Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 czerwca 2016 r.

Sąd Rejonowy – w Piotrkowie Tryb. VII Wydział Karny

w składzie:

Przewodniczący: Sędzia SR Jolanta Korkus

Protokolant: starszy sekretarz sądowy Agnieszka Chojnacka

w obecności Prokuratora Tomasza Retyka

po rozpoznaniu w dniach 23.01.2015r., 27.08.2015r., 12.10.2015r., 22.06.2016 roku, sprawy M. N. (1) z domu G., córki E. i S. z domu W., urodzonej (...) w P.

oskarżonej o to, że:

w dniu 26 kwietnia 2014r w miejscowości W. (...), gm. (...), powiat (...), woj. (...), dokonała uszkodzenia ciała I. P. w ten sposób, że: popychała i uderzała ją rekoma po całym ciele w wyniku czego I. P. doznała obrażeń ciała w postaci: złamania IV kości śródręcza prawego, otarcia naskórka brody, ogólnych potłuczeń ciała z zasinieniem, które to obrażenia spowodowały u niej naruszenie czynności narządów ciała trwające dłużej niż siedem dni w rozumieniu przepisów Kodeksu Karnego, obrażenia te są inne niż określone w art. 156 kk

to jest o czyn z w art. 157 §1 kk

1. oskarżoną M. N. (2) uznaje za winną popełnienia zarzucanego jej czynu wyczerpującego dyspozycję art. 157 § 1 kk w zw. z art. 4 § 1 kk i za to na podstawie art. 157 § 1 kk wymierza jej karę 3 ( trzech ) miesięcy pozbawienia wolności;

2. na podstawie art. 69 § 1 i 2 kk oraz art. 70 § 1 pkt 1 kk wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesza oskarżonemu na okres próby 2 (dwóch) lat;

3. na podstawie art. 46 § 2 kk zasądza od oskarżonej M. N. (2) na rzecz oskarżycielki posiłkowej I. P. kwotę 1500,00 ( jeden tysiąc pięćset ) złotych z tytułu nawiązki;

4 zasądza od oskarżonej M. N. (2) na rzecz oskarżycielki posiłkowej I. P. kwotę 1200,00 ( jeden tysiąc dwieście ) złotych z tytułu zwrotu poniesionych kosztów zastępstwa procesowego;

5 zasądza od oskarżonej M. N. (2) na rzecz Skarbu Państwa kwotę 550,16 ( pięćset pięćdziesiąt złotych szesnaście groszy groszy) tytułem poniesionych wydatków oraz kwotę 60,00 ( sześćdziesiąt ) złotych tytułem opłaty.

Sygn. akt VIIK 290/14

UZASADNIENIE

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Pokrzywdzona I. P. pozostawała w związku konkubenckim z A. N. (1) synem oskarżonej M. N. (2). Mieszkali razem w W. w domu stanowiącym własność rodziców A. N. (1). Mieszkała z nimi też (...) letnia córka I. P.. Związek między konkubentami był burzliwy i co jakiś czas dochodziło między nimi do awantur i rozstań.

( zeznania I. P. k. 79-82, 2-4 , zeznania A. N. (1) k. 83odwrót - 85, zeznania Ł. F. k. 159 odwrót-160 )

W dniu 26 kwietnia 2014r. nastąpiła kolejna awantura między I. P. a A. N. (1). A. N. (1) poprosił rodziców oskarżoną M. N. (2) i H. N. o interwencję. Około godziny 18:00 oskarżona z mężem przyjechali do domu w W. N.. Po wejściu do domu oskarżona zażądała , aby I. P. opuściła ten dom. Między kobietami doszło do awantury połączonej z wzajemnymi wyzwiskami. Widząc tę awanturę H. N. wyszedł na podwórko i wezwał Policję na interwencję. W międzyczasie kobiety przepychały się wzajemnie w mieszkaniu. W pewnym momencie M. N. (2) wzięła buta i kilkukrotnie uderzyła nim I. P. w prawą rękę. Przyjechał patrol Policji na interwencję w składzie J. R. i Ł. F.. W obecności Policjantów I. P. wraz z córką zebrały swoje rzeczy i zapakowały do samochodu. W tym czasie M. N. (2) nadal ubliżała pokrzywdzonej. Po spakowaniu się do samochodu I. P. z córką odjechały.

