Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 2 listopada 2016 r.

Sąd Rejonowy w Toruniu X Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 2 listopada 2016 r. w Toruniu

sprawy z powództwa (...) Finanse Spółka z o.o. w K.

przeciwko S. M.

o zapłatę

orzeka:

I.  zasądza od pozwanego S. M. na rzecz powoda (...) Finanse Spółka z o.o. w K. kwotę 787,93 zł (siedemset osiemdziesiąt siedem złotych dziewięćdziesiąt trzy grosze) z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 9 maja 2016r.,; z uwzględnieniem zmian stopy procentowej odsetek ustawowych, do dnia zapłaty;

II.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 407 zł (czterysta siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt X C 1990/16

UZASADNIENIE

Powód (...) Finanse Sp. z o.o. w K. wniósł 9 maja 2016 r. do Sądu Rejonowego Lublin-Zachód w Lublinie pozew w elektronicznym postępowaniu upominawczym o zapłatę kwoty 787,93 zł wraz z odsetkami i kosztami procesu przeciwko S. M.. W uzasadnieniu pozwu wskazano, że dochodzone roszczenie wywodzi się z zaciągniętej przez pozwanego u powoda pożyczki gotówkowej, której pozwany nie uregulował.

Na mocy postanowienia z dnia 8 czerwca 2016 r. Referendarz Sądowy stwierdził brak podstaw do wydania nakazu zapłaty w elektronicznym postępowaniu upominawczym, a sprawa została przekazana do tutejszego Sądu.

Po przekazaniu sprawy, strona powodowa podtrzymała żądanie pozwu i przedłożyła dokumenty na poparcie twierdzeń pozwu. Pozwany, po doręczeniu odpisu pozwu, nie złożył, mimo zobowiązania Sądu, odpowiedzi na pozew.

Na rozprawie w dniu 2 listopada 2016r. stawił się pozwany, który wskazywał, że przyczyną niespłacenia pożyczki była jego trudna sytuacja materialna, twierdził także, że próbował bezskutecznie polubownie zakończyć sprawę z powodem.

Sąd ustalił, co następuje:

Powód (...) Finanse Sp. z o.o. i pozwany S. M. zawarli w dniu 27.01.2016 r. umowę pożyczki gotówkowej krótkoterminowej, na mocy której pozwany otrzymał kwotę 544,22 zł brutto. Pozwany miał spłacić pożyczkę do dnia 26.02.2016r., czego nie uczynił. Na wniosek pozwanego, za dodatkową opłatą, termin spłaty pożyczki został przedłużony do dnia 27.03.2016r. Pozwany nie spłacił pożyczki w terminie, co dodatkowo zwiększyło koszty pożyczki o koszty windykacyjne.

Bezsporne oraz dowód:

- umowa pożyczki gotówkowej – k. 24-25 akt.

- wezwanie przesądowe do zapłaty – k. 26

Pozwany znajduje się w trudnej sytuacji materialnej. Otrzymuje emeryturę w kwocie 2400 zł netto miesięcznie, żona pracuje na umowę zlecenie, małżonkowie mają na utrzymaniu uczące się dziecko, koszty utrzymania mieszkania to kilkaset złotych miesięcznie. Pozwany posiada liczne pożyczki i kredyty, których rat w większości nie spłaca.

Dowód: przesłuchanie pozwanego – k. 34v

Sąd zważył, co następuje:

Wysokość długu w przedmiotowej sprawie w pozostawały poza sporem. Spór natomiast dotyczył zasadności dochodzonego roszczenia wobec trudnej sytuacji materialnej pozwanego.

Stan faktyczny został ustalony na podstawie dokumentów przedłożonych przez strony i przesłuchania pozwanego na rozprawie. Dokumenty stanowiące podstawę dokonywania ustaleń faktycznych należało uznać za wiarygodne, gdyż ich prawdziwość oraz rzetelność nie były kwestionowane, Sąd natomiast nie znalazł podstaw do ich podważenia.

Sąd dał wiarę twierdzeniom pozwanego przesłuchanego na rozprawie w charakterze strony na okoliczność jego sytuacji materialnej, bowiem jego zeznania były spójne, logiczne, a Sąd nie znalazł podstaw do ich kwestionowania. Z zeznań pozwanego wynikało ponadto, że posiada szereg zobowiązań, których nie spłaca.

Strony w przedmiotowej sprawie łączyła umowa pożyczki. Zgodnie z art. 720 § 1 k.c., przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości. Fakt zawarcia pożyczki i niespłacenia jej w terminie został wykazany przez stronę powodową i uznany przez pozwanego.

Mając na względzie powyższe Sąd orzekł zgodnie z żądaniem pozwu zgodnie z art. 720 §1 k.c.

Jeżeli natomiast chodzi o wniosek pozwanego o rozłożenie należności na raty to, zdaniem Sądu, nie zasługiwał on na uwzględnienie. W myśl art. 320 k.p.c., w szczególnie uzasadnionych wypadkach sąd może w wyroku rozłożyć na raty zasądzone świadczenie, a w sprawach o wydanie nieruchomości lub o opróżnienie pomieszczenia - wyznaczyć odpowiedni termin do spełnienia tego świadczenia. Celem unormowania art. 320 k.p.c. jest umożliwienie realnego zaspokojenia wierzyciela przez dłużnika, znajdującego się w określonej sytuacji ekonomicznej, rodzinnej lub zdrowotnej. Rozłożenie długu na raty ma też umożliwić prawidłowe i skuteczne wyegzekwowanie go. Zebrany w sprawie materiał dowodowy wskazuje, że pozwany posiada dochód w postaci emerytury w kwocie 2400 zł netto miesięcznie, wydatki związane z utrzymaniem mieszkania to kwota rzędu kilkaset złotych miesięcznie, przy czym współmałżonka pozwanego również osiąga dochody. Pozwany otrzymał pożyczkę na okres 1 miesiąca, której nie spłacił nawet w części do dnia dzisiejszego. Wskazał ponadto, że posiada inne zadłużenia, których też nie spłaca. Z jego zeznań wynikało, iż zaprzestanie płacenia rat w Banku (...) spowodowało wypowiedzenie kredytu. A zatem brak jest podstaw do uznania, że pozwany po rozłożeniu należności na raty, dokonałby spłaty. Tym bardziej, że wysokość należności w stosunku do dochodów powoda nie jest aż tak znaczna, żeby uzasadniała fakt, iż pozwany nie spłacił tej należności nawet w części. Dlatego też Sąd nie uwzględnił wniosku pozwanego o rozłożenie należności na raty.

O kosztach procesu orzeczono w punkcie II sentencji wyroku na podstawie
art. 98 k.p.c., zgodnie z wyrażoną w tym przepisie zasadą odpowiedzialności za wynik procesu. Na koszty procesu poniesione przez powoda składała się opłata od pozwu w kwocie 30 zł, koszty zastępstwa procesowego w kwocie 360 zł i opłata od pełnomocnictwa w kwocie 17 zł. Pozwany przegrał proces w całości, a zatem winien te koszty zwrócić stronie powodowej.