Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 listopada 2016 roku

Sąd Okręgowy w Tarnowie IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Kazimierz Kostrzewa

Protokolant: protokolant sądowy Marta Bartusiak

po rozpoznaniu w dniu 28 listopada 2016 roku w Tarnowie na rozprawie

sprawy z odwołania S. K.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

z dnia 22 kwietnia 2016 roku nr (...)

w sprawie S. K.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

o ustalenie ustawodawstwa

oddala odwołanie.

Sygn. akt IV U 490/16

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 28 listopada 2016 r.

Decyzją z dnia 22.04.2016 r., nr (...), Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T., na podstawie art. 83 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2015 r. poz. 121 ze zm.), art. 13 ust. 3 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 883/2004 z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego (Dz. U. z 2004 r. UE L Nr 166, poz. 1), art. 14 ust. 5 lit. b oraz art. 16 ust. 4 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady WE 987/2009 z dnia 16 września 2009 r. dotyczącego wykonywania Rozporządzenia WE 883/2004 (Dz. Urz. UE L 284/1 z dnia 20 października 2009 r.) stwierdził, że od 01.01.2015 r. do 30.11.2015 r. do S. K. ma zastosowanie polskie ustawodawstwo w zakresie ubezpieczeń społecznych. W uzasadnieniu organ rentowy podniósł, że w wyniku rozpoznania wniosku z dnia 03.08.2015 r. o ustalenie właściwego ustawodawstwa w związku z podjęciem zatrudnienia u słowackiego pracodawcy (...) przy jednoczesnym prowadzeniu działalności pozarolniczej w Polsce i po przeprowadzeniu postępowania wyjaśniającego ustalił pismem z dnia 18.02.2016 r. jako właściwe ustawodawstwo polskie dla S. K.. organ rentowy uznał, ze wykonywana przez odwołującego praca w wymiarze 12 godzin miesięcznie z wynagrodzeniem 30 euro ma charakter marginalny. Tego samego dnia organ rentowy wysłał pismo informujące słowacką instytucję zabezpieczenia społecznego. Odwołujący w dniu 02.03.2016 r. zażądał wydania w swojej sprawie decyzji administracyjnej. Jak wynika z przedłożonych przez odwołującego dokumentów miał on wykonywać pracę po 4 godziny dziennie, 3 razy w miesiącu, a więc wymagającą 33 wyjazdów na Słowację. Koszt wyjazdów byłby wyższy niż osiągane z tytułu pracy wynagrodzenie. Po analizie organ rentowy stwierdził, że praca na terenie Słowacji, nawet jeśli była wykonywana to stanowiła około 0,21% ogólnej aktywności zawodowej i miała charakter marginalny w odniesieniu do prowadzonej przez odwołującego działalności na własny rachunek. Decyzją z dnia 30.03.2016 r. słowacka instytucja zabezpieczenia społecznego wydała dla S. K. decyzję wyłączającą ze słowackiego ubezpieczenia od 01.01.2015 r. do 30.11.2015 r.

