Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 października 2016 r.

Sąd Rejonowy w Gdyni I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 18 października 2016 r. w G.

sprawy z powództwa H. D. (1) i H. D. (2)

przeciwko (...) S.A. w W.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego (...) S.A. w W. solidarnie na rzecz powodów H. D. (1) i H. D. (2) kwotę 8.320,82 zł (osiem tysięcy trzysta dwadzieścia złotych 82/100) z odsetkami ustawowymi za opóźnienie:

a)  od kwoty 8.220,82 zł od dnia 15 lutego 2015r. do dnia zapłaty i

b)  od kwoty 100 zł od dnia 3 lutego 2015r. do dnia 29 maja 2015r.

II.  w pozostałym zakresie powództwo oddala;

III.  zasądza od pozwanego solidarnie na rzecz powodów kwotę 3.338,94 zł (trzy tysiące trzysta trzydzieści osiem złotych 94/100) tytułem kosztów procesu.

Sygn. akt I C 592/15

UZASADNIENIE

Powodowie H. D. (2) i H. D. (1) domagali się zasądzenia od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej w W. kwoty 15.183,08 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 15.02.2015r. do dnia zapłaty tytułem odszkodowania oraz kwoty 100 zł z odsetkami ustawowymi od dnia 3.02.2015r. do dnia zapłaty tytułem zwrotu badania geometrii kół i kwoty 307,50 zł z odsetkami ustawowymi od dnia 24.04.2015r. do dnia zapłaty tytułem zwrotu kosztów wykonania kosztorysu naprawy pojazdu w związku ze szkodą powstałą wskutek uszkodzenia ich pojazdu z winy sprawcy, ubezpieczonego w pozwanym towarzystwie ubezpieczeń

Powodowie wskazali, iż w dniu 14.01.2015r. doszło do kolizji drogowej, w której uległ uszkodzeniu ich samochód marki F. (...) o nr rej. (...). Dodali także, iż zgłosili szkodę pozwanemu ubezpieczycielowi, który na podstawie sporządzonej kalkulacji naprawy ustalił i wypłacił im odszkodowanie w wysokości 9.875,48 zł. W ocenie powodów prawidłowa kwota odszkodowania winna wynosić 25.058,56 zł zgodnie z wykonaną na ich zlecenie ekspertyzą, albowiem pozwany bezzasadnie zaniżył stawki za roboczogodzinę prac blacharskich i lakierniczych a także dokonał korekty na materiał lakierniczy o 33% oraz urealnienia na części zamienne w wysokości 50% stosując dodatkowo części nieoryginalne. Do zapłaty pozostała zatem kwota 15.183,08 zł. Powodowie nadmienili także, iż na kwotę dochodzoną niniejszym pozwem składa się również kwota 307,50 zł tytułem zwrotu kosztów sporządzenia kosztorysu oraz kwota 100 zł stanowiąca koszt sprawdzenia geometrii kół.

(pozew k. 3 – 5)

W odpowiedzi na pozew pozwany wniósł o oddalenie powództwa oraz o zasądzenie zwrotu kosztów procesu wskazując, iż wypłacił należne odszkodowanie, które w całości rekompensuje poniesioną szkodę. Zaznaczył przy tym, iż w dniu 29.05.2015r. dokonał na rzecz powodów dopłaty w wysokości 5.556,85 zł tytułem odszkodowania za koszty naprawy i wykonanie geometrii kół. Wskazał także, iż kalkulacja wykonana na zlecenie powodów stanowi opinię prywatną i nie można wykluczyć, iż ceny części zamiennych jak i stawki za robociznę zostały zawyżone. Ponadto w ocenie pozwanego naprawa z użyciem części nowych i oryginalnych jest niecelowa i nieuzasadniona i doprowadzi do wzrostu wartości pojazdu. Wystarczające jest bowiem użycie części zamiennych o jakości (...) bądź O, zwłaszcza, iż pojazd powodów jest w 4 roku eksploatacji. Zdaniem pozwanego powodowie również nie wykazali związku przyczynowego między poniesionym wydatkiem za sporządzenie kosztorysu, a nadto nie był on obiektywnie uzasadniony i konieczny.

