Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 8 grudnia 2016 roku

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim, Wydział V Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w składzie:

Przewodniczący Sędzia SO Paweł Lasoń

Protokolant stażysta Iwona Jasińska

po rozpoznaniu w dniu 28 listopada 2016 roku w Piotrkowie Trybunalskim na rozprawie

sprawy z wniosku J. S.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z.

o prawo do emerytury górniczej

na skutek odwołania J. S.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z.

z dnia 7 grudnia 2015 r. sygn. (...) -SP- (...)

1.  zmienia zaskarżoną decyzję i przyznaje J. S. prawo do emerytury górniczej od dnia 16 września 2015 roku;

2.  zasądza od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z. na rzecz J. S. kwotę 360 (trzysta sześćdziesiąt) złotych tytułem kosztów zastępstwa procesowego.

Sygn. akt V U 75/16

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 7 grudnia 2015 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział
w Z. odmówił J. S. prawa do emerytury górniczej wskazując, że nie udokumentował on wymaganego 25-letniego okresu pracy górniczej, w tym co najmniej 15 lat pracy górniczej określonej w art. 50c ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z FUS.

W dniu 31 grudnia 2015 roku J. S., reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika, złożył odwołanie od decyzji, w którym wniósł o jej zmianę i przyznanie prawa do emerytury górniczej po zaliczeniu do pracy górniczej okresu od dnia 14 lutego 1989 roku do dnia 16 listopada 2006 roku oraz okresu od 17 listopada 2006 roku do 31 maja 2007 roku. W uzasadnieniu wskazał, że w spornym okresie wykonywał prace górnicze na stanowisku operatora sprzętu pomocniczego i technologicznego na odkrywce, wymienione w załączniku nr 2 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 23 grudnia 1994 roku pod poz. 22.

Organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania.

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny :

Wnioskodawca J. S. urodzony w dniu (...), w dniu 18 września 2015 roku wystąpił do organu rentowego z wnioskiem o przyznanie prawa do emerytury górniczej. Wnioskodawca był członkiem otwartego funduszu emerytalnego lecz wniósł o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochodu budżetu państwa

(dowód: wniosek o emeryturę z dnia 18 września 2015 roku k. 2-4 akt emerytalnych)

Organ rentowy zaliczył wnioskodawcy do pracy górniczej, na dzień 16 września 2015 roku, 10 lat, 7 miesięcy i 1 dzień pracy górniczej wraz z okresami pracy w wymiarze półtorakrotnym (1751 dniówek w wymiarze półtorakrotnym z okresu od 1 czerwca 2007 roku do 31 sierpnia 2015 roku) w tym 7 lat, 3 miesiące i 10 dni pracy górniczej wymienionej w art. 50c ust. 1 .

Organ rentowy nie zaliczył wnioskodawcy do pracy górniczej okresu od 14 lutego 1989 roku do 16 listopada 2006 roku na stanowisku kierowcy ciągnika, gdyż stanowisko to nie jest wymienione w załączniku nr 2 Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 23 grudnia 1994 roku, oraz okresu od 17 listopada 2006 roku do 31 maja 2007 roku na stanowisku operatora sprzętu pomocniczego i technolog na odkrywce, ponieważ pracodawca wnioskodawcy nie przedstawił charakterystyki pracy ubezpieczonego, z której wynikałoby jakie czynności wykonywał on w spornym okresie.

(dowód: decyzja z dnia 7 grudnia 2015 roku, k. 34 akt emerytalnych, odpowiedź na odwołanie, k. 7-7v akt sprawy)

J. S. od dnia 14 lutego 1989 roku do chwili obecnej jest zatrudniony w (...). Z dniem 1 stycznia 1999 roku przedsiębiorstwo zostało skomercjalizowane i wnioskodawca stał się z mocy prawa pracownikiem (...) Spółka Akcyjna w R.. Obecnie pracodawcą wnioskodawcy jest (...) z siedzibą w R..

