Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 grudnia 2016 roku

Sąd Okręgowy w Gdańsku I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący : SSO Mariusz Bartnik

Protokolant: st. sekr. sąd. Aneta Graban

po rozpoznaniu w dniu 23.12.2016 r. w Gdańsku

na rozprawie

sprawy z powództwa Gminy S.

przeciwko J. N. (1)

o zapłatę,

1)zasądza od pozwanego J. N. (1) na rzecz powoda Gminy S. kwotę 137.711,32 zł ( sto trzydzieści siedem tysięcy siedemset jedenaście złotych 32/100) wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 9 lipca 2015 roku do dnia zapłaty, z zastrzeżeniem, że od dnia 1 stycznia 2016 roku powodowi należą się odsetki ustawowe za opóźnienie,

2)zasądza od pozwanego J. N. (1) na rzecz powoda Gminy S. kwotę 6.886 zł ( sześć tysięcy osiemset osiemdziesiąt sześć złotych) tytułem opłaty od pozwu oraz kwotę 3.600 zł ( trzy tysiące sześćset złotych ) tytułem kosztów zastępstwa procesowego.

UZASADNIENIE

Powódka Gmina S. w dniu 9 lipca 2015 r. wniosła przeciwko J. N. (1) pozew, w którym domagała się zasądzenia od pozwanego na swoją rzecz kwoty 137.711,32 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia pozwu oraz kosztami procesu wg norm przepisanych.

Uzasadniając roszczenie powódka wyjaśniła, że pozwany, nie dysponując stosownym pozwoleniem, składował odpady na nieruchomości położonej z miejscowości S.. Wobec pozwanego wydana została odpowiednia decyzja Wójta Gminy S., nakazująca usunięcie zgromadzonych odpadów do dnia 11 lipca 2014 r., jednakże w zakreślonym terminie, a także w okresie późniejszym pozwany nie zastosował się do obowiązku nałożonego decyzją. Ostatecznie podjęto decyzję o zastępczym wykonaniu wcześniejszej decyzji i odpady wywieziono na składowisko na koszt i ryzyko pozwanego. Wywozu dokonało (...) w S. na składowisko prowadzone przez (...) Sp. z o. o. w S., przy czym odpady zostały wcześniej przebadane laboratoryjnie pod kątem możliwości składowania na odpowiednich składowiskach. Mimo wezwania pozwany nie zwrócił powódce poniesionych z tego tytułu kosztów.

W dniu 21 lipca 2015 r. Sąd uwzględnił żądanie pozwu w nakazie zapłaty w postępowaniu upominawczym sygn. akt I Nc 262/15.

W sprzeciwie od nakazu zapłaty pozwany wniósł o oddalenie powództwa w całości i obciążenie powoda kosztami procesu.

Wyjaśniał, że posiadaczem odpadów będących przedmiotem decyzji Wójta Gminy w S. jest firma (...) Sp. z o. o. w G.. Pozwany podawał, że ze wskazaną spółką zawarł wprawdzie umowę dostawy materiałów drewnopochodnych dla swojej firmy, jednakże w dniach 14-16 maja 2014 r. kontrahent dostarczył również odpady nie będące przedmiotem tejże umowy. Pozwany wskazywał, że podjął już działania mające na celu doprowadzenie do ich zabrania z nieruchomości.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Pozwany J. N. (1) prowadzi działalność gospodarczą pod firmą (...) w S..

[okoliczność bezsporna]

W dniu 23 grudnia 2013 r. pozwany zawarł z (...) Sp. z o. o. z siedzibą w R. umowę konsorcjum, w której strony oświadczyły, że zawierają konsorcjum o nazwie (...) w celu wspólnego wykonywania umów dotyczących odbioru, transportu i przetwarzania odpadów zawieranych przez lidera konsorcjum, którym był pozwany, w szczególności odbioru frakcji energetycznej odpadów z terenu (...) Sp. z o. o. w G..

