Pełny tekst orzeczenia

WYROK ZAOCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 6 luty 2017 roku

Sąd Rejonowy dla Łodzi – Widzewa w Łodzi, Wydział II Cywilny, w składzie:

Przewodnicząca: S.S.R. A. M.

Protokolant: staż. W. Ł.

po rozpoznaniu w dniu 6 lutego 2017 roku w Łodzi

na rozprawie

sprawy z powództwa D. K. i V. K.

przeciwko Wspólnocie Mieszkaniowej A. w Ł. ul. (...)

o naruszenie posiadania

oddala powództwo.

Sygn. akt II C 519/16

UZASADNIENIE

W pozwie z dnia 27 lipca 2016 roku skierowanym przeciwko Wspólnocie Mieszkaniowej A. w Ł. powodowie D. K. i V. K. żądali przywrócenia posiadania to jest przywrócenie opomiarowania instalacji cyrkulacji ciepłej wody użytkowej w lokalu numer (...), położonym w Ł. przy ulicy (...), poprzez montaż z powrotem licznika c.w.u. o numerze fabrycznym (...) na instalacji ciepłej wody użytkowej oraz zasądzenie zwrotu kosztów postępowania.

W uzasadnieniu podniesiono, iż w chwili przekazania powodom lokalu numer (...) miał on zamontowane 3 liczniki: ciepłej wody numer (...), zimnej wody numer (...), cyrkulacji poziomej c.w.u. numer (...). W marcu 2016 roku powód stwierdził brak licznika cyrkulacji c.w.u. poziomej w szachcie. Powód ustalił, że licznik został zdjęty przez Wspólnotę Mieszkaniową Arboretum w ramach wykonywania uchwały (...)z dnia 28 lutego 2014 roku, o której powodowie nie byli poinformowani (pozew k. 2-3).

Pozwana nie odebrała odpisu pozwu, nie zajęła stanowiska w sprawie, nie ustosunkowała się do treści pozwu i nie stawiła na terminie rozprawy w dniu 06 lutego 2017 roku (protokół rozprawy z dnia 06 lutego 2017 roku k. 134-136, nagranie 00:03:11-00:03:48).

Sąd Rejonowy dla Łodzi – Widzewa w Łodzi ustalił następujący stan faktyczny:

D. i V. małżonkowie K. są współwłaścicielami lokalu mieszkalnego numer (...) w Ł., przy ulicy (...), dla którego Sąd Rejonowy dla Łodzi –Śródmieścia w Łodzi XVI Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą numer (...). Właściciele lokalu przy ulicy (...) tworzą Wspólnotę MieszkaniowąA.w Ł. (zaświadczenia k. 11-12, odpis zwykły księgi wieczystej (...) k. 13-88v, odpis zwykły księgi wieczystej (...) k. 89-91).

W dacie przekazania powodom przez Wspólnotę lokalu numer (...) wyposażony był on w 3 liczniki: ciepłej wody numer (...), zimnej wody numer (...), cyrkulacji poziomej c.w.u. numer (...) (protokół odbioru lokalu mieszkalnego k. 7-9). Liczniki są zamontowane na klatkach schodowych w szachtach, które są zamykane na kluczyk. Każdy właściciel lokalu posiada kluczyk ( zeznania świadka K. K. (2) protokół rozprawy z dnia 06 lutego 2016 roku k. 134-136 nagranie 00:10:36 - 00:20:59).

W dniu 28 lutego 2014 roku Wspólnota Mieszkaniowa Arboretum nieruchomości położonej w Ł. przy ulicy (...) podjęła uchwałę (...) w sprawie poprawy funkcjonowania instalacji cyrkulacji ciepłej wody w budynku oraz rozliczania zużycia energii cieplnej na podgrzew wody zimnej na cele ciepłej wody użytkowej. Uchwała zezwalała na demontaż licznika instalacji urządzenia pomiarowego numer (...). Była podejmowana w trybie indywidualnego zbierania głosów do końca marca lub połowy kwietnia 2014 roku (kserokopia uchwały k. 5).

