Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 03 listopada 2016 r.

Sąd Apelacyjny w Warszawie II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSA – Marek Motuk

Sędziowie - SA - Anna Zdziarska (spr.)

SO (del.) – Grzegorz Miśkiewicz

Protokolant: st. sekr. sąd. – Marzena Brzozowska

przy udziale prokuratora Gabrieli Marczyńskiej - Tomali

po rozpoznaniu w dniu 21 października 2016 r.

sprawy: I. F. z domu K., córki B. i W. z domu G., urodzonej (...) w Ł.,

oskarżonej o czyny z art. 258 § 1 k.k., art. 18 § 3 k.k. w zw. z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. w zb. z art. 297 § 1 k.k. w zb. z art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. (czyny z pkt II, IVa.o.); z art. 18 § 3 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. w zb. z art. 297 § 1 k.k. w zb. z art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 65 § 1k.k. w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. (czyny z punktu V i XI a.o.), z art. 286 § 1 k.k. w zb. z art. 297 § 1 k.k. w zb. z art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 65 § 1k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. oraz z art. 13 § 1k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. w zb. z art. 297 § 1 k.k. w zb. z art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 65 § 1k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k.

na skutek apelacji wniesionej przez prokuratora i obrońcę oskarżonej

od wyroku Sądu Okręgowego w Warszawie

z dnia 12 kwietnia 2016 r., sygn. akt VIII K 51/15

1. uchyla zaskarżony wyrok w zakresie punktów II, III, IV, V i XI aktu oskarżenia i sprawę I. F. w tej części przekazuje Sądowi Rejonowemu dla Łodzi – Śródmieścia w Łodzi do ponownego rozpoznania;

2.zmienia zaskarżony wobec oskarżonej I. F. wyrok w ten sposób, że:

- ustala, iż czyn z punktu XII a.o., a przypisany w ostatnim podpunkcie punktu oznaczonego jako nr III wyroku zaistniał w okresie od 13 do 16 lipca 2007 r. oraz, że w błąd został wprowadzony pracownik banku, a nadto eliminuje ustalenie o uczynieniu przez oskarżoną z przestępstwa stałego źródła dochodu jednocześnie stwierdzając, że czyn ten stanowi odrębne przestępstwo z art. 286 § 1 k.k. w zb. z art. 297 § 1 k.k. w zb. z art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. i na tej podstawie skazuje ją, a na podstawie art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k., art. 33 § 1,2, 3 k.k. wymierza karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności i 50 (pięćdziesięciu) stawek dziennych grzywny w kwocie po 50 (pięćdziesiąt) złotych każda;

- ustala, iż ciąg przestępstw opisany w punkcie III wyroku zaistniał w okresie od 18 marca 2009 r. do 09 lipca 2009 r., a także każdorazowo, że w błąd został wprowadzony pracownik banku i karę wymierzoną na podstawie art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k., art. 33 § 1,2, 3 k.k. obniża do 1 (jednego) roku i 3 (trzech) miesięcy pozbawienia wolności i 120 (stu dwudziestu) stawek dziennych grzywny w kwocie po 50 (pięćdziesiąt) złotych;

3. na podstawie art. 86 § 1 i 2 k.k., art. 91 § 2 k.k. orzeka karę łączną 1(jednego) roku i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności i 150 (sto pięćdziesiąt) stawek dziennych grzywny w kwocie po 50 (pięćdziesiąt) złotych;

4. na podst. art. 63 § 1 k.k. na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności zalicza okres rzeczywistego pozbawienia wolności w dniu 26 lutego 2014r.;

5. uchyla orzeczenie o środku kompensacyjnym – obowiązku naprawienia szkody z pkt VI wyroku, natomiast pkt V wyroku zmienia w ten sposób, że orzeka od oskarżonej częściowy obowiązek naprawienia szkody poprzez uiszczenie 2.000 (dwóch) tysięcy złotych na rzecz (...);

6 utrzymuje wyrok w mocy w pozostałej zaskarżonej części;

7. zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. G. D. 738 (siedemset trzydzieści osiem) złotych, w tym 23 % VAT tytułem wynagrodzenia za obronę pełnioną z urzędu w postępowaniu przed sądem II instancji;

8. zwalnia oskarżoną od kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze, wydatkami obciążając Skarb Państwa.

UZASADNIENIE

I.  w okresie od początku 2008 r. do dnia 23 marca 2010 r. w Ł. i innych miejscowościach, działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, wspólnie i w porozumieniu z M. S. (1), D. Z. i innymi osobami, brała udział w zorganizowanej grupie przestępczej mającej na celu popełnianie przestępstw kryminalnych w postaci fałszowania dokumentów, wyłudzeń kredytów i leasingów oraz innych oszustw,

tj. o czyn z art. 258 § 1 k.k.

II.  w marcu 2009 r. w W. i Ł., działając wspólnie i w porozumieniu z innymi ustalonymi i nieustalonymi osobami, w ramach zorganizowanej grupy przestępczej, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, czyniąc z popełnienia przestępstwa stałe źródło dochodu, ze z góry powziętym zamiarem, przy ustalonym podziale ról, mając na celu popełnienie przez K. M. czynu polegającego na doprowadzeniu(...) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w nieustalonej kwocie, działając w zamiarze, aby dokonał on czynu zabronionego udzieliła mu pomocy i ułatwiła jego popełnienie udzielając rady i informacji, kierując do właściwych komórek banku, w ten sposób, że M. S. (1) dostarczył ww. podrobiony dokument w postaci zaświadczenia o zatrudnieniu i zarobkach w firmie (...) M. F. z siedzibą ul. (...) (...), (...)-(...) W. poświadczający jego zatrudnienie na umowę o pracę na czas nieokreślony, a następnie pokierowała postępowaniem K. M., który wskazał powyższe dane we wniosku kredytowym złożonym 24 marca 2009 r. w (...) w Ł. przy ul. (...), wprowadzając Bank w błąd, co do okoliczności mających istotne znaczenie dla udzielenia kredytów w postaci sytuacji finansowej, zamiaru wykorzystania pożyczki oraz jej zwrotu w terminie i usiłował doprowadzić Bank do zawarcia umowy pożyczki, lecz zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na odmowę jej udzielenia,

tj. o czyn z art. 18 § 3 k.k. w zw. z art. z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 286
§ 1 k.k. w zb. z art. 297 § 1 k.k. w zb. z art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 65
§ 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k.

