Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 1 grudnia 2016 r.

Sąd Rejonowy w Chełmnie I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 1 grudnia 2016 r. w Chełmnie

sprawy z powództwa: P. N.

przeciwko K. P.

o zapłatę

I.  Pozbawia wykonalności w części nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym Sądu Rejonowego w Toruniu Wydział V Gospodarczy z dnia (...) sygn. akt (...) zaopatrzony w klauzulę wykonalności z dnia 8 maja 2006r. tj. co do kwoty 12 000 zł (dwanaście tysięcy złotych),

II.  Oddala powództwo w pozostałym zakresie,

III.  Zasądza od pozwanego K. P. na rzecz powoda P. N. kwotę 624,09 zł (sześćset dwadzieścia cztery złote i dziewięć groszy) tytułem zwrotu kosztów procesu,

IV.  Nakazuje pobrać na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Chełmnie od powoda kwotę 228,12 zł (dwieście dwadzieścia osiem złotych i dwanaście groszy) oraz od pozwanego kwotę 240,88 zł (dwieście czterdzieści i osiemdziesiąt osiem groszy) tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych.

Sędzia Sądu Rejonowego

Monika Mleczko - Pawlikowska

Sygn. akt I C 974/14

UZASADNIENIE

Powód P. N. reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika wniósł o ustalenie, iż kwota 12 000 zł wpłacona przez powoda w dniu 1 sierpnia 2014r na rachunek pozwanego wyczerpuje wszelkie roszczenia pozwanego wobec powoda z tytułu zadłużenia wynikającego z nakazu zapłaty w postępowaniu upominawczym Sądu Rejonowego w Toruniu Wydziału V Gospodarczego w sprawie sygn. akt (...) z dnia (...) oraz z tytułu kosztów poniesionych przez pozwanego w postępowaniu egzekucyjnym wobec powoda, oraz, iż pozwany zwolnił powoda z długu w pozostałej części, zaś powód oświadczył, iż zwolnienie to przyjmuje. Powód wniósł również o zasądzenie od pozwanego na swoją rzecz kosztów postępowania według norm przepisanych, w tym kosztów zastępstwa procesowego i wydatku na opłatę skarbową.

W uzasadnieniu pozwu pełnomocnik powoda wskazał, iż nakazem zapłaty opisanym powyżej, sąd zasądził od P. G. i P. N. solidarnie na rzecz K. P. kwotę 22 250,14 zł oraz koszty procesu w łącznej wysokości 1 113 zł. W oparciu o tytuł wykonawczy komornik wszczął postępowanie egzekucyjne. Powód wraz z pozwanym prowadzili negocjacje mające na celu zwarcie ugody. Pod koniec czerwca 2014r. uzgodnili treść ugody, przede wszystkim co do kwoty, która miała wyczerpywać wszystkie roszczenia K. P. wobec P. N.. Pierwotnie strony uzgodniły termin podpisania ugody na dzień 15 lipca 2014r., a termin zapłaty na dzień 31 lipca 2014r. Zgodnie z ugodą powód miał zapłacić w oznaczonym terminie pozwanemu kwotę 12 000 zł, która to kwota miała wyczerpać wszystkie roszczenia pozwanego wobec powoda wynikające z tytułu wykonawczego oraz z tytułu kosztów postępowania egzekucyjnego. Ostatecznie jednak strony spotkały się w dniu 1 sierpnia 2014r. w oddziale banku, gdzie pozwany przyniósł wypełnione przez siebie egzemplarze ugody. Powód nie zauważył, iż nie zostały zmienione: termin zapłaty z dnia 31 lipca 2014r. na dzień 1 sierpnia 2014r. oraz termin podpisania ugody. Stojąc w kolejce do kasy strony podpisały przedmiotowa ugodę, a powód dokonał przelewu uzgodnionej kwoty na konto pozwanego, tytułując polecenie zapłaty. Powód próbował kontaktować się z pozwanym celem wyjaśnienia omyłki w treści dokumentu ugody ale pozwany nie wyraził zgody na podpisanie aneksu do ugody.

