Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 grudnia 2016 r.

Sąd Rejonowy Szczecin – Centrum w Szczecinie VIII Wydział Rodzinny i Nieletnich w składzie:

Przewodniczący – Sędzia Sądu Rejonowego Piotr Szarek

Protokolant – sekretarz sądowy Wioletta Rucińska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 19 grudnia 2016 r. w S.

sprawy z powództwa małoletniej N. G. reprezentowanej przez matkę K. P.

przeciwko K. G.

o podwyższenie alimentów

I  podwyższa wysokość alimentów należnych od pozwanego K. G. na rzecz małoletniej powódki N. G. i zasądza od pozwanego K. G. na rzecz małoletniej powódki N. G. alimenty w kwotach po 900 zł (dziewięćset złotych) miesięcznie, poczynając od dnia 26 października 2016 r., płatne z góry do dnia 15. każdego miesiąca wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w razie opóźnienia
w płatności którejkolwiek z rat, w miejsce alimentów w wysokości 400 zł (czterystu złotych) miesięcznie, ustalonych w ugodzie sądowej zawartej przed Sądem Rejonowym
w S. w dniu 12 grudnia 2006 r. w sprawie o sygnaturze akt IX RC 676/06;

II  oddala powództwo w pozostałej części;

III  nakazuje pobrać od pozwanego K. G. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego Szczecin – Centrum w Szczecinie kwotę 300 zł (trzystu złotych) tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych;

IV  wyrokowi w zakresie punktu I (pierwszego) nadaje rygor natychmiastowej wykonalności.

Sygn. akt VIII RC 471/16

UZASADNIENIE

Małoletnia powódka N. G. – reprezentowana przez matkę K. P. – wniosła pozew przeciwko K. G. o podwyższenie alimentów ustalonych na poziomie 400 zł miesięcznie w ugodzie sądowej z dnia 12 grudnia 2006 r., zawartej przed Sądem Rejonowym w Szczecinie w sprawie o sygnaturze akt IX RC 676/06.

W uzasadnieniu pozwu m.in. wskazano, iż: od ostatniej sprawy w przedmiocie alimentów wzrosły koszty utrzymania małoletniej powódki w takim stopniu, że konieczne jest większe partycypowanie pozwanego w kosztach utrzymania dziecka.

W odpowiedzi na pozew pozwany K. G. – zastępowany przez zawodowego pełnomocnika w osobie adwokata – wniósł o oddalenie powództwa w całości.

W uzasadnieniu odpowiedzi na pozew m.in. wskazano, iż: strona pozwana kwestionuje wzrost kosztów utrzymania małoletniego powoda; możliwości zarobkowe i majątkowe pozwanego uniemożliwiają mu na partycypowanie w kosztach utrzymania dziecka na wyższym poziomie aniżeli dotychczas orzeczony.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny

Małoletnia N. G., urodzona w dniu (...) w S., pochodzi z nieformalnego związku (...).

Niesporne, a nadto:

–

odpis skrócony aktu urodzenia, k. 3 w aktach sprawy IX RC 676/06.

Ugodą zawartą przed Sądem Rejonowym w Szczecinie w dniu 12 grudnia 2006 r., w sprawie o sygnaturze akt IX RC 676/06, rodzice małoletniej N. G. ustalili wysokość alimentów na rzecz dziecka na poziomie 400 zł miesięcznie.

W toku ww. sprawy K. G. był zatrudniony w (...) sp. z o.o. i uzyskiwał z tego tytułu wynagrodzenie w kwocie ok. 2 100 zł netto, zaś K. P. była zatrudniona w (...) M. M. w S. i uzyskiwała z tego tytułu wynagrodzenie w kwocie 1 000 zł brutto.

Niesporne, a nadto:

–

zaświadczenia o zarobkach i zatrudnieniu, 7, 8 w aktach sprawy IX RC 676/06;

–

protokół rozprawy z dnia 12 grudnia 2006 r., k. 9 w aktach sprawy IX RC 676/06.

Obecnie małoletnia N. G.: zamieszkuje wraz z matką K. P. oraz konkubentem matki; ma ukończone 13 lat; uczęszcza do I klasy gimnazjum; nie posiada majątku; nie choruje na nic przewlekle.