III.  w kwietniu 2009 r. w W. i Ł., działając wspólnie i w porozumieniu z innymi ustalonymi i nieustalonymi osobami, w ramach zorganizowanej grupy przestępczej, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, czyniąc z popełnienia przestępstwa stałe źródło dochodu, ze z góry powziętym zamiarem, przy ustalonym podziale ról, mając na celu popełnienie przez K. M. czynu polegającego na doprowadzeniu(...) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 34 604,18zł działając w zamiarze, aby dokonał on czynu zabronionego udzieliła mu pomocy i ułatwiła jego popełnienie udzielając rady i informacji, kierując do właściwych komórek banku, w ten sposób, że M. S. (1) dostarczył ww. dokument w postaci zaświadczenia o zatrudnieniu i zarobkach z dnia 01 kwietnia 2009 r. poświadczający zatrudnienie na umowę o pracę na czas nieokreślony K. M. w firmie (...) M. F. z siedzibą ul. (...) (...), (...)-(...) W., na stanowisku specjalisty ds. transportu z wynagrodzeniem miesięcznym w kwocie 3201,58 zł netto, a następnie pokierowała postępowaniem K. M., który posłużył się w/w zaświadczeniem w (...)w Ł., wprowadzając Bank w błąd, co do okoliczności mających istotne znaczenie dla udzielenia kredytów w postaci sytuacji finansowej, zamiaru wykorzystania pożyczki oraz jej zwrotu w terminie i doprowadził do zawarcia w dniu 06 kwietnia 2009 r. w Ł. - umowy pożyczki numer (...) na kwotę 34 604, 18 zł nie mając zamiaru wywiązania się z zobowiązań kredytowych, uzyskała jednocześnie korzyść majątkową, którą otrzymała po wypłacie środków finansowych przez Bank z udzielonego kredytu, czym działała na szkodę (...) przy czym wierzytelność sprzedana została (...) ul. (...) (...), (...)-(...) W.,

tj. o czyn z art. 18 § 3 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. w zb. z art. 297 § 1 k.k. w zb. z art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k.

IV.  w kwietniu 2009 r. w W. i Ł., działając wspólnie i w porozumieniu z innymi ustalonymi i nieustalonymi osobami, w ramach zorganizowanej grupy przestępczej, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, czyniąc z popełnienia przestępstwa stałe źródło dochodu, ze z góry powziętym zamiarem, przy ustalonym podziale ról, mając na celu popełnienie przez S. W. (1) czynu polegającego na doprowadzeniu (...), do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w nieustalonej kwocie, działając w zamiarze, aby dokonał on czynu zabronionego udzieliła mu pomocy i ułatwiła jego popełnienie udzielając rady i informacji, kierując do właściwych komórek banku, w ten sposób, że M. S. (1) dostarczył mu podrobiony dokument w postaci zaświadczenia o zatrudnieniu i zarobkach poświadczający zatrudnienie w/w na umowę o pracę na czas nieokreślony w firmie (...) M. F. z siedzibą ul. (...) (...), (...)-(...) W., na stanowisku kierownika ds. transportu z wynagrodzeniem miesięcznym w kwocie 3700 zł, brutto, a I. F. następnie pokierowała postępowaniem S. W. (1), który posłużył się w/w zaświadczeniem w dniu 04 kwietnia 2009 r. w (...)w Ł. przy ul. (...), wprowadzając Bank w błąd, co do okoliczności mających istotne znaczenie dla udzielenia kredytów w postaci sytuacji finansowej, zamiaru wykorzystania pożyczki oraz jej zwrotu w terminie, usiłował doprowadzić Bank do zawarcia umowy pożyczki, lecz zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na odmowę udzielenia kredytu,

tj. o czyn z art. 18 § 3 k.k. w zw. z art. 13 § 1 k.k w zw. z art. 286 § 1 k.k. w zb. z art. 297 § 1 k.k. w zb. z art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k.

V.  W kwietniu 2009 r. w W. i Ł., działając wspólnie i w porozumieniu z innymi ustalonymi i nieustalonymi osobami, w ramach zorganizowanej grupy przestępczej, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, czyniąc z popełnienia przestępstwa stałe źródło dochodu, ze z góry powziętym zamiarem, przy ustalonym podziale ról, mając na celu popełnienie przez M. K. czynu polegającego na doprowadzeniu (...) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie nie mniej, niż 50 000 zł, działając w zamiarze, aby dokonał on czynu zabronionego udzieliła mu pomocy i ułatwiła jego popełnienie udzielając rady i informacji, kierując do właściwych komórek banku, w ten sposób, że M. S. (1) dostarczył mu podrobiony dokument w postaci zaświadczenia o zatrudnieniu i zarobkach z dnia 29 kwietnia 2009r, poświadczający zatrudnienie na umowę o pracę na czas nieokreślony M. K. w firmie (...) M. F. z siedzibą ul. (...) (...), (...)-(...) W., na stanowisku kierownika serwisu, z wynagrodzeniem miesięcznym 2850,30 zł netto oraz informację o dochodach PIT-11, a następnie pokierowała postępowaniem M. K., który posłużył się w/w dokumentami w(...) w Ł. przy ul. (...), wprowadzając Bank w błąd, co do okoliczności mających istotne znaczenie dla udzielenia kredytów w postaci sytuacji finansowej, zamiaru wykorzystania pożyczki oraz jej zwrotu w terminie i doprowadził do zawarcia w dniu 28 kwietnia 2009 r. Ł.:

>

umowy kredytu gotówkowego numer (...) na kwotę 49 000 zł, i wypłaty środków,

>

umowy o kartę kredytową numer (...) z limitem 1 000 zł nie mając zamiaru wywiązania się z zobowiązań kredytowych, czym działała na szkodę (...) przy czym w stosunku do M. K. za ten czyn zapadł już prawomocny wyrok Sądu Rejonowego dla Łodzi-Śródmieścia z dnia 29 kwietnia 2011 r. sygn. IV K 66/11,

tj. o czyn z art. 18 § 3 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. w zb. z art. 297 § 1 k.k. w zb. z art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

VI.  w czerwcu 2009 r. w W. i Ł., działając wspólnie i w porozumieniu z innymi ustalonymi i nieustalonymi osobami, w ramach zorganizowanej grupy przestępczej, w celu osiągnięcia korzyści majątkową, czyniąc z popełnienia przestępstwa stałe źródło dochodu, ze z góry powziętym zamiarem, przy ustalonym podziale ról, mając na celu popełnienie przez M. K. czynu polegającego na doprowadzeniu (...) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 40 712,70 zł, działając w zamiarze, aby dokonał on czynu zabronionego udzieliła mu pomocy i ułatwiła jego popełnienie udzielając rady i informacji, kierując do właściwych komórek banku, w ten sposób, że M. S. (1) dostarczył ww. podrobiony dokument w postaci zaświadczenia o zatrudnieniu i zarobkach z dnia 08 czerwca 2009r. o zatrudnieniu i zarobkach, poświadczający zatrudnienie na umowę o pracę na czas nieokreślony M. K. w firmie (...) M. F. z siedzibą ul. (...) (...), (...)-(...) W., na stanowisku kierownika serwisu z wynagrodzeniem w kwocie 2815,10 zł, a następnie pokierowała postępowaniem M. K., który posłużył się ww. zaświadczeniem w (...)w Ł., wprowadzając Bank w błąd, co do okoliczności mających istotne znaczenie dla udzielenia kredytów w postaci sytuacji finansowej, zamiaru wykorzystania pożyczki oraz jej zwrotu w terminie i doprowadził do zawarcia w dniu 09 czerwca 2009 r. w Ł. - umowy kredytu gotówkowego numer (...) na kwotę 35 112,70 zł i wypłaty środków oraz umowy o kartę kredytową z limitem 5 600 zł, nie mając zamiaru wywiązania się z zobowiązań kredytowych, czym działała na szkodę (...), przy czym w stosunku do M. K. za ten czyn zapadł już prawomocny wyrok Sądu Rejonowego dla Łodzi-Śródmieścia z dnia 29 kwietnia 2011 r. sygn. IV K 66/11,

tj. o czyn z art. 18 § 3 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. w zb. z art. 297 § 1 kk. w zb. z art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