(dowód: umowa o pracę z dnia 14 lutego 1989 roku k. 1 w aktach osobowych część B, świadectwo wykonywania pracy górniczej k. 8 akt emerytalnych)

W okresie zatrudnienia w ww. przedsiębiorstwie wnioskodawca pracował na stanowisku:

- operator sprzętu rolniczego na oddziale (...) od 14 lutego 1989 roku do 30 czerwca 1991 roku,

- kierowcy ciągnika w transporcie drogowym na oddziale (...) od 1 lipca 1991 roku do 30 marca 1992 roku,

- kierowcy ciągnika na oddziale (...) od 1 kwietnia 1992 roku do 16 listopada 2006 roku,

- operatora sprzętu pomocniczego i technologicznego na odkrywce na oddziale (...) od 17 listopada 2006 roku do 31 maja 2007 roku

- operatora spycharek i maszyn wieloczynnościowych na odkrywce na oddziale (...), a następnie od 1 września 2009 roku rs-1, od 1 czerwca 2007 roku do chwili obecnej.

(dowód: umowa o pracę z dnia 14 lutego 1989 roku k. 1 w aktach osobowych część B, angaż, k. 10, 13, 38, 43, 58 akt osobowych część B, zawiadomienie o zmianie nazwy stanowiska pracy, k. 36 akt osobowych część B, zgłoszenie rozpoczęcia wykonywania pracy górniczej, k. 37 akt osobowych część B)

W związku z zarządzeniem nr (...) Prezesa Zarządu – Dyrektora Generalnego (...) S.A. z dnia 11 grudnia 2006 roku przełożeni wnioskodawcy zawnioskowali o zmianę stanowiska pracy na operatora sprzętu pomocniczego i technologicznego na odkrywce.

(dowód: wniosek o zmianę nazwy stanowiska pracy, k. 36 akt osobowych część B wnioskodawcy)

W okresie od 14 lutego 1989 do 16 listopada 2006 rok. wnioskodawca pracował na oddziale (...), zajmującym się obsługą taśmociągów węglowych. Pracownicy tego oddziału zajmowali się ładowaniem sprzętu na przyczepę, wymianą bębnów, wymianą przekładni, montowaniem silników na taśmociągach. Od 1 kwietnia 1992 roku wnioskodawca został przeniesiony na oddział (...). Kierowcy ciągników przydzieleni do oddziału (...) byli kierowani do obsługi innych oddziałów. Od 17 listopada 2006 roku do 31 maja 2007 roku na wnioskodawca pracował stanowisku operatora sprzętu pomocniczego i technologicznego na odkrywcę. Do obowiązków wnioskodawcy na pełnionym przez niego stanowisku należała m.in. obsługa ciągnika kołowego (...) (...)

Ciągnik, który obsługiwał wnioskodawca pracując na oddziale (...) jest wyposażony standardowo, ale jego konstrukcja techniczna pozwala na szerokie spektrum zastosowania. Ciągnikami tymi można ciągnąć: przyczepy uniwersalne, samowyładowcze, elektrownie polowe, przyczepy układające kable energetyczne, kompresory, przyczepy do przewozu brygad roboczych. Ciągniki te mogą mieć podwieszone na tzw. trzypunktowym układzie zawieszenia narzędzi specjalistyczny osprzęt – np. agregaty smarownicze, ładowacze itp. Mogą one stanowić napęd mechaniczny za pośrednictwem wału odbioru mocy ( (...)) dla różnych urządzeń specjalistycznych np. pomp różnego przeznaczenia, rozsiewaczy itp. Ciągnikami tymi można wykonywać prace tzw. metodą zrywkową tj. przeciąganie na odpowiednio wykonanych cięgnach rur, kolumn filtracyjnych odwodnienia, członów przenośników taśmowych, odcinków taśmy przenośnikowej, pontonów stanowiących podstawy stacji przenośnikowych, stacji elektrycznych na płozach itp.

Wnioskodawca w ww. okresie zatrudnienia pracował jako kierowca ciągnika. Zadaniem kierowcy był transport sprzętu na odkrywkę. Transport ten zajmował około godziny. Po przyjeździe na okrywkę wnioskodawca wykonywał polecenia przodowego. Czynności przez niego wykonywane polegały m.in. na obsłudze podnośnika, w który wyposażony był ciągnik. Do ciągnika podłączany był agregat do smarowania stacji przenośników. Agregat ten był napędzany przez wał odbioru mocy, który wnioskodawca uruchamiał w celu wykonania smarowania. Podnośnikiem wnioskodawca wykonywał również prace tzw. metodą zrywkową. Skarżący wykonywał również wymiany bębnów oraz przekładni silników elektrycznych.

