Pełny tekst orzeczenia

WYROK ŁĄCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 15. lipca 2016 roku

Sąd Rejonowy w Piotrkowie Tryb. w VII Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący: Sędzia S.R. Agnieszka Zielińska

Protokolant:Joanna Siwek

w obecności Prokuratora Adama Zarzyckiego

po rozpoznaniu dnia 14.lipca 2016 roku

sprawy J. N. (1) syna I. i R. z domu O. ur. (...) w Z.

skazanego prawomocnymi wyrokami:

I.  Sądu Rejonowego w Ż.z dnia (...)roku w sprawie o sygn. akt (...)za czyn wyczerpujący dyspozycję art.279 §1 kk i inne na karę łączną 1. roku i 6. miesięcy pozbawienia wolności, na poczet kary pozbawienia wolności zaliczono skazanemu okres tymczasowego aresztowania od dnia 14. marca 2009 roku do dnia 6.listopada 2009 r.– kara pozbawienia wolności nie została wykonana;

II.  Sądu Rejonowego wC.z dnia(...)roku w sprawie o sygn. akt (...)za czyny wyczerpujące dyspozycję art.222 §1 kk i inne na karę łączną 7. miesięcy pozbawienia wolności, na poczet kary pozbawienia wolności zaliczono skazanemu okres tymczasowego aresztowania w okresie od dnia 26.02.2013 roku do dnia 13.09.2013 roku; – kara pozbawienia wolności nie została wykonana;

III.  Sądu Rejonowego w Ż. (1) z dnia (...)roku w sprawie o sygn. akt (...) za czyny wyczerpujące dyspozycję art.226§1 kk i inne na karę 10. miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby 5 lat;

IV.  Sądu Rejonowego w R. z dnia(...)roku, w sprawie o sygn. akt (...)za czyn wyczerpujący dyspozycję art. 286§1 kk i inne na karę 1 roku pozbawienia wolności, – kara pozbawienia wolności nie została wykonana;

V.  Sądu Rejonowego w P. T.. z dnia (...)roku, w sprawie o sygn. akt(...)za czyn wyczerpujący dyspozycję art. 157§1 kk i inne na karę 3 miesięcy pozbawienia wolności, – kara pozbawienia wolności nie została wykonana;

VI.  Sądu Rejonowego w P. T.. z dnia (...)roku, w sprawie o sygn. akt (...)za czyn wyczerpujący dyspozycję art. 222§1 kk na karę 3 miesięcy pozbawienia wolności, – kara pozbawienia wolności nie została wykonana.

w przedmiocie wydania wyroku łącznego

1.  na podstawie art. 85 § 1 i 2 kk kk, art. 86 § 1 kk, art. 89 § 1b kk z wyroków opisanych w punktach I, II, III, IV, V, VI wymierza skazanemu J. N. (1) karę łączną 3 ( trzech) lat i 2 (dwóch) miesięcy pozbawienia wolności;

2.  na podstawie art. 576 kpk orzeka, że wyroki podlegające połączeniu nie podlegają wykonaniu w zakresie objętym niniejszym wyrokiem, a w pozostałym zakresie podlegają wykonaniu odrębnemu;

3.  na podstawie art. 63 § 2 kk na poczet orzeczonej w punkcie 1 kary łącznej pozbawienia wolności zalicza skazanemu:

- okres tymczasowego aresztowania w sprawie(...)SR wC.od dnia 26.02.2013 roku do dnia 13.09.2013 roku

- okres odbytej kary pozbawienia wolności w sprawie (...)SR w Ż. od dnia 14.03.2009 r do dnia 25.08.2010 r;

4.  zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adwokata Ł. O. kwotę 206,64 (dwieście sześć złotych sześćdziesiąt cztery grosze) tytułem pomocy prawnej świadczonej skazanemu z urzędu;

5.  zwalnia skazanego od kosztów postępowania związanych z wydaniem wyroku łącznego przejmując je na rachunek Skarbu Państwa.

Sygn. akt VIIK 776/15

UZASADNIENIE

J. N. (1) został skazany następującymi wyrokami.

I.  Sądu Rejonowego w Ż. z dnia (...) (...)roku w sprawie o sygn. akt (...)za czyn wyczerpujący dyspozycję art.279 §1 kk i inne na karę łączną 1. roku i 6. miesięcy pozbawienia wolności, na poczet kary pozbawienia wolności zaliczono skazanemu okres tymczasowego aresztowania od dnia 14. marca 2009 roku do dnia 6.listopada 2009 r.– kara pozbawienia wolności nie została wykonana;

II.  Sądu Rejonowego w C. z dnia (...)roku w sprawie o sygn. akt (...)za czyny wyczerpujące dyspozycję art.222 §1 kk i inne na karę łączną 7. miesięcy pozbawienia wolności, na poczet kary pozbawienia wolności zaliczono skazanemu okres tymczasowego aresztowania w okresie od dnia 26.02.2013 roku do dnia 13.09.2013 roku; – kara pozbawienia wolności nie została wykonana;