W odpowiedzi na pozew pozwany K. P. reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika, wniósł o oddalenie powództwa i o zasądzenie od powoda na swoją rzecz kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwany podniósł, iż data zapłaty ustalonej części długu w wysokość 12 000 zł tj. data 31 lipca 2014r. ustalona została przez obie strony na kilka miesięcy przed podpisaniem ugody. Dalsze negocjacje dotyczyły jedynie wysokości należnej od dłużnika kwoty. Pozwany zaakceptował treść ugody ostatecznie w lipcu 2014r., natomiast w związku z opóźnieniem w zapłacie powód próbował uzyskać dla siebie korzystny aneks, datowany na dzień 31 lipca 2014r. Pozwany jednak nigdy nie wyraził na to zgody i aneksu nie podpisał. Zamiarem pozwanego i celem umowy było zmniejszeniem długu, ale jedynie w sytuacji gdy umówiona kwota zostanie uiszczona w ustalonej dacie, czego powód nie dopełnił. Zamiarem pozwanego nie było odwlekanie umówionej daty i udzielanie dłużnikowi dodatkowych terminów. Pozwany zakwestionował również zasadność powództwa z uwagi na to, iż zasadność i wymagalność tytułu egzekucyjnego objętego tytułem wykonawczym, może być kwestionowana jedynie w drodze powództwa przeciwegzekucyjnego. (art. 840 i nast. kpc).

Pismem procesowym z dnia 19 maja 2016r. powód zmienił powództwo żądając pozbawienia wykonalności w stosunku do siebie w całości tytułu wykonawczego w postaci nakazu zapłaty Sądu Rejonowego w Toruniu z dnia (...) w sprawie (...). W uzasadnieniu pisma pełnomocnik powoda wskazał, iż zawarcie przez strony ugody i zwolnienie przez pozwanego powoda z długu z pozostałej części ponad kwotę zapłaconych 12 000 zł stanowi podstawę do pozbawienia tytułu wykonawczego wykonalności w całości, albowiem po powstaniu tytułu wykonawczego nastąpiło zdarzenie wskutek którego zobowiązanie wygasło i nie może być egzekwowane. (art. 840§1 pkt 2 kpc). Powód złożył również wniosek o udzielenie zabezpieczenia powództwa poprzez zawieszenie postępowania egzekucyjnego, które jest prowadzone przez Komornika sądowego przy Sądzie Rejonowym w Chełmnie M. G. ze względu na narażenie powoda na szkodę w postaci egzekucji nienależnego roszczenia.

W odpowiedzi na to pismo pełnomocnik pozwanego wniósł o oddalenie wymienionego powództwa jak również oddalenie wniosku o zawieszenie postępowania egzekucyjnego. W uzasadnieniu pełnomocnik pozwanego wskazał, iż brak jest podstaw do pozbawienia tytułu wykonawczego wykonalności, gdyż warunki ugody nie zostały spełnione przez powoda, a pozwany nigdy nie wyraził zgody na zmianę terminu zapłaty.

Postanowieniem z dnia 17 czerwca 2016r. umorzono postępowanie w zakresie żądania zawartego w punkcie 1 pozwu z dnia 15 grudnia 2014r. oraz udzielono zabezpieczenia powództwa poprzez zawieszenie postępowania egzekucyjnego prowadzonego przez Komornika sądowego przy Sądzie Rejonowym w Chełmnie M. G. w sprawie (...) w stosunku do P. N..

Sąd ustalił, co następuje.

Nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym Sądu Rejonowego w Toruniu Wydziału V Gospodarczego z dnia (...) sygn. akt (...), opatrzonym klauzulą wykonalności w dniu 8 maja 2006r. nakazano pozwanemu P. N. i P. G., aby zapłacili solidarnie K. P. kwotę 22 250,14 zł oraz kwotę 1 113 zł tytułem kosztów procesu w terminie dwóch tygodni od doręczenia nakazu zapłaty albo wnieśli w tymże terminie sprzeciw. Prowadzona przeciwko dłużnikom egzekucja okazała się bezskuteczna.

