Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 16 listopada 2016 r.

Sąd Okręgowy we Wrocławiu Wydział IV Karny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący SSO Grzegorz Szepelak ( spr .)

Sędziowie S SO Krzysztof Głowacki

SSO Anna Bałazińska – Goliszewska

Protokolant Justyna Gdula

po rozpoznaniu w dniu 8 listopada 2016 r.

sprawy J. T.

syna W. i Z. z domu B.

urodzonego (...) w B.

oskarżonego o przestępstwo art. 157 § 2 k.k.

na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę oskarżonego

od wyroku Sądu Rejonowego w Oleśnicy

z dnia 7 marca 2016r. sygn. akt II K 383/15

I.  zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że:

a)  w pkt I jego części dyspozytywnej, za podstawę umorzenia postępowania przyjmuje przepis art. 17 § 1 pkt 9 kpk ;

b)  uchyla orzeczenie zawarte w pkt II jego części dyspozytywnej;

II.  kosztami sądowymi za postępowanie odwoławcze obciąża Skarb Państwa.

UZASADNIENIE

J. T. oskarżony został o to, że:

w nocy na 12 marca 2015r. (tak w oryginale) w O. przy ul. (...) uderzył M. T. ręką w klatkę piersiową i kopnął w lewą nogę, czym spowodował u niej obrażenia ciała w postaci podbiegnięcia krwawego na klatce piersiowej i kończynie dolnej lewej, które to obrażenia spowodowały naruszenie czynności narządów ciała na czas nie dłuższy niż 7 dni;

tj. o czyn z art. art. 157 § 2 k.k.

Wyrokiem z dnia 7 marca 2016 r., sygn. akt II K 383/15, Sad Rejonowy w Oleśnicy:

I.  na podstawie art. 17 § 1 pkt 3 k.p.k. umorzył toczące się postępowanie;

II na podstawie art. 629 k.p.k. w zw. z art. 628 pkt 1 k.p.k. zasądził od oskarżonego na rzecz oskarżycielki prywatnej kwotę (...),60 ( tysiąc sto osiemdziesiąt pięć i 60/100) złotych, tytułem poniesionych kosztów procesu.

Apelację od powyższego wyroku wniósł obrońca oskarżonego, zaskarżonemu orzeczeniu zarzucając wystąpienie bezwzględnej przyczyny odwoławczej, wskazanej w przepisie art. 439 § 1 pkt 9 k.p.k. w zw. z art. 17 § 1 pkt 9 k.p.k., polegającej na prowadzeniu postępowania w sprawie i wydaniu orzeczenia w oparciu o przesłankę materialną z art. 17 § 1 pkt 3 k.p.k., pomimo braku skargi uprawnionego oskarżyciela, wymaganej dyspozycją art. 157 § 4 k k.

Skarżący zarzucił ponadto - w razie nieuwzględnienia przez Sąd II instancji powyższego zarzutu - naruszenie przez Sąd meriti art. 7 k.p.k. w zw. z art. 4 k.p.k. i 410 k.p.k. oraz art. 424 § 1 pkt 1 k.p.k. poprzez dokonanie przez Sąd Rejonowy dowolnej oceny zgromadzonego materiału dowodowego, a ponadto błąd w ustaleniach faktycznych poczynionych przez Sąd Rejonowy, poprzez przyjęcie że oskarżony działał z zamiarem spowodowania u pokrzywdzonej M. T. naruszenia czynności narządów ciała.

W oparciu o wskazane zarzuty apelujący wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku i umorzenie postępowania, ewentualnie o jego zmianę i uniewinnienie oskarżonego.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Apelacja obrońcy oskarżonego zasługuje na uwzględnienie. Zasadnie wskazano w niej, że skoro w sprawie zaistniała negatywna przesłanka procesowa, uniemożliwiająca dalsze prowadzenie postępowania – jak słusznie przyznał to także Sąd Rejonowy w pisemnych motywach swojego orzeczenia – to podstawą jego umorzenia winien być przepis art. 17 § 1 pkt 9 k.p.k. Tym samym bezzasadne stało się rozpatrywanie dalszych zarzutów, stawianych w apelacji przez skarżącego.

Z analizy akt przedmiotowej sprawy wynika bowiem, że pokrzywdzona złożyła w Prokuraturze Rejonowej w Oleśnicy zawiadomienie o możliwości popełnienia przestępstwa przez oskarżonego J. T.. Postanowieniem z dnia 7 maja 2014 roku prokurator odmówił jednak wszczęcia dochodzenia. Pokrzywdzona, nie zaskarżając w przewidzianym prawem trybie powyższego postanowienia wniosła zaś prywatny akt oskarżenia przeciwko J. T. do Sądu Rejonowego w Oleśnicy.

Sąd Rejonowy orzekł więc w niniejszej sprawie, pomimo okoliczności wyłączającej postępowanie, a przewidzianej w art. 17 § 1 pkt 9 k.p.k., polegającej na braku skargi uprawnionego oskarżyciela, co stanowi bezwzględną przyczynę odwoławczą z art. 439 § 1 pkt 9 k.p.k. Podkreślić w tym miejscu należy, że zgodnie z nowelizacją art. 157 § 4 k.k. ustawą z dnia 10 czerwca 2010 roku o zmianie ustawy o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie oraz niektórych innych ustaw, która weszła w życie z dniem 1 sierpnia 2010 roku, ściganie przestępstwa określonego w § 2 lub 3 powołanego przepisu odbywa się z oskarżenia prywatnego, chyba że pokrzywdzonym jest osoba najbliższa zamieszkująca wspólnie ze sprawcą - wówczas przestępstwo to ścigane jest w trybie publicznoskargowym, z urzędu.

Osobą najbliższą zgodnie z treścią art. 115 § 11 k.k. jest zaś małżonek, wstępny, zstępny, rodzeństwo, powinowaty w tej samej linii lub stopniu, osoba pozostająca w stosunku przysposobienia oraz jej małżonek, a także osoba pozostająca we wspólnym pożyciu. Przez wspólne zamieszkiwanie należy zaś rozumieć faktyczne przebywanie w danym mieszkaniu w znaczeniu koncentrowania w nim czynności życiowych, takich jak sen, odżywianie się, odpoczynek, czy przebywanie z najbliższymi. Z analizy akt niniejszej sprawy wynika niezbicie, że pokrzywdzona zamieszkuje we wspólnym domu wraz z oskarżonym, położonym przy ul. (...) w O., formalnie pozostając jego żoną, a tym samym zasadne jest przyjęcie, że jest ona wobec oskarżonego osobą najbliższą, w rozumieniu art. 15§11Kodeksu karnego. Mając powyższe na uwadze Sąd Odwoławczy stanął na stanowisku, że pokrzywdzona była osobą nieuprawnioną do wniesienia aktu oskarżenia przeciwko oskarżonemu J. T. w niniejszej sprawie, co skutkować musiało umorzeniem przedmiotowego postępowania. W związku z powyższym orzekanie w przedmiocie winy i sprawstwa oskarżonego, jest w niniejszym postępowaniu niedopuszczalne.

Sąd Odwoławczy orzekł o kosztach postępowania odwoławczego na podstawie art. 632a Kodeksu postępowania karnego.