Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

dnia 29 grudnia 2016 roku

Sąd Rejonowy dla Łodzi – Widzewa w Łodzi w VIII Wydziale Cywilnym

w składzie: przewodniczący: SSR Bartek Męcina

protokolant: st. sekr. sąd. Ewa Ławniczak

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 grudnia 2016 roku w Ł.

sprawy z powództwa (...) Bank S.A. w W.

przeciwko G. S.

o zapłatę

zasądza od pozwanego G. S. na rzecz powoda (...) Bank S.A. w W. kwotę 15.521,17 zł. (piętnaście tysięcy pięćset dwadzieścia jeden złotych siedemnaście groszy) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 21 marca 2016 r. do dnia zapłaty oraz kwotę 3.223,52 zł. (trzy tysiące dwieście dwadzieścia trzy złote pięćdziesiąt dwa grosze) tytułem zwrotu kosztów procesu, a w pozostałej części nie obciąża pozwanego kosztami procesu.

Sygn. akt VIII C 1991/16

UZASADNIENIE

W pozwie wniesionym w elektronicznym postępowaniu upominawczym w dniu 21 marca 2016 roku powód (...) Bank S.A. w W. wniósł o zasądzenie od G. S. kwoty 15.521,17 zł. z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty. Nadto powód wniósł o zasądzenie na jego rzecz od pozwanego kosztów procesu. W uzasadnieniu powód wskazał, że w dniu 16 czerwca 2014 r. zawarł z pozwanym umowę kredytu nr (...). Ponieważ pozwany nie wywiązał się ze swojego zobowiązania, całość zadłużenia stała się wymagalna. Na dochodzoną pozwem kwotę składają się 14.921,07 zł. tytułem należności głównej, 395,37 zł. tytułem odsetek umownych za okres korzystania z kapitału w wysokości 10 % za okres od 22 grudnia 2014 r. do 10 lutego 2016 r. oraz 204,73 zł. tytułem odsetek za opóźnienie w wysokości 10 % za okres od 22 grudnia 2014 r. do 10 lutego 2016 r.

(pozew- k. 3- 4)

Postanowieniem z dnia 6 kwietnia 2016 roku Sąd Rejonowy Lublin- Zachód w Lublinie przekazał sprawę do Sądu Rejonowego dla Łodzi- Widzewa w Łodzi z uwagi na brak podstaw do wydania nakazu zapłaty.

(postanowienie k. 6)

Nakazem zapłaty z dnia 17 maja 2016 roku Sąd Rejonowy dla Łodzi Widzewa w Łodzi zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę dochodzoną pozwem wraz z kosztami postępowania.

(nakaz zapłaty k. 29)

W dniu 15 czerwca 2016 r. G. S. złożył sprzeciw, którym zaskarżył powyższy nakaz w całości. Pozwany zakwestionował twierdzenie strony powodowej, że pierwsza zaległość w zapłacie wymagalnych rat nastąpiła w dniu 22 grudnia 2014 r., gdyż pozwany dokonał tego dnia wpłaty, na co posiada potwierdzenie. Po tej dacie G. S. dokonywał zapłaty również 20 lutego 2015 r., 29 kwietnia 2015 r., 30 kwietnia 2015 r. oraz w okresie od listopada 2015 r. do maja 2016 r. Jednocześnie pozwany potwierdził, że zalega ze spłatą kredytu, jednak wskazał, że dokonuje płatności w miarę swoich możliwości. Ponadto pozwany złożył wniosek o nieobciążanie go kosztami procesu oraz stwierdził, że sprawa ma charakter sprawy gospodarczej, gdyż zaciągnął kredyt na rozwój swojej działalności gospodarczej.

(sprzeciw k. 38)

W odpowiedzi powód podtrzymał żądanie pozwu oraz złożył w związku z twierdzeniami pozwanego, rozliczenie kredytu, z którego wynika jego wysokość, wpłaty pozwanego na poczet zobowiązania, sposób ich zaksięgowania oraz wysokość naliczonych odsetek. Co do wpłaty raty w grudniu 2014 r. strona powodowa wyjaśniła, że była to ostatnia terminowa wpłata pozwanego.