VII.  w czerwcu 2009 r. w Ł. i S. G. działając wspólnie i w porozumieniu z innymi ustalonymi i nieustalonymi osobami, w ramach zorganizowanej grupy przestępczej, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, czyniąc z popełnienia przestępstwa stałe źródło dochodu, ze z góry powziętym zamiarem, przy ustalonym podziale ról, mając na celu popełnienie przez R. P. czynu polegającego na doprowadzeniu (...) z s. w W. przy ul. (...) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 20 000 zł, działając w zamiarze, aby dokonał on czynu zabronionego udzieliła mu pomocy i ułatwiła jego popełnienie udzielając rady i informacji, kierując do właściwych komórek banku, w ten sposób, że R. P. za pośrednictwem biura kredytowego w Ł. w oddziale Banku w S. w dniu 09 czerwca 2009 r. złożył wniosek numer (...) o kredyt w kwocie 20 000 zł oraz fałszywe pisemne oświadczenie o zatrudnieniu i zarobkach na umowę o pracę na czas nieokreślony w firmie (...) z siedzibą W. ul. (...) stanowisku kucharz z wynagrodzeniem miesięcznym netto 2813 zł, wprowadzając w ten sposób Bank w błąd, co do okoliczności mających istotne znaczenie dla udzielenia kredytów w postaci sytuacji finansowej, usiłował doprowadzić do zawarcia umowy kredytu i wypłaty środków, nie mając zamiaru wywiązania się z zobowiązań kredytowych do czego jednak nie doszło z uwagi na odmowę Banku,

tj. o czyn z art. 18 § 3 k.k. w zw. z art.l3 § 1 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. w zb. z art. 297 § 1 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

VIII.  w czerwcu 2009 r. w Ł. działając wspólnie i w porozumieniu z innymi ustalonymi i nieustalonymi osobami, w ramach zorganizowanej grupy przestępczej, w celu w osiągnięcia korzyści majątkowej, czyniąc z popełnienia przestępstwa stałe źródło dochodu, ze z góry powziętym zamiarem, przy ustalonym podziale ról, mając na celu doprowadzenie przezR. P. (...) z s. ul. (...), (...)-(...) W. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 24 000 zł, działając w zamiarze, aby dokonał on czynu zabronionego udzieliła mu pomocy i ułatwiła jego popełnienie udzielając rady i informacji, kierując do właściwych komórek banku, w ten sposób, że R. P., mając na celu doprowadzenie (...) z s. ul. (...),
(...)-(...) W. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 24 000 zł, wprowadzając Bank w błąd, co do okoliczności mających istotne znaczenie dla udzielenia kredytów w postaci sytuacji finansowej, zamiaru wykorzystania pożyczki oraz jej zwrotu w terminie, w (...) Banku w Ł. (...)przy ul. (...) posłużył się podrobionym zaświadczeniem o zatrudnieniu i zarobkach datowanym na dzień 25 maja 2009 r. poświadczającym jego zatrudnienie na umowę o pracę na czas nieokreślony w firmie (...) z siedzibą W. ul. (...) stanowisku kucharz z wynagrodzeniem miesięcznym netto 2813 zł, i w dniu 10 czerwca 2009 r. złożył wniosek numer (...) o kredyt w kwocie 24 000 zł i usiłował doprowadzić do zawarcia umowy kredytu i wypłaty środków, nie mając zamiaru wywiązania się z zobowiązań kredytowych do czego jednak nie doszło z uwagi na odmowę Banku,

tj. o czyn z art. 18 § 3 k.k. w zw. z art.l3 § 1 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. w zb. z art. 297 § 1 k.k. w zb. z art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

IX.  w okresie od 18 do 26 marca 2009 r. w Ł., działając wspólnie i w porozumieniu z innymi ustalonymi i nieustalonymi osobami, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, czyniąc z popełnienia przestępstwa stałe źródło dochodu, ze z góry powziętym zamiarem, przy ustalonym podziale ról, mając na celu popełnienie przez M. D. (1) czynu polegającego na doprowadzeniu (...) we W. z s. we W. przy ul. (...) (...)w Ł. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 31 000 zł, działając w zamiarze, aby dokonał on czynu zabronionego udzieliła mu pomocy i ułatwiła jego popełnienie udzielając rady i informacji, kierując do właściwych komórek banku, w ten sposób, że ustalona osoba (R. I.) dostarczyła ww. podrobiony dokument w postaci zaświadczenia o zatrudnieniu i zarobkach datowany na dzień 18 marca 2009 r. w firmie(...) ul. (...)”, a następnie I. F. pokierowała postępowaniem M. D. (1), przez co wskazanym dokumentem posłużył się on w (...), wprowadzając wymienioną instytucję w błąd, co do okoliczności mających istotne znaczenie dla udzielenia kredytów w postaci sytuacji finansowej, zamiaru wykorzystania pożyczki oraz jej zwrotu w terminie i doprowadził do zawarcia w dniu 26 marca
2009 r. w Ł. - umowy pożyczki gotówkowej numer (...) na kwotę 31 000 zł i wypłaty środków, nie mając zamiaru wywiązania się z zobowiązań kredytowych, czym działała na szkodę (...) przy czym w stosunku do M. D. (1) za ten czyn zapadł już prawomocny wyrok Sądu Rejonowego dla Łodzi-Sródmieścia z dnia 11 października 2012 r., sygn.
IV K 894/12,

tj. o czyn z art. 18 § 3 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. w zb. z art. 297 § 1 k.k. w zb. z art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

X.  w okresie od 6 do 9 lipca 2009 r. w Ł., działając wspólnie i w porozumieniu z innymi ustalonymi i nieustalonymi osobami, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, czyniąc z popełnienia przestępstwa stałe źródło dochodu, ze z góry powziętym zamiarem, przy ustalonym podziale ról, mając na celu popełnienie przez S. W. (1) czynu polegającego na doprowadzeniu(...) we W. z s. we W. przy ul. (...) (...)w Ł. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 38 000 zł, działając w zamiarze, aby dokonał on czynu zabronionego udzieliła mu pomocy i ułatwiła jego popełnienie udzielając rady i informacji, kierując do właściwych komórek banku, w ten sposób, że ustalona osoba (R. I.) dostarczyła ww. podrobiony dokument w postaci zaświadczenia o zatrudnieniu i zarobkach datowany na dzień 06 lipca 2009r. w firmie(...) P. W. ul. (...), a następnie I. F. pokierowała postępowaniem S. W. (1), który wskazanym dokumentem posłużył się w (...), wprowadzając wymienioną instytucję w błąd, co do okoliczności mających istotne znaczenie dla udzielenia kredytów w postaci sytuacji finansowej, zamiaru wykorzystania pożyczki oraz jej zwrotu w terminie i doprowadził do zawarcia w dniu 09 lipca 2009 r. Łodzi - umowy pożyczki gotówkowej numer (...)na cele mieszkaniowe na kwotę 38 000 zł, i wypłaty środków nie mając zamiaru wywiązania się z zobowiązań kredytowych, czym działała na szkodę (...) przy czym w stosunku do S. W. (1) za ten czyn zapadł już prawomocny wyrok Sądu Rejonowego dla Warszawy-Śródmieścia z dnia 17 maja 2013r. sygn. X K 106 13,

tj. o czyn z art. 18 § 3 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. w zb. z art. 297 § 1 k.k. w zb. z art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