/dowód: nakaz zapłaty k. 3 akt (...), okoliczność bezsporna/

P. N. chciał zawrzeć z wierzycielem ugodę co do kwoty dzięki której zostałby zwolniony z całości długu objętego tytułem wykonawczym. Przez jakiś czas strony negocjowały kwotę, ostatecznie K. P. zgodził się zapłatę przez dłużnika kwoty 12 000 zł. Projekt ugody sporządzał adwokat powoda, który to projekt wysłano pozwanemu. Strony umówiły się wspólnie na termin zapłaty, który ustalono na dzień 31 lipca 2014r. Termin ten ustalał powód.

/dowody: zeznania świadka A. S. co do faktu negocjacji k. 170, zeznania powoda P. N. k. 171 - 172, zeznania pozwanego K. P. k. 172/

Do powoda łącznie kierowane były około 4 projekty ugód. Rozmowy między stronami odbywały się zawsze na podwórzu, przez domem pozwanego. Objętą pozwem ugodę K. P. podpisał w lipcu, później niż 15 lipca 2014r., ale przed spłatą dokonaną przez powoda i przekazał ją powodowi.

/dowód: zeznania pozwanego K. P. k. 172, 173/

Ugoda sporządzona została pismem maszynowym z datą sporządzenia w dniu 15 lipca 2014r. Zgodnie z § 2 ugody, w celu zakończenia sporu pomiędzy stronami oraz mając na względzie trudną sytuację finansową dłużnika dłużnik zobowiązał się zapłacić wierzycielowi z tytułu zadłużenia kwoty: 22 500 zł oraz koszty procesu w łącznej wysokości 1 113 zł w terminie do dnia 31 lipca 2014r. Przy czym za termin wykonania obowiązku uznawało się datę uznania rachunku wierzyciela. W § 3 ugody strony ustaliły, iż pod warunkiem wykonania przez dłużnika niniejszej ugody, wierzyciel oświadczył, iż kwota 12 000 zł wyczerpuje roszczenia wierzyciela z tytułu zadłużenia wskazanego w § 1 ugody oraz z tytułu kosztów poniesionych przez wierzyciela w postępowaniu egzekucyjnym wobec dłużnika, a wierzyciel zwolni dłużnika z długu w pozostałej części, zaś dłużnik oświadczył, iż zwolnienie to przyjmuje. W razie zaś niedotrzymania terminu płatności, jak również zapłaty w niepełnej wysokości, roszczenie wymienione w § 1 w pozostałej do spłaty kwocie staje się natychmiast wymagalne.

/dowód: ugoda k. 7-8/

W dniu 1 sierpnia 2014r. K. P. w (...) Banku (...) S.A. w C. dokonał wpłaty kwoty 12 000 zł tytułem „ugoda z dnia 1 sierpnia 2014r. wierzytelność wobec P. N. wynikająca z nakazu zapłaty z dnia 31.03.2006r. sygn. akt (...)”.

/dowód: wydruk potwierdzenia dokonanej operacji k. 6, zeznania powoda k. 171v. /

W sytuacji dokonywania wpłaty w kasie banku, gdy klient powołuje się na jakiś dokument, to zazwyczaj przedstawia ten dokument i razem z kasjerem formułowany jest tytuł wpłaty. Pracownicy banku nie mogą weryfikować tytułów przelewów, nie mają obowiązku sprawdzania dokumentów będących podstawą wpłaty.

/dowód: zeznania M. S. k. 162v./

Po dokonaniu wpłaty adwokat powoda sporządził aneks do ugody, sporządzony pismem maszynowym z datą zawarcia w dniu 31 lipca 2016r., mocą którego strony zmieniały § 2 ugody między innymi poprzez zmianę terminu zapłaty do dnia 4 sierpnia 2014r.

