Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Kalisz, dnia 06 kwietnia 2016 r.

Sąd Rejonowy w Kaliszu w V Wydziale Gospodarczym w składzie:

Przewodniczący: SSR Magdalena Berczyńska – Bruś

Protokolant: Anna Woźniakowska

po rozpoznaniu w dniu 06 kwietnia 2016 r. w Kaliszu

na rozprawie

sprawy z powództwa – B. T.

przeciwko – A. N.

o zapłatę

1. zasądza od pozwanej A. N. na rzecz powoda B. T. kwotę 719,78 złotych (siedemset dziewiętnaście złotych siedemdziesiąt osiem groszy) z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia 12 stycznia 2014 roku do dnia zapłaty,

2. oddala powództwo w pozostałym zakresie,

3. zasądza od pozwanej na rzecz powoda kwotę 30,00 złotych ( trzydzieści złotych) tytułem zwrotu kosztów sądowych oraz kwotę 197,00 złotych (sto dziewięćdziesiąt siedem złotych ) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa prawnego,

4. oddala wniosek pozwanej o rozłożenie na raty zasądzonego świadczenia.

SSR Magdalena Berczyńska – Bruś

Sygn. akt V GC 1716/15

UZASADNIENIE

Powód B. T. prowadzący działalność gospodarczą pod nazwą Sprzedaż i montaż opon nowych i używanych Wulkanizacja B. T. w P. wniósł w dniu 3 października 2014r.przeciwko pozwanej A. N. prowadzącej działalność gospodarczą pod nazwą (...) w Ł. o zasądzenie kwoty 719,78 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 29 grudnia 2013r. do dnia zapłaty oraz zwrotu kosztów postępowania.

W uzasadnieniu pozwu wskazano, że pozwana zleciła powodowi wykonanie usługi transportowej. Po wykonaniu zlecenia powód wystawił pozwanej fakturę VAT nr (...). Pozwana nie dochowała wynikającego z niej terminu płatności i mimo zlecenia dochodzenia należności firmie windykacyjnej nie uiściła wynikającej z niej należności.

Do pozwu załączono fakturę VAT z potwierdzeniem odbioru, zlecenie, tabelę A kursów średnich NBP z dnia 8 listopada 2013r., list przewozowy CMR, potwierdzenie sald i wezwanie do zapłaty.

W dniu 16 października 2014r. Referendarz Sądowy przy Sądzie Rejonowym w Kaliszu wydała nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym, zgodnie z żądaniem pozwu.

Pozwana wniosła sprzeciw od nakazu zapłaty. W sprzeciwie wniosła o oddalenie powództwa lub o rozłożenie na raty kwoty głównej. W sprzeciwie złożonym na formularzu pozwana podniosła zarzut braku odbioru faktury w dniu 13 listopada 2013r., gdy datą tą jest 27 listopada 2013r. i od tej daty powinien być liczony 45 dniowy termin płatności. Ponadto faktura VAT winna być wystawiona w kwocie wyliczonej według średniego kursu euro z dnia załadunku tj. 11 listopada 2013r., a powód przeliczył tę kwotę wg kursu z dnia 8 listopada 2013r., co jest niezgodne z umową.

W piśmie procesowym z dnia 21 grudnia 2014r. – odpowiedzi na sprzeciw, pełnomocnik powoda podtrzymała żądania pozwu. Wskazała ponadto, że faktura VAT została wystawiona prawidłowo albowiem dzień załadunku w dniu 11 listopada to dzień świąteczny. Obowiązującym kursem jest dzień 8 listopada 2013r. bo 9 listopada 2013r. to sobota i nie ma w tym dniu notowań kursów walut obcych. Pełnomocnik powoda podtrzymała również datę naliczania odsetek.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 9 listopada 2013r. pozwana zleciła powodowi usługę transportową z miejscem załadunku w Dani w dniu 11 listopada 2013r. i rozładunkiem w Polsce w dniu 13 listopada 2013r. Uzgodniono wynagrodzenie w kwocie 140 Euro, płatne w terminie 45 dni. Jednocześnie wskazano płatność w złotych polskich wg średniego kursu NBP z dnia załadunku 60 dni od otrzymania faktury. Wskazano również, że przewóz odbywa się na podstawie reguł konwencji CMR.

Dowód: zlecenie z 9.11.2013r. (k. 11 akt)

Umowa została wykonana prawidłowo, w określonych w niej terminach.

Dowód: międzynarodowy samochodowy list przewozowy CMR (k.13 akt)

W dniu 13 listopada 2013r. powód wystawił wobec pozwanej fakturę VAT nr (...) na kwotę 719,78 zł przeliczoną na podstawie Tabeli A kursów średnich walut NBP – tabela z dnia 8 listopada 2013r. Termin płatności wskazano na 45 dni.

Dowód: faktura VAT nr (...) (k. 8 akt), tabela A kursów średnich z

8.11.2013r. (k.12 akt)

Faktura została doręczona pozwanej w dniu 27 listopada 2013r.

