Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 16 grudnia 2014 r.

Sąd Okręgowy Warszawa - Praga w Warszawie VII Wydział Pracy
i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Zbigniew Szczuka

Protokolant: protokolant sądowy Beata Gawrońska

po rozpoznaniu w dniu 16 grudnia 2014 r. w Warszawie

sprawy U. P.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W.

o rentę z tytułu niezdolności do pracy

na skutek odwołania U. P.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W.

z dnia 20 maja 2013 r. znak:(...)

zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje U. P. prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy od dnia 16 października 2013 roku do dnia 31 października 2014 roku.

Sygn. akt VII U 1692/13

UZASADNIENIE

W dniu 26 czerwca 2013 r. ubezpieczona U. P. wniosła za pośrednictwem Zakładu Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W. do Sądu Okręgowego Warszawa - Praga w Warszawie VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych, odwołanie od decyzji powyżej wskazanego organu rentowego, z dnia 20 maja 2013 r. znak: (...) odmawiającej jej prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. W uzasadnieniu odwołania ubezpieczona wskazała, że z powodu poważnych schorzeń kręgosłupa oraz objawów depresji, nie jest zdolna do podjęcia jakiejkolwiek pracy ( odwołanie k. 2 a.s).

W odpowiedzi na odwołanie z dnia 8 lipca 2013 r. organ rentowy Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W., wniósł o jego oddalenie.

Organ rentowy wskazał, iż U. P. w dniu 14 marca 2013 r. złożyła wniosek o ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. Oddział podkreślił, iż w toku postępowania administracyjnego, odwołująca została na mocy orzeczenia Komisji Lekarskiej ZUS z dnia 14 maja 2013 r., uznana za zdolną do pracy. W związku z powyższym, organ rentowy uznał, iż zaskarżoną decyzją z dnia 20 maja 2013 r. zasadnie odmówiono odwołującej, prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy . (k.10 a.s).

Sąd Okręgowy Warszawa – Praga w Warszawie ustalił następujący stan faktyczny,

Ubezpieczona U. P. (ur. (...)), ostatnio zatrudniona na stanowisku starszego sprzedawcy w firmie (...), na podstawie decyzji organu rentowego z dnia 18 grudnia 2012 r. (wydanej w oparciu o treść przepisów ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych), uprawniona była do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy do dnia 30 kwietnia 2013 r. (k.3, 48 a.r).

W związku z upływem terminu na jaki przyznane zostało świadczenie ubezpieczona w dniu 14 marca 2013 r. złożyła do organu rentowego wniosek o ponowne ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy (k.79 a.r). W związku z zainicjowaniem postępowania administracyjnego przed ZUS, ubezpieczona została skierowana na badanie do Lekarza orzecznika ZUS, który po jego przeprowadzeniu wydał (15 kwietnia 2013 r.) orzeczenie stwierdzające, że U. P. nie jest niezdolna do pracy (k. 83 a.r).

Ubezpieczona złożyła sprzeciw od orzeczenia Lekarza orzecznika ZUS, w skutek czego sprawa została skierowana do Komisji lekarskiej ZUS, która po ponownym zbadaniu odwołującej, wydała w dniu 14 maja 2013 r. orzeczenie, iż ubezpieczona nie jest niezdolna do pracy (k. 93 a.r).

W oparciu o orzeczenie Komisji lekarskiej ZUS organ rentowy wydał, w dniu 2 maja 2013 r., decyzję znak: (...) odmawiającą ubezpieczonej prawa do świadczenia rentowego z tytułu niezdolności do pracy. W uzasadnieniu decyzji organ rentowy podniósł, iż ubezpieczona nie spełnia przesłanek wynikających z przepisów ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, a mianowicie nie jest niezdolna do pracy (k. 97).

W związku z niekorzystną decyzją organu rentowego U. P. złożyła odwołanie do Sądu Okręgowego inicjując tym samym niniejsze postępowanie odwoławcze (k. 2 a.s.).

Sąd Okręgowy rozpoznając sprawę dopuścił dowód z opinii biegłych sądowych lekarzy specjalistów: ortopedy, neurologa i psychiatry celem ustalenia czy odwołująca jest zdolna czy też całkowicie lub częściowo niezdolna do pracy zarobkowej, ze szczególnym wskazaniem daty powstania tej niezdolności, oraz do wskazania czy jest to niezdolność trwała czy okresowa, a także czy nastąpiła zmiana stanu zdrowia ubezpieczonej i na czym ona polegała (k. 15 a.s.).