[dowód: umowa konsorcjum z 23.12.2013 r. k. 137-138, zeznania A. R. - utrwalone na nośniku danych k. 131]

Następnie w dniu 2 stycznia 2014 r. zawarto umowę Nr (...) pomiędzy (...) Sp. z o. o. w G. jako zamawiającym oraz konsorcjum (...) jako wykonawcą, której przedmiotem był sukcesywny odbiór przez wykonawcę z terenu (...) Sp. z o. o. zlokalizowanego w S. frakcji energetycznej odpadów stanowiącej zgodnie z klasyfikacją odpadów - inne odpady [w tym zmieszane substancje i przedmioty z mechanicznej obróbki odpadów innych niż wymienione w (...) - kod (...) (frakcja wysokoenergetyczna), w celu poddania ich procesom odzysku polegającego na ich przetwarzaniu w celu przygotowana do dalszego odzysku lub/i unieszkodliwienia w procesach określonych w ust. (...).

Strony uzgodniły że wykonawca tj. konsorcjum będzie odbierało od zamawiającego odpady, przy czym odbiór następować będzie z terenu opisanego w ust. (...) umowy transportem zorganizowanym przez wykonawcę i na jego koszt, także w zakresie kosztów przewozu, ubezpieczenia na czas transportu i rozładunku. Postanowiono też, że w chwili przekazania odpadów przez zamawiającego na rzecz wykonawcy przejmuje on odpowiedzialność za przejęte odpady, należyte postępowanie z nimi i skutki z tego wynikające, a także że ponosi wyłączną odpowiedzialność za koszy powstałe w czasie transportu oraz rozładunku odpadów.

Wykonawca tj, konsorcjum oświadczyło, że legitymuje się wszelkimi orzeczeniami administracyjnymi wydanymi przez właściwe organy administracji publicznej, zezwalającymi na prowadzenie działalności w zakresie odbioru od zamawiającego przedmiotu umowy, zgodnie z celem jej zawarcia.

[dowód: umowa nr (...) z 2.01.2014 r. k. 139-142, zeznania A. R. - utrwalone na nośniku danych k. 131]

W marcu 2014 r. pozwany zawarł umowę dzierżawy nieruchomości położonej w miejscowości S., stanowiącej działkę nr (...), a będącą terenem starej cegielni. Na nieruchomości - jak deklarował - zamierzał prowadzić działalność polegającą na produkcji pelletu, drewna kominkowego oraz brykietu.

[dowód: pismo z 18.05.2014 r. k. 94, zeznania W. D. - utrwalone na nośniku danych k. 107]

W wykonaniu umowy zawartej z (...) Sp. z o. o. w G. spółka ta przekazała konsorcjum odpady - w kwietniu 2014 r. 105,42 Mg odpadów kod odpadów (...), rodzaj - odpady palne (paliwo alternatywne) oraz w maju 2014 r. 330 Mg odpadów kod (...) rodzaj - inne odpady (w tym zmieszane substancje i przedmioty z mechanicznej obróbki). Jako miejsce przeznaczenia odpadów wskazano O. gm. C., jednakże w rzeczywistości odpady trafiły na teren cegielni w S.. Śmieci były tam składowane i sukcesywnie spalane w piecu.

[dowód: dokumentacja zdjęciowa k. 96-102, k. 109-114, karty przekazania odpadu k. 144-145, zeznania J. B. - utrwalone na nośniku danych k. 151, zeznania K. B. - utrwalone na nośniku danych k. 151]

Pozwany J. N. (1) nie posiadał stosownego pozwolenia na składowanie odpadów na nieruchomości położonej w miejscowości S. ani na ich dalsze przerabianie.

[okoliczność bezsporna]

Z uwagi na to, że ilość odpadów i nieprzyjemny zapach unoszący się od nich, a także duszący dym z ich spalania, zaczęły przeszkadzać okolicznym mieszkańcom, ci powiadomili o całej sytuacji zarządcę cegielni w S., W. D.. Ten z kolei w dniu 18 maja 2014 r. powiadomił Policję o podejrzeniu popełnienia przestępstwa z ustawy o odpadach polegającego na magazynowaniu i przetwarzaniu śmieci bez koncesji i zezwoleń. Pismo to przesłał do wiadomości Wojewódzkiego Inspektoratu Ochrony Środowiska w G. oraz Wójta Gminy S..

