Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 września 2013 roku

Sąd Okręgowy w Tarnowie – Wydział IV Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący:SSO Dariusz Płaczek

Protokolant: st. sekr. sądowy Patrycja Czarnik

po rozpoznaniu w dniu 20 września 2013 roku w Tarnowie na rozprawie

sprawy z odwołania E. B.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

z dnia 16 października 2012 roku nr (...)- (...)

w sprawie E. B.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy

oddala odwołanie.

Sygn. akt IV U 1340/12

UZASADNIENIE

wyroku Sądu Okręgowego w Tarnowie

z dnia 20 września 2013 r.

Decyzją z dnia 16.10.2012 r., nr (...)- (...), Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. , na podstawie przepisów ustawy z dnia 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2009 r. Nr 153, poz. 1227 ze zm.), odmówił E. B. przyznania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, ponieważ komisja lekarska ZUS w orzeczeniu z dnia 25.09.2012 r. uznała, że wnioskodawczyni nie jest niezdolna do pracy.

W odwołaniu od tej decyzji E. B. domagała się jej zmiany
i przyznania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. W uzasadnieniu odwołująca podniosła, że od 1994 r. występują u niej poważne schorzenia kręgosłupa, czego skutkiem jest niewydolność oddechowa, która w ostatnich latach się pogłębia, co sprawia, że wymaga ona stałego leczenia pulmonologicznego. Jak wskazała odwołująca, stan jej zdrowia nie uległ poprawie i uniemożliwia jej wykonywanie pracy zarobkowej.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, podtrzymując argumentację zawartą w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

Bezsporne w niniejszej sprawie było, że E. B., urodzona (...), ma wykształcenie wyższe ekonomiczne i od 1995 r. pozostaje w zatrudnieniu w pełnym wymiarze czasu pracy. Obecnie pracuje jako dyrektor ds. sprzedaży.

Od 1 października 1995 r. ubezpieczona pobierała rentę według II grupy inwalidzkiej, a następnie rentę z tytułu całkowitej niezdolności do pracy, wypłacaną jej do 31 lipca 2001 r. Od 1 sierpnia 2001 r. do 31 sierpnia 2012 r. przysługiwała jej renta z tytułu częściowej niezdolności do pracy.

W dniu 12 lipca 2012 r. odwołująca wystąpiła do organu rentowego z wnioskiem
o ponowne przyznanie jej prawa do renty.

W orzeczeniu z dnia 08.08.2012 r. lekarz orzecznik ZUS uznał, że wnioskodawczyni jest nadal częściowo niezdolna do pracy na okres do 31 sierpnia 2014 r. Na skutek zarzutu wadliwości, sprawa skierowana została do komisji lekarskiej ZUS, która
w orzeczeniu z dnia 25.09.2012 r. uznała, że ubezpieczona nie jest niezdolna do pracy.

Na tej podstawie, zaskarżoną decyzją z dnia 16.10.2012 r. (...) Oddział w T. odmówił E. B. przyznania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

(okoliczności bezsporne)

Sąd ustalił ponadto następujący stan faktyczny sprawy:

U odwołującej zdiagnozowano:

-

stan po operacyjnym leczeniu skoliozy kręgosłupa piersiowego w 1994 r. ze znacznym ograniczeniem jego ruchomości,

-

kyfoskoliotyczne zniekształcenie klatki piersiowej,

-

okresowe dolegliwości bólowe grzbietu,

-

przewlekłą obturacyjną chorobę płuc w wywiadzie.

Odwołująca nie jest niezdolna do pracy.

Aktualny stan zdrowia badanej jest dobry.

Mimo znacznej deformacji kręgosłupa i klatki piersiowej opiniowana porusza się sprawnie, ma prawidłowy chód i pełną sprawność ruchową kończyn.

Nie stwierdza się u niej objawów uszkodzeń neurologicznych, odruchy są zachowane, symetryczne, a objawy w kończynach nieobecne.

Układ krążenia jest wydolny, ciśnienie tętnicze prawidłowe.

Nie obserwuje się duszności i innych objawów niewydolności oddechowej. Leczenie pulmonologiczne nie jest udokumentowane.

Brak jest dowodów istotnego i długotrwałego upośledzenia stanu zdrowia wnioskodawczyni uniemożliwiającego jej kontynuowanie aktywności zawodowej. Ubezpieczona jest zdolna do pracy zgodnej z posiadanymi kwalifikacjami .

dowód:

-

opinia sądowo- lekarska z dnia 12.03.2013 r.- k. 8-11,

U odwołującej zdiagnozowano ponadto:

-

(...) z zaburzeniami wentylacji typu mieszanego dużego stopnia.

Odwołująca nie jest niezdolna do pracy.

U badanej nie stwierdza się objawów niewydolności oddechowej.