Ingerencja w układ cyrkulacji nastąpiła już w 2013 roku. Do kwietnia 2014 roku, przed definitywnym podjęciem uchwały nastąpił, demontaż licznika powoda o numerze (...) ( zeznania świadka K. K. (2) protokół rozprawy z dnia 06 lutego 2016 roku k. 134-136 nagranie 00:10:36 - 00:20:59).

Nieprawomocnym wyrokiem z dnia 20 lipca 2016 roku wydanym w sprawie o sygn. akt I (...) Sąd Okręgowy w Łodzi I Wydział Cywilny uchylił uchwałę (...)Wspólnoty Mieszkaniowej Arboretum nieruchomości położonej w Ł. przy ulicy (...) z dnia 28 lutego 2014 roku (wyrok z uzasadnieniem k. 119-125).

Powód dowiedział się o zdemontowaniu licznika na przełomie lutego i marca 2016 roku ( zeznania świadka K. K. (2) protokół rozprawy z dnia 06 lutego 2016 roku k. 134-136 nagranie 00:10:36 - 00:20:59). Pismem z dnia 18 marca 2016 roku powodowie wezwali pozwanego do zwrotu i instalacji urządzenia pomiarowego numer (...) w terminie 7 dni od dnia otrzymania wezwania (wezwanie k. 6-6v).

Sąd Rejonowy dla Łodzi – Widzewa w Łodzi zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 339 k.p.c. jeżeli pozwany nie stawił się na posiedzenie wyznaczone na rozprawę albo mimo stawienia się nie bierze udziału w rozprawie, sąd wyda wyrok zaoczny. W tym wypadku przyjmuje się za prawdziwe twierdzenie powoda o okolicznościach faktycznych przytoczonych w pozwie lub w pismach procesowych doręczonych pozwanemu przed rozprawą, chyba, że budzą one uzasadnione wątpliwości albo zostały przytoczone w celu obejścia prawa.

Taka sytuacja ma miejsce w niniejszej sprawie. Pozwana Wspólnota nie odebrała odpisu pozwu, nie ustosunkowała się do treści pozwu, nie zajęła stanowiska w sprawie, nie stawiła na terminie rozprawy w dniu 06 lutego 2017 roku, o terminie której została w sposób należyty zawiadomiona, dlatego też w niniejszej sprawie zapadł wyrok zaoczny.

Powództwo podlega oddaleniu.

Zgodnie z art. 344 § 1 k.c., przeciwko temu, kto samowolnie naruszył posiadanie, jak również przeciwko temu, na czyją korzyść naruszenie nastąpiło, przysługuje posiadaczowi roszczenie o przywrócenie stanu poprzedniego i o zaniechanie naruszeń.

Powód wywodzi swe roszczenie z treści art. 344 § 1 k.c., zgodnie z którym przeciwko temu, kto samowolnie naruszył posiadanie, jak również przeciwko temu, na czyją korzyść naruszenie nastąpiło, przysługuje posiadaczowi roszczenie o przywrócenie stanu poprzedniego i o zaniechanie naruszeń. Roszczenie to nie jest zależne od dobrej wiary posiadacza ani od zgodności posiadania ze stanem prawnym chyba, że prawomocne orzeczenie sądu lub innego powołanego do rozpoznawania spraw tego rodzaju organu państwowego stwierdziło, że stan posiadania powstały na skutek naruszenia jest zgodny z prawem.

Wskazany przepis przewiduje uprawnienie posiadacza do wystąpienia z powództwem do sądu w sytuacjach, gdy naruszony został zakaz przewidziany w treści art. 342 k.c., stanowiącego, iż nie wolno naruszać samowolnie posiadania, chociażby posiadacz był w złej wierze.

Stosownie do treści, art. 336 k.c., posiadaczem rzeczy jest zarówno ten, kto nią faktycznie włada jak właściciel (posiadacz samoistny), jak i ten, kto nią faktycznie włada jak użytkownik, zastawnik, najemca, dzierżawca lub mający inne prawo, z którym łączy się określone władztwo nad cudzą rzeczą (posiadacz zależny).

