Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 października 2013 roku

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim, Wydział V Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w składzie:

Przewodniczący SSO Mariola Mastalerz

Protokolant st. sekr. sądowy Ilona Królikiewicz

po rozpoznaniu w dniu 23 października 2013 roku w Piotrkowie Trybunalskim na rozprawie

sprawy z wniosku B. L.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. M..

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy

na skutek odwołania B. L.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. M..

z dnia 10 września 2012r. sygn.(...)

zmienia zaskarżoną decyzję i przyznaje B. L. prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy od dnia 22 lipca 2012r. do dnia 21 lipca 2013r.

Sygn. akt VU 1003/12

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 10 września 2012 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. M.. odmówił B. L. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. W uzasadnieniu organ rentowy podał, że wnioskodawczyni jest zdolna do pracy zarobkowej, a zatem brak jest podstaw do przyznania świadczenia.

W odwołaniu skarżąca B. L. wniosła o zmianę tej decyzji i przyznanie jej prawa do renty. Wskazała, iż jej stan zdrowia nie pozwala na podjęcie pracy.

Organ rentowy wnosił o oddalenie odwołania.

Sąd Okręgowy – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych ustalił co następuje:

B. L. urodzona w dniu (...), ma wykształcenie zawodowe – przędzarz bawełny. W okresie aktywności zawodowej przez 13 lata pracowała w zawodzie, a więc jako przędzarz bawełny a przez następne 17 lat jako szwaczka

(dowód: zaświadczenia k. 7, 9-15 akt ZUS, oświadczenie wnioskodawczyni na rozprawie w dniu 9 maja 2013 r. k. 30)

W okresie od 23 stycznia 2011 roku do 21 lipca 2011 roku wnioskodawczyni uprawniona była do świadczenia rehabilitacyjnego.

(dowód: decyzja z dnia 21.02.2011 r. k. 29 akt ZUS)

Od 22 lipca 2011 roku do 21 lipca 2012 roku wnioskodawczyni uprawniona była do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy z powodu zaawansowania schorzeń neurologicznych.

(dowód: decyzja z dnia 4 maja 2012 r. k. 62 w aktach ZUS, odpis wyroku SO z dnia 27 marca 2012 r. k. 29 w aktach ZUS wraz z uzasadnieniem k. 30-34 w aktach ZUS)

W dniu 26 czerwca 2012 r. wnioskodawczyni wystąpiła z wnioskiem o ponowne ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

(dowód: wniosek z dnia 26.06.2012 r. 76 akt ZUS)

Lekarz Orzecznik (po zapoznaniu się z opinią specjalistyczną lekarza konsultanta neurologa ZUS) i Komisja Lekarska ZUS uznali, że wnioskodawczyni jest zdolna do pracy. Rozpoznali u niej zmiany zwyrodnieniowo-dyskopatyczne kręgosłupa, zespół bólowy kręgosłupa lędźwiowego bez istotnego ograniczenia sprawności organizmu, stan po operacji dyskopatii L4/L5 w 2010 r., nadciśnienie tętnicze oraz zaburzenia depresyjne w wywiadzie.

(dowód: orzeczenia k. 132-133 i k. 126-127 akt rentowych-dokumentacja medyczna teczka)

Aktualnie u wnioskodawczyni występują następujące schorzenia:

⚫

stan po operacji przepukliny jądra miażdżystego L4/L5 (sierpień 2010)

⚫

zmiany zwyrodnieniowe i nawrotowa wypuklina L4/L5,

⚫

zmiany bliznowate wypełniające lewy zachyłek boczny i otaczające korzeń lewego nerwu rdzeniowego na tym poziomie,

⚫

przewlekły zespół bólowy kręgosłupa lędźwiowo-krzyżowego w przebiegu ww. zmian, obecnie bez objawów korzeniowych i ubytkowych z miernym ograniczeniem ruchomości kręgosłupa w tym odcinku,

⚫

nadciśnienie tętnicze,

⚫

żylaki kończyn dolnych, stan po operacji żylaków lewej kończyny dolnej w 2005,

⚫

epizod depresyjny łagodny w wywiadzie.

(dowód: opinia biegłej kardiolog L. D. k. 10-10verte,

opinia biegłej neurolog B. M. k. 14-15 ,

opinia biegłego psychiatry B. J. (1) k. 19-20

opinia biegłej neurolog B. S. k. 34-36verte)

Stopień zaawansowania schorzeń neurologicznych czyni wnioskodawczynię częściowo niezdolną do pracy okresowo od 22 lipca 2012 roku do 21 lipca 2013 roku.