Brak jest też dowodów leczenia pulmonologicznego i hospitalizacji z powodu zmian w układzie oddechowym.

dowód:

-

opinia sądowo- lekarska z dnia 23.05.2013 r.- k. 24-26,

Sąd podzielił wnioski wynikające z opinii biegłych sądowych neurologa, chirurga ortopedy- traumatologa i specjalisty chorób wewnętrznych z dnia 12.03.2013 r. oraz biegłego sądowego specjalisty chorób płuc z dnia 23.05.2013 r., albowiem opinie te sporządzone zostały w sposób rzetelny, po osobistym przebadaniu ubezpieczonej oraz bardzo szczegółowej i wszechstronnej analizie dokumentacji zgromadzonej w aktach rentowych, przy czym biegli legitymowali się fachową wiedzą oraz odpowiednim doświadczeniem zawodowym. W ocenie Sądu, dokonana przez biegłych diagnoza schorzeń występujących u wnioskodawczyni jest prawidłowa, zaś wnioski wynikające
z opinii korespondują ze zgromadzoną dokumentacją medyczną oraz bazują na wynikach przeprowadzonych badań, co czyni opinie wewnętrznie spójne, logiczne i kompletne. Opinie w sposób jednoznaczny i przejrzysty obrazują stan zdrowia odwołującej
i w oparciu o aktualne wskazania wiedzy medycznej kategorycznie rozstrzygają kwestię wpływu stwierdzonych u niej schorzeń na zdolność do pracy. Z tych też powodów, Sąd
w pełni podzielił wnioski wynikające z opinii sądowo- lekarskich z dnia 12.03.2013 r.
i z dnia 23.05.2013 r. odnośnie braku u wnioskodawczyni niezdolności do pracy.

Na rozprawie w dniu 20.09.2013 r. odwołująca zakwestionowała wydaną
w sprawie opinię biegłego pulmonologa, podnosząc, że wychodząc po schodach ma „zadyszkę”, nigdy nie miała orzeczonego stopnia niepełnosprawności i nie wiadomo, co biegły pulmonolog rozumie pod pojęciem badania fizykalnego.

Zarzuty te nie zasługiwały na uwzględnienie, gdyż nie nasuwały wątpliwości zarówno fachowość biegłego pulmonologa, jak i rzetelność przeprowadzonego przez niego badania. Opinia w sposób przejrzysty obrazuje stan zdrowia ubezpieczonej i w oparciu
o aktualne wskazania wiedzy medycznej rozstrzyga kwestię wpływu rozpoznanych u niej schorzeń na zdolność do pracy. Odpowiada też na wszystkie istotne pytania, w pełni realizując dyspozycję Sądu wyrażoną w sentencji postanowienia o powołaniu biegłych sądowych. Biegły pulmonolog na podstawie badania odwołującej, które przeprowadzone zostało dokładnie, zgodnie z obowiązującymi w tym zakresie standardami, oraz analizy dokumentacji medycznej znajdującej się w aktach organu rentowego dokonał prawidłowego rozpoznania i sformułował ostateczne wnioski, które Sąd w pełni podziela. W opinii biegły wyraźnie zaznaczył, że u badanej nie stwierdza się objawów niewydolności oddechowej. Brak jest też dowodów leczenia pulmonologicznego i hospitalizacji z powodu zmian w układzie oddechowym. (...) z zaburzeniami wentylacji typu mieszanego dużego stopnia nie czyni zaś badanej osobą niezdolną do pracy. Fakt, iż w opinii tej biegły zaznaczył, że odwołująca ma orzeczony lekki stopień niepełnosprawności (podczas, gdy tak nie jest) nie odbiera jej właściwego waloru dowodowego. W ocenie Sądu, wnioski biegłego pulmonologa są prawidłowe, w szczególności, gdy weźmie się pod uwagę fakt, że wnioskodawczyni ma wykształcenie wyższe ekonomiczne, obecnie zaś pracuje jako dyrektor ds. sprzedaży. Trudno zatem uznać, aby „zadyszka” przy wychodzeniu po schodach uniemożliwiała jej
w jakikolwiek sposób wykonywanie pracy umysłowej, która nie wymaga w zasadzie żadnej większej aktywności fizycznej. W tym miejscu podkreślić trzeba, że częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji. W niniejszej zaś sprawie sytuacja taka nie zachodzi. Zauważyć również należy, że od 1995 r. odwołująca cały czas pracuje zawodowo w pełnym wymiarze czasu pracy. Zdaniem Sądu, w kontekście jednoznacznych wniosków biegłego pulmonologa, okoliczność ta sugeruje, że w przypadku odwołującej brak jest podstaw do uznania ją za osobę niezdolną do pracy. Podobnie zresztą wypowiedzieli się biegli neurolog, chirurg ortopeda- traumatolog i specjalista chorób wewnętrznych, którzy wskazali, że
w przypadku odwołującej brak jest dowodów istotnego i długotrwałego upośledzenia stanu zdrowia uniemożliwiającego jej kontynuowanie aktywności zawodowej. Aktualny stan zdrowia badanej jest bowiem dobry. Mimo znacznej deformacji kręgosłupa i klatki piersiowej wnioskodawczyni porusza się sprawnie, ma prawidłowy chód i pełną sprawność ruchową kończyn. Nie stwierdza się też u niej objawów uszkodzeń neurologicznych. Mając powyższe na uwadze, podkreślić jeszcze należy, że w razie pogorszenia stanu zdrowia, odwołująca zawsze może złożyć wniosek o rentę. Na razie jednak jest osobą aktywną zawodową i nie może prawa do renty traktować jako alternatywy na wypadek utraty pracy.