/dowody: aneks k. 39, przesłuchanie powoda k. 171/

K. P. aneksu nie podpisał.

/dowód: zeznania świadka A. S. k. 170v, zeznania pozwanego K. P. k. 172/

Sąd zważył, co następuje.

Powyższy stan faktyczny sąd ustalił w oparciu o zaoferowany przez strony materiał dowodowy w postaci przesłuchania stron i dowodów z dokumentów oraz częściowo w oparciu o zeznania świadków, gdyż w ocenie Sądu spełnione zostały przesłanki pozwalające na przeprowadzenie dowodu przeciwko osnowie dokumentu wskazane w art. 247 kpc.

Sąd dał wiarę zeznaniom świadka A. S., gdyż jej zeznania były spójne i korespondowały z zeznaniami pozwanego i częściowo z zeznaniami powoda. Świadek w zasadzie nie posiadała informacji na temat dokładnych ustaleń stron i daty podpisania ugody, dlatego też sąd ustalił stan faktyczny w oparciu o jej zeznania jedynie częściowo.

Niewiele wniosły do sprawy zeznania świadka M. S. – pracownicy banku, gdyż nie pamiętała ona okoliczności dokonywania wpłaty w kasie banku przez powoda, dlatego też sąd ustalił stan faktyczny w oparciu o zeznania świadka jedynie częściowo, gdyż w tym zakresie jej zeznania były spójne i logiczne.

Sąd uznał za wiarygodne zeznania powoda P. N. w zakresie w jakim korespondowały z zebranym w sprawie materiałem dowodowym, za wyjątkiem faktu podpisania ugody w dniu 1 sierpnia 2014r. w placówce banku oraz przedłużenia przez pozwanego terminu spłaty z dnia 31 lipca 2016r. na dzień 1 sierpnia 2014r. Okoliczność podpisania ugody przez strony w dniu 1 sierpnia 2014r. nie znalazła potwierdzenia w zgromadzonym materiale dowodowym. Świadek M. S. nie pamiętała okoliczności dokonywania wpłaty przez powoda, w szczególności tego, czy pozwany był przy tym obecny lub by strony zmieniały jakieś ustalenia co do daty ugody i daty wpłaty. Natomiast zeznania powoda w tym zakresie w ocenie Sądu były nielogiczne, niespójne i sprzeczne z treścią dokumentu – tj. ugody. Podkreślić należało, iż jak zeznał powód, a czemu nie zaprzeczał pozwany, dokument ugody sporządzony został przez profesjonalnego pełnomocnika powoda - adwokata, następnie wysłany pozwanemu, a termin spłaty został wspólnie uzgodniony przez strony, przy czym propozycję terminu podał powód. Powód wcześniej prowadził działalność gospodarczą, której zaprzestał prowadzenia, kiedy popadł w kłopoty finansowe. Korzystał z profesjonalnej obsługi prawnej. Zatem w ocenie Sądu zupełnie niewiarygodnym wydaje się podpisanie przez niego, a więc osobę wcześniej prowadzącą działalność gospodarczą od której co do zasady wymaga się większego stopnia profesjonalizmu, korzystającą z usług profesjonalnego pełnomocnika ugody, mocą której miał się zwolnić z długu, bez sprawdzenia daty zawarcia ugody, a szczególnie daty spłaty skutkującej się zwolnieniem z długu. Natomiast sam fakt wpisania na tytule przelewu daty ugody z dnia 1 sierpnia 2014r. nie świadczy jeszcze o tym, iż do zawarcia ugody doszło właśnie w tym dniu. To dokonujący wpłaty podaje tytuł przelewu, natomiast jak zeznała świadek M. S. pracownicy banku nie mogą weryfikować tytułów przelewów, nie mają obowiązku sprawdzania dokumentów będących podstawą wpłaty. Pozwany zaprzeczył, iż ugoda podpisana została w dniu 1 sierpnia, a także, iż wyraził zgodę na zmianę ustalonego w dokumencie ugody terminu zapłaty. Twierdzenia powoda nie znalazły więc potwierdzenia w pozostałym materiale dowodowym.

