iż wnioskodawca, na dzień wydania zaskarżonej decyzji był osobą częściowo niezdolną do pracy.

Zgodnie z art. 107 powołanej ustawy prawo do świadczeń uzależnionych od niezdolności do pracy oraz wysokość tych świadczeń ulega zmianie, jeżeli w wyniku badania lekarskiego, przeprowadzonego na wniosek lub z urzędu, ustalono zmianę stopnia niezdolności do pracy, brak tej niezdolności lub jej ponowne powstanie.

Z tych względów wobec ustalenia, iż decyzja została wydana nieprawidłowo, należało ją zmienić poprzez przyznanie M. B. prawa do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy od dnia 1 października 2015 r. do dnia 31października 2018 r.

Z powyższych względów, na podstawie powołanych przepisów oraz art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c, Sąd orzekł jak w sentencji.

Pismem z dnia 9 listopada 2016 r. wnioskodawca zwrócił się o zasądzenie odsetek za okres od 1 października 2015 r. do dnia wypłaty należnego świadczenia rentowego z tytułu częściowej niezdolności do pracy oraz zadośćuczynienie w kwocie 5.000 złotych (k. 86).

Na rozprawie w dniu 21 grudnia 2016 r. cofnął opisane wyżej w piśmie roszczenia, a pełnomocnik organu rentowego wyraził zgodę na cofnięcie odwołania w tej części i wniósł o umorzenie postępowania.

Biorąc pod uwagę powyższe, na mocy art. 203 § 1 k.p.c. w zw. z art. 355 § 1 k.p.c. mając na uwadze treść art. 469 k.p.c. Sąd uznał cofnięcie za dopuszczalne i nienaruszające interesu ubezpieczonego i umorzył postępowanie w zakresie żądania zapłaty odsetek i zadośćuczynienia.

DDW/sj