Odwołanie od decyzji z dnia 22.04.2016 r. wniósł S. K., domagając się jej zmiany i przyjęcia, że od 01.01.2015 r. do 30.11.2015 r. miało do niego zastosowanie słowackie ustawodawstwo w zakresie ubezpieczeń społecznych w związku z zatrudnieniem w przedsiębiorstwie , mającym siedzibę na terytorium Słowacji. Zarzucił zaskarżonej decyzji naruszenie: art. 13 ust. 3 Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) 883/2004 z dnia 29.04.2004 r. w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego przez jego nie zastosowanie do przyjętego stanu faktycznego, w którym wnioskodawca wykonuje prace najemną w państwie słowackim i równocześnie pracę na własny rachunek w państwie polskim i tym samym nie ustalenie ustawodawstwa słowackiego wg pierwszeństwa wynikającego ze wskazanej normy kolizyjnej w okresie od 01.01.2015 r. do 30.11.2016 r., naruszenie art. 16 ust. 4 rozporządzenia wykonawczego poprzez zaniechanie ponownego zwrócenia się do instytucji słowackiej w celu uzyskania wszystkich niezbędnych informacji potrzebnych do ustalenia dla wnioskodawcy właściwego ustawodawstwa od 01.01.2015 r. do 30.11.2015 r., naruszenie art. 14 ust. 5b rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady WE 987/2009 z dnia 16 września 2009 r. dotyczącego wykonywania Rozporządzenia WE 883/2004 (Dz. Urz. UE L 284/1 z dnia 20 października 2009 r.) dodanym rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady UE 465/2012 z dnia 22 maja 2012 r. zmieniającym rozporządzenie (WE) nr 883/2004 oraz rozporządzenie (WE) 987/2009 (Dz. Urz. UE L 149/4 z dnia 8 czerwca 2012 r.) dotyczącego wykonywania Rozporządzenia WE 883/2004, poprzez niewłaściwa ocenę umowy o pracę wykonywana na terenie Słowacji w okresie od 01.01.2015 r. do 3.11.2015 r. i zakwalifikowanie jego jako pracy mającej charakter marginalny, w sytuacji kiedy po analizie czasu pracy i wynagrodzenia wynikających z umowy o prace w stosunku do wykonywanej działalności gospodarczej na terenie Polski, praca najemna nie wykazuje cech marginalności, a organ rentowy nie wskazuje na jakiej podstawie ustala marginalny charakter pracy wykonywanej przez odwołującą.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

S. K. ur. (...) r. prowadzi od 14.11.2011 r. działalność na własny rachunek w Polsce (...). W dniu 31.12.2014 r. odwołujący podpisał z D. K. (...) S., umowę o pracę na czas nieokreślony od 01.01.2015 r. Zgodnie z jej treścią, zobowiązał się do świadczenia pracy jako doradca reklamowy na terenie Słowacji w wymiarze 12 godzin miesięcznie i wynagrodzeniem 30 EURO. W dniu 03.08.2015 r. odwołujący wystąpił do organu rentowego o ustalenie właściwego ustawodawstwa z uwagi na zatrudnienia na terenie Słowacji i prowadzenie na własny rachunek działalności gospodarczej w Polsce. ZUS pismem z dnia 18.02.2016 r. poinformował odwołującego, że w okresie od 01.01.2015 r. do 30.11.2015 r. podlega ustawodawstwu polskiemu w zakresie ubezpieczeń społecznych na podstawie art. 11 ust. 3 lit. a w zw. z art. 13 ust. 3 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 883/2004 z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego (Dz. U. z 2004 r. UE L Nr 166, poz. 1), art. 14 ust. 5 lit. b oraz art. 16 ust. 4 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady WE 987/2009 z dnia 16 września 2009 r. dotyczącego wykonywania Rozporządzenia WE 883/2004 (Dz. Urz. UE L 284/1 z dnia 20 października 2009 r.). Kolejnym pismem z dnia 18.02.2016 r. organ rentowy poinformował Socjalną Poistovna o swoim ustaleniu. Organ rentowy uznał, że podjęte przez S. K. zatrudnienie u słowackiego pracodawcy(...) przy jednoczesnym prowadzeniu działalności pozarolniczej w Polsce miało marginalny charakter. Organ rentowy uznał, że wykonywana przez odwołującego praca w wymiarze 12 godzin miesięcznie z wynagrodzeniem 30 euro ma charakter marginalny. Odwołujący w dniu 02.03.2016 r. zażądał wydania w swojej sprawie decyzji administracyjnej.

