Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

S., dnia 29 grudnia 2016 r.

Sąd Rejonowy Szczecin-Centrum w Szczecinie VIII Wydział Rodzinny i Nieletnich w następującym składzie:

Przewodniczący: SSR Elżbieta Minkowska

Protokolant: stażysta Kinga Świst

po rozpoznaniu w dniu 15 grudnia 2016 r. w Szczecinie

na rozprawie sprawy

z powództwa małoletnich I. W. oraz J. W.

przeciwko M. W.

o alimenty

I.  zasądza od pozwanego M. W. na rzecz małoletniego I. W. alimenty w kwocie po 600 (sześćset) złotych miesięcznie, a na rzecz małoletniego J. W. po 500 ( pięćset) złotych miesięcznie, poczynając od dnia 1 czerwca 2016 roku, płatne z góry do 10-go każdego miesiąca, z ustawowymi odsetkami w razie opóźnienia w płatności którejkolwiek z rat;

II.  w pozostałej części powództwo oddala;

III.  nakazuje ściągnąć od pozwanego kwotę 300 (trzysta) złotych na rzecz Skarbu Państwa (Sąd Rejonowy Szczecin-Centrum w Szczecinie) tytułem kosztów postępowania;

IV.  zasądza od pozwanego M. W. na rzecz małoletnich powodów I. i J. W. 800 ( osiemset ) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa prawnego;

V.  wyrokowi w punkcie I-szym nadaje rygor natychmiastowej wykonalności.

Sygn. akt VIII RC 251/16

UZASADNIENIE

Pozwem wniesionym do Sądu w dniu 12 maja 2016 r. małoletni powodowie I. W. i M. W., reprezentowani przez ich przedstawicielkę ustawową, matkę D. R., wnieśli o zasądzenie na ich rzecz alimentów w kwocie 800 zł miesięcznie na rzecz małoletniego I. W. oraz w kwocie 700 zł miesięcznie na rzecz małoletniego J. W. – łącznie 1500 zł płatne do rąk D. R., poczynając od dnia wniesienia pozwu do dnia 10-ego każdego miesiąca wraz z ustawowymi odsetkami
za opóźnienie płatności którejkolwiek z rat.

Ponadto, powódka wniosła o udzielenie zabezpieczenia poprzez zobowiązanie pozwanego do uiszczania małoletniemu I. W. kwoty 700 zł miesięcznie oraz małoletniemu J. W. kwoty 600 zł miesięcznie – łącznie 1300 zł – na czas trwania postępowania, płatnych do dnia 10-ego każdego miesiąca do rąk przedstawicielki ustawowej D. R..

W uzasadnieniu tak sformułowanego pozwu powódka wskazała, że matka małoletnich powodów, D. R., oraz ojciec małoletnich powodów, M. W., pozostawali w związku partnerskim przez okres około 3 lat. Ze związku tego pochodzą I. W. oraz J. W., uznani przez pozwanego. Strony zamieszkiwały wspólnie do połowy lutego 2016 r. D. R. określiła także
miesięczne koszty utrzymania gospodarstwa domowego, w którym zamieszkuje z dwójką swoich synów: czynsz i internet w wysokości 1200 zł miesięcznie, prąd w wysokości około 100 – 120 zł co 2 miesiące, gaz – 60 zł co miesiąc, wyżywienie – 600 zł miesięcznie, nadto środki czystości i higieny w wysokości 200 zł miesięcznie. Przedstawicielka ustawowa powodów wskazała również, że małoletni I. W. uczęszczać musi do przedszkola dla dzieci z autyzmem, bowiem zdiagnozowano u niego spektrum tej choroby; oszacowała opłatę za przedszkole na kwotę 380 zł. D. R. oświadczyła, że zarabia około 2000 – 3000 zł miesięcznie netto; według jej wskazań, pozwany nie uczestniczy w utrzymaniu małoletnich dzieci od dnia wyprowadzenia się. Dotychczas pracował jako pilarz na podstawie kontraktów w Szwecji.

