Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

(...)((...), powód) w piśmie z dnia 20 maja 2011r. złożył wniosek o zawieszenie postępowania w sprawie na podstawie art. 177 § 1 pkt 1 kpc w zw. z art. 16 ust. 1 Rozporządzenia Rady (WE) nr 1/2003 z dnia 16 grudnia 2002r. w sprawie wprowadzenia w życie reguł konkurencji ustanowionych w art. 81 i 82 Traktatu WE (Dz.U. WE. L. z 2003r. nr 1 poz. 1) z uwagi na toczące się przed Sądem Unii Europejskiej postępowanie w sprawie (...)przeciwko Komisji Europejskiej sygn. akt T 111/08, które zostało wszczęte w wyniku zaskarżenia przez (...)decyzji Komisji Europejskiej z dnia 19 grudnia 2007r.

Uzasadniając swój wniosek powód wskazał, że w postępowaniach prowadzonych przed Sądem Ochrony Konkurencji i Konsumentów (SOKiK) oraz Sądem UE występuje zbieżność podstaw prawnych wynikająca z tożsamości zarzutu naruszenia art. 81 ust. 1 Traktatu WE oraz kwestii wyłączeń spod zakazu konkurencji zarzucanej praktyki oraz zbieżność podstaw faktycznych wynikająca z faktu, iż obydwa postępowania dotyczą stosowania porozumienia na rynku usług acquiringowych poprzez ustalanie wysokości stawek opłaty interchange pobieranej od transakcji dokonywanych kartami płatniczymi systemu (...).

Powód dodał, że za uwzględnieniem wniosku o zawieszenie postępowania przemawia również czynnik celowości wynikający z dążenia do zachowania spójności orzecznictwa krajowego z orzecznictwem unijnym w zakresie stosowania wspólnotowego prawa konkurencji, o której mówi art. 16 Rozporządzenia nr 1/2003 z 16 grudnia 2002r.

Zaznaczył, że również Prezes UOKiK występujący w sprawie jako pozwany, złożył na etapie postępowania apelacyjnego wniosek o zawieszenie postępowania. Wniosek ten był oparty na analogicznej argumentacji – co wskazywało, że pozwany także dostrzegał konieczność zawieszenia postępowania w sprawie z uwagi na zbieżność obu toczących się postępowań.

W piśmie z dnia 31 stycznia 2012r. (...)poszerzył argumentację uzasadniającą wniosek o zawieszenie postępowania. Stwierdził, że wydanie przez SOKiK orzeczenia przed rozstrzygnięciem Sądu UE w sprawie sygn. akt T – 111/08 niesie niebezpieczeństwo wydania wyroku rozbieżnego z orzeczeniem, jakie zapadnie na szczeblu unijnym. Byłoby to sprzeczne z powołaną wyżej zasadą jednolitego stosowania prawa konkurencji. Powód podkreślił, że przepis art. 16 Rozporządzenia 1/2003 nie tylko zakazuje sądom krajowym wydawania decyzji sprzecznych z decyzjami wydanymi przez Komisję ale nakazuje rozważenie przez sąd krajowy kwestii zawieszenia toczącego się przed nim postępowania jeżeli Komisja choćby rozważa wydanie decyzji w sprawie porozumień, decyzji lub praktyk na mocy art. 81 lub 82 Traktatu. Przepis art. 16 (...)powinien być zdaniem powoda stosowany do postępowań o stwierdzenie nieważności decyzji Komisji Europejskiej toczących się przed Sądem UE. Postępowania te są kolejnym etapem procesu decyzyjnego na szczeblu unijnym, w którym decyzja Komisji jest poddawana kontroli sądowej. Powód zaznaczył, że orzeczeniom wydawanym przez ETS przyznane jest bezwzględne pierwszeństwo wobec orzeczeń sądów krajowych jak również wobec decyzji Komisji Europejskiej. To pierwszeństwo obejmuje także orzeczenia wydawane przez Sąd Unii Europejskiej, ponieważ na mocy art. 19 Traktatu Unii Europejskiej pojęcie Trybunał Sprawiedliwości UE obejmuje nie tylko Trybunał Sprawiedliwości ale również Sąd i Sądy wyspecjalizowane. Powód powołał się ponadto na stanowisko doktryny dotyczące Rozporządzenia Rady nr 1/2003 – K. Kohutek, Komentarz do art. 16 rozporządzenia Rady nr 1/2003 w sprawie wprowadzenia w życie reguł konkurencji ustanowionych w art. 81 i 82 Traktatu (Dz. U.E. L03.1.1.) LEX/el; 2006, w którym wskazano, że sąd krajowy powinien we własnym rozstrzygnięciu zastosować się do treści rozstrzygnięcia przyjętego przez ETS nawet jeśli będzie to prowadzić do wydania orzeczenia pozostającego w sprzeczności z decyzją Komisji.

Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów ustalił co następuje:

W dniu 19 grudnia 2007r. Komisja Europejska wydała decyzję C (2007) 6474 dotyczącą trans granicznej wielostronnej opłaty interchange w systemie (...)(sprawa COMP/37.579-MasterCard).

W decyzji Komisja stwierdziła, że organizacja płatnicza (...)oraz reprezentujące ją podmioty w tym (...)(powód w niniejszym postępowaniu) naruszyły art. 81 Traktatu oraz art. 53 Porozumienia Europejskiego Obszaru Gospodarczego (EOG) poprzez ustalenie w praktyce ceny minimalnej, którą sprzedawcy muszą zapłacić bankowi przyjmującemu płatność w związku z akceptowaniem kart płatniczych na terenie EOG w postaci opłat interchange stosowanych na ternie EOG w przypadku braku innych uzgodnień w odniesieniu do wydawanych pod marką (...)kart kredytowych i obciążeniowych przeznaczonych dla konsumentów oraz kart debetowych (...)lub (...).