III.  Sądu Rejonowego w Ż. (1) z dnia (...)roku w sprawie o sygn. akt (...)za czyny wyczerpujące dyspozycję art.226§1 kk i inne na karę 10. miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby 5 lat;

IV.  Sądu Rejonowego wR.z dnia (...)roku, w sprawie o sygn. akt(...)za czyn wyczerpujący dyspozycję art. 286§1 kk i inne na karę 1 roku pozbawienia wolności, – kara pozbawienia wolności nie została wykonana;

V.  Sądu Rejonowego w P. T.. z dnia (...)roku, w sprawie o sygn. akt (...)za czyn wyczerpujący dyspozycję art. 157§1 kk i inne na karę 3 miesięcy pozbawienia wolności, – kara pozbawienia wolności nie została wykonana;

VI.  Sądu Rejonowego w P. T.. z dnia (...)roku, w sprawie o sygn. akt (...)za czyn wyczerpujący dyspozycję art. 222§1 kk na karę 3 miesięcy pozbawienia wolności, – kara pozbawienia wolności nie została wykonana

(karta karna -k. 20-21;

obliczenie kary -k.77-78-

akta sprawy(...) SR w Ż.

akta sprawy (...)SR w C.

akta sprawy(...)SR w Ż. (1)

akta sprawy(...)SR w R.

akta sprawy (...)SR wP. T.

akta sprawy (...)SR w P. T.

J. N. (1) ma 45 lat, obecnie jest osadzony w Zakładzie Karnym w. W.. Jak wynika z opinii przebywa w zk po raz dziesiąty, jest kawalerem. Zachowanie skazanego na terenie jednostki penitencjarnej zostało ocenione jako naganne.

Nie był nagradzany, natomiast aż 12 razy ukarany dyscyplinarnie w tym umieszczeniem w celi izolacyjnej. Zachowuje się nagannie w stosunku do przełożonych – jest wulgarny i arogancki. Jest bezkrytyczny w stosunku do swojego dotychczasowego postępowania i popełnionych przestępstw. Nie realizuje zadań zawartych w indywidualnym planie terapeutycznym.

Nie jest związany z podkulturą przestępcza.

(opinia o osadzonym -k.79)

Sąd Rejonowy dokonał następującej oceny zebranego w sprawie materiału dowodowego i zważył co następuje:

Na początku należy podnieść, że w sprawie zaistniała możliwość orzekania zarówno na podstawie ,,starych jak i nowych przepisów”. Brzmienie art. 85 kk zostało znowelizowane z dniem 1 lipca 2015 roku.

Zgodnie z treścią art.85 kk w brzmieniu obowiązującym przed 1 lipca: jeżeli sprawca popełnił dwa lub więcej przestępstw, zanim zapadł pierwszy chociażby nieprawomocny wyrok, co do któregokolwiek z tych przestępstw i wymierzona za nie kary tego samego rodzaju albo inne podlegające łączeniu, sąd orzeka karę łączną, biorąc za podstawę kary z osobna wymierzone za zbiegające się przestępstwa. W art. 85 uregulowano sytuacje obejmowane pojęciem realnego zbiegu przestępstw. Zbieg taki zachodzi, gdy ten sam sprawca popełnił dwa lub więcej przestępstw, które podlegają łącznemu rozpoznaniu. Warunkiem łącznego rozpoznania jest, aby sprawca za żadne ze zbiegających się przestępstw nie był dotąd osądzony, chociażby nieprawomocnym wyrokiem (chodzi rzecz jasna o wyrok skazujący - por. wyrok SA w Lublinie z dnia 12 listopada 1996 r., II AKa 174/96, OSA 1988, nr 1, poz. 3). Zawarty w art. 85 k.k. zwrot "zanim zapadł pierwszy wyrok" odnosi się do pierwszego chronologicznie wyroku, który zapadł przed popełnieniem przez sprawcę kolejnego (kolejnych) przestępstw (uchwała SN z dnia 25 lutego 2005 r., I KZP 36/04, OSNKW 2005, nr 2, poz. 13). Podstawą orzeczenia kary łącznej w wyroku łącznym są kary wymierzone za poszczególne przestępstwa w odrębnych wyrokach. Okoliczności, które uwzględniono przy wymiarze tych kar, w tym ocena stopnia społecznej szkodliwości poszczególnych czynów i winy ich sprawcy, nie mają wpływu na wymiar kary łącznej w tym sensie, iż zostały już uwzględnione przy wymiarze poszczególnych kar (por. wyrok SN z dnia 28 listopada 1990 r., II KR 61/90, OSP 1991, z. 11, poz. 292 oraz wyrok SA w Krakowie z dnia 30 września 1998 r., II AKa 181/98, KZS 1998, z. 11, poz. 32). Zatem, aby móc rozstrzygać o ewentualnej wysokości kary w wyroku łącznym i uwzględniać przesłanki natury materialnej czy osobistej skazanego, rzutujące na wymiar kary, w pierwszej kolejności musiały zaistnieć przesłanki formalne dotyczące czasu popełnienia czynów i czasu wyrokowania.