Po przeprowadzeniu badania przez biegłego sądowego z zakresu psychiatrii M. P., Sąd Okręgowy ustalił, iż u odwołującej występują zaburzenia adaptacyjne oraz zaburzenia lękowo-depresyjne. Odwołująca od kilku lat przyjmuje leki przeciwdepresyjne. Obecny stan zdrowia ubezpieczonej jest stabilny i dobrze kontrolowany środkami farmakologicznymi. U. P. nie jest z powodu powyższych przyczyn stanu zdrowia psychicznego, osobą niezdolną do pracy (w oparciu o dowód z opinii biegłej sadowej specjalistki z z zakresu psychiatrii z dnia 30 września 2013 r. k. 30 a.s).

Sąd Okręgowy po przeprowadzeniu postępowania dowodowego ustalił, na podstawie opinii biegłego sądowego specjalisty z zakresu neurologii dr med. W. Z. z dnia 5 listopada 2013 r., że u odwołującej występuje nawrót rwy kulszowej korzeniowej po stronie lewej i z tego powodu odwołująca ma istotnie upośledzoną zdolność psychofizyczną do pracy. Z powodu występujących schorzeń neurologicznych odwołująca spełnia kryterium częściowej, okresowej niezdolności do pracy –na okres 1 roku., tj. od 16 października 2013 r. do 31 października 2014 r. (na podstawie dowodu z opinii biegłego sądowego lekarza neurologa W. Z. z dnia 5 listopada 2013 r. k. 39 a.r.).

Na podstawie opinii biegłego sądowego specjalisty z zakresu ortopedii lek. med. G. K. , Sąd Okręgowy ustalił, iż odwołującej stwierdza się wielopoziomową dyskopatię L/S po operacji w 2011 r. z istotnym upośledzeniem funkcji. U odwołującej występuje ból uciskowy na korzenie nerwowe-potwierdzony badaniem (...) z obecnością objawów korzeniowych i ubytków neurologicznych. Stopień zaawansowania schorzeń ortopedycznych daje podstawy do uznania powódki za osobę częściowo niezdolną do pracy od października 2013 r. do 31 października 2014 r . (na podstawie dowodu z opinii biegłego sądowego z zakresu ortopedii G. K. z 18 marca 2014 k. 68 a.s.).

W piśmie procesowym z dnia 4 kwietnia 2014 r., ZUS II Oddział w W. podkreślił, iż wobec pojawienia się nowych okoliczności w sprawie zdrowia ubezpieczonej tj. kwalifikacji do zabiegu, nie wnosi uwag do ww. opinii biegłych sądowych specjalistów z zakresu psychiatrii, neurologii i ortopedii (k. 81-82 a.s).

W toku rozprawy w dniu 3 września 2014 r. pełnomocnik organu rentowego wniósł o uchylenie zaskarżonej decyzji ZUS, umorzenie postępowania i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania z uwagi na fakt, iż powstały nowe okoliczności w zakresie stanu zdrowia odwołującej. Sąd Okręgowy postanowieniem wydanym na przedmiotowej rozprawie oddalił wniosek pełnomocnika organu rentowego, albowiem na podstawie opinii biegłego sądowego neurologii i ortopedy ustalił, iż nie zaistniały nowe okoliczności w stanie zdrowia odwołującej. Opinie dotyczą tego samego stanu chorobowego, który był znany organowi rentowemu, a na podstawie dostępnej Oddziałowi ZUS dokumentacji medycznej oraz z treści opinii biegłych wynika informacja o kwalifikacji do zabiegu operacyjnego (k. 92 a.s).

Postanowieniem wydanym na rozprawie w dniu 3 września 2014 r. Sąd Okręgowy, dopuścił dowód z uzupełniających opinii biegłego sądowego lekarza neurologa W. Z. oraz biegłego sądowego lekarza ortopedy G. K. których zobowiązał do udzielenia odpowiedzi na pytanie dlaczego ustalili częściową niezdolność do pracy odwołującej od dnia 16 października 2013 r. do 31 października 2014 r. (k. 96 a.s).