Decyzją z dnia 30.03.2016 r. słowacka instytucja zabezpieczenia społecznego wydała dla S. K. decyzję wyłączającą ze słowackiego ubezpieczenia od 01.01.2015 r. do 30.11.2015 r. Decyzją z dnia 22.04.2016 r., nr (...), Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T., na podstawie art. 83 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2015 r. poz. 121 ze zm.), art. 13 ust. 3 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 883/2004 z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego (Dz. U. z 2004 r. UE L Nr 166, poz. 1), art. 14 ust. 5 lit. b oraz art. 16 ust. 4 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady WE 987/2009 z dnia 16 września 2009 r. dotyczącego wykonywania Rozporządzenia WE 883/2004 (Dz. Urz. UE L 284/1 z dnia 20 października 2009 r.) stwierdził, że od 01.01.2015 r. do 30.11.2015 r. do S. K. ma zastosowanie polskie ustawodawstwo w zakresie ubezpieczeń społecznych. W uzasadnieniu organ rentowy podniósł, że w wyniku rozpoznania wniosku z dnia 03.08.2015 r. o ustalenie właściwego ustawodawstwa w związku z podjęciem zatrudnienia u słowackiego pracodawcy (...)przy jednoczesnym prowadzeniu działalności pozarolniczej w Polsce i po przeprowadzeniu postępowania wyjaśniającego ustalił pismem z dnia 18.02.2016 r. jako właściwe ustawodawstwo polskie dla S. K.. organ rentowy uznał, ze wykonywana przez odwołującego praca w wymiarze 12 godzin miesięcznie z wynagrodzeniem 30 euro ma charakter marginalny. Jak wynika z przedłożonych przez odwołującego dokumentów miał on wykonywać pracę po 4 godziny dziennie, 3 razy w miesiącu, a więc wymagającą 33 wyjazdów na Słowację. Koszt wyjazdów byłby wyższy niż osiągane z tytułu pracy wynagrodzenie. Po analizie organ rentowy stwierdził, że praca na terenie Słowacji, nawet jeśli była wykonywana to stanowiła około 0,21% ogólnej aktywności zawodowej i miała charakter marginalny w odniesieniu do prowadzonej przez odwołującego działalności na własny rachunek.

Odwołujący miał wykonywać pracę po 4 godziny dziennie, 3 razy w miesiącu, za wynagrodzeniem 30 euro miesięcznie. Obowiązki pracownicze wiązały się z koniecznością 33 wyjazdów na Słowację. Odwołujący w załączniku PIT-B za rok 2015 wykazał przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej w wysokości 174130,01 zł. Dochód z tytułu zatrudnienia na Słowacji wyniósł 30 euro razy 11 tj. 330 euro tj. po przeliczeniu na polską walutę ok. 1320 zł. Koszt wyjazdów na Słowację byłby wyższy niż osiągane z tytułu pracy wynagrodzenie. Praca na terenie Słowacji, nawet jeśli była wykonywana to stanowiła około 0,21% ogólnej aktywności zawodowej odwołującego i miała charakter marginalny w odniesieniu do prowadzonej przez odwołującego działalności na własny rachunek.

dowód: akta rentowe nr (...)

kserokopia PIT/B za 2015 r. i poświadczenie o zarobkach ze Słowacji -k. 8-10 as.

Powyższe okoliczności faktyczne sprawy Sąd ustalił na podstawie zgromadzonych w aktach rentowych dokumentach oraz przedłożonych przez odwołującego w toku postępowania. Sąd uznał za wiarygodne dokumenty pochodzące od słowackiego organu zabezpieczenia społecznego. Jeżeli chodzi o dokumentację potwierdzającą istnienie stosunku pracy to budzi ona wątpliwości co do jej rzetelności w świetle stanowiska słowackiej instytucji zabezpieczenia społecznego. Odwołująca w toku postępowania nie przedstawiła żadnych wiarygodnych dowodów wskazujących że praca najemna wykonywana na Słowacji miała większy wymiar niż marginalny jak to wynika ze stanowiska ZUS oraz słowackiej instytucji zabezpieczenia społecznego zaprezentowanego w decyzji z dnia 30.03.2016 r.

Sąd rozważył co następuje:

Sąd uznał, że odwołanie S. K. od decyzji organu rentowego z dnia 22.04.2016 r. nie zasługuje na uwzględnienie i jako bezpodstawne podlegało oddaleniu.