Dnia 22 czerwca pozwany, reprezentowany przez pełnomocnika zawodowego
w osobie adwokata, nie wyraził zgody na żądaną przez małoletnich powodów kwotę. Wskazał, że jest w stanie łożyć po 300 zł miesięcznie na każde dziecko. Nadto oświadczył, że wniosek o zabezpieczenie nie zasługuje na uwzględnienie.

Postanowieniem z dnia 30 czerwca 2016 r. Sąd zabezpieczył roszczenie w ten sposób, że zobowiązał pozwanego M. W. do zapłaty tytułem alimentów na rzecz małoletniego I. W. kwoty 600 zł miesięcznie, a na rzecz małoletniego J. W. kwoty po 500 zł miesięcznie – łącznie 1100 zł – poczynając od dnia 1 czerwca 2016 r., płatne z góry do dnia 10-ego każdego miesiąca z ustawowymi odsetkami w razie zwłoki – do czasu prawomocnego zakończenia niniejszego postępowania.

Na rozprawie w dniu 15 grudnia 2016 r. powód uznał powództwo do kwoty 350 zł miesięcznie na rzecz każdego z małoletnich powodów, na co powódka nie wyraziła zgody.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Małoletni I. W. oraz małoletni J. W. są dziećmi pochodzącymi ze związku (...) oraz M. W.. Rodzice zamieszkiwali razem do połowy lutego 2016 r. roku, aktualnie żyją w rozłączeniu.

Dowód:

–

zeznania D. R. , k. 44 – 45,

–

odpis skrócony aktu urodzenia, k. 19,

–

odpis skrócony aktu urodzenia, k. 20.

Małoletni I. W. ma zdiagnozowane spektrum autyzmu, wobec czego istnieje potrzeba uczęszczania przez niego do placówki terapeutycznej oraz wspomagania jego rozwoju. Powód zapisany jest do punktu przedszkolnego dla dzieci
z autyzmem (...), za pobyt w którym opłaca miesięcznie 100 zł.

Dowód:

–

zeznania D. R. , k. 44 – 45,

–

zeznania J. G. , k. 107 – 108,

–

opinia , k. 71 – 73.

Przedstawicielka ustawowa małoletnich powodów, D. R.,
ma lat 39; nie podejmuje stałego zatrudnienia z uwagi na opiekę w szczególności nad małoletnim I.; wykonuje jednakże szereg różnego rodzaju dodatkowych zajęć – zajmuje się m.in. tłumaczeniem dokumentów, obsługą reklamacji firmy telefonicznej, pomaga przy organizacji wesel – dochód z tytułu jednego wesela to kwota około 1000 – 1500 zł. Przeciętny dochód miesięczny D. R. to kwota około 3000 zł zależna od ilości zleceń. Nadto, przedstawicielka ustawowa otrzymuje świadczenie 500+. Z tytułu świadczonych usług w zakresie tłumaczeń w ramach działalności gospodarczej w Niemczech osiąga okazjonalne dochody w średniej wysokości około 200 – 600 zł
za jedną usługę – przyjmując średni kurs euro w wysokości 4,36 zł. Z powodu zaległości czynszowych spłaca ponadto dług w wysokości około 12.000 zł – w ratach
po 1000 zł miesięcznie.

Dowód:

–

zeznania D. R. , k. 44 – 45,

–

zeznania J. G. , k. 107 – 108,

–

kopie umów oraz zaświadczeń o dochodach, k. 75 – 91.

Pozwany M. W. ma lat 35, jest stolarzem. Od ponad 9 lat podejmuje się dorywczych zajęć zarówno w Polsce, jak i na terenie Szwecji. Pracował w lasach – sadził sadzonki, oczyszczał lasy, zbierał jagody; nadto podejmował się również okazjonalnych zajęć budowlanych, zarabiając około 1500 zł od jednego zlecenia. Przez
5 lat pracował w rzeźni. Przebywając w Polsce zatrzymuje się u swoich rodziców, gdzie opłaca swoje wyżywienie w wysokości około 300 – 400 zł miesięcznie, nadto dokłada się do opłat za czynsz w wysokości 300 zł miesięcznie. W czasie pobytów w Polsce osiągnął odpowiednio 15.349,65 zł dochodu za rok 2015 oraz 3.370,65 zł dochodu za rok 2014. Pozwany nie opiekuje się małoletnimi powodami w sposób osobisty, od lutego 2016 r. nie łoży również środków finansowych na ich utrzymanie poza jednorazową wpłatą 1000 zł.

