Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 listopada 2016 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach III Wydział Cywilny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący - Sędzia SO Andrzej Dyrda

Sędzia SO Magdalena Balion – Hajduk (spr.)

Sędzia SR (del.) Maryla Majewska – Lewandowska

Protokolant Beata Michalak

po rozpoznaniu w dniu 23 listopada 2016 r. w Gliwicach

na rozprawie

sprawy z powództwa Wspólnoty Mieszkaniowej (...) przy ulicy (...)

w Z.

przeciwko D. C.

o eksmisję z lokalu użytkowego

na skutek apelacji pozwanej

od wyroku Sądu Rejonowego w Zabrzu

z dnia 23 marca 2016 r., sygn. akt I C 859/15

1.  zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że oddala powództwo;

2.  zasądza od powódki na rzecz pozwanej kwotę 200 (dwieście) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania odwoławczego.

SSR (del.) Maryla Majewska – Lewandowska SSO Andrzej Dyrda SSO Magdalena Balion – Hajduk

Sygn. III Ca 1105/16

UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 23 marca 2016 roku Sąd Rejonowy w Zabrzu nakazał pozwanej D. C. rozebranie elementów zabudowy, opróżnienie i wydanie powódce końcówki części korytarza zlokalizowanego w budynku przy ulica (...) w Z. o powierzchni dziewięciu przecinek dziewięciu metra kwadratowego, przylegającego do mieszkania nr (...), zajmowanego przez pozwaną oraz zasądził od pozwanej na rzecz powoda kwotę 397 zł tytułem zwrotu kosztów pomocy kosztów procesu

Sąd Rejonowy ustalił, że ogół właścicieli lokali położonych w Z. przy ulicy (...) tworzy wspólnotę mieszkaniową, jednym z właścicieli tworzących wspólnotę jest Gmina Miejska Z.. Pozwana D. C. na podstawie umowy najmu zawartej z Gminą Miejską Z. zajmuje lokal mieszkalny położony pod adresem ul. (...) w Z.. Pozwana od dnia chwili zawarcia umowy najmu użytkowała końcówkę części korytarza o powierzchni 9,9 m ², stanowiącą część wspólną budynku przy ulicy (...) w Z., przylegającą do zajmowanego przez pozwaną lokalu mieszkalnego. Pozwana korzystała z tego pomieszczenia jak z piwnicy, to jest w pomieszczeniu tym przechowywała swoje rzeczy. W roku 2013 powodowa wspólnota proponowała D. C. zawarcie umowy najmu, której przedmiotem miała być wydzielona część korytarza zlokalizowana w budynku przy ulicy (...) w Z.. Zgodnie ze złożoną propozycją opłata z tytułu najmu miała wynosić 4,41 zł za każdy metr kwadratowy powierzchni pomieszczenia. Pozwana nie wyraziła zgody na zawarcie umowy najmu na warunkach proponowanych przez powoda . Pismem z dnia 27 maja 2015 roku pozwana została wezwana do natychmiastowego opróżnienia zajmowanej przez nią części korytarza. Pozwana nie opróżniła tego pomieszczenia, nadal znajdują się tam ruchomości należące do pozwanej oraz jej rodziny, to jest między innymi książki, pralka i zabawki. Obecnie pomieszczenie jest zamknięte, a klucz znajduje się w jednostce (...) Finansowej Gminy Miejskiej Z. i pozwana w każdej chwili może zwrócić się o jego wydanie.

Sąd Rejonowy uznał, że zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 roku o własności lokali nieruchomość wspólną stanowi grunt oraz części budynku i urządzenia, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli lokali. Nieruchomość wspólną stanowi również korytarz. Co do zasady wspólnocie mieszkaniowej przysługuje roszczenie windykacyjne określone w art. 222 § 1 k.c., a pozwana w żaden sposób nie wykazała, że przysługuje jej jakiekolwiek skuteczne wobec właściciela uprawnienie do władania końcówką części korytarza zlokalizowanego w budynku przy ul. (...) w Z. o powierzchni 9,90 m ² przylegającego do mieszkania numer (...). Sąd Rejonowy uznał także, że w istocie nie ma w obecnej sytuacji znaczenia, czy pozwana aktualnie posiada klucze do przedmiotowego pomieszczenia czy też nie. Pozwana nie zaprzeczała że w pomieszczeniu tym znajdują się należące do niej ruchomości, to jest książki, pralka i zabawki. Klucz pozostaje do dyspozycji pozwanej, w każdym czasie może go odebrać w biurze zarządcy nieruchomości.