Średniomiesięczne koszty związane z utrzymaniem małoletniej N. G. opiewają na kwotę ok. 1 500 zł i w szczególności w wymiarze miesięcznym przedstawiają się następująco: ok. 190 zł tytułem udziału w kosztach utrzymania mieszkania i opłacenia mediów (tj. ¼ opłaty eksploatacyjnej, funduszu remontowego oraz ¼ opłaty za gaz, energię elektryczną); 40 zł – telefon komórkowy; 10 zł – leki, suplementy diety w związku z infekcjami okresowymi; 450 zł – wyżywienie, w tym catering szkolny; 150 zł – odzież, obuwie, bielizna; 50 zł – bilet sieciowy na komunikację publiczną; 30 zł – wydatki szkolne, tj. składka na (...) (70 zł rocznie), składka na ubezpieczenie (36 zł rocznie), składka klasowa (15 zł miesięcznie przez 10 miesięcy), opłata za szafkę szkolną 120 zł i koszty wyprawki szkolnej (zeszyty, przybory szkolne); 330 zł – koszty korepetycji z matematyki i angielskiego (400 zł x 10 miesięcy); 100 zł – koszty artykułów higienicznych, chemii gospodarczej; 50 zł – kieszonkowe; 50 zł – koszty organizacji imprez okolicznościowych typu urodziny; 50 zł – koszty organizacji wypoczynku zimowego, letniego.

Obecnie K. P.: przebywa na zwolnieniu lekarskim w związku z ciążą, a rozwiązanie jest zaplanowane na styczeń 2017 r.; przed przejściem na zwolnienie lekarska pracowała w P. oraz w biurze rachunkowym; z tytułu zatrudnienia u obu pracodawców otrzymuje obecnie zasiłki w łącznej 4 200 zł (2 x 2 100 zł); spłaca pożyczkę w kwocie ok. 20 000 zł z miesięcznymi ratami na poziomie ok. 500 zł – pożyczka była przeznaczona na remont mieszkania; pozostaje w związku nieformalnym, a jej konkubent zarabia ok. 2 030 zł netto miesięcznie.

Lokal, w którym zamieszkują ww. stanowi własność babki K. P.. Lokal ma 46 m ² powierzchni, a opłata eksploatacyjna wynosi ok. 480 zł miesięcznie, zaś fundusz remontowy 140 zł miesięcznie. Opłata za energię elektryczną wynosi ok. 260 zł, płatna co dwa miesiąca, a opłata za gaz wynosi ok. 38 zł, płatna również co dwa miesiące.

Obecnie K. G. : pracuje na terenie Niemiec; nie ma na utrzymaniu innych osób aniżeli małoletnia N. G.; nie wywiązuje się regularnie z obowiązku alimentacyjnego; widuje się z córką raz na kilka tygodni.

Dowód:

–

zeznania przedstawicielki ustawowej K. P., k. 63 – 65,

–

faktury VAT za gaz i energię elektryczną, k. 13, 14,

–

potwierdzenia przelewów bankowych, k. 15, 16,

–

harmonogram spłaty pożyczki, k. 18,

–

informacja o kosztach utrzymania szafki szkolnej, k. 19,

–

umowy o pracę wraz z zestawieniem wynagrodzeń, k. 28 – 33,

–

korespondencja od Komornika sądowego, k. 38 – 41.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo małoletniej N. G. o podwyższenie alimentów okazało się częściowo zasadne.

Ustalony powyżej stan faktyczny oparty został na całokształcie materiału dowodowego zgromadzonego w niniejszej sprawie, a w szczególności na powyżej powołanych dowodach z dokumentów znajdujących się w aktach niniejszej sprawy oraz w aktach sprawy IX RC 676/06, albowiem strony nie kwestionowały zarówno autentyczności, jak i treści tychże dokumentów i jednocześnie Sąd nie powziął wątpliwości, co do wiarygodności przedmiotowych dokumentów. Pozostałe dokumenty zgromadzone w sprawie nie miały znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy, a tym samym nie stanowiły podstawy powyższych ustaleń faktycznych.