(dowód: opinia biegłej neurolog B. M. k. 14-15,

opinia biegłej neurolog B. S.k. 34-36verte)

Sąd Okręgowy – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych zważył co następuje:

Odwołanie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z przepisem art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jedn. Dz. U. z 2009 r. Nr 153, poz. 1227) niezdolną do pracy w rozumieniu ustawy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu. Z kolei przepisy art. 12 ust. 2 i 3 stanowią, że całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, zaś częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji. Przy ocenie stopnia i trwałości niezdolności do pracy oraz rokowania co do odzyskania zdolności do pracy uwzględnia się po pierwsze stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwości przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia i rehabilitacji oraz po drugie możliwości wykonywania dotychczasowej pracy lub podjęcia innej pracy oraz celowość przekwalifikowania zawodowego, biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne (art. 13 ust. 1).

Stosownie do treści art. 57 ust. 1 powyższej ustawy renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki:

1)  jest niezdolny do pracy,

2)  ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy,

3)  niezdolność do pracy powstała w okresach, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1 i 2, pkt 3 lit. b), pkt 4, 6, 7 i 9, ust. 2 pkt 1, 3-8 i 9 lit. a), pkt 10 lit. a), pkt 11-12, 13 lit. a), pkt 14 lit. a) i pkt 15-17 oraz art. 7 pkt 1-4, 5 lit. a), pkt 6 i 12, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Częściowa niezdolność do pracy polega na utracie w znacznym stopniu zdolności do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji. Doniosłe znaczenie w konstrukcji częściowej niezdolności do pracy (której definicję zawiera art. 12 ust. 3 ustawy o emeryturach i rentach z FUS) ma podkreślenie, że chodzi o ocenę zachowania zdolności do wykonywania nie jakiejkolwiek pracy, lecz pracy „zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji”. Ratio legis wyodrębnienia tej przesłanki stanowi wyeliminowanie sytuacji, w których ubezpieczeni o wyższych kwalifikacjach po utracie zdolności do ich zarobkowego wykorzystania zmuszeni byliby podjąć pracę niżej kwalifikowaną, do której zachowali zdolność, wobec braku środków do życia. Inaczej mówiąc, ubezpieczony może być uznany za częściowo niezdolnego do pracy, gdy zachował zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy (na przykład pracy wymagającej niższych albo niewymagającej w ogóle jakichkolwiek kwalifikacji), lecz jednocześnie utracił w znacznym stopniu zdolność do pracy, do której posiada kwalifikacje. Wyjaśnienie treści pojęcia „pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji” wymaga uwzględnienia zarówno kwalifikacji formalnych (czyli zakresu i rodzaju przygotowania zawodowego udokumentowanego świadectwami, dyplomami, zaświadczeniami), jak i kwalifikacji rzeczywistych (czyli wiedzy i umiejętności faktycznych, wynikających ze zdobytego doświadczenia zawodowego), (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 15 września 2006 roku, I UK 103/06 OSNP 2007/17-18/261).

Należy zaznaczyć, iż wnioskodawczyni posiada zawodowe wykształcenie - przędzarz bawełny i w tym zawodzie pracowała przez prawie 13 lat, następnie pracowała jako szwaczka przez 17 lat. Tym samym częściową niezdolność do pracy wnioskodawczyni należy analizować w odniesieniu do jej kwalifikacji zawodowych, które pokrywają się z rzeczywistymi.

Spór miedzy stronami sprowadzał się w istocie do tego, czy B. L. spełnia przesłankę określoną w art. 57 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy. Dla ustalenia, czy wnioskodawczyni jest niezdolna do pracy w rozumieniu przepisów cyt. ustawy Sąd dopuścił dowód z opinii biegłych dwóch lekarza neurologów, oraz kardiologa i psychiatry – biegłych z zakresu dziedzin medycyny, w ramach których mieszczą się rozpoznane u niej schorzenia.

Opinie opracowane przez biegłych neurologów B. S. oraz B. M., Sąd ocenia jako jasne, pełne, logiczne i należycie uzasadnione. Biegłe sporządziły opinie po zapoznaniu się z dokumentacją medyczną wnioskodawczyni i po przeprowadzeniu jej osobistego badania. Biegłe określiły w swoich opiniach, na jakie schorzenia cierpi obecnie wnioskodawczyni.

Biegła B. M. jednoznacznie stwierdziła, że schorzenia neurologiczne czynią wnioskodawczynię częściowo okresowo od 22 lipca 2012 roku do 20 lipca 2013 roku niezdolną do pracy zarobkowej zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji.
W uzasadnieniu swojej opinii biegła wskazała, że wnioskodawczyni nadal leczona jest neurologicznie z powodu przewlekłej zaostrzonej rwy kulszowej lewostronnej. Obecnie w RM utrzymuje się wypuklina L4/L5 oraz blizna pooperacyjna. Biegła stwierdziła, iż w badaniu występuje nasilony zespół bólowo-dysfunkcyjny kręgosłupa L/S. Uszkodzenie korzeni L5/S1 po stronie lewej.