(odpowiedź na pozew k. 33 – 35).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 14 stycznia 2015r. doszło do kolizji drogowej, w której uległ uszkodzeniu pojazd powodów H. D. (2) i H. D. (1) marki F. (...) o nr rej. (...)

Sprawca szkody ubezpieczony był w ramach odpowiedzialności OC u pozwanego.

(okoliczności bezsporne).

Powodowie zgłosili szkodę pozwanemu, który ustalił i wypłacił im odszkodowanie z tytułu kosztów naprawy pojazdu w wysokości 9.875,48 zł. Powodowie nie zgadzając się z ustaleniami pozwanego zlecili wykonanie kalkulacji naprawy niezależnemu rzeczoznawcy, który ustalił koszty naprawy pojazdu powodów na kwotę 25.058,56 zł. Koszt sporządzenia kalkulacji, jaki ponieśli powodowie wyniósł 307,50 zł. Ponadto ponieśli koszt badania geometrii kół w kwocie 100 zł.

(bezsporne: kosztorys k. 8 - 9, kalkulacja naprawy k. 10 - 13, faktury k. 14 i 15)

W toku niniejszego postepowania w dniu 29 maja 2016r. pozwany dopłacił powodom kwotę 5.556,85 zł tytułem odszkodowania, w tym kwotę 100 zł tytułem zwrotu kosztów geometrii kół.

(okoliczność bezsporna)

Koszt naprawy uszkodzonego pojazdu powoda wynosi 23.753,15 zł.

(dowód: opinia biegłego sądowego M. T. k. 55 – 63, pisemna opinia uzupełniająca M. T. k. 95 – 96).

Sąd zważył, co następuje:

Oceniając zgromadzony w sprawie materiał dowodowy, Sąd uznał, że dokumenty przedłożone przez strony, a także złożone i sporządzone do akt szkody mają walor autentyczności, dają pełny obraz postępowania likwidacyjnego szkody przeprowadzonego przez pozwanego, zaś fakt ich sporządzenia nie był kwestionowany przez żadną ze stron.

Ponadto, Sąd uwzględnił, przy dokonywaniu ustaleń faktycznych w niniejszej sprawie, opinię biegłego sądowego M. T. w zakresie ustalenia celowych i niezbędnych kosztów naprawy pojazdu powodów powstałych w wyniku kolizji z dnia 14 stycznia 2015r. W ocenie Sądu przedmiotowa opinia jest wiarygodna i stanowi pełnowartościowy dowód na powyższą okoliczność. Została ona sporządzona przez osobę posiadającą odpowiednią wiedzę fachową z zakresu wyceny pojazdów samochodowych. Biegły poprawnie zanalizował stan faktyczny, prawidłowo zgromadził materiały potrzebne do wydania opinii i sporządził ją, uwzględniając wszystkie aspekty sprawy. Zdaniem Sądu, złożona opinia jest jasna, logiczna i wewnętrznie niesprzeczna, stąd nie ma podstaw do kwestionowania wniosków w niej zawartych. Ponadto biegły w pisemnej opinii uzupełniającej szczegółowo odniósł się do wątpliwości strony pozwanej podtrzymując złożoną opinię i wyjaśniając z jakich względów zakwestionowane czynności naprawcze zostały uwzględnione, a także z jakich przyczyn w sprawie nie mogły znaleźć zastosowania części zamienne i stawki wskazane przez pozwanego. Zwrócił przy tym uwagę, iż zakres uszkodzeń przyjął z protokołu szkody sporządzonego przez pozwanego, w którym on sam uwzględnił części, które następnie zakwestionował. Z kolei pozwany tak sporządzonej opinii uzupełniającej nie kwestionował. Mając na uwadze powyższe sąd uznał, iż brak jest jakichkolwiek podstaw do podważenia sporządzonej przez biegłego opinii i uczynił ją podstawą do dokonania ustaleń faktycznych w niniejszej sprawie.