Ponadto podstawę ustaleń faktycznych w niniejszej sprawie stanowiły zeznania przedstawicielki ustawowej małoletniej powódki K. P., albowiem korespondowały one z dokumentami zgromadzonymi w sprawie – której z wyżej podanych względów zostały uznane przez niniejszy Sąd za wiarygodne – a nadto znajdowały odzwierciedlenie w zasadach doświadczenia życiowego i zawodowego obrazujących koszty związane z zakupem poszczególnych dóbr i usług. Jednocześnie w sprawie nie ujawniły się żadne przekonywujące okoliczności, które by podważały wiarygodność zeznań ww. osoby.

Powództwo małoletniej N. G. o podwyższenie alimentów zostało oparte o art. 138 k.r.o. Zgodnie z powołanym unormowaniem, w razie zmiany stosunków można żądać zmiany orzeczenia lub umowy dotyczącej obowiązku alimentacyjnego.

Przez zmianę stosunków rozumie się istotne zmniejszenie lub ustanie możliwości zarobkowych i majątkowych zobowiązanego do alimentacji albo istotne zwiększenie się usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego, wskutek czego ustalony zakres obowiązku alimentacyjnego wymaga skorygowania przez stosowne zmniejszenie albo zwiększenie wysokości świadczeń alimentacyjnych (Kodeks rodzinny i opiekuńczy. Komentarz pod red. prof. dr hab. Krzysztofa Pietrzykowskiego, 2. wydanie, Wydawnictwo C.H. Beck, s. 1123).

W ocenie Sądu, przeprowadzone w niniejszej sprawie postępowanie dowodowe w sposób jednoznaczny wykazało, że potrzeby uprawnionej do alimentów uległy zwiększeniu w takim stopniu, iż wymagana była zmiana wysokości alimentów należnych od pozwanego na rzecz małoletniej N. G..

W ocenie Sądu, wszystkie wydatki wyszczególnione w stanie faktycznym niniejszego uzasadnienia, jako koszty związane z utrzymaniem małoletniej powódki i we wskazanej tam wysokości, są wydatkami usprawiedliwionymi w rozumieniu art. 135 § 1 k.r.o., a więc wydatkami, które powinny być pokrywane w pierwszej kolejności przez rodziców dziecka. Podkreślenia wymaga przy tym fakt, iż przedmiotowe wydatki (oraz ich wysokość) – oceniana przez pryzmat zasad doświadczenia życiowego i zawodowego – są adekwatne do potrzeb małoletniej powódki przy uwzględnieniu jej wieku, dotychczasowego poziomu życia, możliwości zarobkowych i majątkowych rodziców dziecka, potrzeb rozwojowych, emocjonalnych, społecznych dziecka, potrzeby stymulowania jej rozwoju, a także przy uwzględnieniu cen dóbr i usług jakie wiążą się
z zaspokajaniem poszczególnych potrzeb. W konsekwencji, wysokość przedmiotowych wydatków nie może być poczytana za zbyt wygórowaną, czy też za zbyt niską.

Podkreślenia wymaga przy tym okoliczność, iż przedmiotowe wydatki to pewne minimum, albowiem nie doliczono do nich m.in. kosztów zakupu aparatu ortodontycznego i wizyt kontrolnych, a nadto koszty związane z utrzymaniem mieszkania zostały już podzielone na 4 części, chociaż dopiero zbliża się termin narodzin kolejnego dziecka K. P..

Reasumując dotychczasowe rozważania należy powtórnie wskazać, iż postępowanie dowodowe wykazało, że usprawiedliwione wydatki związane z utrzymaniem małoletniej powódki N. G. wynoszą ok. 1 500 zł miesięcznie i taka też kwota stanowi punkt wyjścia do dalszych rozważań, w jakim zakresie rodzice winni pokryć przedmiotowe wydatki.

