Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 6 października 2015 r.

Sąd Rejonowy w Inowrocławiu I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 6 października 2015 r. w Inowrocławiu na rozprawie

sprawy z wniosku (...) sp. z o.o. z siedzibą w S.

z udziałem K. G., małoletniej M. B. reprezentowanej przez przedstawiciela ustawowego K. G., A. G., małoletniego M. G. reprezentowanego przez przedstawiciela ustawowego A. G., G. G., małoletniej J. G. (1) reprezentowanej przez przedstawiciela ustawowego G. G., D. G.. B. G., T. G. (1), B. C., małoletniej D. C. (1), małoletniemu D. C. (2) reprezentowanym przez przedstawiciela ustawowego B. C., K. B. (1), małoletniej K. B. (2), małoletniemu A. B. reprezentowanym przez przedstawiciela ustawowego K. B. (2), R. G., małoletniej N. G., małoletniej W. G. (1), małoletniemu W. G. (2) reprezentowanym przez przedstawiciela ustawowego R. G., T. G. (2)

o stwierdzenie nabycia spadku po J. G. (2)

postanawia:

1.  stwierdzić, że spadek po J. G. (2) zmarłym 16 lipca 2002r. w J., ostatnio na stałe zamieszkałym w J. na podstawie ustawy z dobrodziejstwem inwentarza nabyli:

- K. B. (1)- córka K. i A.,

- A. B.- syn K. i A., każdy z nich w ½ części spadku,

2. kosztami postępowania obciążyć wnioskodawcę, uznając je za uiszczone.

SSR Agnieszka Henke-Nicewicz

UZASADNIENIE

(...) spółka z o.o. z siedzibą w S. wystąpiła z wnioskiem o stwierdzenie nabycia spadku po J. G. (2) na podstawie ustawy uzasadniając swój interes prawny w żądaniu przeprowadzenia postępowania spadkowego nabyciem wierzytelności wobec dłużnika J. G. (2) wynikającej z niespłaconej pożyczki z 26 marca 1999 roku.

Postanowieniem z 6 października 2015 roku sąd stwierdził nabycie spadku z dobrodziejstwem inwentarza na rzecz K. B. (1) i A. B.. W punkcie drugim sentencji postanowienia Sąd orzekł o kosztach postępowania, na podstawie art. 520 § 1 kpc.

Zgodnie z treścią § 1 wskazanego przepisu każdy uczestnik postępowania ponosi koszty związane ze swym udziałem w sprawie, co oznacza, że obciążają go koszty tej czynności, której sam dokonał jak i czynności podjętej w jego interesie, także przez sąd, na jego wniosek lub z urzędu. W postępowaniu nieprocesowym nie ma "pojedynku" dwóch przeciwstawnych stron, dlatego też nie można mówić o przegrywającym, który powinien zwrócić koszty postępowania wygrywającemu (por. art. 98 § 1). Przeciwnie, z treści całego art. 520 wynika, że ustawodawca zakłada, iż w zasadzie uczestnicy postępowania są w tym samym stopniu zainteresowani jego wynikiem, a orzeczenie sądu udziela ochrony prawnej każdemu z nich. Dlatego ten, kto poniósł koszty sądowe lub koszty zastępstwa procesowego, nie uzyska zwrotu wydanych kwot od innego uczestnika, lecz także nie jest obowiązany do zwracania kosztów poniesionych przez innego uczestnika (Komentarz do art.520 Kodeksu postępowania cywilnego, Przemysław Telenga, 2012). Sytuacja w postępowaniu nieprocesowym jest inna niż w procesie i wynika to wprost z zawartego w art. 520 § 2 i 3 kpc wyrażenia "sąd może". W postępowaniu nieprocesowym sąd ma więc możliwość oceny, czy rodzaj sprawy, jej okoliczności czyniły i w jakim zakresie nietrafność lub nawet oczywistą niesłuszność stanowiska któregoś z uczestników w tym sensie "przegrywającego sprawę" i w zależności od tej oceny odmówić zasądzenia albo zasądzić zwrot kosztów.

W ocenie Sądu brak było podstaw do obciążania uczestników kosztami postępowania. W ocenie Sądu stwierdzić należy, iż przedmiotowe postępowanie pozostawało niemalże wyłącznie w interesie wnioskodawcy ale jednocześnie przesądzało kwestię sukcesji generalnej w ramach potencjalnego kręgu spadkobierców. Do tożsamych ustaleń doszłoby, gdyby spadkobiercy samodzielnie złożyli wniosek o stwierdzenie nabycia spadku. Trudno przyjąć, że na etapie ustalania kręgu spadkobierców zachodzi sprzeczność interesów a deklaratoryjne postanowienie kończące postępowanie w sprawie wywiera bezpośrednio wpływ na zwiększenie bądź zmniejszenie sfery uprawnień, w tym majątkowych poszczególnych zainteresowanych. Wspólnym celem zainteresowanych w toku postępowania zainicjowanego przez wierzyciela stało się jedynie ustalenie kręgu spadkobierców.

Sąd przyjął nienaruszalność zasady przewidzianej w art. 520 § 1 kpc, uznając, że uczestnicy są w równym stopniu zainteresowani wynikiem postępowania a ich interesy w ustaleniu, kto dziedziczy bądź nie dziedziczy są wspólne. Ponadto stwierdzić należy, iż gdyby postępowanie zostało wszczęte na wniosek spadkobierców, wówczas koszty przez nich poniesione byłyby znacznie niższe od kosztów poniesionych przez wnioskodawcę będącego wierzycielem spadkodawcy. Koszty o zasądzenie których wnosił wnioskodawca były kosztami jego udziału w sprawie. Jako, że zachowanie uczestników nie przedłużało postępowania ani nie powodowało wzrostu jego kosztów Sąd uznał za nieuzasadnione odstępstwo od zasady wyrażonej w art. 520 § 1 kpc. Z uwagi na powyższe orzeczono jak w punkcie 2. sentencji.

SSR Agnieszka Henke-Nicewicz