[dowód: pismo z 18.05.2014 r. k. 94, zeznania W. D. - utrwalone na nośniku danych k. 107, zeznania J. B. - utrwalone na nośniku danych k. 151, zeznania K. B. - utrwalone na nośniku danych k. 151]

W dniu 21 maja 2014 r. Wójt Gminy S. wszczął z urzędu postępowanie w sprawie usunięcia odpadów z terenu działki nr (...) położonej w S. pod adresem (...). W tym dniu upoważniony pracownik Urzędu Gminy S. przeprowadził wizję w terenie, stwierdzając magazynowanie odpadów o kodzie (...) w ilości ok. 400 Mg. Pozwany zobligował się wówczas do usunięcia odpadów początkowo do dnia 31 maja 2014 r., później do 16 czerwca 2014 r., jednakże w powyższego zobowiązania się nie wywiązał.

[dowód: decyzja z dnia 25.06.2014 r. Nr (...) k. 5-5v, oświadczenie pozwanego J. N. (1) z 23.05.2014 r. k. 6]

Decyzją z dnia 25 czerwca 2014 r. Wójt Gminy S. z urzędu nakazał pozwanemu J. N. (1) jako dzierżawcy działki (...) (na podstawie umowy z (...) Sp. z o. o. z siedzibą w G.), położonej w S. pod adresem (...) usunięcie z powyższego terenu zgromadzonych odpadów o kodzie (...) w ilości ok. 400 Mg. Jednocześnie nałożył na pozwanego obowiązek przekazania odpadów podmiotowi posiadającemu wymagane zezwolenie na świadczenie usług w zakresie transportu i unieszkodliwiania odpadów lub odzysku odpadów. W pkt (...) decyzji ustalono, że obowiązek, o którym mowa w pkt (...), powinien być wykonany do dnia 11 lipca 2014 r. i wyznaczono termin 14 lipca 2014 r. na przeprowadzenie wizji stwierdzającej wykonanie niniejszej decyzji.

[dowód: decyzja z dnia 25.06.2014 r. Nr (...) k. 5-5v]

Już po wydaniu decyzji, w czasie kolejnych wizji lokalnych przeprowadzanych przez pracowników Urzędu Gminy S. w dniach 14 lipca 2014 r., 25 sierpnia 2014 r. i 16 października 2014 r., J. N. (1) bądź jego syn potwierdzali wolę wywiezienia zgromadzonych na nieruchomości w S. odpadów. Jednakże pozwany nie podejmował w tej kwestii żadnych skutecznych działań, a kolejno wyznaczane terminy na zakończenie całkowitej wywózki (18 sierpnia 2014 r., 30 września 2014 r., 31 października 2014 r.) mijały bezskutecznie. Na jego zlecenie wywieziono jedynie niewielką część odpadów, przy czym część z nich przetransportowano na odległość kilkudziesięciu metrów z terenu podmokłego na teren utwardzony.

W trakcie wizji w dniu 16 października 2014 r. powód został uprzedzony, że niedochowanie kolejnego terminu całkowitego usunięcia wszystkich odpadów zgromadzonych na terenie byłej cegielni w S., określonego na dzień 24 października odnośnie odpadów zasypanych oraz 31 października odnośnie odpadów zgromadzonych na powierzchni ziemi, będzie skutkować rozpoczęciem postępowania zastępczego polegającego na wywiezieniu odpadów na koszt Gminy i późniejszą egzekucją tychże kosztów od pozwanego.

[dowód: protokół z dnia 14.07.2014 r. k. 8, protokół z dnia 25.08.2014 r. k. 9, protokół z 16.10.2014 r. k. 10-11, zeznania G. S. - utrwalone na nośniku danych k. 157]

Ostatecznie, wobec niewywiązania się z obowiązku usunięcia odpadów, w dniu 10 listopada 2014 r. rozpoczęto wykonanie zastępcze decyzji z dnia 22 czerwca 2014 r., o czym poinformowano pozwanego pismem z dnia 14 listopada 2014 r., doręczonym w dniu 17 listopada 2014 r. Jednocześnie wskazano, że Gmina będzie domagała się zwrotu poniesionych kosztów z tytułu wywozu odpadów.