Przedmiotem postępowania było ustalenie, czy organ rentowy prawidłowo zaskarżoną decyzją ustalił, że w spornym okresie od 01.01.2015 r. do 30.11.2015 r. do odwołującego ma zastosowanie polskie ustawodawstwo w zakresie ubezpieczeń społecznych.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 883/2004 z dnia 29.04.2004 r. w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego (Dz. U. UE L nr 166 z dnia 30.04.2004 r.) osoby, do których stosuje się niniejsze rozporządzenie, podlegają ustawodawstwu tylko jednego Państwa Członkowskiego. Ustawodawstwo takie określane jest zgodnie z przepisami niniejszego tytułu. W myśl ustępu 3 pkt. a powołanego artykułu zgodnie z przepisami art. 12 do 16: osoba wykonująca w Państwie Członkowskim pracę najemną lub pracę na własny rachunek podlega ustawodawstwu tego Państwa Członkowskiego;

Rozporządzenie to wskazuje także ustawodawstwo właściwe w razie zbiegu pracy najemnej z działalnością na własny rachunek. Zgodnie z art. 13 ust. 3 tego rozporządzenia 883/2004 osoba, która normalnie wykonuje pracę najemną i pracę na własny rachunek w różnych Państwach Członkowskich podlega ustawodawstwu Państwa Członkowskiego, w którym wykonuje swą pracę najemną lub, jeżeli wykonuje taką pracę w dwóch lub w kilku Państwach Członkowskich, ustawodawstwu określonemu zgodnie z przepisami ust. 1. Stosownie do treści art. 14 ust. 5 b rozporządzenia 987/2009 w brzmieniu nadanym rozporządzeniem PE i R (UE) nr 465/2012 z dnia 22 maja 2012 r. zmieniającym rozporządzenie (WE) nr 883/2004 oraz rozporządzenie (WE) 987/2009 (Dz. Urz. UE L 149/4 z dnia 8 czerwca 2012 r.) praca o charakterze marginalnym nie będzie brana pod uwagę do celów określenia mającego zastosowanie ustawodawstwa na mocy art. 13 rozporządzenia 883/2004.

W myśl art. 16 ust. 2 Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady WE 987/2009 z dnia 16 września 2009 r. dotyczącego wykonywania Rozporządzenia WE 883/2004 (Dz. Urz. UE L 284/1 z dnia 20 października 2009 r. wyznaczona instytucja państwa członkowskiego miejsca zamieszkania niezwłocznie ustala ustawodawstwo mające zastosowanie do zainteresowanego, uwzględniając art. 13 rozporządzenia podstawowego oraz art. 14 rozporządzenia wykonawczego. Takie wstępne określenie mającego zastosowanie ustawodawstwa ma charakter tymczasowy. Instytucja ta informuje wyznaczone instytucje każdego państwa członkowskiego, w którym wykonywana jest praca, o swoim tymczasowym określeniu.

Stosownie do ust. 3 powołanego artykułu tymczasowe określenie mającego zastosowanie ustawodawstwa, przewidziane w ust. 2, staje się ostateczne w terminie dwóch miesięcy od momentu poinformowania o nim instytucji wyznaczonych przez właściwe władze zainteresowanych państw członkowskich, zgodnie z ust. 2, o ile ustawodawstwo nie zostało już ostatecznie określone na podstawie ust. 4, lub przynajmniej jedna z zainteresowanych instytucji informuje instytucję wyznaczoną przez właściwą władzę państwa członkowskiego miejsca zamieszkania przed upływem tego dwumiesięcznego terminu o niemożności zaakceptowania określenia mającego zastosowanie ustawodawstwa lub o swojej odmiennej opinii w tej kwestii.