( częściowo wyjaśnienia oskarżonej k. 77- 78 odwrót , częściowo zeznania H. N. k. 82 odwrót- 83 odwrót, k. 15-16, częściowo zeznania I. P. k. 79-82, 2-4 , częściowo zeznania A. N. (1) k. 83 odwrót - 85, zeznania Ł. F. k. 159 odwrót-160, zeznania J. R. k. 238 odwrót, kopia notatnika służbowego k. 102 )

Tego samego dnia około godziny 20:00 pokrzywdzona udała się do S. (...)na O. R.z powodu bólu prawej ręki .

W wywiadzie lekarskim podała, że doznała urazu w wyniku pobicia w dniu dzisiejszym. Przedmiotowo stwierdzono ból i obrzęk ręki prawej. Po wykonaniu badań RTG ręki prawej stwierdzono złamanie IV kości śródręcza i założono unieruchomienie gipsowe.

( historia zdrowia i choroby k. 8)

W wyniku pobicia pokrzywdzona doznała złamania IV kości śródręcza prawego , otarcia naskórka brody i ogólnych potłuczeń. Obrażenia te spowodowały naruszenie czynności narządów jej ciała trwające dłużej niż 7 dni.

( opinia lekarska k. 11, opinia biegłego k. 141-141 odwrót)

Procesy uwagi i pamięci u I. P. nie wykazują istotnych deficytów, czego dowodzi jakościowa analiza obszarów funkcjonowania związanych z aspektem uwagi i pamięci. Reakcja orientacyjna poprawna , nie przejaskrawiona, zakres pamięci bezpośredniej stosowny do wymagań wieku metrykalnego, pamięć trwała szacowana w oparciu o ocenę wiadomości ogólnych przeciętna. Skłonności do konfabulacji i fantazjowania nie stwierdzono. Relację badanej należy uznać za wiarygodną i pozbawioną konfabulacji i treści imaginatywnych. Nie ma podstaw do uznania, że istnieje możliwość zniekształceń polegających na zmianie treści wspomnień jako takich , natomiast jest możliwość zniekształceń w zakresie ocen dotyczących motywów i pobudek oraz ocen moralnych osób uczestniczących w zdarzeniu. W profilu osobowości zaznacza się miernie wyrażony rys histrioniczny oraz paranoiczny z teatralnością , sztywnością zachowań, powierzchownością oraz jednoczesną podejrzliwością, nieufnością i wrogością. Wspomniany rys ma charakter kolorytu i nie stanowi zaburzenia w sensie klinicznym. Z psychologicznego punku widzenia nie ma podstaw do uznania, aby zeznania świadka, mogły stanowić niepełnowartościowy materiał dowodowy.

( opinia biegłego psychologa k. 130)

Oskarżona M. N. (2) nie była uprzednio karana.

( karta karna k. 22 )