Sąd w całości dał wiarę zeznaniom pozwanego K. P., gdyż były spójne i logiczne, a ponadto korespondowały z zeznaniami świadka A. S. oraz zgromadzonymi w sprawie dokumentami. Fakt niepamięci okoliczności podpisywania dokumentu ugody, tj. kiedy to dokładnie było, zdaniem Sądu w sytuacji upływu ponad dwóch lat od zdarzenia, był usprawiedliwiony i nie wpływał negatywnie na wiarygodność twierdzeń pozwanego.

Sąd pominął dowód z przedłożonych przez powoda wydruków smsów wysyłanych przez powoda i pozwanego, albowiem pozwany kwestionował ich treść, podnosząc w szczególności, iż można smsami manipulować i zostawić smsy jedynie korzystne dla sprawy. Również w ocenie sądu wydruki te nie stanowią wiarygodnego środka dowodowego. Jedynym wiarygodnym dowodem z przesłanych przez strony smsów byłyby wydruki przedłożone przez operatora telefonii komórkowej, gdyż zawierałyby one pierwotną treść, której nie mogłaby zmodyfikować żadna ze stron. Niestety jak wynikało z pisma operatora, nie było możliwe przekazania treści wiadomości tekstowych, albowiem operator przechowuje takie dane jedynie przez określony okres czasu i dane za żądany okres uległy utraceniu.

Sąd przeprowadził dowód z oględzin płyty cd – tj. z bilingów połączeń telefonicznych dokonywanych z numeru 505 232 432 w okresie wskazanym przez powoda. Dowód ten niewiele wniósł do sprawy, gdyż pozwany nie kwestionował faktu kontaktowania się telefonicznego z powodem.

Za wiarygodne uznano zgromadzone w sprawie dokumenty, gdyż były jasne i kompletne. Ponadto ich prawdziwość nie została zakwestionowana przez strony, a i Sąd nie znalazł podstaw do kwestionowania ich prawdziwości.

Przechodząc do rozważań prawnych, na wstępie wskazać należało, iż powód zmienił żądanie pozwu na żądanie pozbawienia tytułu wykonawczego wykonalności z uwagi na to, iż po powstaniu tytułu wykonawczego nastąpiło zdarzenie wskutek którego zobowiązanie wygasło i nie może być egzekwowane. (art. 840§1 pkt 2 kpc.).

Zgodnie z brzmieniem przepisu art. 840§ 1 pkt 2 kpc, dłużnik może w drodze powództwa żądać pozbawienia tytułu wykonawczego wykonalności w całości lub części albo ograniczenia, jeżeli: po powstaniu tytułu egzekucyjnego nastąpiło zdarzenie, wskutek którego zobowiązanie wygasło albo nie może być egzekwowane; gdy tytułem jest orzeczenie sądowe, dłużnik może oprzeć powództwo także na zdarzeniach, które nastąpiły po zamknięciu rozprawy, a także na zarzucie spełnienia świadczenia, jeżeli zgłoszenie tego zarzutu w sprawie było z mocy ustawy niedopuszczalne.

Co do zasady w przypadku, gdy wierzyciel zostaje zaspokojony poza postępowaniem egzekucyjnym, w drodze dobrowolnego spełnienia świadczenia przez dłużnika, nie gaśnie wykonalność tytułu wykonawczego i nadal istnieje możliwość jego wykonania. Żądanie pozbawienia tytułu wykonawczego wykonalności jest zatem dopuszczalne, a podstawę takiego żądania stanowi nastąpienie po powstaniu tytułu egzekucyjnego zdarzenia, wskutek którego zobowiązanie, w całości lub w części, wygasło. Takim zdarzeniem jest niewątpliwie spełnienie świadczenia przez dłużnika (wykonanie zobowiązania art. 450 kc), potrącenie (art. 498 kc), odnowienie ( art. 506 kc) czy zwolnienie z długu (art 508 kc).

