Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 11 stycznia 2017 r.

Sąd Okręgowy Warszawa-Praga w Warszawie VI Wydział Karny Odwoławczy w składzie :

Przewodniczący: SSO Ludmiła Tułaczko

protokolant: p.o. protokolant sądowy Agnieszka Karpińska

przy udziale prokuratora Jerzego Kopeć

po rozpoznaniu dnia 11 stycznia 2017 r. w Warszawie

sprawy R. K. (1), syna A. i E., ur. (...) w Ł.

oskarżonego o przestępstwo z art. 278 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk

na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę oskarżonego

od wyroku Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi-Południe w Warszawie

z dnia 13 czerwca 2016 r. sygn. akt III K 286/16

zaskarżony wyrok zmienia w ten sposób, że karę wymierzoną oskarżonemu R. K. (1) w punkcie I łagodzi do 3 (trzech) miesięcy pozbawienia wolności, w pozostałej części zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy, zwalnia oskarżonego od uiszczenia kosztów sądowych w sprawie przejmując wydatki na rachunek Skarbu Państwa, zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. D. W. kwotę 516.60 zł obejmującą wynagrodzenie za obronę z urzędu w drugiej instancji oraz podatek VAT.

Sygn. akt VI Ka 1345/16

UZASADNIENIE

R. K. (1) oskarżony o to, że:

w dniu 20 lipca 2015r. w W. w salonie optycznym (...) przy ulicy (...) lok.(...) dokonał zaboru w celu przywłaszczenia okularów marki R. model (...) o wartości 585 zł na szkodę K. K., przy czym czynu tego dokonał przed upływem pięciu lat po odbyciu co najmniej sześciu miesięcy pozbawienia wolności będąc uprzednio skazanym za umyśle przestępstwo podobne,

tj. o czyn z art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k.

Po rozpoznaniu sprawy o sygn. III K 286/16 Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi – Południe w Warszawie na mocy wyroku z dnia 13 czerwca 2016r. orzekł:

I.  oskarżonego R. K. (1) uznał za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu i za to na podstawie art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. skazał go, a na podstawie art. 278 § 1 k.k. wymierzył mu karę 6 miesięcy pozbawienia wolności;

II.  na podstawie art. 63 § 1 kk na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności zaliczył oskarżonemu okres zatrzymania w sprawie w dniu 20 lipca 2015r. od godz. 15.20 do dnia 21 lipca 2015r. do godz. 16.35;

III.  zasądził na rzecz adw. D. W. kwotę 684 zł plus VAT tytułem zwrotu kosztów pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu z urzędu;

IV.  na podstawie art. 624 § 1 kpk zwolnił oskarżonego ponoszenia na rzecz Skarbu Państwa kosztów postępowania w całości.