Oskarżona M. N. (2) nie przyznała się do popełnienia zarzuconego jej czynu. Wyjaśniła, iż przebieg zdarzenia był zupełnie inny niż przedstawiła to pokrzywdzona. I. P. była konkubiną jej syna A.. Syn z nią zerwał, ale ona nie chciała przyjąć tego do wiadomości. W dniu 24.04.2014r. około godziny 17:00 przyjechał do nich do domu syn A. mówiąc, że pobiła go konkubina I. P.. Razem z mężem i synem pojechali do domu , gdzie mieszkał syn z konkubiną. Gdy weszli do domu I. P. od razu zaczęła jej ubliżać wyzywając ją wulgarnymi słowami. Oskarżona zażądała od niej , aby opuściła jej dom. I. P. odpowiedziała jej używając słów wulgarnych , że pójdzie wtedy, gdy będzie miała ochotę. I. P. chwyciła ją rękoma za nadgarstki i zaczęła nią szarpać. A. N. (1) odciągnął ją od matki. Zamiast opuszczać dom uderzyła oskarżoną w lewą pierś. Zaczęła piszczeć i pokazała oskarżonej środkowy palec ubliżając jej. Zaczęła też mówić „moja ręka” , ale oskarżona nie wie co to miało znaczyć. Mąż zadzwonił po Policję. Przyjechała Policja na interwencję. W obecności Policjantów I. P. zebrała swoje rzeczy i odjechała. Później nękała syna wielką ilością telefonów, jeździła za nim i filmowała go.

( wyjaśnienia oskarżonej M. N. (2) k. 77- 78 odwrót) .

W ocenie Sądu ani wyjaśnienia oskarżonej i świadków obrony H. N. i A. N. (1) ani zeznania pokrzywdzonej I. P. nie zasługują na wiarę w całości. M. N. (2) , H. N. i A. N. (2) z jednej strony , a I. P. z drugiej strony prezentują przebieg zdarzenia w taki sposób, aby w korzystnym świetle przedstawić zachowanie tej osoby z którą są związani pozytywnymi relacjami emocjonalnymi a wyolbrzymić negatywne zachowania strony przeciwnej.

Dlatego Sąd dał wiarę depozycjom w/w osób tylko w takiej części w jakiej są one potwierdzone innymi obiektywnymi dowodami.

Niewątpliwie obiektywnymi dowodami są dowody w postaci opinii lekarskich o odniesionych obrażeniach w przebiegu zdarzenia. Z opinii biegłego wynika, że I. P. doznała w wyniku przedmiotowego zdarzenia złamania IV kości śródręcza prawego , otarcia naskórka brody i ogólnych potłuczeń. Obrażenia te spowodowały naruszenie czynności narządów jej ciała trwające dłużej niż 7 dni. Charakterystycznym mechanizmem zaistnienia złamania IV kości śródręcza prawego, jakiego doznała w wyniku przedmiotowego zdarzenia pokrzywdzona jest silny uraz mechaniczny działający bezpośrednio na tę kość, lub urazu działającego wzdłuż palca na tę kość. O takim mechanizmie urazu zeznawała pokrzywdzona, podając, że oskarżona kilkakrotnie uderzyła ją butem w rękę. Gdyby przyjąć za prawdziwą wersję oskarżonej i A. N. (1) to okazałoby się, że pokrzywdzona I. P. w czasie zajścia nie odniosła żadnych obrażeń. Jest to jednak nieprawda. Przybyłym na miejsce funkcjonariuszom Policji skarżyła się na ból palca. Po pomoc medyczna również udała się do szpitala tego samego dnia i w wywiadzie poinformowała, że uraz był skutkiem pobicia. Pokrzywdzona udzielając wywiadu w szpitalu przy pierwszej pomocy medycznej oraz biegłemu sądowemu za każdym razem przedstawiła ten sam mechanizm urazu ręki.

Te okoliczności potwierdzają wiarygodność pokrzywdzonej w zakresie twierdzeń o agresji oskarżonej i mechanizmu doznania urazu ręki. Skoro oskarżona nawet przy policjantach nie powstrzymała się od agresji słownej wobec pokrzywdzonej to wiarygodne jest, że wcześniej przed ich przyjazdem była agresywna również fizycznie. Oboje interweniujący funkcjonariusze Policji J. R. i Ł. F. zauważyli , że oskarżona wulgarnie odzywała się do pokrzywdzonej. Nie ma podstaw do odmowy wiary ich zeznaniom. Są one logiczne i przekonujące. W ocenie Sądu są również szczere i obiektywne. Świadkowie nie mają żadnego powodu , aby zeznawać w sposób bardziej korzystny dla którejkolwiek ze stron.