[dowód: pismo powódki z dnia 14.11.2014 r. k. 12 wraz z zpo k. 13]

Odpady najpierw zostały przebadane laboratoryjnie pod kątem możliwości ich składowania na odpowiednich składowiskach. Wynagrodzenie laboratorium (...) S.A., wykonującego powyższe badanie, wyniosło 1968 zł.

Następnie odpady zostały wywiezione przez (...) Sp. z o. o. w S., które z tego tytułu obciążyło powódkę kwotą wynagrodzenia w wysokości 77.760 zł. Odpady przyjął (...) Sp. z o. o. , który z tytułu przyjęcia odpadów wystawił powódce dwie faktury: z dnia 30 listopada 2014 r. opiewającą na kwotę 24.998,98 zł, z dnia 12 grudnia 2014 r. na kwotę 32.984,34 zł.

Powyższe koszty zostały przez powódkę opłacone w całości.

[dowód: faktury z dnia 30.11.2014 r. Nr (...) k. 18-18v, z 12.12.2014 r. Nr (...) k. 19-19v, z dnia 9.12.2014 r. nr (...) k. 20-20v, faktura z 17.11.2014 r. Nr (...) k. 21-21v]

Pismem z dnia 29 grudnia 2014 r. powódka wezwała pozwanego do zapłaty kwoty 137.711,32 zł z poniesionej przez powódkę z tytułu niewykonania decyzji z dnia 22 czerwca 2014 r. i konieczności jej zastępczego wykonania - w terminie 21 dni od otrzymania niniejszego pisma. Wezwanie doręczono pozwanemu w dniu 2 stycznia 2015 r., jednakże w zakreślonym terminie pozwany nie zwrócił Gminie żadnych kosztów wykonania zastępczego. Bezskuteczne pozostało również kolejne wezwanie z dnia 11 lutego 2015 r., doręczone w dniu 16 lutego 2015 r., gdzie zakreślono 14-dniowy termin na uregulowanie zobowiązania.

[dowód: wezwanie do zapłaty z dnia 29.12.2014 r. k. 14 wraz z zpo k. 15 wezwanie ostateczne z dnia 11.02.2015 r. k. 16 wraz z zpo k. 17]

Sąd zważył, co następuje:

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o materiał dowodowy zgromadzony w sprawie niniejszej, w szczególności dokumenty przedłożone przez strony postępowania, a zwłaszcza decyzję Wójta Gminy S. z dnia 25 czerwca 2014 r. w przedmiocie nakazania pozwanemu usunięcia zgromadzonych odpadów, protokoły kontrolne z wizji przeprowadzanych na nieruchomości w miejscowości S., a także faktury dokumentujące koszty wywiezienia odpadów poniesione przez powodową Gminę, nadto umowę konsorcjum oraz protokoły przekazania odpadów przez spółkę (...) Sp. z o. o. Sąd miał na uwadze, że autentyczność tych dokumentów nie była kwestionowana, wobec czego mogły one stanowić podstawę wiarygodnych ustaleń faktycznych w sprawie. Sąd wskazuje przy tym, że dokumenty urzędowe, w szczególności wydaną decyzję administracyjną, Sąd uznał za dowód tego, co zostało w nich urzędowo zaświadczone, zaś dokumenty prywatne - za dowód tego, że osoba które je podpisała, złożyła oświadczenie w nich zawarte.