Decyzją z dnia 22.04.2016 r., nr (...), Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T., na podstawie art. 83 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2015 r. poz. 121 ze zm.), art. 13 ust. 3 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 883/2004 z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego (Dz. U. z 2004 r. UE L Nr 166, poz. 1), art. 14 ust. 5 lit. b oraz art. 16 ust. 4 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady WE 987/2009 z dnia 16 września 2009 r. dotyczącego wykonywania Rozporządzenia WE 883/2004 (Dz. Urz. UE L 284/1 z dnia 20 października 2009 r.) stwierdził, że od 01.01.2015 r. do 30.11.2015 r. do S. K. ma zastosowanie polskie ustawodawstwo w zakresie ubezpieczeń społecznych. W uzasadnieniu organ rentowy podniósł, że w wyniku rozpoznania wniosku z dnia 03.08.2015 r. o ustalenie właściwego ustawodawstwa w związku z podjęciem zatrudnienia u słowackiego pracodawcy (...)przy jednoczesnym prowadzeniu działalności pozarolniczej w Polsce i po przeprowadzeniu postępowania wyjaśniającego ustalił pismem z dnia 18.02.2016 r. jako właściwe ustawodawstwo polskie dla S. K.. organ rentowy uznał, ze wykonywana przez odwołującego praca w wymiarze 12 godzin miesięcznie z wynagrodzeniem 30 euro ma charakter marginalny. Tego samego dnia organ rentowy wysłał pismo informujące słowacką instytucję zabezpieczenia społecznego. Odwołujący w dniu 02.03.2016 r. zażądał wydania w swojej sprawie decyzji administracyjnej. Jak wynika z przedłożonych przez odwołującego dokumentów miał on wykonywać pracę po 4 godziny dziennie, 3 razy w miesiącu, a więc wymagającą 33 wyjazdów na Słowację. Koszt wyjazdów byłby wyższy niż osiągane z tytułu pracy wynagrodzenie. Po analizie organ rentowy stwierdził, że praca na terenie Słowacji, nawet jeśli była wykonywana to stanowiła około 0,21% ogólnej aktywności zawodowej i miała charakter marginalny w odniesieniu do prowadzonej przez odwołującego działalności na własny rachunek. Decyzją z dnia 30.03.2016 r. słowacka instytucja zabezpieczenia społecznego wydała dla S. K. decyzję wyłączającą ze słowackiego ubezpieczenia od 01.01.2015 r. do 30.11.2015 r.

Praca o charakterze marginalnym to praca, która jest stała, ale ma niewielkie znaczenie pod względem czasu oraz zysku ekonomicznego. Za prace taką uznaje się pracę zajmującą mniej niż 5% regularnego czasu pracy i/lub przynoszącą mniej niż 5% jego całkowitego wynagrodzenia. Znaczenie ma również charakter działań. Działania, które mają charakter pomocniczy w służbie głównej działalności , również wskazują na marginalny charakter aktywności. Osoba, która wykonuje „działalność w marginalnym stopniu w jednym Państwie Członkowskim , a także działa w innym Państwie Członkowskim, nie może być traktowana jak osoba, która normalnie prowadzi działalność w dwóch lub więcej Państwach Członkowskich - aa zatem nie jest objęta art. 13 rozporządzenia 883/2004 . W tej sytuacji - do celów określenia właściwego ustawodawstwa - osoba jest traktowana jako posiadająca aktywność zawodową tylko w jednym Państwie Członkowskim. Jeśli marginalna działalność generuje obowiązek ubezpieczenia społecznego - wówczas składki opłacane są w Państwie Członkowskim właściwym jako łączny dochód ze wszystkich działań. Marginalne działania muszą być oceniane dla każdego Państwa Członkowskiego oddzielnie i nie mogą być sumowane.

Praktyczny poradnik dotyczący ustawodawstwa mającego zastosowanie w Unii Europejskiej (UE), Europejskim Obszarze Gospodarczym (EOG) i Szwajcarii), stanowiący oficjalną wykładnie przepisów o koordynacji zalecaną przez Komisję Administracyjną ds. Koordynacji Systemów Zabezpieczenia Społecznego, definiuje pojęcie znacznej części pracy wykonywanej na własny rachunek w następujący sposób: „znaczna część pracy wykonywanej na własny rachunek „ w Państwie Członkowskim zamieszkania oznacza, że znaczna pod względem ilościowym cześć pracy danej osoby pracującej na własny rachunek jest wykonywana w tym Państwie Członkowskim, przy czym nie musi to być koniecznie największa cześć tej pracy. W celu ustalenia, czy znaczna część pracy osoby pracującej na własny rachunek jest wykonywana w danym Państwie Członkowskim, należy wziąć pod uwagę, m.in. obrót, czas pracy, liczbę świadczonych usług i/lub dochód. Należy zbadać jaki procent aktywności zawodowej stanowi działalność na własny rachunek i w pierwszej kolejności należy wziąć pod uwagę obrót tj. przychód, a nie dochód z działalności gospodarczej jak chciałby tego odwołujący i to jeszcze pomniejszony o podatek dochodowy. Należy zbadać globalny wpływ brutto ze sprzedaży towarów czy usług dostarczanych przez dany podmiot gospodarczy w określonym czasie i porównać go z dochodem z pracy najemnej.