Postępowanie w sprawach o naruszenie posiadania ma charakter doraźny, jest to ochrona prowizoryczna gdyż zgodnie z art. 478 k.p.c. w sprawach o naruszenie posiadania sąd bada jedynie ostatni stan posiadania i fakt jego naruszenia, nie rozpoznając samego prawa ani dobrej wiary pozwanego. Istotą niniejszego postępowania jest, bowiem szybkie rozwiązanie sporu – bezzwłoczna ochrona posiadacza. Ochrona posesoryjna ma bowiem charakter tymczasowy, prowizoryczny – jej celem jest jedynie zlikwidowanie skutków samowolnego naruszenia.

Jak wynika z art. 344 § 2 k.c. roszczenie o ochronę posiadania ograniczone jest terminie zawitym, albowiem wygasa, jeżeli nie będzie dochodzone w ciągu roku od chwili naruszenia. Termin zawity charakteryzuje się znacznym rygoryzmem prawnym, przejawiającym się głównie w tym, że wskutek bezczynności uprawnionego w ciągu określonego ustawą terminu, następuje wygaśniecie przysługującego mu roszczenia. Bieg terminu winien być liczony od dnia samowolnego naruszenia posiadania ( por. E. Gniewek, Komentarz do art. 344 k.c. [w:] E. Gniewek, P. Machnikowski, Kodeks Cywilny. Komentarz, C.H. Beck, 2014). W przypadku naruszenia posiadania przez jego zakłócenie momentem, od jakiego winien być liczony bieg terminu jest moment, w którym po raz pierwszy doszło do naruszenia posiadania.

Z ustaleń poczynionych w sprawie bezspornie wynika, iż momencie przekazania powodom przez Wspólnotę lokalu numer (...) był on wyposażony miedzy innymi w licznik cyrkulacji poziomej c.w.u. numer (...), który był zamontowany na klatce schodowej w szachcie zamykanej na klucz, który znajdował się w dyspozycji właścicieli lokalu. Demontaż licznika numer (...) zgodnie z niekwestionowanymi zeznaniami świadka K. K. (2) nastąpił do kwietnia 2014 roku. Od tej daty należy, zatem liczyć roczny termin do wystąpienia z powództwem. Nie ulega wobec tego wątpliwości, że roszczenie powoda na skutek upływu czasu wygasło najpóźniej z ostatnim dniem kwietnia 2015 roku, tymczasem powód wystąpił z niniejszym pozwem w dniu 27 lipca 2016 roku. W ocenie Sądu orzekającego w przedmiotowej sprawie bez znaczenia jest data, w której powód dowiedział się, że licznik został zdemontowany. Na bieg terminu dochodzenia roszczenia posesoryjnego ani na jego zakończenie nie ma wpływu chwila powzięcia wiadomości przez posiadacza o samowolnym naruszeniu sprawowanego przez niego posiadania. Termin ten jest terminem prawa materialnego ( tak: S. W., Termin dochodzenia roszczenia posesoryjnego w polskim prawie cywilnym (art. 344 § 2 Kodeksu cywilnego – zagadnienia wybrane), SC 1969, t. XIII–XIV, s. 444–445 oraz 447), więc nie podlega przywróceniu (na tle dawnego stanu prawnego: K. P., Terminy zawite z art. 390 k.p.c., Polski Proces Cywilny 1936, Nr 9, s. 267).

Tym samym brak podstaw do uwzględnienia powództwa, które należało oddalić. Zasygnalizować przy tym należy, iż Sąd oddalając powództwo z uwagi na treść art. 344§2 kc, czyli na wytoczenie niniejszego powództwa po terminie, odstąpił od badania innych prawnomaterialnych przesłanek uzasadniających uwzględnienie powództwa, uznając, iż badanie powyższych przesłanej jest zbędne (a nalogicznie wypowiedział się Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 17 lutego 2006 roku, sygnatura akt III CZP 84/05, OSNC 2006/7-8/114),

Mając powyższe na uwadze Sąd orzekł jak w sentencji.