Przechodząc do dalszej części rozważań należy wskazać, iż zgodnie z art. 135 § 2 k.r.o. wykonywanie obowiązku alimentacyjnego względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie może polegać w całości lub w części na osobistych staraniach o utrzymanie lub o wychowanie uprawnionego; w takim wypadku świadczenie alimentacyjne pozostałych zobowiązanych polega na pokrywaniu w całości lub w części kosztów utrzymania lub wychowania uprawnionego.

Przekładając powyższe ustalenia na grunt niniejszej sprawy nie można tracić z pola widzenia okoliczności, że pozwany praktycznie nie zwalnia się z obowiązku alimentacyjnego poprzez osobistą pieczę nad córką, albowiem utrzymuje z nią okazjonalne kontakty. W związku z tym musi w dużo większym zakresie pokrywać wydatki związane z utrzymaniem córki aniżeli matka dziecka.

W odniesieniu do kwestii możliwości zarobkowych i majątkowych pozwanego należy wskazać, że skoro pracuje w Niemczech, to – w świetle zasad doświadczenia zawodowego i życiowego – winien uzyskiwać co najmniej minimalne wynagrodzenia za pracę, tj. 8,50 euro na godzinę, a więc ok. 1 360 euro miesięcznie przy założeniu, że pracowałby jedynie 4 tygodnie w ciągu miesiąca przez 40 godzin tygodniowo. Uwzględniając okoliczność, że kwota 900 zł – do której podwyższono alimenty – stanowi równowartość ok. 200 – 210 euro, to brak jest podstaw do uznania, że przekracza ona możliwości zarobkowe pozwanego.

Podkreślenia wymaga przy tym okoliczność, że pozwany zrezygnował z możliwości złożenia zeznań przed Sądem, a tym samym nie ma podstaw do czynienia odmiennych ustaleń niż powyższe.

Z uwagi na to, iż w dniu 26 października 2016 r. (k. 52) pozwany dowiedział się, że zainicjowano przeciwko sprawę o podwyższenie alimentów, to od tego dnia winien był się już liczyć z koniecznością ponoszenia świadczeń alimentacyjnych w wyższej aniżeli dotychczas ustalona wysokości. Z tego też względu podwyższone świadczenia alimentacyjne zasądzono od dnia doręczenia pozwanemu odpisu pozwu.

W zakresie przewyższającym kwotę 900 zł miesięcznie tytułem alimentów na rzecz małoletniej powódki powództwo – jako bezzasadne – podlegało oddaleniu.

Mając na względzie całokształt powyższych ustaleń orzeczono, jak w punkach I i II wyroku.

Kolejno należy wskazać, iż małoletnia powódka była z mocy ustawy zwolniona od kosztów sądowych, albowiem zgodnie z art. 96 ust. 1 pkt 2 u.k.s.c. nie ma obowiązku uiszczania kosztów sądowych strona dochodząca roszczeń alimentacyjnych. Stosownie do treści art. 113 ust. 1 u.k.s.c., kosztami sądowymi, których strona nie miała obowiązku uiścić, sąd w orzeczeniu kończącym sprawę w instancji obciąży przeciwnika, jeżeli istnieją do tego podstawy, przy odpowiednim zastosowaniu zasad obowiązujących przy zwrocie kosztów procesu. Z uwagi na to, iż podwyższono alimenty z kwot po 400 zł miesięcznie do kwot po 900 zł miesięcznie, to należało uznać, że nieuiszczone koszty sądowe ( stricte opłata od pozwu) opiewają w niniejszej sprawie na kwotę 300 zł. Zgodnie bowiem z art. art. 13 ust. 1 u.k.s.c., opłatę stosunkową pobiera się w sprawach o prawa majątkowe; wynosi ona 5 % wartości przedmiotu sporu (500 zł x 12 miesięcy x 5 %).

Z tych też względów orzeczono, jak w punkcie III wyroku.

Stosownie do treści art. 333 § 1 pkt 1 k.p.c., sąd z urzędu nada wyrokowi przy jego wydaniu rygor natychmiastowej wykonalności, jeżeli zasądza alimenty – co do rat płatnych po dniu wniesienia powództwa, a co do rat płatnych przed wniesieniem powództwa za okres nie dłuższy niż za trzy miesiące.

Z tych też względów orzeczono, jak w punkcie IV wyroku.