XI.  w okresie od 18 do 27 sierpnia 2009 r. w Ł., działając wspólnie i w porozumieniu z innymi ustalonymi i nieustalonymi osobami, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, czyniąc z popełnienia przestępstwa stałe źródło dochodu, ze z góry powziętym zamiarem, przy ustalonym podziale ról, mając na celu popełnienie przez w/w czynu polegającego na doprowadzeniu(...) we W. z s. we W. przy ul. (...) (...) w Ł. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 30 000 zł, działając w zamiarze, aby J. M. dokonała czynu zabronionego udzieliła jej pomocy i ułatwiła jego popełnienie udzielając rady i informacji, kierując do właściwych komórek banku, w ten sposób, że ustalona osoba (R. I.) dostarczyła ww. podrobiony dokument w postaci zaświadczenia o zatrudnieniu i zarobkach datowany na dzień 18 sierpnia 2009 r. w firmie (...) z/s przy ul. (...) w W., a następnie I. F. pokierowała postępowaniem J. M., która wskazanym dokumentem posłużyła się w (...) w Ł. przy ul. (...), wprowadzając wymienioną instytucję w błąd, co do okoliczności mających istotne znaczenie dla udzielenia kredytów w postaci sytuacji finansowej, zamiaru wykorzystania pożyczki oraz jej zwrotu w terminie i doprowadziła do zawarcia w dniu 27 sierpnia 2009 r. - umowy pożyczki gotówkowej na cele mieszkaniowe numer (...)na kwotę
30 000 zł, i wypłaty środków, nie mając zamiaru wywiązania się z zobowiązań kredytowych czym działała na szkodę (...), przy czym przeciwko J. M. za ten czyn toczy się postępowanie przed Sądem Rejonowym w Wołominie pod sygn. II K 261/13,

tj. o czyn z art. 18 § 3 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. w zb. z art. 297 § 1 k.k. w zb. z art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

XII.  w okresie od 13 do 16 lipca 2009 r. w Ł., działając wspólnie i w porozumieniu z innymi ustalonymi i nieustalonymi osobami, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, czyniąc z popełnienia przestępstwa stałe źródło dochodu, ze z góry powziętym zamiarem, przy ustalonym podziale ról, mając na celu popełnienie przez w/w czynu polegającego na doprowadzeniu (...)z siedzibą przy ul. (...) w K. (...)w Ł. przy ul. (...) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 10 308, 25 zł, działając w zamiarze, aby B. D. (1) dokonała czynu zabronionego udzieliła jej pomocy i ułatwiła jego popełnienie udzielając rady i informacji, kierując do właściwych komórek banku, w ten sposób, że ustalona osoba (R. I.) dostarczyła ww. podrobiony dokument w postaci zaświadczenia o zatrudnieniu i zarobkach na stanowisku starszej księgowej w firmie (...) s.c. z siedzibą w Ł., a następnie I. F. pokierowała postępowaniem B. D. (1), która wskazanym dokumentem posłużyła się w(...) w Ł. przy ul. (...), wprowadzając wymienioną instytucję w błąd, co do okoliczności mających istotne znaczenie dla udzielenia kredytów w postaci sytuacji finansowej, zamiaru wykorzystania pożyczki oraz jej zwrotu w terminie i doprowadziła do zawarcia w dniu 16 lipca 2007 r. umowy kredytu konsumenckiego numer (...) w wysokości 10 308, 25 zł i wypłaty środków, nie mając zamiaru wywiązania się z zobowiązań kredytowych czym działała na szkodę (...), przy czym w stosunku do B. D. (1) za ten czyn zapadł prawomocny wyrok Sądu Rejonowego w Łodzi Śródmieście sygn. IV K 895/12 z dnia 12 września 2012 r.,

tj. o czyn z art. 18 § 3 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. w zb. z art. 297 § 1 k.k. w zb. z art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

Sąd Okręgowy w Warszawie wyrokiem z dnia 12 kwietnia
2016 r., w sprawie o sygn. akt VIII K 51/15:

I.  oskarżoną I. F. uniewinnił od popełniania czynu zarzucanego jej w punkcie I aktu oskarżenia;

II.  oskarżoną I. F. uniewinnił od popełniania czynów zarzucanych jej w punktach II, III, IV, V i XI aktu oskarżenia;

III.  oskarżoną I. F. w ramach czynów zarzucanych jej w punktach VI, VII, VIII, IX, X i XII uznał za winną tego, że w okresie od nieustalonego dnia, nie później niż od 18 marca 2009 r. do co najmniej 16 lipca 2009 r., działając z wykorzystaniem takiej samej sposobności, w krótkich odstępach czasu popełniła przestępstwa polegające na tym, że:

⚫

w okresie od 18 do 26 marca 2009 r. w Ł., działając wspólnie i w porozumieniu z M. D. (1) oraz z innymi ustalonymi i nieustalonymi osobami, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, czyniąc sobie z popełnienia przestępstwa stałe źródło dochodu, doprowadziła (...) we W. z s. we W. przy ul. (...) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 31.000 zł w ten sposób, że w ramach ustalonego podziału ról udzieliła rady i informacji pozostałym współdziałającym oraz skierowała M. D. (1) do placówki (...) w Ł., w której złożył on wniosek o kredyt w kwocie 31.000 zł oraz dostarczony przez ustaloną osobę podrobiony dokument w postaci zaświadczenia o zatrudnieniu i zarobkach datowany na dzień 18 marca 2009 r. w firmie (...) ul. (...)”, przy czym wskazany dokument miał istotne znaczenie dla udzielenia kredytu, wprowadzając jednocześnie (...) w błąd co do swojej sytuacji finansowej oraz zamiaru zwrotu pożyczki w terminie, w wyniku czego doszło do zawarcia w dniu 26 marca 2009 r. w Ł. umowy pożyczki gotówkowej numer (...) na kwotę 31.000 zł i wypłaty środków, czym działała na szkodę (...),

⚫

w dniu 09 czerwca 2009 r. w W. i Ł., działając wspólnie i w porozumieniu z M. K. oraz z innymi ustalonymi i nieustalonymi osobami, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, czyniąc sobie z popełnienia przestępstwa stałe źródło dochodu, doprowadziła(...) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 40.712,70 zł w ten sposób, że w ramach ustalonego podziału ról udzieliła rady i informacji pozostałym współdziałającym oraz skierowała M. K. do placówki tego banku przy ul. (...) w Ł., a inna ustalona osoba dostarczyła podrobiony dokument w postaci zaświadczenia o zatrudnieniu i zarobkach na umowę o pracę na czas nieokreślony w firmie (...) M. F. z siedzibą ul. (...) (...), (...)-(...) W., na stanowisku kierownika serwisu z wynagrodzeniem w kwocie 2815,10 zł netto, po czym M. K. przedłożył wskazany dokument mający istotne znaczenie dla udzielenia kredytu w placówce (...) przy ul. (...) w Ł., wprowadzając jednocześnie bank w błąd co do swojej sytuacji finansowej oraz zamiaru zwrotu pożyczki w terminie w wyniku czego doszło do zawarcia w dniu 09 czerwca 2009 r. w Ł. umowy kredytu gotówkowego numer (...) na kwotę 35.112,70 zł i wypłaty środków oraz umowy o kartę kredytową z limitem 5.600 zł, czym działała na szkodę (...).,