W niniejszym procesie powodowie domagali się zasądzenia od pozwanego kwoty łącznie 15.590,58 zł wraz z ustawowymi odsetkami, w tym kwoty 307,50 zł tytułem zwrotu kosztów sporządzenia prywatnej kalkulacji naprawy. Pozwany nie kwestionował swej odpowiedzialności co do zasady. Kwestią sporną pozostawała wysokość uzasadnionych i celowych kosztów naprawy przedmiotowego pojazdu, a w szczególności zastosowanie przy ewentualnej naprawie części oryginalnych i wysokości stawek za prace naprawcze.

Normatywną podstawą odpowiedzialności pozwanego są przepisy art. 805 k.c. oraz art. 822 k.c. i art. 824 ¹k.c. W niniejszej sprawie należy mieć również na względzie treść art. 361 § 1 k.c., który stanowi, iż zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność jedynie za normalne następstwa działania lub zaniechania z którego szkoda wynikła, oraz treść art. 363 § 1 k.c. który stanowi, iż co do zasady naprawienie szkody winno nastąpić według wyboru poszkodowanego, bądź przez przywrócenie do stanu poprzedniego, bądź przez zapłatę odpowiedniej sumy pieniężnej, przy czym gdyby przywrócenie do stanu poprzedniego pociągało za sobą dla zobowiązanego nadmierne koszty, roszczenie poszkodowanego ogranicza się do świadczenia w pieniądzu.

W pierwszej kolejności wskazać należy, iż odszkodowanie przysługujące od ubezpieczyciela odpowiedzialności cywilnej, za uszkodzenie pojazdu mechanicznego, obejmuje niezbędne i ekonomicznie uzasadnione koszty naprawy pojazdu, ustalone według cen występujących na lokalnym rynku (uchwała SN z dnia 13 czerwca 2003r. sygn. akt III CZP 32/03, opubl. Monitor Prawniczy 2004/2/81). Podkreślić również należy, jak wskazuje się w orzecznictwie przedmiotu, że w wypadku uszkodzenia rzeczy w stopniu umożliwiającym przywrócenie jej do stanu poprzedniego, osoba odpowiedzialna za szkodę obowiązana jest zwrócić poszkodowanemu wszelkie celowe, ekonomicznie uzasadnione wydatki, poniesione w celu przywrócenia stanu poprzedniego, do których wydatków należy zaliczyć także koszt nowych części i innych materiałów, jeżeli ich użycie było niezbędne do naprawienia uszkodzonej rzeczy (tak m.in. Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 20.11.1970 r., II CR 425/72, OSNCP Nr 6/1973, poz. 111). Zakład ubezpieczeń, jako strona umowy ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej, nie ma żadnych podstaw do narzucania osobie trzeciej nie będącej stroną umowy – tj. poszkodowanemu – jakichkolwiek obowiązków w zakresie dotyczącym sposobu naprawy samochodu, w tym poszukiwania firmy sprzedającej części najtaniej (por. orzeczenie Sądu Najwyższego z dnia 13 czerwca 2003 r., sygn. akt III CZP 32/03). Sama bowiem okoliczność, że na rynku dostępne są części zamienne w niższej cenie, nie uprawnia pozwanego ubezpieczyciela do obniżenia cen tych części. Tym bardziej, iż jak wynika z opinii biegłego zastosowanie do naprawy części nowych i oryginalnych w realiach niniejszej sprawy było uzasadnione biorąc pod uwagę wiek pojazdu, a zatem zalewie 4 lata oraz stan techniczny. Biegły wskazał także, iż pozwany jedynie jedną część zamienną uwzględnił z oznaczeniem (...), reszta zaś części przyjęta jest o oznaczeniu O lub P czy (...). Ponadto raport optymalizacji jest niepełny i brak jest wskazania daty jego obowiązywania jak również celowo pominięto rubrykę wskazującą na producenta danej części zamiennej. Z tego względu nie ma możliwości oceny kto jest producentem tych części i czy posiada stosowne certyfikaty potwierdzające ich jakość. Wobec powyższego zastosowanie wskazanych przez pozwanego części, w tym w większości o nieporównywalnej jakości było całkowicie niezasadne. Niezależnie od powyższego wskazać należy, iż brak jest jakichkolwiek podstaw do uznania, iż w dacie szkody uległy uszkodzeniu części nieoryginalne. Pozwany dokonał oględzin pojazdu powodów po szkodzie, co zostało uwidocznione w dokumentacji zdjęciowej, a zatem miał możliwość sprawdzenia jakie części uległy uszkodzeniu. Z tych też względów podnoszenie zarzutów nieoryginalności części przy braku jakichkolwiek dowodów na tą okoliczność jest bezpodstawne, tym bardziej, iż to na pozwanym, skoro wywodził z tego skutki prawne, ciążył obowiązek wykazania powyższego, czego ewidentnie nie uczynił. Ponadto brak jest jakichkolwiek informacji, aby pojazd ten był wcześniej uszkodzony i naprawiany w zakresie uszkodzeń objętych niniejszym zdarzeniem z dnia 14.01.2015r. poza ponadnormatywnym zużyciem dwóch części, które pozwany oznaczył i których wartość biegły obniżył. Z tych też względów w ocenie sądu biegły poprawnie uwzględnił rodzaj i wartość uszkodzonych części. Należy wskazać, iż celem naprawy jest przywrócenie stanu pojazdu sprzed kolizji, a nie jedynie przywrócenie go do stanu używalności. Ponadto pozwany w żaden sposób nie wykazał ani też nie wskazał podstawy obniżenia wszystkich cen części oryginalnych o 50 % czy kosztów lakierowania o 33%, co powoduje, iż przyjęte wskaźniki są w ocenie sądu całkowicie dowolne i niczym nieuzasadnione. Z tych też względów sąd uznał, iż ustalenia biegłego odnośnie zakresu naprawy i przyjętych części zamiennych są prawidłowe. Biegły uwzględnił bowiem jedynie czynności konieczne z technologicznego punktu widzenia, czego ostatecznie pozwany nie kwestionował.