Sąd oparł się także na zeznaniach świadków W. D., A. R. - prezesa zarządu spółki (...) Sp. z o. o., od której pozwany odebrał odpady, J. B., K. B. - sąsiadów mieszkających w pobliżu cegielni, a także G. S., które co do zasady uznał za wiarygodne. Świadek W. D. wyjaśniał okoliczności związane z zawarciem przez pozwanego umowy dzierżawy terenu byłej cegielni w S., charakterem działalności, której prowadzenie deklarował pozwany, a także ujawnieniem składowiska odpadów w maju 2014 r., ilością znajdujących na nich śmieci, ich rodzaju i wyglądem samej nieruchomości. Jego słowa potwierdził świadek J. B., którego posesja sąsiaduje z terenem byłej cegielni, a który opisywał, w jaki sposób i jakie śmieci trafiały na nieruchomość dzierżawioną przez pozwanego. Świadek ten zwracał również uwagę na uciążliwości, jakie wiązały się z tym dla okolicznych mieszkańców, zwłaszcza nieprzyjemny zapach oraz duszący dym pochodzący ze spalania odpadów, które ostatecznie spowodowały, że podjęto interwencję w tej sprawie. Z powyższą relacją w pełni korespondowały zeznania mieszkającego w pobliżu cegielni K. B., który także wskazywał na problem z ilością składowanych śmieci i fetorem od nich pochodzącym. Okoliczności związane z dostarczeniem pozwanemu odpadów wyjaśniał natomiast A. R., podając, że podstawą w tym zakresie była umowa zawarta z konsorcjum, w którym pozwany pełnił rolę lidera. Powyższe korespondowało z treścią samej umowy z dnia 2 stycznia 2014 r. oraz umowy konsorcjum zawartej między J. N. (1) z (...) Sp. z o. o. w R.. Świadek podawał również szczegóły dotyczące rodzaju przekazanych na podstawie umowy z dnia 2 stycznia 2014 r. odpadów, wyjaśniając, że oznaczone były one kodem (...), co z kolei znalazło odzwierciedlenie w treści załączonych kart przekazania odpadu. Potwierdziły się również jego słowa o tym, że karty te podpisał konsorcjant tj. (...) Sp. z o. o., co świadek tłumaczył tym, że to konsorcjant, a nie pozwany posiadał odpowiednie zezwolenie administracyjne. Wreszcie świadek G. S. zeznawał, że na zlecenie pozwanego przewoził śmieci, jednakże wskazywał, że czynił to na niewielką odległość ok. 70 m, z miejsca podmokłego na teren utwardzony, na którym miały być one dalej przerabiane. Sąd nie znalazł podstaw, by podważyć jego słowa, zwłaszcza że korespondowały one z ustaleniami czynionymi w czasie wizji lokalnych, w których stwierdzano, że odpady w rzeczywistości były wywożone jedynie w niewielkim zakresie.

Jako niewiarygodne oceniono natomiast zeznania P. N. - syna pozwanego, który w tej sytuacji z uwagi na osobiste więzy łączące go ze stroną, nie mógł być uznany za świadka obiektywnego i bezstronnego. Powyższy wniosek potwierdziła treść zeznań złożonych przez świadka, które co do zasady tożsame były z twierdzeniami prezentowanymi przez pozwanego w toku procesu, a które dostosowane były do osiągnięcia celu jakim było rozstrzygnięcie korzystne dla pozwanego. Nie znalazły one jednak potwierdzenia w pozostałym zgromadzonym w sprawie materiale dowodowym, w szczególności w treści umowy łączącej pozwanego ze spółkę (...) Sp. z o. o., a z której wynikało, że to do obowiązków pozwanego należało odebranie od spółki odpadów i przewiezienie ich na właściwe miejsce ich składowania. To zresztą potwierdził zresztą świadek A. R.. Powyższe zaprzecza wyjaśnieniom świadka, jakoby odpady zostały przywiezione przez samą spółkę, a także, że były one innego rodzaju niż te będące przedmiotem umowy zawartej przez spółkę z pozwanym.

Ostatecznie nie przeprowadzono natomiast dowodu z zeznań samego pozwanego J. N. (1) - wobec nieusprawiedliwionego niestawiennictwa pozwanego na rozprawę w dniu 23 grudnia 2016 r., na którą był wezwany do osobistego stawiennictwa celem przesłuchania w charakterze strony pod rygorem pominięcia dowodu z jego zeznań.

Mając na uwadze poczynione ustalenia faktyczne Sąd uznał powództwo za uzasadnione zarówno co do zasady, jak i wysokości.