Z dniem 1 lipca 2015 roku na podstawie Ustawy z dnia 20. 02. 2015 roku o zmianie ustawy - Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw. (Dz. U. Z 2015 roku nr 396) art. 85§1 kk otrzymał brzmienie -jeżeli sprawca popełnił dwa lub więcej przestępstw i wymierzono za nie kary tego samego rodzaju albo inne podlegające łączeniu, sąd orzeka karę łączną.

Stosownie do treści art. 19 ust. 1 w/w ustawy przepisów rozdziału IX ustawy, o której mowa w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, nie stosuje się do kar prawomocnie orzeczonych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, chyba że zachodzi potrzeba orzeczenia kary łącznej w związku z prawomocnym skazaniem po dniu wejścia w życie niniejszej ustawy.

W niniejszej sprawie zaszła sytuacja, że wobec J. N. po 1 lipca 2015 roku uprawomocnił się w dniu 6. stycznia 2016 roku wyrok ze sprawy o sygn. akt (...)

Co za tym idzie zaistniała możliwość stosownie do treści art. 4§ 1 kk zastosowania ,,nowych lub starych” przepisów dotyczących orzekania w przedmiocie kary łącznej w zależności od tego, które są względniejsze.

W tym zakresie sąd musiał rozważyć, które połączenie kar jest dla skazanego korzystniejsze. W przypadku ,,starych” przepisów zastosowanie miałyby reguły realnego zbiegu przestępstw, w przypadku ,,nowych” zaś kwestie tego czy kara została już wykonana. Tylko bowiem kary nie wykonane mogły podlegać połączeniu.

Nadto sąd wziął pod uwagę i to, że przed 1.07.2015 roku podstawę kary łącznej mogły stanowić tylko kary jednostkowe, po 1.07.2015 roku połączeniu ulegają poszczególne kary łączne wymierzone w wyrokach. Co za tym idzie zmienia to diametralnie wysokość ,,dolnych widełek”.

Z analizy zebranych dokumentów w szczególności w postaci odpisów wyroków, postanowień, karty karnej i załączonych akt sprawy wynika, iż korzystniejszym dla skazanego jest łącznie kar wg stanu prawnego obowiązującego po 1 lipca 2015 roku.

W sytuacji łączenia ,,po nowemu” Sąd mógł rozważać połączenie kar, które podlegają wykonaniu, a więc ze spraw opisanych w punktach od 1 do 6.

W tej sytuacji biorąc nawet pod uwagę to, że granicę dolnych widełek stanowić będzie w tym przypadku kara łączna wymierzona w pkt I to i tak będzie to dla skazanego bardziej korzystne mając na uwadze to, kiedy ma zakończyć odbywanie wszystkich kar.

Generalnie przy orzekaniu kary łącznej mogły mieć zastosowanie różne systemy: system kumulacji, polegający na podsumowaniu (skumulowaniu) kar wymierzonych za zbiegające się przestępstwa; system absorpcji (pochłaniania), według którego najsurowsza z kar wymierzonych staje się karą łączną; system redukcji, w którym karę wynikającą z sumy kar jednostkowych obniża się (redukuje) według przyjętego kryterium (np. ustawodawczej górnej granicy danego rodzaju kary, przyjętej zasady nadzwyczajnego zaostrzenia), wreszcie system asperacji (podwyższenia), w którym najwyższa kara jednostkowa podlega zaostrzeniu w przyjęty przez ustawodawcę sposób.

Zgodnie z art. 86 § 1 kk dolną granicę kary łącznej wyznacza najwyższa z kar wymierzonych za jedno z pozostających w zbiegu przestępstw. Górną granicę kary łącznej tworzą dwa kryteria: suma kar orzeczonych za poszczególne przestępstwa oraz wskazany wyraźnie w ustawie maksymalny wymiar kar poszczególnego rodzaju.

Mając na uwadze to, że skazany był już wielokrotnie karany i nie zmienił swojego zachowania, w dalszym ciągu dopuszczał się przestępstw o znacznej społecznej szkodliwości to brak było podstaw do zastosowania wobec niego zasady pełnej absorpcji. Byłaby to dla niego nagroda. Co więcej nawet wielokrotny pobyt w jednostkach penitencjarnych nie zmobilizował go do zmiany swojego zachowania, które szczegółowo jest opisane w opinii znajdującej się w aktach sprawy.

Mając na uwadze to, że obecnie w zakładzie karnym nie zachowuje się regulaminowo, ale jednocześnie nie identyfikuje się z podkulturą przestępczą należało rozważyć jak długi pobyt jest potrzeby, aby doszło do skutecznej jego resocjalizacji.

W ocenie Sądu kara łączna 3 lat i 2 miesięcy pozbawienia wolności jest tu adekwatna i sprawiedliwa. Skazany nie zasłużył na warunkowe jej zawieszenie mając na uwadze to, że takie kary były mu już wymierzane.

Sąd z urzędu zaliczył skazanemu okresy juz odbytych kar i tymczasowego aresztowania.

Obrońcy z urzędu zostało zasądzone stosowne wynagrodzenie.

Sąd zwolnił skazanego z kosztów sądowych i od opłaty, uznając, iż skazany nie pracując w zakładzie karnym nie osiąga dochodów.