W dniu 1 marca 2008r. (...)złożył do Sądu UE (dawniej Sąd Pierwszej Instancji) skargę o stwierdzenie nieważności decyzji Komisji Europejskiej C (2007) 6474 z dn. 19 grudnia 2007r. stwierdzającej istnienie porozumienia przedsiębiorców ograniczającego konkurencję w ramach EOG, polegającego na ustalaniu wysokości stawek opłaty interchange pobieranej od transakcji dokonywanych kartami systemu (...)(treść skargi w tłumaczeniu k. 4345 akt sąd. T. XXII).

Pierwszy etap postępowania w sprawie T-111/08 zakończył się w połowie 2009r. W dniu 8 lipca 2010r. odbyła się rozprawa, na której strony przedstawiły ustnie swoje stanowiska i udzielały odpowiedzi na pytania Sądu, który w tym dniu zamknął rozprawę. Data wydania orzeczenia została określona na pierwsze półrocze 2012r.

Rozpoznając wniosek powoda o zawieszenie postępowania Sąd OKiK zważył co następuje:

1.  Postępowania przeprowadzone przez Komisje Europejską w sprawie COMP/34.579 oraz Prezesa UOKiK w sprawie zakończonej wydaniem decyzji nr DAR15/2006 z dnia 29 grudnia 2006r. zostały wszczęte i prowadzone pod tym samym zarzutem naruszenia art. 81 ust. 1 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską poprzez stosowanie praktyk ograniczających konkurencję na rynku usług acquiringowych poprzez ustalenie wysokości stawek opłaty interchange pobieranych od transakcji dokonywanych kartami systemu (...).

2.  Obie decyzje dotyczą ustalenia wysokości stawek opłat za tę samą usługę acquiringową więc rynek właściwy w aspekcie przedmiotowym różni się w obu sprawach jedynie zasięgiem geograficznym.

3.  Rynek właściwy w sensie geograficznym w sprawie T-111/08 obejmuje swoim zasięgiem rynek geograficzny występujący w postępowaniu przed Sądem OKiK ponieważ rynek krajowy jest elementem składowym rynku trans granicznego.

4.  Praktyka analizowana w obu decyzjach dotyczy opłaty interchange.

5.  Okoliczność, że opłata będąca przedmiotem decyzji dotyczy transakcji trans granicznych a opłata analizowana w decyzji Prezesa UOKiK – transakcji krajowych nie zmienia faktu, że porozumienia dotyczą każdorazowo ustalenia opłaty za te same usługi acquiringowe;

6.  Komisja Europejska stwierdziła, że system rozliczeń trans granicznych ma wpływ na systemy rozliczeń krajowych a transakcje transgraniczne wykonywane są również kartami służącymi do realizowania transakcji na terenie danego kraju członkowskiego UE.

7.  Obie decyzje dotyczą opłat występujących w takim samym wielostronnym (czterostronnym) systemie kart płatniczych.

8.  W przypadku obu decyzji uczestnikami porozumienia są te same podmioty – organizator systemu oraz banki emitujące karty i prowadzące rachunki.

9.  W stanach faktycznych ustalonych w obu decyzjach (...) pełni tę samą rolę organizatora systemu.

10.  Działanie obu analizowanych systemów powstałych w ramach porozumienia rodzi dla konsumentów identyczne skutki dodatnie oraz ujemne.

11.  Porozumienia, których dotyczą decyzje, zostały w obu postępowaniach uznane za nie objęte wyłączeniami określonymi w art. 81 ust. 3 Traktatu.

12.  Zgodnie z treścią art. 16 Rozporządzenia Rady nr 1/2003 organy ochrony konkurencji Państw Członkowskich oraz sądy krajowe, orzekające w sprawie porozumień, decyzji lub praktyk na mocy art. 81 lub 82 Traktatu, które już są przedmiotem decyzji Komisji, nie mogą wydawać decyzji sprzecznych z decyzją przyjętą przez Komisję. Sądy krajowe muszą również unikać wydawania decyzji pozostających w sprzeczności z decyzją rozważaną przez Komisję w trakcie postępowania wszczętego przez Komisję. W tym celu sąd krajowy może rozważyć, czy konieczne jest zawieszenie toczącego się postępowania. Obowiązek ten pozostaje bez uszczerbku dla praw i obowiązków wynikających z art. 243 Traktatu.

Mając na uwadze przedstawione okoliczności Sąd OKiK uznał, że pomimo istnienia różnego, ale jednak pokrywającego się ze sobą zakresu terytorialnego rynku właściwego w sensie geograficznym występującego w obu postępowaniach zachodzi pomiędzy nimi zbieżność przejawiająca się w tożsamości przedmiotowej i podmiotowej.

Z tego względu oraz w celu wyeliminowania możliwości ewentualnego naruszenia zasady jednolitego stosowania wspólnotowego prawa konkurencji Sąd OKiK zawiesił postępowanie w sprawie do czasu prawomocnego zakończenia postępowania przed Sądem Unii Europejskiej w sprawie o sygn. T- 111/08.

SSO Małgorzata Perdion - Kalicka SSO Witold RękosiewiczSSO Hanna Kulesza