Rozstrzygając o powyższym Sąd miał na uwadze fakt, że okoliczności istotne dla rozstrzygnięcia sprawy pozostawały właściwie bezsporne między stronami. Pozwany bowiem nie zaprzeczał, że rzeczywiście na dzierżawionej przez niego nieruchomości w miejscowości S. składowane były odpady, potwierdził też, że pochodziły one od spółki (...) Sp. z o. o. Przyznawał także, że nie miał zezwolenia na ich składowanie, podobnie jak na planowane przez niego spalanie tych odpadów w trakcie procesu produkcji pelletów. Niekwestionowanym było wreszcie, że Wójt Gminy S. wydał w dniu 25 czerwca 2014 r. decyzję w przedmiocie nakazania pozwanemu usunięcia z działki nr (...) w miejscowości S. zgromadzonych tam odpadów oraz to, że pozwany nie wywiązał się z tegoż obowiązku i że ostatecznie odpady wywieziono na koszt powodowej Gminy. Pozwany wskazywał wręcz, że o powyższym wiedział i był z tego zadowolony, gdyż, jak wyjaśniał, sam nie mógł tego uczynić, albowiem nie posiadał środków na sfinansowanie transportu zgromadzonych śmieci. Pozwany tłumaczył jedynie, że odpady znalazły się na dzierżawionej przez niego nieruchomości bez jego wiedzy, gdyż zostały tam przywiezione przez spółkę (...) Sp. z o. o. podczas jego nieobecności. Przyznawał przy tym, że istotnie zawarł z wymienioną spółką umowę, na mocy której miał odebrać od niej odpady, jednakże miały to być odpady innego rodzaju, głównie drewniane, nadające się do wykorzystania w procesie produkcji pelletu. W ocenie Sądu jednak powyższych okoliczności nie zdołał skutecznie wykazać. W istocie bowiem prezentowaną przez niego wersję wydarzeń potwierdził wyłącznie syn pozwanego, natomiast zeznania pozostałych świadków, a także treść zgromadzonych w sprawie dokumentów wskazują, że po pierwsze przedmiotem umowy ze spółką był właśnie odbiór odpadów o kodzie (...) , stanowiących tzw. inne odpady [w tym zmieszane substancje i przedmioty mechanicznej obróbki odpadów inne niż wymienione w (...), a których obecność stwierdzono w toku wizji lokalnych czynionych przez pracowników Urzędu Gminy S. na terenie byłej cegielni. Po drugie zaś, jak wskazywał świadek A. R., prezes spółki (...) Sp. z o. o, a co koresponduje w pełni z treścią zawartej umowy, to pozwany był odpowiedzialny za transport i rozładunek przyjętych przez siebie odpadów. Należy też zaznaczyć, że to na nim zresztą jako na dzierżawcy nieruchomości ciążył obowiązek odpowiedniego jej zabezpieczenia - jak wynika zresztą z zeznań świadków, teren byłej cegielni był zabezpieczony przez ogrodzenie i bramę, i bez wiedzy samego pozwanego ewentualnie zatrudnianych prze niego osób, nie był możliwy wjazd na nieruchomość samochodów i rozładowanie, zwłaszcza uwzględniając ilość zgromadzonych na nieruchomości śmieci.

Należy jednak podkreślić, że powyższe okoliczności są o tyle bez znaczenia, że to pozwany wbrew przepisom ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. - o odpadach (Dz. U. z 2013 r. poz. 21 ze zm.), bez wymaganego zezwolenia administracyjnego składował odpady na nieruchomości w S.. On też jako posiadacz tych odpadów, został zobowiązany w decyzji Wójta Gminy S. do ich usunięcia. Stosowną decyzję wydano w oparciu o art. 26 ustawy o odpadach, a jako że nie była ona podważana przez pozwanego, stała się ostateczna. On też nie wywiązał się z nałożonego decyzją obowiązku, wobec czego Gmina, uprzedzając wcześniej o tym pozwanego, wykonała zastępczo nałożony na niego obowiązek i wywiozła śmieci, przekazując je podmiotowi posiadającemu wymagane zezwolenie na świadczenie usług w zakresie transportu i unieszkodliwienia odpadów lub odzysku. Z tego tytułu poniosła określone koszty, które jednak obciążać winny pozwanego jako osobę, która nielegalnie składowała śmieci na swojej posesji i której decyzja dotyczyła. Stosownie bowiem do art. 22 ustawy o odpadach, koszty gospodarowania odpadami są ponoszone przez pierwotnego wytwórcę odpadów lub przez obecnego lub poprzedniego posiadacza odpadów. Powódka należycie wykazała wysokość tychże kosztów, przedkładając stosowne faktury za wywóz i przyjęcie odpadów oraz badania laboratoryjne konieczne dla ustalenia miejsca, w którym mogły być one bezpiecznie składowane - na łączną kwotę 137.711 ,32 zł. Sąd miał na względzie, że strona pozwana próbowała kwestionować wysokość tychże kosztów, jednakże jej zarzuty pozostały gołosłowne i stanowiły niczym nie popartą polemikę ze stanowiskiem powódki. Z adnotacji uczynionych na fakturach wynika zaś bezsprzecznie, że kwoty, na które faktury opiewały, w rzeczywistości zostały przez Gminę wypłacone.