Po zmianie organizacji pracy w 1992 roku J. S. jako kierowca ciągnika na oddziale (...) został przydzielony do oddziału (...), który wykonywał prace przy zwałowarce. Praca skarżącego polegała na transporcie materiałów potrzebnych do remontu przenośników zwałowych. Po wykonaniu transportu wnioskodawca wykonywał czynności przydzielone mu przez przodowego oddziału. Czynności te polegały na skręcaniu szyn, wymianie rozpór w członach przenośników, podsypywaniu posypką przy poziomowaniu przenośników po przesuwce, czy wymianie osłon na stacjach zwrotnych. Podczas pracy korzystano również z przenośnika oraz wału odbioru mocy, które wyposażony był ciągnik. Dojazd na stanowisko oddziału zajmował około godziny, pozostały czas pracy zajmowały czynności zlecone przez przodowego oddziału.

Następnie skarżący jako kierowca ciągnika obsługiwał oddział (...). Oddział ten zajmował się odwodnieniem, czyszczeniem studni oraz zasypywaniem ich zasypką. W ramach pracy wnioskodawca przywoził ciągnikiem przyczepę ze sprzętem. Następnie rozładowywał przyczepę. Po rozładowaniu ubezpieczony wykonywał polecenia przodowego. Praca ta polegała na odciąganiu rur na bok za pomocą ciągnika, zapuszczaniu filtrów do studni , ręcznym obsypywaniu ich obsypką oraz odcinaniu i spawaniu rur odwadniających do rurociągu. Dojazd na stanowisko zajmował wnioskodawcy około godzinny, natomiast sama praca na odkrywcę około 6 godzin.

(dowód: charakterystyka stanowiska pracy, k. 29 akt emerytalnych, zeznania świadka H. M. na rozprawie w dniu 28 listopada 2016 roku od minuty 6:48 do minuty 26:38, zeznania świadka S. S. na rozprawie w dniu 28 listopada 2016 roku od minuty 26:38 do minuty 38:27 protokół z rozprawy, zeznania świadka S. W. na rozprawie w dniu 28 listopada 2016 roku od minuty 38:27 do minuty 46:30 protokół z rozprawy, zeznania wnioskodawcy na rozprawie w dniu 28 listopada 2016 roku od minuty 46:30 do 1:05:37, protokół z rozprawy, k. 23-24 v akt sprawy)

Powołana przez pracodawcę wnioskodawcy Komisja Weryfikacyjna na posiedzeniu w 7 sierpnia 2009 roku uznała, że J. S. pomimo posiadania angaży na stanowisko operator sprzętu rolniczego na oddziale (...) w okresie od 14 lutego do 30 czerwca 1991 roku oraz kierowcy ciągnika w transporcie drogowym na oddziale (...) od 1 lipca 1991 roku do 31 marca 1992 roku faktycznie w okresie od 14 lutego 1989 roku do 31 marca 1992 roku pracował jako operator sprzętu pomocniczego i technologicznego na odkrywce tj. na stanowisku wymienionym w poz. 22 załącznika nr 2 do Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 23 grudnia 1994 roku.

Kolejno, dnia 15 czerwca 2009 roku Komisja Weryfikacyjna powołana przez pracodawcę ubezpieczonego ustaliła, że w J. S. pomimo posiadania angaży na stanowisko kierowcy ciągnika w oddziale (...) w okresie od 1 kwietnia 1992 roku do 16 listopada 2006 roku oraz operatora sprzętu pomocniczego oraz technologicznego na odkrywce na w okresach od 17 listopada 2006 do 11 stycznia 2007 oraz od 12 stycznia 2007 do 31 maja 2007 roku na oddziale (...) faktycznie w okresie od 1 kwietnia 1992 roku do 31 maja 2007 roku pracował jako operator sprzętu pomocniczego i technologicznego na odkrywcę tj. na stanowisku wymienionym w poz. 22 załącznika nr 2 do Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 23 grudnia 1994 roku

(dowód: protokół z posiedzenia Komisji Weryfikacyjnej, k. 27,28 akt emerytalnych)