⚫

w dniu 09 czerwcu 2009 r. w Ł. i S. działając wspólnie i w porozumieniu z R. P. oraz z innymi ustalonymi i nieustalonymi osobami, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej oraz czyniąc sobie z popełnienia przestępstwa stałe źródło dochodu, usiłowała doprowadzić (...) z siedzibą w W. przy ul. (...) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 20.000 zł, w ten sposób, że w ramach ustalonego podziału ról udzieliła rady i informacji pozostałym współdziałającym oraz skierowała R. P. do Biura (...) w Ł., w którym złożył on wniosek numer (...) kierowany do(...) w S. o kredyt w kwocie 20.000 zł oraz podrobione pisemne oświadczenie o zatrudnieniu i zarobkach na umowę o pracę na czas nieokreślony w firmie (...) z siedzibą W. ul. (...) na stanowisku kucharz z wynagrodzeniem miesięcznym netto 2.813 zł dostarczone przez ustaloną osobę, przy czym wskazany dokument miał istotne znaczenie dla udzielenia kredytu, wprowadzając jednocześnie bank w błąd co do swojej sytuacji finansowej oraz zamiaru zwrotu pożyczki w terminie, lecz zamiaru swego nie osiągnęła z uwagi na odmowę Banku zawarcia umowy kredytu konsumenckiego, czym działała na szkodę (...)

⚫

w dniu 10 czerwca 2009 r. w Ł. działając wspólnie i w porozumieniu z R. P. oraz z innymi ustalonymi i nieustalonymi osobami, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, czyniąc sobie z popełnienia przestępstwa stałe źródło dochodu, usiłowała doprowadzić (...) z siedzibą przy ul. (...),
(...)-(...) W. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 24.000 zł, w ten sposób, że w ramach ustalonego podziału ról udzieliła rady i informacji pozostałym współdziałającym oraz skierowała R. P. do (...) w Ł. (...) przy ul. (...), a inna ustalona osoba dostarczyła podrobiony dokument w postaci zaświadczenia o zatrudnieniu i zarobkach na umowę o pracę na czas nieokreślony w firmie (...) z siedzibą W. ul. (...) na stanowisku kucharz z wynagrodzeniem miesięcznym netto 2.813 zł, po czym R. P. przedłożył wskazany dokument mający istotne znaczenie dla udzielenia kredytu w (...) (...)w Ł. (...) przy ul. (...), wprowadzając jednocześnie bank w błąd co do swojej sytuacji finansowej oraz zamiaru zwrotu pożyczki w terminie, lecz zamiaru swego nie osiągnęła z uwagi na odmowę Banku zawarcia umowy kredytu konsumenckiego, czym działała na szkodę(...)

⚫

w okresie od 6 do 9 lipca 2009 r. w Ł., działając wspólnie i w porozumieniu ze S. W. (1) oraz z innymi ustalonymi i nieustalonymi osobami, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, czyniąc sobie z popełnienia przestępstwa stałe źródło dochodu doprowadziła (...) we W. z s. we W. przy ul. (...) (...) w Ł. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 38.000 zł w ten sposób, że w ramach ustalonego podziału ról udzieliła rady i informacji pozostałym współdziałającym oraz skierowała S. W. (1) po placówki (...), a inna ustalona osoba dostarczyła podrobiony dokument w postaci zaświadczenia o zatrudnieniu i zarobkach datowany na dzień 06 lipca 2009 r. w firmie (...) P. W. ul. (...), po czym S. W. (1) przedłożył wskazany dokument mający istotne znaczenie dla udzielenia kredytu w (...) (...) w Ł., wprowadzając jednocześnie bank w błąd co do swojej sytuacji finansowej oraz zamiaru zwrotu pożyczki w terminie, w wyniku czego doszło do zawarcia w dniu 09 lipca 2009 r. Łodzi umowy pożyczki gotówkowej numer (...) na cele mieszkaniowe na kwotę 38.000 zł i wypłaty środków, czym działała na szkodę (...),

⚫

w okresie od 13 do 16 lipca 2009 r. w Ł., działając wspólnie i w porozumieniu z B. D. (1) oraz z innymi ustalonymi i nieustalonymi osobami, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej oraz czyniąc sobie z popełnienia przestępstwa stałe źródło dochodu, doprowadziła(...) z siedzibą w K. przy ul. (...), (...) w Ł. przy ul. (...) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 10.308,25 zł, w ten sposób, że w ramach ustalonego podziału ról udzieliła rady i informacji B. D. (1) oraz skierowała ją do właściwych komórek banku, a inna ustalona osoba dostarczyła podrobiony dokument w postaci zaświadczenia o zatrudnieniu i zarobkach na stanowisku starszej księgowej w firmie (...) s.c. z siedzibą w Ł., po czym B. D. (1) przedłożyła wskazany dokument mający istotne znaczenie dla udzielenia kredytu w (...) (...) w Ł. przy ul. (...), wprowadzając jednocześnie bank w błąd co do swojej sytuacji finansowej oraz zamiaru zwrotu pożyczki w terminie, w wyniku czego doszło do zawarcia w dniu 16 lipca 2009 r. umowy kredytu konsumenckiego numer (...) w wysokości 10.308,25 zł i wypłaty środków, czym działała na szkodę (...), tj. czynów z art. 286 § 1 k.k. w zb. z art. 297 § 1 k.k. w zb. z art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. oraz z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. w zb. z art. 297 § 1 k.k. w zb. z art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. i za to na powyższej podstawie skazał, a na podstawie art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k. wymierzył oskarżonej karę 1 (jeden) rok i 6 (sześć) miesięcy pozbawienia wolności a na podstawie art. 33 § 2 k.k. wymierzył karę grzywny 150 (sto pięćdziesiąt) stawek dziennych, ustalając wysokość stawki dziennej na 50 (pięćdziesiąt) złotych;

IV. na podstawie art. 63 § 1 k.k. na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności zaliczył okres zatrzymania w dniu 26 lutego 2014 r. i uznał karę pozbawienia wolności w tej części za wykonaną;

V. na podstawie art. 46 § 1 k.k. orzekł środek kompensacyjny w postaci obowiązku naprawienia szkody w ten sposób, że zasądził od oskarżonej na rzecz (...) kwotę 10.308,25 (dziesięć tysięcy trzysta osiem i 25/100) złotych;

VI. na podstawie art. 46 § 1 k.k. orzekł środek kompensacyjny w postaci obowiązku naprawienia szkody w ten sposób, że zasądził od oskarżonej na rzecz (...) we W. kwotę 69.000 (sześćdziesiąt dziewięć tysięcy) złotych;

• VII.  na podstawie art. 618 § 1 pkt 11 k.p.k. zasądził od Skarbu Państwa na rzecz Kancelarii Adwokackiej adwokata G. D. kwotę 2040 (dwa tysiące czterdzieści) złotych powiększoną o należny podatek VAT tytułem obrony udzielonej oskarżonej z urzędu;

  VIII.  na podstawie art. 632 pkt 2 k.p.k. koszty procesu w części uniewinniającej oskarżoną od popełnienia zarzucanych jej czynów poniósł Skarb Państwa;

  IX.  na podstawie art. 627 k.p.k. w zw. z art. 624 § 1 k.p.k. zasądził od oskarżonej na rzecz Skarbu Państwa tytułem pokrycia kosztów procesu w części kwotę 2000 (dwa tysiące) złotych w tym kwotę 1800 (jeden tysiąc osiemset) złotych tytułem opłaty. Zwolnił oskarżoną od uiszczenia kosztów sądowych w pozostałej części przejmując wydatki na rachunek Skarbu Państwa.