(pismo k. 56)

Na rozprawie w dniu 15 grudnia 2016 r. pełnomocnik powoda nie stawił się, natomiast pozwany wniósł o oddalenie powództwa w całości. G. S. nie kwestionował powództwa co do zasady, natomiast zakwestionował jego wysokość.

(protokół rozprawy k. 62)

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 16 czerwca 2014 r. (...) Bank S.A. w W. zawarł z G. S. umowę kredytu konsumpcyjnego gotówkowego nr (...), na podstawie której bank udzielił kredytobiorcy na okres 72 miesięcy kredytu w kwocie 12.200 zł. Pozwany zobowiązał się do poniesienia kosztów z tytułu prowizji bankowej w kwocie 947,96 zł. i ubezpieczenia na wypadek zgonu w kwocie 2.677,70 zł. Zgodnie z § 3 pkt. 1 umowy kredyt został oprocentowany według zmiennej stopy procentowej, która w dniu podpisania umowy wynosiła 16 % w stosunku rocznym. Raty kredytu były równe i płatne w okresach miesięcznych do 21 dnia każdego miesiąca. W myśl § 8 w przypadku opóźnienia w terminowym regulowaniu rat kredytu bank pobierał od niespłaconego w terminie kredytu podwyższone odsetki naliczone według stopy procentowej w wysokości czterokrotności stopy kredytu lombardowego NBP.

(umowa kredytu konsumpcyjnego gotówkowego k. 12- 16).

W dniu 30 kwietnia 2015 r. (...) Bank S.A. w W. zawarł z G. S. aneks do umowy kredytu konsumpcyjnego gotówkowego nr (...) z dnia 16 czerwca 2014 r., na podstawie którego strony wydłużyły spłatę kredytu do dnia 21 stycznia 2021 r., czyli o 7 miesięcy. Ponadto strony doliczyły do kapitału kredytu kwotę zaległych odsetek w wysokości 292,68 zł.

(aneks k. 16- 17)

Pismem z dnia 30 listopada 2015 r. (...) Bank S.A. w W. wypowiedział umowę kredytu nr (...) w związku z nieuregulowaniem zaległości. Powyższe pismo zostało doręczone pozwanemu w dniu 8 grudnia 2015 r.

(wypowiedzenie umowy k. 18, potwierdzenie odbioru k. 19)

Powyższy stan faktyczny został ustalony na podstawie powołanych wyżej dowodów w postaci dokumentów, które nie były kwestionowane przez żadną ze stron procesu.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Powództwo podlegało uwzględnieniu w całości.

Powód dochodził od G. S. kwoty 15.521,17 zł. z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty. Na dochodzoną pozwem kwotę składają się 14.921,07 zł. tytułem należności głównej wynikającej z umowy kredytu konsumpcyjnego gotówkowego nr (...), 395,37 zł. tytułem odsetek umownych w wysokości 10 % za okres korzystania z kapitału za okres od 22 grudnia 2014 r. do 10 lutego 2016 r. oraz 204,73 zł. tytułem odsetek za opóźnienie w wysokości 10 % za okres od 22 grudnia 2014 r. do 10 lutego 2016 r.