Z kolei gdyby przyjąć za całkowicie wiarygodne zeznania I. P. to również okazałoby się, że oskarżona wyszła z tego zdarzenia bez obrażeń. To również nie jest prawdą. Oskarżona co prawda nie przedstawiła sądowi obdukcji lekarskiej ze swoich obrażeń. Przedstawiła jednak zaświadczenie od lekarza medycyny ogólnej z dnia 28.04.2014r., w którym opisuje on bliżej nieokreślone sińce na ciele oskarżonej. W wywiadzie oskarżona podała, że w dniu 26.04. 2014r. została pobita przez I. W. tych ustaleń Sąd stwierdził, że między obiema paniami doszło do wzajemnego przepychania się , przy czym I. P. nie zaprzecza , że odpychała oskarżoną.

Sąd zaakceptował opinie biegłego chirurga, gdyż są one szczegółowe, wyczerpujące, logicznie i przekonująco uargumentowane.

Sąd zaakceptował opinię biegłego psychologa, ponieważ jest jednoznaczna, dokładna i wyczerpująca. Nie ma podstaw, aby ją kwestionować i żadna ze stron jej nie kwestionowała.

Pozostałe zebrane dowody podlegają aprobacie Sądu jako nie budzące zastrzeżeń.

W ocenie Sądu oskarżona zbyt intensywnie przekonywała pokrzywdzoną I. P. do natychmiastowego opuszczenia domu.

Oskarżona M. N. (2) wyczerpała dyspozycję art.157§1kk, ponieważ działając umyślnie dokonała uszkodzenia ciała I. P. powodując u niej złamanie IV kości śródręcza prawego , otarcia naskórka brody i ogólnych potłuczeń. Powyższe obrażenia skutkowały naruszeniem czynności narządów ciała pokrzywdzonej trwające dłużej niż siedem dni.

Oceniając stopień społecznej szkodliwości czynu oskarżonego Sąd stwierdził, że był on umiarkowanie społecznie szkodliwy. Oskarżona wywołał awanturę z pokrzywdzoną na tle nieporozumień rodzinnych, ingerując w związek między swoim dorosłym synem a oskarżoną.. Za okoliczności łagodzące poczytał dotychczasową niekaralność oskarżonej oraz fakt, że oskarżona również doznała obrażeń w przebiegu tego zdarzenia. Z tych względów Sąd uznał, że kara 3 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby 2 lat w stosunku do oskarżonej jest współmierna do stopnia społecznej szkodliwości jej czynu i wdroży oskarżoną do przestrzegania porządku prawnego w przyszłości oraz uzmysłowi jej naganność takiego postępowania.

Dla wzmocnienia wychowawczej roli postępowania karnego Sąd orzekł od oskarżonej nawiązkę na rzecz pokrzywdzonej w kwocie 1500 złotych , uwzględniając fakt, że oskarżona wyrządziła pokrzywdzonej krzywdę fizyczną .

Sąd natomiast nie zasądził na rzecz pokrzywdzonej odszkodowania ani zadośćuczynienia, gdyż pokrzywdzona nie udowodniła przekonująco wysokości żądanych kwot jako zadośćuczynienie i odszkodowanie. Na podstawie art. 627 kpk Sąd zasądził od oskarżonej na rzecz oskarżycielki posiłkowej I. P. kwotę 1200,00 złotych z tytułu zwrotu poniesionych kosztów zastępstwa adwokackiego.

Z uwagi na to, że oskarżona osiąga stałe dochody w postaci emerytury Sąd obciążył ją kosztami sądowymi.

Z tych wszystkich względów Sąd orzekł jak w sentencji wyroku.