Na podstawie dowodu opinii uzupełniającej biegłego neurologa W. Z. Sąd Okręgowy ustalił, dopiero hospitalizacja od 16 października 2013 r. jest obiektywnym stwierdzeniem niezdolności do pracy, a wobec powyższego w ocenie neurologicznej od 16 października 2013 r. spełniała ona kryterium częściowej niezdolności do pracy (dowód z opinii uzupełniającej biegłego sądowego lekarza specjalisty z zakresu neurologii z dnia 96 a.s).

Po ponownej analizie przyczyn ograniczających zdolność do pracy odwołującej w zakresie ortopedycznym, Sąd Okręgowy w oparciu o dowód z uzupełniającej opinii biegłego ortopedy G. K. z dnia 6 października 2014 r. ustalił, że stopień zaawansowania schorzeń ortopedycznych daje podstawy do uznania U. P. za częściowo niezdolną do pracy od dnia 16 października 2013 r. tj. od okresu zaostrzenia się dolegliwości bólowych i hospitalizacji odwołującej (opinia uzupełniająca biegłego sądowego lekarza ortopedy G. K. k. 112 a.s).

W dalszym toku postępowania organ rentowy w piśmie procesowym z dnia 17 listopada 2014 r. wskazał, iż nie wnosi zastrzeżeń do uzupełniających opinii biegłych sądowych (k. 121-122 a.s). Na rozprawie poprzedzającej wydanie wyroku odwołująca podkreśliła, iż nie zgadza się z treścią opinii uzupełniających, albowiem w jej ocenie biegli nie właściwie przeczytali dokumenty dotyczące stanu jej zdrowia (k. 148 a.s)

Powyższy stan faktyczny Sąd Okręgowy ustalił na podstawie dowodów z dokumentów zawartych w aktach sprawy w tym dowodu z opinii biegłych sądowych specjalistów: neurologa (k. 39, 96 a.s.), ortopedy (k. 68, 112 a.s), psychiatry (k. 30 a.s), a także na podstawie akt rentowych.

W ocenie Sądu Okręgowego, opinie biegłych są wiarygodnymi dowodami w sprawie, gdyż zostały wydane w oparciu o badanie odwołującej oraz w oparciu o dokumentacje akt rentowych, zaś biegli lekarze są specjalistami w swoich dziedzinach, posiadającymi bogatą wiedzę medyczną i wieloletnie doświadczenie zawodowe. Jednocześnie na podkreślenie zasługuje fakt, iż opinie wydane przez biegłych są wyczerpujące i sporządzone w sposób jasny i logiczny. Sąd Okręgowy oparł swoje rozstrzygnięcie przede wszystkim na opinii biegłych neurologa oraz ortopedy albowiem naczelne dysfunkcje organizmu występujące u odwołującej znajdują się w zakresie ich specjalności. Dlatego też Sąd Okręgowy dokonane przez biegłych neurologa oraz ortopedy ustalenia -w zakresie stanu zdrowia skarżącej uznał za szczególnie istotne dla rozstrzygnięcia sporu stron w niniejszej sprawie.

Zdaniem Sądu Okręgowego zebrany w sprawie materiał dowodowy stanowi wystarczającą podstawę do wydania wyroku kończącego postępowanie.

Sąd Okręgowy Warszawa – Praga w Warszawie zważył, co następuje:

Odwołanie ubezpieczonej jest zasadne.

W myśl art. 57 ust. 1. ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r., o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t.j. Dz. U. 2013 poz. 1440) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki:

1.  jest niezdolny do pracy;

2.  ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy;

3.  niezdolność do pracy powstała w okresach składkowych wymienionych w ustawie, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Prawo do świadczenia rentowego z tytułu niezdolności do pracy przysługuje zatem w wypadku wypełnienia wszystkich przesłanek z art. 57 pkt 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z FUS. Jak wynika z zebranego materiału dowodowego wyników badań odwołującej, wyników bezpośredniego badania U. P., opinii biegłego ortopedy G. K. (k. 68, 112 a.s) oraz neurologa W. Z. (k. 39,96 a.s), zasadnym jest przyznanie wnioskodawczyni, spornego świadczenia z tytułu częściowej niezdolności do pracy.