Dowód:

–

zeznania M. W. , k. 97 – 98,

–

informacje o dochodach za rok 2015, k. 57 – 59,

–

informacje o dochodach za rok 2014, k. 60 – 61.

Koszt utrzymania małoletnich I. i J. W. to kwota około 2.200 zł miesięcznie – w tym 1.200 zł przypadające na małoletniego I.
i 1.000 zł przypadające na małoletniego J.. Czynsz w mieszkaniu komunalnym,
do którego prawo przedstawicielka ustawowa D. R. odziedziczyła
po swojej babci, wynosi ok. 800 zł – w tym około 260 zł przypadające na każdego
z małoletnich powodów z uwagi na pozostawanie w trzyosobowym gospodarstwie domowym. Opłata za prąd wynosi około 120 zł raz na dwa miesiące – 20 zł miesięcznie przypadające na każdego z małoletnich powodów. 20 zł miesięcznie przypada również na każdego z małoletnich powodów tytułem opłat za gaz. Kwota przeznaczana na zakup żywności dla małoletnich J. i I. to około 300 zł miesięcznie na jedną osobę. 150 zł na osobę przeznaczane jest na zakup środków czystości i leków. 100 zł miesięcznie przeznaczane jest na zakup odzieży i obuwia każdego z małoletnich powodów. 150 zł miesięcznie to koszt pieluch przypadający na każdego z małoletnich powodów. 200 zł to koszt opłaty punktu przedszkolnego dla dzieci z autyzmem,
do którego uczęszcza małoletni I. – oraz innych zajęć związanych ze zwiększonymi potrzebami małoletniego powoda z tytułu stwierdzonego u niego spektrum autyzmu.

Dowód:

–

zeznania D. R. , k. 44 – 45,

–

zeznania J. G. , k. 107 – 108.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo małoletnich I. i J. W., reprezentowanych przez ich przedstawicielkę ustawową D. R., zasługiwało na uwzględnienie w części.

Powództwo oparto o przepis art. 133 § 1 k.r.o., zgodnie z którym rodzice obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze
w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają
na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania.

Zgodnie z art. 135 § 1 k.r.o. zakres świadczeń alimentacyjnych rodziców względem dzieci każdorazowo wyznaczany jest przez usprawiedliwione potrzeby uprawnionego oraz zarobkowe i majątkowe możliwości zobowiązanego.

Należy przy tym stwierdzić, że pojęcie usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz pojęcie możliwości zarobkowych i majątkowych zobowiązanego pozostają
we wzajemnej zależności i obie te przesłanki wzajemnie na siebie rzutują,
a w szczególności przy ustalaniu wysokości alimentów przez Sąd. Odmienny pogląd pozostawałby w sprzeczności z zasadą równej stopy życiowej dzieci i rodziców, obowiązującej także w sprawach alimentacyjnych (por. SN z dnia 25 marca 1985 r.,
sygn. akt III CRN 341/84).

Usprawiedliwione potrzeby uprawnionego to te, których zaspokojenie zapewni mu – odpowiedni do jego wieku i uzdolnień – prawidłowy rozwój fizyczny i duchowy. Możliwości zarobkowe i majątkowe zobowiązanego określają zarobki i dochody, jakie uzyskiwałby przy pełnym wykorzystaniu swych sił fizycznych i zdolności umysłowych. Podkreśla się przy tym, że dzieci mają prawo do równej z rodzicami stopy życiowej, niezależnie od tego, czy żyją z nimi wspólnie, czy też oddzielnie.