Apelacje od powyższego wyroku wnieśli prokurator i obrońca oskarżonej.

Prokurator wyrokowi temu zarzucił:

1. W oparciu o przepisy art. o przepisy art. 427 § 1 i 2 k.p.k., 438 pkt 3 k.p.k. błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, mający wpływ na jego treść polegający na uznaniu, że zgromadzone dowody nie dają podstaw do uznania oskarżonej za winnej popełnienia zarzucanych jej przestępstw określonych w punktach I, II, III, IV, V i XI aktu oskarżenia co doprowadziło do uniewinnienia oskarżonej od popełnienia zarzucanych jej czynów:

a. błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia polegający na uznaniu, iż zgromadzone w niniejszej sprawie dowody nie dają podstaw do uznania, iż oskarżona działała w ramach zorganizowanej grupy przestępczej, co doprowadziło do uniewinnienia jej od popełnienia tego czynu, określonego w pkt. I części wstępnej wyroku, oraz eliminacji zapisu o działaniu w grupie z opisu czynu III części dyspozytywnej wyroku, podczas gdy prawidłowa i wszechstronna analiza całokształtu materiału dowodowego, prowadzi do wniosku, że oskarżona dopuściła się zarzuconego jej czynu z art. 258 § 1 k.k. jak też czyny, za które została skazana popełniła w ramach zorganizowanej grupy przestępczej,

b. błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia polegający na uznaniu, iż zgromadzone w niniejszej sprawie dowody nie dają podstaw do uznania, iż oskarżona dopuściła się popełnienia czynu opisanego w pkt. XI aktu oskarżenia, co doprowadziło do uniewinnienia jej od popełnienia tego czynu, podczas gdy prawidłowa i wszechstronna analiza całokształtu materiału dowodowego, w szczególności okoliczności przedstawionych przez J. M., w powiązaniu z zeznaniami świadków- M. D. (1), S. W. (1), T. D., którzy podobnie jak J. M. zostali nakłonieni do zaciągania kredytów przez R. I., a jedynym pośrednikiem kredytowym współpracującym z nią była I. F., fakt, że wszystkie umowy kredytowe podpisywane były w tym samym oddziale (...) w Ł., prowadzą do wniosku, że oskarżona dopuściła się zarzuconego jej czynu,

c. błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku w zakresie czynów II, III, IV i V aktu oskarżenia polegający na uznaniu, iż zgromadzone w tym zakresie dowody nie dają podstaw do uznania, iż oskarżona dopuściła się popełnienia tych czynów, co skutkowało uniewinnieniem jej od ich popełnienia, podczas gdy prawidłowa i wszechstronna analiza całokształtu materiału dowodowego, w szczególności zeznań świadków M. S. (1), w powiązaniu z zeznaniami D. Z., jak też M. K., oraz pracowników banku - M. G. i K. K. oraz innych, pozwalają na przyjęcie, iż oskarżona współdziałała w wyłudzeniu kredytów przez wszystkie osoby - „słupy” przedstawione jej przez M. S. (1) uzyskujące przy jej pomocy kredyty w bankach w Ł., w tym także przez K. M., S. W. (1) i M. K.,

d. błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku w zakresie czynu XII aktu oskarżenia poprzez ustalenie, że B. D. (1) w (...) w Ł. zawarła umowę kredytową nr (...) w dniu 16 lipca 2009 r. podczas gdy z dokumentacji bankowej jak też zeznań samej B. D. wynika, iż datą podpisania umowy jest dzień 16 lipca 2007 r., które to ustalenie skutkowało następnie błędnym zastosowaniem art. 91 § 1 k.k. i przyjęciem, iż czyn ten został przez oskarżoną I. F. popełniony w warunkach ciągu przestępstw.

2. W oparciu o przepisy art. 427 § 1 i 2 k.p.k., art. 438 pkt 2 k.p.k. obrazę przepisów postępowania, która mogła mieć wpływ na treść orzeczenia, a mianowicie:

a.  W zakresie procedowania odnośnie zarzutów określonych w punktach I, II, III, IV, V i XI aktu oskarżenia obrazę art. 7 k.p.k. i art. 410 k.p.k., 424 § 1 k.p.k. polegającą na kształtowaniu przez Sąd przekonania o niewinności oskarżonej na podstawie jedynie części ujawnionego w sprawie materiału dowodowego, nie zaś jego całokształcie, ocenionego w sposób dowolny, z naruszeniem zasad prawidłowego rozumowania, wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego, pominięcie przez Sąd I instancji dowodów i okoliczności przemawiających na niekorzyść oskarżonej i oparcie podstawy faktycznej wyroku jedynie na części okoliczności ujawnionych w toku rozprawy głównej, bez uwzględnienia części istotnych dowodów, podczas gdy zebrany w sprawie materiał dowodowy oceniony prawidłowo i wszechstronnie, z uwzględnieniem dyrektyw wskazanych w art. 7 k.p.k., prowadzić powinien do uznania oskarżonej za winną popełnienia zarzuconego jej czynu z art. 258 § 1 k.k. jak też przyjęcia, iż czyn z pkt III, za który I. F. została skazana, popełniła w ramach zorganizowanej grupy przestępczej, oraz uznania jej za winną popełnienia zarzucanych jej czynów z pkt II, III, IV, V i XI aktu oskarżenia;

b.  obrazę art. 391 § 1 k.p.k. w podstawie prawnej ujawnienia na rozprawie protokołów przesłuchań R. I. podczas gdy ujawniono jedynie protokoły złożonych poprzednio przez świadka wyjaśnień z uwagi na skorzystanie przez świadka z możliwości określonej w art. 182 § 3 k.p.k.

Na zasadzie art. 427 § 1 i 2 k.p.k. oraz art. 437 k.p.k. wniósł o uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji.

Obrońca w części dotyczącej zarzutów w pkt. VI,VII,VIII,IX,X,XII aktu oskarżenia na zasadzie art. 438 pkt 2,3,4 k.p.k. zarzucił:

1.  Obrazę przepisu art. 410 k.p.k., z którego dyspozycji wynika, że podstawę wyroku może stanowić tylko całokształt okoliczności ujawnionych w toku rozprawy głównej.

2.  Błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia wynikający z nieprawidłowej oceny zebranego w sprawie materiału dowodowego w szczególności wyjaśnień oskarżonej I. F., która nie przyznawała się do popełnienia zarzucanych jej czynów na żadnym etapie postępowania co w konsekwencji doprowadziło do przyjęcia, że wina oskarżonej co do czynów opisanych w pkt. pkt VI, VII, VIII, IX a/o. została udowodniona.

3. Wymierzenie oskarżonej niewspółmiernie surowej kary 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności bez warunkowego zawieszenia wykonania tej kary, oraz karę grzywny - 150 stawek dziennych ustalając wysokość stawki dziennej na 50 zł.

Wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku i uniewinnienie oskarżonej ewentualnie o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Apelację obrońcy uznać należało za niezasadną, natomiast na uwzględnienie w znacznej części zasługiwała apelacja prokuratora.

Co do apelacji obrońcy kwestionującego wyrok w zakresie w jakim oskarżona uznana została za winną dokonania zarzuconych jej czynów:

Niewątpliwie I. F. konsekwentnie nie przyznawała się do popełnienia zarzuconych jej czynów. Fakt ten, a zwłaszcza związana z nim odmowa uznania przez sąd za wiarygodne jej wyjaśnień, przy istnieniu przeciwstawnej grupy dowodów nie czyni wyroku wadliwym, wydanym z obrazą art. 410 k.p.k. Przeciwnie, w realiach tej sprawy uwzględnienie wyjaśnień oskarżonej, obstającej przy tym, że prowadziła legalną działalność pośrednictwa i doradztwa kredytowego, o co wnosi jej obrońca, doprowadziłoby do błędnych ustaleń faktycznych, nie mających odzwierciedlenia w rzeczywistości.

Istotnie tak jak twierdzi skarżący, dokumentacja, którą posługiwali się przyszli kredytobiorcy była weryfikowana w bankach, o czym świadczy fakt, że była ona nieraz weryfikowana negatywnie. Nie zmienia to jednak poglądu sprawy, albowiem na podstawie innych dowodów Sąd I instancji wyprowadził trafny wniosek, że u I. F. występował odmienny stan świadomości niż u pracowników banków co do osób ubiegających się o kredyty, ich zdolności kredytowych, a wreszcie zamiaru spłaty. Oczywistym dla Sądu II instancji jest, że każdą osobę można wprowadzić w błąd i doprowadzić do niekorzystnego rozporządzenia mieniem, jeśli dysponuje się odpowiednią metodą. W przedmiotowym przypadku organizatorzy przestępstw dbali o szczegóły, zwłaszcza aby firmy, na które były wystawiane stwierdzające nieprawdę zaświadczenia o zatrudnieniu i zarobkach faktycznie istniały i aby odpowiednia osoba posiadała telefon w celu potwierdzenia żądanych informacji.

W tej sytuacji nie można zgodzić się ze skarżącym, że zawinili pracownicy banków poprzez niedopełnienie obowiązków polegających na powierzchownym sprawdzeniu kredytobiorców.

Całkowicie należy zgodzić się z treścią uzasadnienia zaskarżonego wyroku, gdzie podano, że treść telefonicznej kontroli rozmów z telefonu należącego do D. Z. wraz ze zgodą następczą na telefon I. F. oraz zeznania M. S. (1) stanowią wystarczające dowody przemawiające za istnieniem po stronie oskarżonej świadomości, że potencjalni kredytobiorcy, kierowani przez nią do placówek bankowych posiadają nieprawdziwe w treści, często sporządzane przez M. S. (1) zaświadczenia o zatrudnieniu i zarobkach. Udzielała rady dokąd te osoby mają się udać, ile rat spłacić. Wskazywała w pewnym momencie, żeby więcej nie wykorzystywać zaświadczeń z firmy (...). Wyrażała zadowolenie, że została pozyskana nowa firma – deratyzacyjna do wystawiania dokumentów. W konsekwencji za swój udział w przestępstwach otrzymywała wynagrodzenie. Kwestie te szczegółowo i wyczerpująco również w oparciu o osobowy materiał dowodowy omówił sąd a quo i wyciągnął wnioski nie zawierające błędów natury faktycznej, czy logicznej.

Sąd również dokonał trafnej kwalifikacji prawnej czynów, uznając że oskarżona popełniła je w krótkich odstępach czasu, z wykorzystaniem tej samej sposobności.

Kary orzeczonej wobec oskarżonej nie można uznać za rażąco surową. Została ona wymierzona na podstawie sądowych dyrektyw wymiaru kary, określonych w art. 53 k.k. I. F. dopuściła się czynów przeciwko dokumentom i mieniu. Była uprzednio dwukrotnie karana i pomimo, że za czyny mniej więcej zbieżne czasowo z przedmiotowymi przestępstwami, to zważywszy na skalę przestępstw przekładającą się na stopień społecznej szkodliwości i pośrednio również na prognozę kryminologiczną na przyszłość, słusznie Sąd I instancji uznał, że tylko kara w wymiarze bezwzględnym jest w stanie odnieść pozytywny skutek w zakresie prewencji indywidualnej i generalnej.

Odnosząc się do końcowych argumentów obrońcy stwierdzić należy, że choć nie ma dowodów, że oskarżona osiągnęła tak znaczącą korzyść majątkową jak organizatorzy przedsięwzięcia, to jednak uczyniła to we współsprawstwie i jak prawidłowo ustalił Sąd I instancji jej rola nie była podrzędna. Podnoszona przez obrońcę w apelacji sytuacja zdrowotna oskarżonej ma przy szeregu okoliczności obciążających drugorzędne znaczenie dla wymiaru kary.

Odnośnie apelacji prokuratora:

Sąd odwoławczy uznał za niezasadną apelację w tej części wyroku w jakim uniewinniono I. F. od czynu z punktu I aktu oskarżenia. Autorka apelacji nie wskazała argumentów tego rodzaju, które przemawiałyby za udziałem oskarżonej w zorganizowanej grupie przestępczej i bynajmniej nie jest tym argumentem fakt, który sąd meritti uznał za udowodniony, że taka grupa istniała, że miała wewnętrzną strukturę organizacyjną. Przyznać skarżącej należy, że wewnętrzne odczucia świadków czy oskarżonych nie stanowią o przynależności do zorganizowanej grupy przestępczej, niemniej jednak stwierdzić należy, że to na organach ścigania spoczywa obowiązek obalenia domniemania jakie wiąże się z określonej treści wyjaśnieniami I. F., nie przyznającej się do winy. W tym akurat przypadku automatycznie o działaniu w warunkach grupy przestępczej nie może świadczyć to, że oskarżona współdziałała z H. D., D. Z. i M. S. (1) i że były to działania powtarzalne. Oczywistym jest, że nie wszyscy członkowie grupy muszą się znać, ale jednak należałoby oskarżonej wykazać coś więcej niż współpraca w ramach przestępczego porozumienia, jak chociażby wiedzę o strukturze grupy, celu i zakresie działania. Istniejąca obiektywnie grupa w przedmiotowym przypadku nie tylko wyłudzała kredyty, ale też leasingi, dopuszczała się oszustw ubezpieczeniowych i brak jest dowodów, iż oskarżona wiedziała że jest członkiem zorganizowanej, a nie zwykłej grupy przestępczej.

Apelacja prokuratora okazała się zasadna w pozostałym zakresie.

Przyczyną pierwotną błędnych ustaleń faktycznych mogących mieć wpływ na treść wyroku jest błąd braku mający swą genezę w obrazie art. 410 k.p.k. Następstwem i wtórną przyczyną jest błąd dowolności, bowiem nie mogą być prawidłowe ustalenia faktyczne jeśli sąd pominie część materiału dowodowego w swych rozważaniach.