W dniu 16 września 2015 roku (...) z siedzibą w R. wystawiła wnioskodawcy świadectwo wykonywania pracy górniczej, w którym wskazała, że w okresie zatrudnienia w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał pracę górniczą:

- od 14 lutego 1989 roku do 31 maja 2007 roku na stanowisku operatora sprzętu pomocniczego i technologicznego na odkrywce wymienionym w Rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 23 grudnia 1994 roku zał. nr 2, pozycja 22;

- od 1 czerwca 2007 roku do nadal na stanowisku operator spycharek i maszyn wieloczynnościowych na odkrywce wymienionym w Rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 23 grudnia 1994 roku zał. nr 3, pozycja 4

(dowód: świadectwo wykonywania pracy górniczej 16 września 2015 roku. – k. 8 akt emerytalnych)

Sąd Okręgowy dokonał oceny dowodów i zważył co następuje :

Odwołanie zasługuje na uwzględnienie.

Przesłanki nabycia prawa do emerytury górniczej określa ustawa z dnia
17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity: Dz. U. z 2015r., poz.748 ze zm.).

Zgodnie z art. 50 a ust 1 i 2 ustawy emerytura górnicza przysługuje pracownikowi, który spełnia łącznie następujące warunki:

1) ukończył 55 lat życia;

2) ma okres pracy górniczej wynoszący łącznie z okresami pracy równorzędnej
co najmniej 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn, w tym co najmniej 10 lat pracy górniczej określonej w art. 50c ust. 1;

3) nie przystąpili do otwartego funduszu emerytalnego albo złożyli wniosek
o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa.

Wiek emerytalny wymagany od pracowników: kobiet mających co najmniej
20 lat, a mężczyzn co najmniej 25 lat pracy górniczej i równorzędnej, w tym
co najmniej 15 lat pracy górniczej, o której mowa w art. 50c ust. 1, wynosi 50 lat.

Zgodnie z art. art. 50b w/w ustawy przy ustalaniu prawa do emerytury górniczej uwzględnia się okresy pracy górniczej i pracy równorzędnej z pracą górniczą, będące okresami składkowymi lub nieskładkowymi w rozumieniu ustawy, z tym że okresy pracy górniczej i pracy równorzędnej z pracą górniczą uwzględnia się, jeżeli praca
ta wykonywana była co najmniej w połowie wymiaru czasu pracy.

Z kolei zgodnie z art. 50 c ust. 1 pkt 4 za pracę górniczą uważa się zatrudnienie na odkrywce w kopalniach siarki i węgla brunatnego przy ręcznym lub zmechanizowanym urabianiu, ładowaniu oraz przewozie nadkładu i złoża, przy pomiarach w zakresie miernictwa górniczego oraz przy bieżącej konserwacji agregatów i urządzeń wydobywczych, a także w kopalniach otworowych siarki oraz w przedsiębiorstwach i innych podmiotach wykonujących roboty górnicze dla kopalń siarki i węgla brunatnego, na stanowiskach określonych w drodze rozporządzenia przez ministra właściwego do spraw zabezpieczenia społecznego, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw gospodarki i ministrem właściwym do spraw Skarbu Państwa.

Wykaz stanowisk pracy, na których zatrudnienie na odkrywce w kopalniach węgla brunatnego oraz przedsiębiorstwach i innych podmiotach wykonujących roboty górnicze dla kopalń węgla brunatnego uważa się za pracę górniczą zawiera załącznik nr 2 i 3 do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 23 grudnia 1994r. w sprawie określenia niektórych stanowisk pracy górniczej oraz stanowisk pracy zaliczanej w wymiarze półtorakrotnym przy ustalaniu prawa do górniczej emerytury lub renty (Dz.U. z 1995r., Nr 2, poz. 8 ). Rozporządzenie to zachowało moc na podstawie art. 194 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ale w zakresie, w jakim jego przepisy nie są sprzeczne z przepisami tej ustawy.