Przychód S. K. z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej za rok 2015 wyniósł 174130,01 zł. Dochód z tytułu zatrudnienia na Słowacji wyniósł 30 euro razy 11 tj. 330 euro tj. po przeliczeniu na polską walutę ok. 1320 zł.

Ograniczając przychód odwołującego do okresu11 miesięcy co Sąd ustalił dzieląc przychód za cały rok przez 12 miesięcy tj. 174130,01 zł przez 12 = 14510,83 zł, a następnie przychód za 1 miesiąc pomnożył przez 11 miesięcy co dało wynik 159619,18 zł. Tak ustalony przychód odwołującego za 11 miesięcy 2015 r. porównał z dochodem odwołującego za 11 miesięcy pracy najemnej na Słowacji w wysokości 1320 zł i ustalił, że praca najemna stanowiła jedynie 0,82 % procenta przychodu odwołującego z tytułu działalność na własny rachunek prowadzonej w Polsce. Ponadto nie można zapominać, że koszt wyjazdów na Słowację byłby wyższy niż osiągane z tytułu pracy wynagrodzenie. Praca na terenie Słowacji, nawet jeśli była wykonywana to stanowiła około 0,82% ogólnej aktywności zawodowej odwołującego i miała charakter marginalny w odniesieniu do prowadzonej przez odwołującego działalności na własny rachunek. Skoro tak to nie ma żadnych podstaw aby kwestionować ustalenia tak słowackiej instytucji zabezpieczenia społecznego jak i organu rentowego, że praca S. K. miała marginalny charakter i jako taka nie jest brana pod uwagę. Praca wykonywana na terytorium Słowacji przez odwołującego miała charakter jedynie dodatkowy względem prowadzonej przez niego działalności gospodarczej.

W stosunku do odwołującego nie ma zatem zastosowania art. 13 ust. 3 rozporządzenia 883/2004 , ma zaś zastosowanie art. 14 ust. 5 lit. b rozporządzenia 987/2009 w brzmieniu nadanym rozporządzeniem 465/2012 który stanowi, że praca o charakterze marginalnym nie będzie brana pod uwagę do celów określenia mającego zastosowanie ustawodawstwa na mocy art. 13 rozporządzenia 883/2004. S. K. wykonując główną aktywność zawodową tj. działalność na własny rachunek w Polsce podlegał polskiemu ustawodawstwu. W świetle naprowadzanych okoliczności zarzuty odwołującego zawarte w odwołaniu nie mogły wpłynąć na ocenę zasadności zaskarżonej decyzji.

Zaskarżona decyzja organu rentowego jest efektem prawidłowego ustalenia, że praca S. K. na terytorium Słowacji, nawet jeżeli była wykonywania to miała ona marginalny charakter czyli była stała, ale miała niewielkie znaczenie pod względem czasu oraz zysku ekonomicznego - koszty poniesione przez pracownika realnie przekraczają sumę , jaka jest danej osobie wypłacana ze strony pracodawcy. Odwołujący w toku postępowania przed organem rentowym ani w postępowaniu przez sądem nie zdołał wykazać, że praca najemna na terytorium Słowacji miała inny charakter. Z uwagi na powyższe Sąd uznał, że z uwagi na brak zysku ekonomicznego ustalonego w stosunku wynagrodzenia z tytułu zatrudnienia do kosztu poniesionego przez pracownika praca odwołującej na terytorium Słowacji miała marginalny charakter w odniesieniu do pracy na własny rachunek wykonywanej w Polsce.

Wobec powyższych okoliczności, na mocy powołanych wyżej przepisów prawa materialnego i art. 477 ¹⁴§ 1 k.p.c., należało orzec jak w sentencji.