Uwzględniając powyższe, na podstawie tych właśnie opinii, ocenionych pozytywnie, zgodnie z kryteriami zgodności z zasadami logiki i wiedzy powszechnej, poziomu wiedzy biegłych, a także sposobu motywowania oraz stopnia stanowczości wyrażonych w nich wniosków, Sąd oparł swoje rozstrzygnięcie w niniejszej sprawie.

Pozostałe okoliczności sprawy Sąd uznał za bezsporne, gdyż nie były w żaden sposób kwestionowane przez strony, zaś dokumenty przedstawione na ich stwierdzenie nie budziły wątpliwości Sądu co do ich autentyczności.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie od decyzji (...) Oddział w T. z dnia 16.10.2012 r., w świetle ustalonego stanu faktycznego i obowiązujących przepisów prawa, nie zasługiwało na uwzględnienie.

Zgodnie z brzmieniem art. 107 ustawy z dnia 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach
z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2009 r. Nr 153, poz. 1227 ze zm.), prawo do świadczeń uzależnionych od niezdolności do pracy oraz wysokość tych świadczeń ulega zmianie, jeżeli w wyniku badania lekarskiego, przeprowadzonego na wniosek lub
z urzędu, ustalono zmianę stopnia niezdolności do pracy, brak tej niezdolności lub jej ponowne powstanie.

Stosownie zaś do treści art. 57 tej ustawy, renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który łącznie spełnia następujące warunki:

1)  jest niezdolny do pracy,

2)  ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy,

3)  niezdolność do pracy powstała w okresach, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1 i 2, pkt 3 lit. b, pkt 4, 6, 7 i 9, ust. 2 pkt 1, 3-8 i 9 lit.a, pkt 10 lit. a, pkt 11-12, 13 lit. a, pkt 14 lit. a i pkt 15-17 oraz art. 7 pkt 1-4, 5 lit. a, pkt 6 i 12, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Zgodnie z dyspozycją art. 12 ustawy, niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu.

W myśl dyspozycji ust. 2 powołanego artykułu, całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, natomiast stosownie do ust. 3, częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnie z poziomem posiadanych kwalifikacji.

Równocześnie w myśl art. 13 ustawy, przy ocenie stopnia i trwałości niezdolności do pracy oraz rokowania co do odzyskania tej zdolności uwzględnia się stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwość przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia, jak również możność wykonywania dotychczasowej pracy, względnie możliwość przekwalifikowania zawodowego. Zgodnie z ust. 2 tego artykułu, trwałą niezdolność do pracy orzeka się, jeżeli według wiedzy medycznej nie ma rokowań odzyskania zdolności do pracy.

Jak wynika z wydanych w niniejszej sprawie opinii biegłych sądowych neurologa, chirurga ortopedy- traumatologa i specjalisty chorób wewnętrznych z dnia 12.03.2013 r. oraz biegłego sądowego specjalisty chorób płuc z dnia 23.05.2013 r., odwołująca, pomimo stwierdzonych u niej schorzeń w postaci: stanu po operacyjnym leczeniu skoliozy kręgosłupa piersiowego w 1994 r. ze znacznym ograniczeniem jego ruchomości; kyfoskoliotycznego zniekształcenia klatki piersiowej; okresowych dolegliwości bólowych grzbietu oraz (...)
z zaburzeniami wentylacji typu mieszanego dużego stopnia, nie jest osobą niezdolną do pracy. Brak jest dowodów istotnego i długotrwałego upośledzenia stanu zdrowia wnioskodawczyni uniemożliwiającego jej kontynuowanie aktywności zawodowej. Mimo znacznej deformacji kręgosłupa i klatki piersiowej opiniowana porusza się sprawnie, ma prawidłowy chód i pełną sprawność ruchową kończyn. Nie stwierdza się u niej również objawów uszkodzeń neurologicznych czy objawów niewydolności oddechowej.

Reasumując, ubezpieczona nie jest więc osobą niezdolną do pracy w rozumieniu powołanych przepisów ustawy , co zresztą potwierdza również fakt , że od wielu lat z powodzeniem pracuje w pełnym wymiarze czasu pracy, na stanowisku zgodnym z posiadanymi kwalifikacjami zawodowymi .

Mając powyższe na uwadze, odwołanie od zaskarżonej decyzji (...) Oddział
w T. z dnia 16.10.2012 r. podlegało oddaleniu na podstawie powołanych przepisów prawa materialnego oraz art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c.