W przedmiotowej sprawie kwestią sporną między stronami było to, czy wnioskodawca posiada wymagany 25-letni okres pracy górniczej. Organ rentowy zakwestionował bowiem, aby skarżący zatrudniony w (...) w B. (obecnie w (...) z siedzibą w R. ) wykonywał pracę górniczą w okresie od dnia 14 lutego 1989 roku do dnia 16 listopada 2006 roku na stanowisku kierowcy ciągnika, gdyż nie figuruje ono w załączniku nr 2 Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 23 grudnia 1994 roku oraz od dnia 17 listopada 2006 roku do 31 maja 2007 roku na stanowisku operatora sprzętu pomocniczego i technologicznego na odkrywcę, ponieważ pracodawca nie przedstawił charakterystyki pracy wnioskodawcy, z której wynika jakie czynności były przez niego wykonywane w spornym okresie.

Wnioskodawca dysponował świadectwem z dnia 16 września 2015 roku wystawionym przez (...) z siedzibą w R. potwierdzającym fakt wykonywania pracy górniczej w spornych okresach zatrudnienia na stanowisku operatora sprzętu pomocniczego i technologicznego na odkrywce wymienionym w Rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 23 grudnia 1994 roku zał. nr 2, pozycja 22.

Należy podnieść, że treść świadectwa wykonywania pracy górniczej nie została w sposób prawidłowy sformułowana, gdyż nie określa rodzaju prac, które faktycznie wykonywał skarżący, jak tego wymaga art. 50c i art. 50d ustawy, a jedynie zajmowane przez niego stanowisko. Tymczasem o uznaniu konkretnej pracy (wykonywanych czynności służbowych) za pracę górniczą w rozumieniu przepisów emerytalno-rentowych decyduje charakter czynności faktycznie wykonywanych przez pracownika, a nie nazwa stanowiska, protokół komisji weryfikacyjnej czy wreszcie świadectwo pracy.

Legitymowanie się zatem przez skarżącego świadectwem wykonywania pracy górniczej nie oznacza jeszcze, że rzeczywiście wykonywał on prace górnicze. Świadectwo pracy nie jest dokumentem urzędowym w rozumieniu art. 244 k.p.c., nie korzysta zatem z domniemania prawdziwości i autentyczności, a li tylko dokumentem prywatnym, który stanowi jedynie dowód tego, że osoba która go podpisała złożyła oświadczenie w nim zawarte (art. 245 k.p.c. ). Świadectwo pracy samo przez się nie tworzy zatem praw podmiotowych ani ich nie pozbawia.

Ponieważ organ rentowy zaprzeczał prawdziwości świadectwa co do charakteru wykonywanej przez wnioskodawcę pracy w spornym okresie (spór dotyczył dokumentu prywatnego pochodzącego od innej osoby niż strona zaprzeczająca), ciężar wykazania prawdziwości tego dokumentu prywatnego w myśl art. 253 zd. 2 k.p.c. spoczywał na wnioskodawcy jako osobie, która chce z tego dokumentu skorzystać.

Wnioskodawca sprostał temu obowiązkowi w stopniu wystarczającym do przyznania prawa do emerytury górniczej. W ocenie Sądu skarżący udowodnił bowiem, że w okresie od dnia 14 stycznia 1989 do dnia 31 maja 2007 wykonywał on pracę górniczą, sklasyfikowaną pod poz. nr 32 załącznika do wyżej wymienionego rozporządzenia, a mianowicie rzemieślnika zatrudnionego na stałe na odkrywce przy wykonywaniu bieżących robót montażowych, konserwacyjnych i remontowych. Nieprawidłowo więc pracodawca odwołującego określił jego stanowisko jako operator sprzętu pomocniczego i technologicznego na odkrywce. Jednakże nie ma to niekorzystnego wpływu na zakres uprawnień przysługujących odwołującemu.