Mając na uwadze powyższe sąd na podstawie opinii biegłego sądowego M. T. ustalił koszt naprawy pojazdu powodów na kwotę 23.753,15 zł, która obejmuje również koszt geometrii kół w wysokości 100 zł, jak wynika ze złożonej faktury. Biegły wskazał bowiem, iż wbrew twierdzeniom pozwanego nie powielił on tych kosztów w pracach naprawczych a jedynie ujął je osobno i to w wysokości żądanej przez powodów, i co więcej zaakceptowanej przez pozwanego. Biegły uwzględnił przy tym stawki za roboczogodzinę prac blacharskich i lakierniczych na poziomie odpowiednio 100 zł i 115 zł wskazując, iż są to średnie, najczęściej stosowane, stawki za te prace w zakładach (...) kategorii, albowiem takie warsztaty winny wykonać naprawę spornego pojazdu biorąc pod uwagę zakres i charakter uszkodzeń. Jak wynika z opinii biegłego stawki ustalone przez pozwanego na poziomie 50 zł nie występują na rynku trójmiejskim. Dodać również należy, iż pozwany poza wskazaniem w niniejszej sprawie, iż stawka w wysokości 50 zł jest prawidłowa nie wskazał sposobu, jak i podstaw ustalenia jej na przyjętym przez siebie poziomie. Także akta szkody nie zawierają żadnego dokumentu, który uzasadniałby zastosowanie takiej stawki. Dlatego też zdaniem Sądu zasadne jest wyliczenie kosztów naprawy pojazdu powodów przy zastosowaniu stawek uśrednionych wskazanych przez biegłego. Wskazać bowiem należy, iż poszkodowany ma prawo wyboru warsztatu naprawczego, który dokona naprawy pojazdu, a odszkodowanie obejmuje niezbędne i ekonomicznie uzasadnione koszty naprawy pojazdu, ustalone według cen występujących na lokalnym rynku. Biorąc pod uwagę powyższe Sąd uznał, że wysokość szkody jaką ponieśli powodowie wynosi 23.753,15 zł i stanowi to rzeczywisty i ekonomicznie uzasadniony koszt naprawy ich pojazdu. Skoro zaś bezspornie powodowie otrzymali już od pozwanego do dnia wyrokowania kwotę łącznie 15.432,33 zł, to obecnie należy im się tytułem odszkodowania kwota 8.320,82 zł.