Pozwany M. W. jest ojcem małoletnich powodów, a zatem zgodnie
z treścią art. 133 § 1 k.r.o. zobligowany jest do łożenia na utrzymanie synów, którzy nie są w stanie utrzymać się samodzielnie, już z samej racji bycia ich ojcem – zakładając,
że nie zachodzą przesłanki usprawiedliwiające obniżenie lub wyłączenie jego obowiązku alimentacyjnego – np. gdyby realizowanie ów obowiązku miałoby go wprowadzić w stan niedostatku. Podkreśla się jednak, że nawet trudna sytuacja materialna rodziców nie zwalnia ich od obowiązku świadczenia na potrzeby dzieci (por. SN z 24 marca 2000 r.,
I CKN 1538/99), a rodzice powinni dzielić się z dzieckiem skromnym nawet dochodem (por. SN z 06 stycznia 2000 r., I CKN 1077/99).

W ocenie Sądu przeprowadzone w niniejszej sprawie postępowanie dowodowe wykazało, że usprawiedliwione koszty związane z utrzymaniem małoletnich powodów opiewają na kwotę ok. 2.200 zł miesięcznie – w tym 1.200 zł przypadające
na małoletniego I. W. i 1.000 zł przypadające na małoletniego J. W.. Powyższa kwota stanowi sumę średniomiesięcznych wydatków wyszczególnionych w stanie faktycznym niniejszego uzasadnienia pomniejszoną o koszty, których Sąd nie uznał za uzasadnione.

W ocenie Sądu wydatkami usprawiedliwionymi w rozumieniu art. 135 § 1 k.r.o. – a więc wydatkami, które powinny być pokrywane w pierwszej kolejności przez rodziców dziecka – są z pewnością opłaty związane z udziałem małoletnich powodów
w kosztach utrzymania lokalu mieszkalnego – tj. 260 złotych przypadające na każdego małoletniego. Należy wskazać, że przedstawicielka ustawowa małoletnich nie przedstawiła żadnych dowodów na wysokość ponoszonych przez nią opłat – związanych z wysokością czynszu, opłatą za prąd, gaz, czy przedszkole i innych – w związku z tym Sąd samodzielnie – na podstawie zasad doświadczenia życiowego, swobodnej oceny dowodów i częściowo jej zeznań – przyjął wysokość ponoszonych przezeń kosztów.

Wskazany przez przedstawicielkę ustawową czynsz za lokal mieszkalny
w wysokości 800 złotych nie jest w ocenie Sądu wygórowany – szczególnie biorąc pod uwagę fakt, że jest to mieszkanie komunalne, a nadto uwzględniając częste podwyżki czynszów mieszkań komunalnych na rynku lokalnym. Wskazać również należy,
że w związku z tym koszty związane z utrzymaniem mieszkania w części przypadającej na małoletnich powodów (około 260 zł na osobę) w świetle zasad doświadczenia życiowego odpowiadają cenom opłat związanych z utrzymaniem i eksploatacją nieruchomości na rynku lokalnym. Opłacenie lokalu mieszkalnego stanowi ponadto realizację usprawiedliwionych potrzeb małoletnich powódów. Nadto, w ocenie Sądu, pomimo braku stosownego udokumentowania, za zgodne z zasadami doświadczenia życiowego należy uznać wysokość opłat za prąd i gaz w wysokości wskazanej w stanie faktycznym niniejszego uzasadnienia (łącznie 40 zł średniomiesięcznie na osobę).

Sąd uznał wydatki związane z zakupem żywności dla każdego z małoletnich powodów, ponadto Sąd nie kwestionował konieczności zakupu dlań środków czystości
i przyjął odpowiednio 300 zł przypadające na osobę tytułem zakupu środków żywności oraz 150 zł tytułem zakupu środków czystości i okazjonalnych lekarstw. Oczywistym jest też, że małoletni powodowie – w wieku zaledwie roku i dwóch lat – muszą mieć zakupione odzież i obuwie, w związku z czym Sąd ocenił konieczność ponoszenia z tego tytułu opłat na wysokość około 100 zł miesięcznie przypadające na każdego z małoletnich powodów. Naturalnym jest też, że pewne potrzeby człowieka, opisane w stanie faktycznym niniejszego uzasadnienia (żywność, ubrania, środki czystości) są nierozerwalnie związane z egzystencją i dla ich wykazania nie jest konieczne przedłożenie dokumentów obejmujących całokształt danych wydatków. Ponadto, biorąc pod uwagę oczywistą konieczność zakupu pieluch dla małoletniego J., a nadto dla małoletniego I., który co prawda chodzi już sam do toalety, jednakże z powodu swojego zaburzenia nadal korzysta z pieluch, Sąd przyjął za usprawiedliwiony koszt 150 zł przypadający tym tytułem na każdego z małoletnich powodów.