Pozwana w apelacji zarzuciła wyrokowi nieuwzględnienie dołączonego pisma dotyczącego przestrzegania porządku domowego przyjętego przez Wspólnotę Mieszkaniową (...) uchwałą z (...)z załącznikiem do uchwały z (...)i wniosła o zmianę wyroku w całości i obciążenie powódki kosztami procesu. W uzasadnieniu apelacji pozwana wskazała, iż sporne pomieszczenie jest to komórka bez światła, wody, okna, która powstała w latach osiemdziesiątych przez postawienie ściany murowanej przez poprzedniego lokatora i powołując się na uchwałę Wspólnoty wskazała, iż komórki i piwnice są pomieszczeniami przynależnymi do lokalu i dostęp do nich powinien być stale zapewniony ich właścicielom.

Pozwana w odpowiedzi na apelację wniosła o oddalenie apelacji i zasądzenie kosztów postępowania, podnosząc iż pozwanej nie przysługuje żadne uprawnienie do zajmowanej przez nią powierzchni końcówki korytarza, która jest częścią nieruchomości wspólnej – należy wszystkich członków wspólnoty.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja zasługiwała na uwzględnienie.

Sąd Rejonowy ustalił, iż pozwana od chwili zawarcia umowy najmu użytkuje końcówkę części korytarza stanowiącą część wspólną budynku przy ulicy (...), przylegającą do zajmowanego przez pozwaną lokalu mieszkalnego, pominął jednak okoliczność wynikającą z zebranego w sprawie materiału dowodowego, że pozwana nie zabudowała tej końcówki korytarza, ale zajęła ją w 1981 roku, kiedy lokator sąsiedniego mieszkania wyprowadzał się i zostawił jej do używania zabudowaną już komórkę, będącą w efekcie zabudowaną częścią wspólnego korytarza. Pozwana nie stawiała tej zabudowy wbrew woli właściciela, a jedynie skorzystała z pozostawionego przez sąsiada pomieszczenia. Brak zatem jakiejkolwiek podstawy prawnej, aby w chwili obecnej żądać od niej rozebrania tej zabudowy. Sąd Rejonowy wskazał również, iż pozwana została wezwana do opróżnienia zajmowanej przez nią części korytarza i powyższego wezwania nie wykonała. Tymczasem jak wynika z materiału dowodowego, to przedstawiciele wspólnoty mieszkaniowej zamknęli to pomieszczenie, wymienili zamki i pozbawili pozwaną posiadania tego pomieszczenia. Zatem żądanie, aby pozwana opróżniła i wydała powódce część korytarza nie mogło zostać uwzględnione.

Pozwana tego pomieszczenia nie posiada, została pozbawiona posiadania przez powódkę, która dokonała tym samym niedozwolonej samowoli, zamykając znajdujące się w tym pomieszczeniu rzeczy stanowiące własność pozwanej. W chwili obecnej pozwana nie posiada pomieszczenia objętego żądaniem pozwu, a zatem roszczenie o rozebranie elementów zabudowy, o opróżnienie i wydanie powódce części korytarza jest nie uprawnione. Podkreślić jednak trzeba, że nie zmienia to faktu, iż Sąd Rejonowy prawidłowo ustalił, iż pozwanej nie przysługuje żadne uprawnienie do posiadania tej części korytarza. Ta przestrzeń stanowi część wspólną i skoro pozwana nie zgodziła się na najem tej powierzchni, to nie służy jej żadne uprawnienie do władania tą częścią nieruchomości wspólnej.

Sąd Okręgowy podkreśla jednak, że pozwana w żadnym zakresie w chwili obecnej tej powierzchni nie posiada a zatem jej apelacja z tej przyczyny zasługiwała na uwzględnienie, dlatego też Sąd Okręgowy na mocy art. 386 § 1 k.p.c. orzekł jak sentencji, zaś o kosztach postępowania odwoławczego orzekł na mocy art. 98 k.p.c. zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik postępowania, a na koszty złożyła się opłata od apelacji w wysokości 200 zł.

SSR (del.) Maryla Majewska – Lewandowska SSO Andrzej Dyrda SSO Magdalena Balion – Hajduk