Ponadto w orzecznictwie przyjmuje się, iż dopuszczalne jest zawarcie ugody, która swą treścią odnosić się będzie do roszczeń objętych prawomocnymi orzeczeniami sądu. Wykonanie zobowiązania wynikającego z ugody, w której strony postanowiły, że świadczenie nią objęte stanowi również zaspokojenie roszczeń uwzględnionych wcześniej wydanym orzeczeniem powoduje wygaśnięcie zobowiązania i może stanowić podstawę żądania pozbawienia wykonalności tytułu wykonawczego obejmującego to orzeczenie (tak wyrok Sądu Najwyższego z dnia 10 listopada 1999 r., I CKN 205/98, wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z 11.3.2015 r., V ACA 651/14, system L.).

W niniejszej sprawie wierzyciel i jeden z dłużników solidarnych zawarli ugodę, o tej treści, iż pod warunkiem wykonania przez dłużnika ugody (zapłaty oznaczonej kwoty w oznaczonym terminie), zapłata tej kwoty wyczerpie wszelkie roszczenia wierzyciela z tytułu oznaczonego w ugodzie tytułu wykonawczego oraz kosztów poniesionych przez wierzyciela w postępowaniu egzekucyjnym wobec tego dłużnika, a wierzyciel zwolni dłużnika z długu w pozostałej części, zaś dłużnik zwolnienie to przyjmie. Treścią ugody były więc objęte zmiany w zakresie istniejącego stosunku prawnego. Strony w ugodzie zastrzegły, że świadczenie nią objęte stanowi całkowite zaspokojenie wszelkich roszczeń wierzyciela (pozwanego) wobec dłużnika (powoda) wynikających z tytułu wykonawczego.

Ugodę normują przepisy art. 917 i art. 918 kodeksu cywilnego. Ważność ugody podlega ocenie według tych samych przepisów kodeksu cywilnego, co i ważność innych czynności cywilnoprawnych. Strony zgodnie z treścią art. 363 ¹ kc zawierając umowę ugody mogą swobodnie ukształtować swój stosunek, jednakże z zachowaniem ograniczeń wynikających z tego przepisu.

W ocenie Sądu, zawarta przez strony ugoda pozasądowa była ważna i wiążąca. Żadna ze stron nie powołała się na wady oświadczenia woli, a i sąd nie dopatrzył się okoliczności powodujących bezwzględną nieważność czynności prawnej, które sąd obowiązany jest badać z urzędu.

Zawierając ugodę strony poczyniły wzajemne ustępstwa określając szczegółowe warunki (zapłata oznaczonej kwoty w oznaczonym terminie), po spełnieniu których wierzyciel zwolniłby dłużnika z całości długu, a więc również z pozostałej niespłaconej kwoty objętej tytułem wykonawczym. (art. 508 kc) Jak już powyżej wskazano, sąd nie dał wiary twierdzeniom powoda, by do podpisania ugody doszło w placówce banku w dniu 1 sierpnia 2014r., a tym bardziej, by pozwany (wierzyciel) wyraził zgodę na zmianę terminu płatności lub by ten termin przesunął na dzień 1 sierpnia. Dlatego też wiążącym był ustalony w ugodzie (stwierdzonej pismem, podpisanej przez obie strony) termin 31 lipca 2014r., w którym powód (dłużnik) zobowiązany był zapłacić pozwanemu (wierzycielowi) kwotę 12 000 zł. Tylko zapłata wskazanej kwoty w tym terminie skutkowała zwolnieniem dłużnika z długu w pozostałej części. Tymczasem co było bezsporne między stronami, dłużnik uiścił tę kwotę w dniu 1 sierpnia 2014r., a więc dzień po wyznaczonym terminie. Zatem nie można było uznać, by powód wykonał należycie zobowiązanie wobec pozwanego wynikające z ugody (spełnił warunek), a więc by spełnił świadczenie w sposób skutkujący wygaśnięciem całego zobowiązania objętego tytułem wykonawczym. Wierzyciel wyraził warunkową zgodę na zwolnienie dłużnika z całości długu, tj. pod warunkiem zapłaty kwoty 12 000 zł w wyznaczonym terminie. Co do zasady wygaśnięcie zobowiązania wskutek zwolnienia z długu następuje z chwilą zawarcia umowy o zwolnienie z długu ( ex nunc). Natomiast strony mogą też uzgodnić, że nastąpi to w terminie późniejszym albo po ziszczeniu się określonego warunku. Zatem dopuszczalnym było ustalenie w ugodzie zwolnienia z długu pod warunkiem.