Wreszcie, podkreślić należy, że w związku z zaburzeniem stwierdzonym
u I. W. – tj. spektrum autyzmu, koszty jego utrzymania uległy odpowiedniemu zwiększeniu w stosunku do J. W. – małoletni powód uczęszcza bowiem do punktu przedszkolnego dla dzieci z autyzmem, w związku
z tym ponosi miesięczną opłatę z tego tytułu w wysokości 100 zł – ponadto Sąd przyjął wysokość 100 zł związaną z wszelkimi dodatkowymi, doraźnymi zajęciami terapeutycznymi, których potrzeba może i będzie bieżąco wynikać – w wysokości 100 zł.

Wymienione wydatki oraz ich wysokość – oceniana przez pryzmat zasad doświadczenia życiowego i zawodowego – jest w ocenie Sądu adekwatna do potrzeb małoletnich powodów przy uwzględnieniu ich wieku, dotychczasowego poziomu życia, możliwości zarobkowych i majątkowych rodziców dzieci, potrzeb rozwojowych, emocjonalnych, potrzeby stymulowania ich rozwoju, a także przy uwzględnieniu cen dóbr i usług, jakie wiążą się z zaspokajaniem poszczególnych potrzeb. W konsekwencji, wysokość wymienionych wydatków nie może być poczytana za zbyt wygórowaną.
W szczególności Sąd brał również pod uwagę szczególne i zwiększone potrzeby małoletniego I. W., które bezsprzecznie należy zaspokajać.

Jednocześnie wysokość kosztów związanych z utrzymaniem małoletnich powodów na poziomie około 3.000 złotych miesięcznie, wskazana przez ich matkę pozwem, jest zdaniem Sądu zawyżona. Przede wszystkim należy wskazać, że D. R. nie wykazała wysokości swoich wydatków i ponoszonych opłat stosownymi dokumentami, pozostawiając ich oszacowanie do oceny Sądu. Co prawda przedstawicielka ustawowa załączyła do akt sprawy szereg kopii rachunków
i paragonów, jednakże same rachunki nie mogą stanowić podstawy roszczenia, nie zawsze jest bowiem jasne, czy konkretny paragon związany był z zakupem środków dla małoletnich, a nadto jeśli tak – to w jakiej wysokości. W ocenie Sądu zabrakło przede wszystkim potwierdzenia opłat mieszkalnych, opłat za media, nadto wobec tak wielu źródeł dochodów przedstawicielki trudno wskazać, jaki jest jej rzeczywisty miesięczny dochód. Nie można również traktować za dowód wysokości opłat odręczną kartkę
z wypisanymi nań kosztami. D. R. wskazała, że usprawiedliwione koszty związane z utrzymaniem małoletnich opiewają na kwotę około 3.000 zł – wynika
to z wysokości żądanej przezeń wysokości alimentów: kwoty 800 zł i 700 zł - łącznie 1500 zł – jest to bowiem udział przypadający na ojca małoletnich – pozwanego – pozostałą część udziału (połowę) matka małoletnich realizuje poprzez osobistą nad nimi opiekę. Dodatkowo, podkreślić należy, że D. R. wskazała pozwem, że wysokość opłaty za przedszkole małoletniego I. wynosi około 300 zł – w toku postępowania ustalono natomiast, że opłata za przedszkole wynosi około 100 zł miesięcznie.

Wysokość wydatków na utrzymanie powódki wyższa niż ta ustalona przez Sąd nie została wykazana przez stronę powodową dowodami z dokumentów, a zatem
za uzasadnioną wysokość kosztów ponoszonych na utrzymanie małoletnich powodów przyjąć należało 2.200 zł (1.200 zł – małoletni I., 1.000 – małoletni J.).