Apelację od powyższego wyroku wniósł obrońca oskarżonego, który zaskarżył wyrok w części dotyczącej kary. Wyrokowi temu zarzucił obrazę art. 438 pkt 4 k.p.k. poprzez orzeczenie kary pozbawienia wolności bez jej warunkowego zawieszenia, podczas gdy nieznaczny stopień społecznej szkodliwości czynu zabronionego przypisanego oskarżonemu, stopień jego zawinienia, postawa oskarżonego, który przyznał się do popełnienia zarzuconego mu czynu wskazuje na jej rażącą niewspółmierność. W konsekwencji wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku i orzeczenie kary z warunkowym zawieszeniem jej wykonania oraz o zasądzenie kosztów obrony z urzędu, które nie zostały uiszczone ani w całości ani w części.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja wniesiona w niniejszej sprawie skutkowała złagodzeniem wymierzonej oskarżonemu kary pozbawienia wolności, jednak nie w takim zakresie, o jaki wnosił obrońca. Ustalenia faktyczne dokonane przez Sąd I instancji są prawidłowe. Oskarżony R. K. (1) przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i w toku postępowania przygotowawczego złożył wyjaśnienia, w których opisał jak doszło do popełnienia przestępstwa kradzieży. Złożone wyjaśnienia korespondują z zeznaniami naocznego świadka zdarzenia A. G. oraz policjanta P. W., który zatrzymał oskarżonego bezpośrednio po dokonaniu przestępstwa. Wskazane dowody znajdują uzupełnienie w treści zapisów znajdujących się na płytach CD. Zapis nagrania przedstawia moment zaboru okularów oraz odrzucenia ich podczas ucieczki do wiklinowego kosza, w którym zostały odnalezione przez policjantkę I. P.. Tak, więc okoliczności zdarzenia w świetle przeprowadzonych i ujawnionych dowodów nie budzą żadnych wątpliwości. Oskarżony zabrał w celu przywłaszczenia w dniu 20 lipca 2015r. okulary przeciwsłoneczne o wartości 585 zł, dopuszczając się tego czynu w warunkach powrotu do przestępstwa. Kradzież popełnił w ciągu pięciu lat od odbycia kary powyżej 6 miesięcy pozbawienia wolności za umyślne przestępstwo podobne. Świadczą o tym dane wynikające z treści wyroku Sądu Rejonowego dla Warszawy - Śródmieścia w Warszawie z dnia 12 maja 2009r. w sprawie o sygn. IX K 1370/08. Na mocy tego wyroku, R. K. (1) został skazany za kradzież konsoli P. o wartości 599 zł na karę 10 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby 5 lat /k- 57/. Jak wynika z danych dotyczących odbycia kary /k- 58/, wobec oskarżonego zostało zarządzone wykonanie tej kary i odbywał ją w okresie od dnia 8.06.2011r. do 7.02.2012r.

Należy zgodzić się ze skarżącym, że w świetle okoliczności niniejszej sprawy kara wymierzona oskarżonemu na mocy zaskarżonego wyroku jest rażąco surowa w rozumieniu art. 438 pkt 4 k.p.k. Słusznie obrońca wskazuje, że nie został przez Sąd I instancji w sposób odpowiedni uwzględniony fakt małej wartości rzeczy, odzyskania jej przez właścicielkę sklepu oraz fakt przyznania się oskarżonego do popełnienia przestępstwa. Należy zauważyć, że wartość rzeczy 585 zł tylko nieznacznie przekracza wartość wykroczenia z art. 119 § 1 kw. Obecnie granicę stanowi kwota 500 zł. Odrzucone przez oskarżonego okulary zostały odnalezione i oddane właścicielce. Nie można jednak uwzględnić apelacji w tej części, w której obrońca stwierdza, że oskarżony specjalnie odrzucił okulary do wiklinowego kosza w holu galerii handlowej, aby pokrzywdzona mogła z łatwością je odnaleźć. Z okoliczności sprawy wynika, że oskarżony odrzucił okulary, aby ukryć fakt ich posiadania, bowiem został zdemaskowany bezpośrednio po dokonaniu kradzieży przez sprzedawczynię A. G.. Zdawał sobie sprawę, że właścicielka sklepu K. K. wezwała policję. Oskarżony działał z premedytacją i nie oddał zabranej rzeczy, pomimo, że został zatrzymany bezpośrednio po dokonaniu kradzieży. Okoliczności obciążające, takie jak działanie w ramach powrotu do przestępstwa oraz wielokrotna uprzednia karalność oskarżonego za przestępstwa przeciwko mieniu, wskazują na potrzebę wymierzenia oskarżonemu kary pozbawienia wolności. Orzekanie o karze ma charakter indywidualny, a proces wyboru i miarkowania właściwej in concreto represji karnej jest w pewnej mierze subiektywny. Dlatego też ustawodawca określając w art. 53 k.k. zasady i dyrektywy modelowego orzekania o karze pozostawia sądowi określony zakres swobody w jej wymierzaniu. Wykładnikiem granic "uznaniowości" sądu jest wskazana w przepisie art. 438 pkt 4 k.p.k. rażąca niewspółmierność kary.