Dowód: dowód doręczenia faktury z 27.11.2013r. (k. 10 akt)

W dniu 8 maja 2014r. pozwana została wezwana przez pełnomocnika powoda do zapłaty kwoty 719,78 zł z tytułu wymienionej w wezwaniu faktury załączonej do pozwu.

Dowód: ostateczne wezwanie przedsądowe z 08.05.2014r. z dowodem

nadania (k. 16 - 17 akt)

Sąd ustalił powyższy stan faktyczny na podstawie powołanych wyżej dokumentów.

Sąd zważył co następuje:

W niniejszej sprawie zastosowanie mają przepisy Konwencji o umowie międzynarodowego przewozu drogowego towarów (CMR), podpisanej w 1956r. w Genewie (Dz. U. Nr 49,poz.238 z 14 września 1962r.). Zgodnie z jej art. 1 ust.1 Konwencję stosuje się do wszelkiej umowy o zarobkowy przewóz drogowy towarów pojazdami, niezależnie od miejsca zamieszkania i przynależności państwowej stron, jeżeli miejsce przyjęcia przesyłki do przewozu i miejsca przewidziane dla jej dostawy, stosownie do ich oznaczenia w umowie, znajdują się w dwóch różnych krajach, z których przynajmniej jeden jest krajem umawiającym się.

Stosowanie Konwencji jest niezależne od miejsca zamieszkania bądź siedziby stron umowy oraz ich przynależności państwowej. Jedynym warunkiem zastosowania postanowień CMR jest okoliczność, że przewóz odbywa się pomiędzy miejscami znajdującymi się w dwóch różnych krajach, z których przynajmniej jeden jest krajem umawiającym się. Z załączonych do pozwu dokumentów wynika, że warunki te zostały spełnione w niniejszej sprawie.

Strony zawarły w niniejszej sprawie pisemną umowę zlecenia, w której określiły obowiązki powoda i wysokość jego wynagrodzenia oraz termin płatności. Pozwana nie kwestionowała prawidłowości wykonania umowy przez powoda, a jedynie podniosła zarzut nieprawidłowego przeliczenia kwoty wynagrodzenia na walutę polską oraz nieprawidłowego wskazania terminu wymagalności roszczenia.

W umowie przewidziano sposób rozliczenia wynagrodzenia powoda. Wbrew zarzutom pozwanej powód zastosował prawidłowy kurs do dokonania przeliczenia wynagrodzenia. Dzień 11 listopada i poprzedzające go dwa dni były dniami, kiedy nie ogłaszano tabeli A kursów walut z uwagi na to, że były to dwa dni świąteczne i jeden wolny od pracy. Słuszny był natomiast zarzut pozwanej odnośnie terminu wymagalności faktury. Faktura wraz z dokumentami została przez powoda doręczona pozwanej w dniu 27 listopada 2013r. W treści umowy znajduje się natomiast zapis, że wynagrodzenie będzie płatne w złotych polskich wg kursu średniego NBP z dnia załadunku 60 dni od dnia otrzymania faktury, przy czym termin płatności wskazano również na 45 dni, co należy rozumieć jako uzgodniony przez strony szczególny zapis umowy, uchylający termin 60 dni wskazany na druku zlecenia. Skoro faktura została doręczona w dniu 27 listopada 2013r., to od tego dnia, a nie od dnia 13 listopada 2013r. należy liczyć termin płatności. Termin ten upłynął więc w dniu 11 stycznia 2014r.

Postępowanie dowodowe potwierdziło, że roszczenie powoda zasługiwało na uwzględnienie z wyjątkiem niewielkiej kwoty odsetek liczonych od 29 grudnia 2013r. do 11 stycznia 2014r. W pozostałym zakresie roszczenie powoda zostało uwzględnione, również w zakresie odsetek albowiem jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi (art. 481 § 1 k.c.).

O kosztach postępowania sąd orzekł na podstawie art. 100 k.p.c. obciążając nimi w całości pozwaną albowiem powód uległ tylko co do nieznacznej części swego żądania. Na koszty te złożyła się opłata sądowa w wysokości 30 zł i wynagrodzenie pełnomocnika powoda ustalone w oparciu o § 6 pkt.2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (tekst jedn. Dz.U. z 2013r. poz.461) wraz z opłatą skarbową w wysokości 17 zł od pełnomocnictwa.

Sąd oddalił wniosek pozwanej o rozłożenie na raty zasądzonego świadczenia albowiem zgodnie z art. 320 k.p.c. w szczególnie uzasadnionych wypadkach sąd może w wyroku rozłożyć na raty zasądzone świadczenie. Podstawą do rozłożenia na raty zasądzonego świadczenia jest szczególnie uzasadniony wypadek. Pozwana tymczasem w ogóle nie uzasadniła swojego wniosku.

/-/SSR Magdalena Berczyńska -Bruś