G. S. nie kwestionował powództwa co do zasady, natomiast zakwestionował jego wysokość. Pozwany zakwestionował twierdzenie strony powodowej, że pierwsza zaległość w zapłacie wymagalnych rat nastąpiła w dniu 22 grudnia 2014 r., gdyż tego dnia pozwany dokonał zapłaty. W odpowiedzi strona powodowa potwierdziła powyższą okoliczność dodając, że była to ostatnia terminowa spłata raty kredytu dokonana przez pozwanego. Ponadto powód złożył w odpowiedzi na sprzeciw rozliczenie kredytu, z którego wynika jego wysokość, wpłaty pozwanego na poczet zobowiązania, sposób ich zaksięgowania oraz wysokość naliczonych odsetek. Powyższe rozliczenie kredytu dowodzi, że strona powodowa uwzględniła wszystkie wpłaty pozwanego, które wymienił w sprzeciwie od nakazu zapłaty oraz załączył dowody dokonania przelewów bankowych. Dokonane przez pozwanego wpłaty po dniu wniesienia powództwa zostały w większości zaliczone na poczet kosztów windykacji, które nie były objęte przedmiotowym powództwem. Na okoliczność wysokości zobowiązania G. S. strona powodowa przedstawiła również umowę kredytu konsumpcyjnego gotówkowego i wyciąg z ksiąg banku. Wobec tego Sąd uznał twierdzenia pozwu również w zakresie wysokości dochodzonego roszczenia za w pełni udowodnione.

Strona powodowa miała prawo, oprócz żądania należności głównej, żądać za czas opóźnienia odsetek w umówionej wysokości, jako że zgodnie z treścią przepisu art. 481 § 1 k.c., jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik nie ponosi odpowiedzialności, przy czym dłużnik jest w opóźnieniu jeżeli nie spełnia świadczenia w określonym terminie. Jeżeli zaś stopa odsetek za opóźnienie nie była z góry oznaczona, należą się odsetki ustawowe; jednakże gdy wierzytelność jest oprocentowana według stopy wyższej niż stopa ustawowa, wierzyciel może żądać odsetek za opóźnienie według tej wyższej stopy (art. 481 § 2 k.c.). Tym samym za podstawę rozstrzygnięcia o odsetkach ustawowych należało przyjąć art. 481 § 1 i 2 k.c. oraz art. 482 § 1 k.c. z uwagi na fakt, iż na objętą żądaniem pozwu kwotę składały się także odsetki.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 102 k.p.c., zgodnie z którym w wypadkach szczególnie uzasadnionych sąd może zasądzić od strony przegrywającej tylko część kosztów albo nie obciążać jej w ogóle kosztami. W ocenie Sądu taki właśnie szczególny wypadek zachodzi w stosunku do pozwanego, który uzasadnia obciążenie go kosztami procesu w części. Wskazany przepis pozostawia sądowi orzekającemu swobodę oceny, czy fakty związane z przebiegiem procesu, jak i dotyczące sytuacji życiowej strony, stanowią podstawę do nieobciążania jej kosztami procesu. Do kręgu wypadków szczególnie uzasadnionych należą zarówno okoliczności związane z samym przebiegiem procesu, jak i leżące na zewnątrz. Do pierwszych zaliczane są między innymi sytuacje wynikające z charakteru żądania poddanego rozstrzygnięciu, jego znaczenia dla strony, subiektywne przekonanie strony o zasadności roszczeń. Drugie natomiast wyznacza sytuacja majątkowa i życiowa strony. Wskazać przy tym należy, że całokształt okoliczności, które mogłyby uzasadniać zastosowanie tego wyjątku, powinien być oceniony z uwzględnieniem zasad współżycia społecznego (por. wyrok SA w Łodzi z dnia 2013-11-27, sygn. akt I ACa 725/13; postanowienie SN z dnia 2013-10-24, sygn. akt IV CZ 61/13). W ocenie Sądu trudna sytuacja majątkowa pozwanego uzasadniała zastosowanie wobec niego dobrodziejstwa art. 102 kpc. G. S. jest osobą bezrobotną, działalność gospodarczą zawiesił w 2015 r. Pozwany utrzymuje się z prac dorywczych, z czego osiąga dochód około 1.000 zł. miesięcznie. G. S. samodzielnie prowadzi gospodarstwo domowe.

Na zasądzone na rzecz powoda koszty procesu złożyły się: opłata od pozwu – 777 zł, opłata skarbowa od udzielonego pełnomocnictwa – 17 zł., opłaty notarialne z tytułu uwierzytelniania dokumentów złożonych w toku postępowania- 29,52 zł. oraz połowa kosztów zastępstwa pełnomocnika w kwocie 2.400 zł.