W tej sytuacji w ocenie Sądu nie ulega wątpliwości, że pozwany J. N. (1) jako sprawca deliktu określnego przepisami ustawy o odpadach, zobowiązany jest do zwrotu powódce poniesionych przez nią kosztów związanych z usunięciem odpadów. Powodowa Gmina bowiem, dbając o zachowanie porządku i bezpieczeństwa na terenie gminy, a także dopełniając swoich obowiązków z zakresu ochrony środowiska, zmuszona była do rzeczywistego usunięcia odpadów, ponosząc z tego tytułu wymierną szkodę w postaci wypłaconego wynagrodzenia za wykonane w tym zakresie usługi przez podmioty trzecie. Również wina pozwanego nie budzi wątpliwości Sądu. Skoro bowiem pozwany podpisał umowę, której przedmiotem było przyjęcie określonych odpadów w celu uch dalszego przetwarzania, winien mieć pełną świadomość tego, w jaki sposób należy z nimi postępować i jakie ewentualnie czynności podjąć, by ich dalsze przetwarzanie czy unieszkodliwienie przebiegało zgodnie z obowiązującymi przepisami. Tym bardziej że zamierzał prowadzić działalność gospodarczą polegająca na wytwarzaniu pelletu i wykorzystywać w tym celu przyjęte odpady. Powinien więc zdawać sobie sprawę z konieczności uzyskania stosownych zezwoleń, nawet na samo składowanie odpadów, czego jednak zupełnie zaniechał.

W konsekwencji Sąd w oparciu o art. 415 k.c. w punkcie 1 wyroku zasądził od pozwanego J. N. (1) na rzecz powoda Gminy S. kwotę 137.711,32 zł.

Jednocześnie na podstawie art. 481 k.c. w zw. z art. 359 k.c. zasądzono od powyższej kwoty ustawowe odsetkami od dnia 9 lipca 2015 roku do dnia zapłaty, z zastrzeżeniem, że od dnia 1 stycznia 2016 roku powodowi należą się odsetki ustawowe za opóźnienie. Uwzględniono przy tym, że powódka jeszcze przed wytoczeniem powództwa w sprawie niniejszej wzywała pozwanego do zapłaty pismem z dnia 29 grudnia 2014 r. (doręczonym 2 stycznia 2015 r.), co sprawiło, że żądanie zasądzenia odsetek w związku z jego opóźnieniem od dnia wytoczenia powództwa w sprawie zasługiwało na uwzględnienie w całości.

W punkcie 2 wyroku Sąd rozstrzygnął o kosztach postępowania w oparciu o art. 98 § 1 i 3 k.p.c. i zasadę odpowiedzialności za wynik procesu. W konsekwencji zasądził od pozwanego J. N. (1) jako strony przegrywającej proces w całości na rzecz powoda Gminy S. kwotę 6.886 zł tytułem opłaty od pozwu oraz kwotę 3.600 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego, ustalonych w oparciu o § 6 pkt 6 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (t. jedn. dz. U. z 2013 r. poz. 490 ze zm.). Sąd miał przy tym na uwadze, że rozporządzenie to zostało uchylone z dniem 1 stycznia 2016 r., jednakże na mocy § 21 aktualnie obowiązującego rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz. U. z 2015 r. poz. 18-04 ze zm.) znajduje zastosowanie w niniejszej sprawie.