Reasumując, zapłata przez powoda kwoty 12 000 zł po terminie spowodowała, iż zobowiązanie wygasło jedynie w części, to jest w zakresie tej kwoty. Zatem jedynie w tej części należało pozbawić tytuł wykonawczy wykonalności w stosunku do powoda, o czym orzeczono jak w punkcie I sentencji wyroku, na podstawie art. 840§ 1 pkt 2 kpc. W pozostałym zakresie powództwo podlegało oddaleniu o czym orzeczono jak w punkcie II sentencji wyroku.

O kosztach procesu orzeczono jak w punkcie III i IV sentencji wyroku, na podstawie art. 100 kpc w myśl zasady stosunkowego rozdzielenia kosztów procesu.

Powód poniósł koszty procesu w łącznej kwocie 3 504,12 zł na które składały się następujące kwoty: 700 zł tytułem opłaty od pozwu, 17 zł tytułem opłaty skarbowej za dokument wykazujący udzielenie pełnomocnictwa, 6 zł opłaty kancelaryjnej, 381,12 zł tytułem kosztów dojazdu do sądu pełnomocnika powoda z B. według zestawienia przedłożonego przez pełnomocnika oraz 2 400 zł tytułem wynagrodzenia profesjonalnego pełnomocnika powoda – adwokata.

Pozwany zaś poniósł koszty procesu w kwocie 2 417 zł (2 400 zł tytułem wynagrodzenia profesjonalnego pełnomocnika powoda – adwokata, 17 zł tytułem opłaty skarbowej za dokument wykazujący udzielenie pełnomocnictwa).

Powód wygrał sprawę w 51,36 %, zatem pozwany winien mu zwrócić kwotę 1 799,71 zł tytułem kosztów procesu. Pozwany wygrał sprawę w 48,64 %, zatem powód winien mu zwrócić kwotę 1 175,62 zł. Po kompensacji kwota jaką winien zwrócić pozwany na rzecz powoda wyniosła 624,09 zł i taką kwotę zasądzono jak w punkcie III sentencji wyroku.

W punkcie IV sentencji wyroku Sąd nakazał pobrać na rzecz Skarbu Państwa od powoda i od pozwanego stosunkowo do stopnia przegrania sprawy wskazane tam kwoty tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych – opłaty od pozwu. Powód zmienił żądanie pozwu na żądanie pozbawienia wykonalności w całości tytułu wykonawczego w postaci nakazu zapłaty Sądu Rejonowego w Toruniu z dnia (...) w sprawie (...). (opiewającego na kwotę 22 250,14 zł tytułem należności głównej oraz kwotę 1 113 zł tytułem kosztów procesu, łącznie 23 363,14 zł). Od pozwu w sprawie o pozbawienie tytułu wykonawczego wykonalności pobiera się opłatę stosunkową w wysokości 5 % wartości przedmiotu sporu (w niniejszej sprawie była to opłata w wysokości 1 169 zł). Powód uiścił opłatę w łącznej kwocie 700 zł, natomiast po zmianie powództwa, pozostała część opłaty nie została od niego pobrana. Zatem w myśl art. 13 ust 1 ustawy z dnia 28 lipca 2016r. (Dz.U. z 1.09.2005r, nr 167 poz. 1398 ze zm.) w zw. z art. 108§ 1 kpc należało pobrać ją od powoda i pozwanego stosunkowo do stopnia przegrania sprawy.

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

-

P.. (...) adw. Ł. G.,

-

(...) adw. L. J.,

3.  (...)

C., (...)