W przedmiotowej sprawie nie ulega wątpliwości, iż odwołująca cierpi na liczne schorzenia, w tym zaburzenia układu ruchu oraz układu nerwowego w postaci wielopoziomowej dyskopatii rwy kulszowej. U odwołującej stwierdzono konieczność leczenia operacyjnego z powodu dyskopatii. Odwołująca z uwagi na konieczność leczenia nie może wykonywać wyuczonego zawodu sprzedawcy. Biorąc pod uwagę charakter schorzeń odwołującej Sąd podkreśla, iż ubezpieczona jest osobą częściowo niezdolną do pracy, przy czym niezdolność do pracy jest u odwołującej okresowa, z uwagi na możliwe rokowania ustąpienia kluczowych schorzeń i dolegliwości w wyniku zastosowania leczenia, w tym również leczenia operacyjnego, dlatego Sąd zmienił zaskarżoną decyzję i przyznał ubezpieczonej prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy od dnia 16 października 2013 r. do dnia 31 października 2014 r.

W prawdzie w toku postępowania biegła z zakresu psychiatrii M. P. w opinii z dnia 30 września 2013 (k. 30 a.s), wskazała, iż odwołująca z powodu schorzeń psychiatrycznych nie jest osobą niezdolną do pracy, jednakże biorąc pod uwagę iż naczelną dysfunkcję organizmu odwołującej stanowiły przyczyny neurologiczne i ortopedyczne, Sąd Okręgowy doszedł do przekonania, iż dla rozstrzygnięcia kwestii spornych postępowania, najistotniejsze znaczenie ma dowód z opinii powołanych w sprawie biegłych lekarza ortopedy G. K. oraz biegłego neurologa W. Z.. Sąd Okręgowy uznał, iż opinie ww. biegłych oraz ich opinie uzupełniające (k. 68,112, 39 i 96 a.s) wydane zostały w sposób nie budzący wątpliwości z punktu widzenia metodologii, poprawności, rzetelności i prawidłowości rozumowania. Zdaniem Sądu opinie były wyczerpujące i wewnętrznie spójne. W oparciu o dowód z tych opinii Sąd Okręgowy uznał, że odwołująca jest częściowo okresowo niezdolna do pracy.

Sąd Okręgowy zważył ponadto, iż obowiązujące przepisy nie formułują wymogu, by wszyscy biegli lekarze oceniający zdolność ubezpieczonego do wykonywania pracy zawodowej byli jednomyślni. Jest oczywistym, że w sytuacji, gdy specjaliści chociażby z jednej dziedziny nauk medycznych stwierdzają niezdolność ubezpieczonego do pracy to można uznać, iż ubezpieczony z powodu istniejących u niego schorzeń jest niezdolny chociażby okresowo do podejmowania i wykonywania pracy zarobkowej.

Odnośnie ustalenia terminu od jakiego Sąd uznał za zasadne przyznanie odwołującej prawa do renty, to zastosowanie znajduje w tym zakresie art. 129 pkt. 1 emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Stosownie do treści ww. art. świadczenia wypłaca się poczynając od dnia powstania prawa do tych świadczeń, nie wcześniej jednak niż od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek lub wydano decyzję z urzędu. Ogólną zasadą prawa emerytalno-rentowego jest, że świadczenia wypłaca się na wniosek zainteresowanego, poczynając od dnia powstania prawa do renty (tj. spełnienia ustawowych warunków), lecz nie wcześniej niż od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek o świadczenie. W postępowaniu Sąd ustalił, że ubezpieczona spełnia przesłankę częściowej niezdolności do pracy, przy czym niezdolność ta będzie miała charakter okresowy począwszy od dnia 16 października 2013 r. albowiem jest to data potwierdzona przez biegłych sądowych jako początek trwania niezdolności do pracy ubezpieczonej. Natomiast datę końcową prawa do świadczenia rentowego Sąd Okręgowy ustalił w oparciu o opinie biegłych sądowych lekarzy ortopedy i neurologa, których wiarygodność, rzetelność, poparta wieloletnim doświadczeniem zawodowym biegłych, nie budziła żadnych zastrzeżeń Sądu oraz stron postępowania.

Mając na uwadze powyższe Sąd Okręgowy na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. orzekł jak w sentencji wyroku.

(...)