Rażąca niewspółmierność kary, o jakiej mowa w art. 438 pkt 4, zachodzić może tylko wówczas, gdy na podstawie ujawnionych okoliczności, które powinny mieć zasadniczy wpływ na wymiar kary, można było przyjąć, iż zachodziłaby wyraźna różnica pomiędzy karą wymierzoną przez sąd pierwszej instancji a karą, jaką należałoby wymierzyć w instancji odwoławczej w następstwie prawidłowego zastosowania w sprawie dyrektyw wymiaru kary przewidzianych w art. 53 k.k. oraz zasad ukształtowanych przez orzecznictwo SN (por. III KR 254/73, OSNPG 1974, nr 3-4, poz. 51 i aprobatę tego stanowiska: M. Cieślak, Z. Doda, Przegląd orzecznictwa, Pal. 1975, nr 3, s. 64).

Okoliczności wskazane przez obrońcę w apelacji zadecydowały o potrzebie złagodzenia kary do 3 miesięcy pozbawienia wolności. Należy zauważyć, że wnioskowane przez obrońcę warunkowe zawieszenie wykonania kary nie jest możliwe z powodów prawnych. Zgodnie z art. 69 § 1 k.k. sąd może warunkowo zawiesić wykonanie kary pozbawienia wolności w wymiarze nieprzekraczającym roku, jeżeli sprawca w czasie popełnienia przestępstwa nie był skazany na karę pozbawienia wolności i jest to wystarczające dla osiągnięcia wobec niego celów kary, a w szczególności zapobieżenia powrotowi do przestępstwa. Żaden z tych warunków nie został spełniony w niniejszej sprawie. W dacie popełnienia przestępstwa, czyli w dniu 20.07.2015r. oskarżony R. K. (1) był skazany na mocy wyroku Sądu Rejonowego dla Warszawy - Woli w Warszawie z dnia 26.01.2015r. w sprawie o sygn. akt III K 541/13 z art. 278 §1 k.k. w zw. z art. 64 §1 k.k. na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności. Wyrok uprawomocnił się dnia 11.04.2015r. Ponadto stosowana już poprzednio wobec oskarżonego kara z warunkowym zawieszeniem wykonania nie zapobiegła powrotowi do przestępstwa, tym samym okazała się być nieskuteczna, co potwierdzają dane z karty karnej. Oskarżony jest sprawcą wielu drobnych przestępstw, spowodowanych uzależnieniem od narkotyków. Nie podejmuje zdecydowanej walki z nałogiem, który jest przyczyną konfliktów z prawem. Biegli psychiatrzy stwierdzili u R. K. (1) nieprawidłowe cechy w strukturze osobowości, które wyrażają się w tendencji do działań pod wpływem doraźnych potrzeb bez uwzględnienia ich konsekwencji, nieumiejętności wyciągania wniosków z wcześniejszych doświadczeń, małą motywację do wysiłku skierowanego na określony cel i obniżony samokrytycyzm. Z tego powodu orzeczona kara 3 miesięcy pozbawienia wolności zgodnie z art. 53 § 1 i 2 k.k. jest adekwatna do popełnionego przestępstwa oraz spełni swe cele prewencyjne i wychowawcze.

Biorąc pod uwagę wymierzenie oskarżonemu bezwzględnej kary pozbawienia wolności, Sąd Okręgowy uznał, że zachodzą przesłanki określone w art. 624 § 1 k.p.k. uzasadniające zwolnienie oskarżonego od uiszczenia kosztów sądowych w sprawie i przejęcie wydatków na rachunek Skarbu Państwa. Zasądził na rzecz obrońcy oskarżonego adw. D. W. kwotę 516,60 zł obejmującą wynagrodzenie za obronę oskarżonego z urzędu w postępowaniu odwoławczym oraz podatek VAT.

Mając na uwadze powyższe okoliczności, Sąd Okręgowy orzekł, jak w sentencji wyroku.