Również biegła B. S., dopuszczona w sprawie z uwagi na zgłoszone przez organ rentowy w piśmie z dnia 21 lutego 2013 roku (k. 25-26) zarzuty do opinii biegłej B. M. wskazała, że wnioskodawczyni była częściowo niezdolna do pracy przez okres 1 roku licząc od daty ustania poprzednich świadczeń.

Biegła w uzasadnieniu opinii wskazała, że z dokumentacji medycznej wnioskodawczyni wynika, że zaostrzenie dolegliwości, które wystąpiło w maju 2011 roku utrzymywało się do lutego 2012 roku (bóle okolicy lędźwiowej, ograniczenie ruchomości kręgosłupa i (+) objawy korzeniowe). Od lutego 2012 roku odnotowywano zmniejszanie się dolegliwości bólowych, przy utrzymujących się (+) objawach korzeniowych, które stwierdzano do września 2012 roku przy każdej wizycie (wizyty średnio 1 x w miesiącu). W późniejszym okresie również objawy korzeniowe powoli ustępowały. W kwietniu 2013 roku wnioskodawczyni była usprawniana w Ośrodku (...) w P.. Ostatnie zaostrzenia dolegliwości (z /+/ objawami korzeniowymi) odnotowywano w marcu 2013 roku i czerwcu 2013 roku. Obecnie, a więc w miesiąc po ostatnim nasileniu objawów korzeniowych, w przedmiotowym badaniu neurologicznym biegła nie stwierdziła u wnioskodawczyni objawów korzeniowych ani objawów ubytkowych, a ograniczenie ruchomości kręgosłupa jest niezbyt dużego stopnia. Po analizie przedstawionego powyżej przebiegu choroby, biegła zgodziła się z opinią biegłej neurolog B. M. wydanej w grudniu 2012 roku, że wnioskodawczyni po wyczerpaniu poprzednich świadczeń tj. od 22 lipca 2012 roku była nadal częściowo niezdolna do pracy okresowo do 21 lipca 2013 roku. W ocenie biegłej obecnie wnioskodawczyni odzyskała zdolność do pracy zgodnej z kwalifikacjami.

Wobec jednoznacznych treści dwóch opinii biegłych neurologów Sąd Okręgowy nie znalazł podstaw do uwzględnienia wniosku organu rentowego i oddalenia odwołania, a zgłoszone przez organ rentowy w piśmie z dnia 27 września 2013 roku (k. 41-42) zastrzeżenia do opinii, stanowią jedynie polemikę z wnioskami biegłej B. S..

W ocenie Sądu opinie te mogą stanowić podstawę rozstrzygnięcia przedmiotowej sprawy. Przede wszystkim wskazać należy, iż biegłe neurolog wydały opinie po szczegółowym przeanalizowaniu całej dostępnej dokumentacji medycznej i osobistym badaniu wnioskodawczyni. Nie ulega również w ocenie Sądu Okręgowego wątpliwości, iż biegłe odniosły zdolność wnioskodawczyni do pracy w zawodzie wyuczonym i faktycznie wykonywany przez wnioskodawczynię, przędzarz bawełny i szwaczka, gdyż takie stanowiska biegłe wskazały w opinii. Praca na tych stanowiskach to praca fizyczna, do której wnioskodawczyni utraciła zdolność. Biegłe oceniały stan zdrowia wnioskodawczyni na datę wydania decyzji i zgodnie stwierdziły, że w okresie od 22 lipca 2012 roku do 21 lipca 2013 roku była ona częściowo niezdolna do pracy.

Sąd Okręgowy jako prawidłowe ocenił także opinie wydane w sprawie przez biegłych kardiologa L. D.i psychiatrę B. J. , w których biegli opowiedzieli się za uznaniem wnioskodawczyni za zdolną do pracy. Istotne jest jednak, iż w opiniach tych biegli dokonali oceny zdolności do pracy wnioskodawczyni przez pryzmat jedynie tych schorzeń, które należą do reprezentowanej przez nich gałęzi wiedzy medycznej, a więc schorzeń kardiologicznych i psychiatrycznych. Jeśli więc z przyczyn kardiologicznych i psychiatrycznych nie da się stwierdzić niezdolności do pracy, a jednocześnie schorzenia neurologiczne dają podstawę, aby taką niezdolność orzec to świadczenie rentowe się należy.

Z tych też względów, Sąd Okręgowy – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. zmienił zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznał B. L. prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy na okres od dnia 22 lipca 2012 roku do dnia 21 lipca 2013 roku.