Słusznie zauważył prokurator, że Sąd I instancji w zakresie w jakim uznał winę I. F. oparł się w głównej mierze na protokole odsłuchów telefonicznych prowadzonych od 5 czerwca 2009 r. do 5 lipca 2009r., posiłkując się zeznaniami M. S. (1) i relacjami osób występujących w charakterze kredytobiorców. Uniewinnił natomiast oskarżoną od popełnienia czynów mających miejsce przed dniem zarządzonej kontroli rozmów. Należy przyznać rację skarżącemu, że decyzja ta była co najmniej przedwczesna.

Wiedzę przekazaną przez M. S. (1) sąd uznał za nazbyt ogólnikową, z tym że jak wynika z treści uzasadnienia nie przeprowadził szczegółowej analizy jego zeznań w zakresie przestępstw popełnionych zanim rozpoczęto nagrywanie rozmów telefonicznych.

Na k. 121 M. S. (1) wyjaśnił na temat kredytów z udziałem I. F.. Opisał rolę K. M., jako członka grupy przestępczej H., który 24.03.2009 r. w (...) w Ł. usiłował zaciągnąć kredyt. Wskazał, że do wniosku dołączono zaświadczenie firmy (...). Zrelacjonował także okoliczności uzyskania kredytu z w dniu 28.04.2009 r. przez M. K., sposób podziału pieniędzy.

Na k. 237 – 239 M. S. (1) skoncentrował się na działalności I. F., na tym że była doskonale zorientowana o co chodzi, na co wskazywały treści udzielanych przez nią porad. Prosiła, żeby płacić od 3 – 6 rat i w dniu spotkania z M. S. udała się z K. M. do (...) na ul. (...), gdzie ten złożył wniosek kredytowy, z tym że został on odrzucony przez system. Zeznał też na temat kredytu udzielonego K. M. w (...) oraz M. K.. Nadto odniósł się do kolejnego „słupa” o nazwisku P..

Wprawdzie M. S. (1) w kolejnych protokołach z różną precyzją umiejscawiał pewne fakty w czasie jak np. spotkanie z I. F. (przełom wiosny i lata 2009 –k. 66, przełom marca i kwietnia 2009 – k. 237-239), to jednak niezmiennie opisywał te same zdarzenia.

Z zeznań M. S. (1) wynika, że większość tzw. „słupów” nie miała powodu aby kontaktować się z I. F., co nie znaczy że relacje wszystkich z nich były bezużyteczne. Nie można obecnie przesądzać ostatecznego wyniku sprawy, niemniej jednak Sąd odwoławczy widzi potrzebę ponownej analizy materiału dowodowego także w odniesieniu do zdarzeń związanych z osobą J. M. i S. W. (1). W tym przypadku brak jest dowodów o charakterze bezpośrednim, jednakże pewne fakty uboczne mogą przemawiać za sprawstwem oskarżonej. Z zeznań M. S. nie wynika by w Ł. w przestępczy sposób pozyskiwano kredyty w inny sposób niż za pośrednictwem I. F.. Poza tym zaświadczenia o zatrudnieniu i zarobkach każdorazowo były wystawiane na tożsame firmy. Kredyty udzielone J. M. i S. W. (1), podobnie jak B. D. (1) i M. D. (1) łączy osoba R. I., która znała I. F. i utrzymywała z nią kontakty nie towarzyskie, a „zawodowe”. Co należy podkreślić B. D. (1) rozpoznała oskarżoną jako osobę pośredniczącą w przyznaniu kredytu.

Uwzględniając apelację Prokuratora w tym zakresie, zgodnie z właściwością rzeczową i miejscową, sprawę przekazano Sądowi Rejonowemu dla Łodzi Śródmieścia w Łodzi do ponownego rozpoznania.

Prokurator w apelacji zarzucił również zasadnie obrazę art. 91 § 1 k.k., aczkolwiek wadliwie uznał, że doszło do dokonania błędnych ustaleń faktycznych. Sąd Okręgowy w stanie faktycznym, zgodnie z rzeczywistością przyjął, że przestępstwo związane z zawarciem umowy kredytowej nr (...) miało miejsce 16.07.2007 r., tymczasem w wyroku wskazał 2009 rok. Zdarzenie to zatem z powodu znacznej odległości czasowej nie mogło stanowić składowej ciągu przestępstw, jak też z uwagi na to, że o dwa lata poprzedzało późniejsze zdarzenia, nie było podstaw do wnioskowania, że oskarżona z tego akurat przestępstwa uczyniła sobie stałe źródło dochodu. Stwierdzenie powyższego uchybienia musiało skutkować zmianą opisu czynu i wymierzeniem na nowo kar jednostkowych i kary łącznej, których wymiar był związany z podniesionymi we wcześniejszej części uzasadnienia okolicznościami. Nadto sąd odwoławczy uzupełnił opis czynów o to, że przedmiotem przestępstwa stali się pracownicy banków, jako że tylko osoba fizyczna może zostać wprowadzona w błąd.

Zasadna okazała się także apelacja obrońcy oskarżonej w zakresie w jakim zakwestionowała wysokość orzeczonego obowiązku naprawienia szkody.

W punkcie V wyroku Sąd I instancji zasądził na rzecz(...) kwotę 10.308,25 złotych tytułem obowiązku naprawienia szkody. Sąd odwoławczy zmienił zaskarżony wyrok w ten sposób, że orzekł o częściowym obowiązku naprawienia szkody, albowiem ze zgromadzonych w aktach sprawy informacji wynikało, że wyrokiem z dnia 12.09.2012 r. obowiązkiem częściowego naprawienia szkody została obciążona B. D. (3) (k.307). Ponadto w piśmie k. 417 jako szkodę wskazano kwotę 9.905,70 zł, a nie 10.308,25 zł. Jednocześnie Sąd II instancji uchylił środek kompensacyjny z punktu VI zaskarżonego wyroku. W treści uzasadnienia Sąd Okręgowy wskazał, że na kwotę 69.000 złotych składają się kredyty udzielone M. D. (1) i S. W. (1). Istotnie w razie złożenia wniosku sąd ma obowiązek orzeczenia obowiązku naprawienia szkody, jednak w tym przypadku nie można uznać, że wniosek został skutecznie złożony. Co prawda na k. 664 znajduje się wniosek o zasądzenie od I. F. obowiązku naprawienia szkody, jednakże nie kwoty 69 tyś. złotych, tylko 31 tyś. złotych z tytułu udzielenia kredytu E. P., a nie M. D. i S. W.. Brak było podstaw by zaakceptować orzeczenie w tej części jako wydane z urzędu, ponieważ w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku wskazano wprost, że podstawę jego wydania stanowił pisemny wniosek z dnia 16 stycznia 2015r. Dodatkowo zauważyć należy, że nie uzyskano jakichkolwiek danych czy i w jakim zakresie kredyty te zostały spłacone, choć wiadomym jest, że modus operandi był taki, że raty na początku były spłacane.

Kwotę wynagrodzenia za obronę pełnioną z urzędu w postępowaniu odwoławczym Sąd orzekł na podstawie § 17 ust. 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz. U. z dnia 5 listopada 2015r, poz. 1801).

Na podst. art. 624 § 1 k. p. k. orzeczono o kosztach procesu.

Ztych wszystkich względów Sąd Apelacyjny, w oparciu
o dyspozycję art. 437 § 2 k.p.k. orzekł jak w wyroku.