Podkreślić trzeba, że opisując usprawiedliwione wydatki D. R. oszacowała opłatę za czynsz i internet na wysokość 1.200 zł – Sąd wykazał jednakże,
że wysokość czynszu wynosi 800 zł, a opłata za internet nie jest w ocenie Sądu kosztem, który ponosić powinni małoletni w tak młodym wieku, bowiem nie są jeszcze w stanie
z internetu korzystać. W sytuacji gdy strona wskazuje na wysokość danych wydatków, które przekraczają miarę znajdującą odzwierciedlenie w powołanych zasadach doświadczenia zawodowego i życiowego, zachodzi konieczność wykazania tej okoliczności chociażby dokumentami, a w niniejszej sprawie matka powodów nie przedłożyła takich dokumentów. Nadto, już w trakcie zeznań D. R. wskazała ona, że koszt utrzymania małoletnich szacuje na kwotę około 1.600 zł miesięcznie – co nie odpowiada żądanej przez nią pozwem wysokości. Wobec powyższego Sąd samodzielnie – uwzględniając zeznania D. R. i jej siostry, J. G., a także zasady doświadczenia życiowego i swobodnej oceny dowodów – ocenił koszt utrzymania małoletnich opisany w stanie faktycznym niniejszego uzasadnienia.

Należy w tym miejscu stwierdzić, że pojęcie usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz pojęcie możliwości zarobkowych i majątkowych zobowiązanego pozostają we wzajemnej zależności i obie te przesłanki wzajemnie na siebie rzutują,
a w szczególności przy ustalaniu wysokości alimentów przez Sąd. Odmienny pogląd pozostawałby w sprzeczności z zasadą równej stopy życiowej dzieci i rodziców, obowiązującej także w sprawach alimentacyjnych (por. SN z dnia 25 marca 1985 r., sygn. akt III CRN 341/84).

W odniesieniu do poruszonej kwestii możliwości zarobkowych i majątkowych pozwanego Sąd miał na uwadze, że nie ma on stałego zatrudnienia, a nadto że podejmuje się prac dorywczych zarówno na terenie Polski, jak i na terenie Szwecji. Jednakże wskazać należy, że pozwany nie udokumentował swoich zarobków, jak i wydatków – a przyjmując nawet, że otrzymuje skromne wynagrodzenie, nie jest to okoliczność, która wpłynęłaby na uchylenie jego obowiązku alimentacyjnego. Szczególnie wobec stwierdzonego autyzmu u jednego z synów, tj. I. W., obowiązek łożenia na jego utrzymanie nabiera szczególnie doniosłego znaczenia. Należy również podkreślić,
że z dotychczasowego stylu życia pozwanego wynika, że przeważnie podejmował się
on zajęć dodatkowych, dorywczych, z rzadka podejmując stałe zatrudnienie – w związku z tym należy uznać, że aktualny brak stałej pracy nie jest przeszkodą do zapłaty alimentów na rzecz synów, tak jak nie był przeszkodą na ich łożenie wcześniej – a może stanowić motywację do szybkiego jej zdobycia wobec braku do tego przeszkód zdrowotnych.

Ponownie wskazać należy, że możliwości zarobkowe i majątkowe zobowiązanego określają zarobki i dochody, jakie uzyskiwałby przy pełnym wykorzystaniu swych sił fizycznych i zdolności umysłowych, nie zaś rzeczywiste zarobki i dochody. Pozwany jest osobą w pełni sił, młodą, mającą możliwość pracy zarówno w Polsce, jak i za jej granicami. W świetle konieczności utrzymania dwójki małoletnich synów, z których jeden wymaga specjalnego traktowania, w związku z czym jego usprawiedliwione potrzeby rosną, koniecznym i zasadnym jest aby pozwany M. W. ponosił koszt ich utrzymania wobec nie realizowania tego obowiązku w sposób osobisty.

Zgodnie z art. 135 § 2 k.r.o. wykonywanie obowiązku alimentacyjnego względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, może polegać
w całości lub w części na osobistych staraniach o utrzymanie lub o wychowanie uprawnionego; w takim wypadku świadczenie alimentacyjne pozostałych zobowiązanych polega na pokrywaniu w całości lub w części kosztów utrzymania lub wychowania uprawnionego. Podkreślić więc należy, że pozwany nie realizuje swojego obowiązku alimentacyjnego poprzez osobistą opiekę.