Podkreślić należy, że w spornym okresie wnioskodawca, po wykonaniu transportu sprzętu na odkrywkę, który zajmował mu około godziny, wykonywał prace wspólnie z oddziałem, do którego był przydzielony. Początkowo wykonywał on prace na oddziale (...), który zajmował się ładowaniem sprzętu na przyczepę, wymianą bębnów, wymianą przekładni, montowaniem silników na taśmociągach. Podczas pracy na tym oddziale wnioskodawca obsługiwał, napędzany przez wał odbioru mocy zamontowany w ciągniku, agregat służący do konserwacji stacji przenośników. Z kolei podczas pracy na oddziale wykonującym prace przy zwałowarce J. S. po wykonaniu transportu sprzętu remontowego, wykonywał pracę razem z pracownikami brygady utrzymania przenośników zwałowiska. Prace te polegały na skręcaniu szyn, wymianie rozpór w członach przenośników, poziomowaniu przenośników, podsypywaniu posypką przy poziomowaniu przenośników po przesuwce, czy wymianie osłon na stacjach zwrotnych. Następnie skarżący pracował przy oddziale (...) zajmującym się odwadnianiem, czyszczeniem oraz zasypywaniem obsypką studni. Podczas pracy w ww. oddziale skarżący wykonywał czynności polegające na odciąganiu rur na bok za pomocą ciągnika, zapuszczaniem filtrów do studni bądź ręcznym obsypywaniu ich obsypką, odcinaniu rur odwadniających oraz spawaniu ich do rurociągu. Wskazać również należy, że zmiana nazwy stanowiska, która miała miejsce 16 listopada 2006 roku, wynika wyłącznie ze zmian organizacyjnych przedsiębiorstwa, nie miała więc wpływu na zakres wykonywanych przez skarżącego czynności.

Nie budzi wątpliwości, że wyżej wskazane prace mieszczą się w zakresie robót montażowych, konserwacyjnych i remontowych określonych w wyżej wskazanym rozporządzeniu. Ewentualne wątpliwości mógł budzić wymiar czasu, w jakim wnioskodawca wykonywał transport sprzętu na miejsce pracy obsługiwanego przez niego oddziału, co nie jest pracą górniczą, a w jakim wykonywał ww. prace zaliczane do okresu pracy górniczej.

Zeznania świadków i wnioskodawcy w sposób jednoznaczny wskazywały, że skarżący wykonywał wyżej wymienione prace co najmniej przez połowę wymiaru czasu pracy. Najczęściej ubezpieczony wykonywał swe czynności przez 6 godzin dziennie. Podkreślenia wymaga, że do stażu uwzględnianego przy ustalaniu prawa do emerytury górniczej na podstawie art. 50a ustawy o emeryturach i rentach z FUS zalicza się prace górnicze wymienione w art. 50c ust. 1 i 2 tej ustawy świadczone co najmniej w połowie wymiaru czasu pracy (por. wyrok SN z dnia 23 października 2013 roku , sygn. I UK 128/13).

Materiał dowodowy był spójny i logiczny. Świadkowie w spornym okresie pracowali razem z wnioskodawcą, a zatem dysponują bezpośrednią i szczegółową wiedzą na temat charakteru wykonywanej przez niego pracy i jego codziennych obowiązków. Ich zeznania były kompatybilne ze zgromadzoną w sprawie dokumentacją pracowniczą. W oparciu o ww. wiarygodny materiał dowodowy w ocenie Sądu nie może budzić wątpliwości, iż wnioskodawca wykonywał prace sklasyfikowaną pod poz. nr 32 załącznika do wyżej wymienionego rozporządzenia, a mianowicie rzemieślnika zatrudnionego na stałe na odkrywce przy wykonywaniu bieżących robót montażowych, konserwacyjnych i remontowych. Zatem czynności jakie wykonywał wnioskodawca pozwalają zaliczyć prace do prac górniczych. Zarówno zatem czynności jakie wykonywał, maszyny na jakich pracował oraz miejsce wykonywanych prac wskazują, iż prace jakie wykonywał wnioskodawca były pracami górniczymi w rozumieniu art. 50 c ust.1 pkt 4 w związku z poz. 32 załącznika 2 do ww. Rozporządzenia.

Po doliczeniu tego okresu do uznanego okresu pracy górniczej staż wnioskodawcy wynosi ponad 25 lat pracy górniczej.

Biorąc pod uwagę, że wnioskodawca spełnił wszystkie przesłanki, od których zależało jego prawo do emerytury górniczej, Sąd Okręgowy na mocy art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. orzekł jak w punkcie pierwszym wyroku. Sąd przyznał wnioskodawcy prawo do emerytury z dniem spełnienia ostatniej przesłanki, od której zależało jego prawo do emerytury górniczej, a mianowicie z dniem 16 września 2015 roku.