W odniesieniu do żądania zwrotu kosztów poniesionych na sporządzenie kalkulacji naprawy sąd zważył, iż co prawda Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 18 maja 2004r. w sprawie III CZP 24/04 stwierdził, że odszkodowanie przysługujące z umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych za szkody powstałe w związku z ruchem tych pojazdów może - stosownie do okoliczności sprawy - obejmować także koszty ekspertyzy wykonanej na zlecenie poszkodowanego, to jednak w ocenie sądu w niniejszej sprawie okoliczności takie nie zachodzą. Spór pomiędzy stronami sprowadzał się bowiem w głównej mierze jedynie do uwzględnienia cen części oryginalnych oraz wyższych stawek za prace naprawcze. Nie istniała zatem realna potrzeba zlecania prywatnej kalkulacji, której koszt stanowił jedynie niepotrzebny wydatek. W związku z tym w ocenie sądu powództwo w tym zakresie podlegało oddaleniu w oparciu o art. 361 § 1 k.c., albowiem wydatek w postaci kosztów prywatnej opinii nie sposób uznać za konieczny i uzasadniony.

Mając powyższe na uwadze Sąd w punkcie I wyroku na podstawie art. 822 § 1 i § 4 k.c. w zw. z art. 361 § 1 k.c. zasądził od pozwanego na rzecz powodów solidarnie kwotę 8.320,82 zł tytułem należnego odszkodowania oddalając powództwo w pozostałym zakresie w punkcie II wyroku. Sąd zważył bowiem, iż pomimo tego, że powodowie przyznali, iż uzyskali w toku niniejszego postępowania kwotę 5.556,85 zł, to nie cofnęli powództwa w tym zakresie również na rozprawie. Dlatego też powództwo w tym zakresie także podlegało oddaleniu. Nadto Sąd na podstawie art. 481 § 1 i 2 k.c. w zw. z art. 817 § 1 k.c. zasądził odsetki ustawowe od kwoty 8.220,82 zł od dnia 15 lutego 2015r. do dnia zapłaty oraz od kwoty 100 zł od dnia 3 lutego 2015r. do dnia 29 maja 2015r., albowiem niewątpliwie pozwany w zakreślonym w art. 817 k.c. terminie nie spełnił świadczenia a powodowie przed wszczęciem niniejszego procesu wzywali pozwanego do zapłaty.

O kosztach procesu Sąd orzekł w punkcie III wyroku na podstawie art. 100 k.p.c. w zw. z § 6 pkt. 5 i § 2 ust. 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28.09.2002r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz.U. 02.163.1349) i zasądził od pozwanego na rzecz powodów kwotę 3.338,94 zł. Sąd zważył, iż powodowie wygrali postępowanie w 90%, albowiem choć powództwo zostało oddalone m.in. co do kwoty 5.556,85 zł, to jednak nastąpiło to z uwagi na zaspokojenie powodów przez pozwanego w toku niniejszego procesu. W konsekwencji uznać nalazło powodów za wygrywających postepowanie w tym zakresie. Koszty jakie ponieśli powodowie to opłata sądowa od pozwu w kwocie 780 zł, koszty zastępstwa procesowego w wysokości 2.434 zł oraz koszty biegłego – 762,60 zł. Pozwany zaś wygrał proces w 10% i poniósł koszty zastępstwa procesowego (2400 zł). Po wzajemnym skompensowaniu należności Sąd orzekł jak w punkcie III wyroku.