Mając powyższe na uwadze Sąd w punkcie I sentencji wyroku zasądził
od pozwanego M. W. na rzecz małoletniego I. W. alimenty w kwocie po 600 zł miesięcznie, a na rzecz małoletniego J. W. po 500 zł miesięcznie, poczynając od dnia 1 czerwca 2016 r. – a więc z początkiem miesiąca następującego po miesiącu, w którym wniesiono powództwo; a w punkcie II sentencji wyroku powództwo oddalił w pozostałej części.

Sąd dokonał oceny zgromadzonych w sprawie dowodów w oparciu o dyspozycję
art. 233 § 1 k.p.c. Sąd uznał za wiarygodne dowody z dokumentów zgromadzonych
w aktach niniejszej sprawy. Ich autentyczność oraz zgodność zawartych w ich treści
z rzeczywistością nie budziła wątpliwości. Podstawę ustaleń faktycznych w sprawie stanowiły ponadto zeznania stron.

Twierdzenia strony powodowej zasługiwały na przymiot wiarygodności co do części wskazywanych przezeń wydatków na małoletnich do wysokości ustalonej przez Sąd po ich stosownej weryfikacji na podstawie obiektywnych dowodów z dokumentów oraz zasad doświadczenia życiowego i zawodowego; zeznania te były spójne
i korespondowały ze zgromadzonymi w sprawie dowodami. Nadto, zeznania strony pozwanej zasługiwały na przymiot wiarygodności w szczególności co do dotychczasowych możliwości zarobkowych oraz podejmowanych przezeń prac.

Strony nie wnosiły o przeprowadzenie innych dowodów.

Zgodnie z art. 96 ust. 1 pkt 2 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych, strona dochodząca roszczeń alimentacyjnych nie ma obowiązku uiszczenia kosztów sądowych. Stosownie do treści art. 113 ust. 1 tejże ustawy, kosztami sądowymi, których strona nie miała obowiązku uiścić, Sąd w orzeczeniu kończącym sprawę w instancji obciąży przeciwnika jeżeli istnieją do tego podstawy, przy odpowiednim zastosowaniu zasad obowiązujących przy zwrocie kosztów procesu. Jak wskazuje art. 13 ust. 1 ustawy, opłatę stosunkową pobiera się w sprawach o prawa majątkowe; wynosi ona 5% wartości przedmiotu sporu lub przedmiotu zaskarżenia, jednak nie mniej niż 30 złotych i nie więcej niż 100.000 złotych. Opłata od pozwu o alimenty wynosi zatem 5% wartości przedmiotu sporu. Do ustalenia wartości przedmiotu sporu w sprawie o alimenty zastosowanie będzie miał przepis art. 22 k.p.c. Przepis ten stanowi, iż w sprawach o prawo do świadczeń powtarzających się wartość przedmiotu sporu stanowi suma świadczeń za jeden rok,
a jeżeli świadczenia trwają krócej niż rok - za cały czas ich trwania. Wartość przedmiotu sporu w sprawach o alimenty to suma alimentów za jeden rok. Sąd zasądził alimenty
w wysokości 1.100 zł na rzecz obojga powodów – jednakże pozwany w odpowiedzi
na pozew uznał roszczenie do wysokości 300 zł miesięcznie na jednego syna; w związku
z tym 1100 – 600 = 500. 500 x 12 = 6000, 6000 x 5% = 300 zł. Stąd Sąd zasądził tak jak
w punkcie III wyroku.

Na podstawie § 2 pkt 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia
22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych, Sąd zasądził
w pkt IV wyroku 800 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Rygor natychmiastowej wykonalności w pkt V wyroku nadano natomiast
na podstawie art. 333 § 1 pkt. 1 k.p.c. Zgodnie z tym przepisem Sąd nadaje z urzędu wyrokowi przy jego wydaniu rygor natychmiastowej wykonalności, jeżeli zasądza alimenty co do rat płatnych po wniesieniu powództwa, a co do rat płatnych przed wniesieniem powództwa – za okres nie dłuższy niż za trzy miesiące.

Z tych też względów orzeczono jak w sentencji wyroku.