Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 listopada 2016 r.

Sąd Okręgowy w Kaliszu V Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący SSO Ewa Nowakowska

Protokolant Alina Kędzia

po rozpoznaniu w dniu 16 listopada 2016 r. w Kaliszu

odwołania Z. G.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O.

z dnia 16 czerwca 2016 r. Nr (...)

w sprawie Z. G.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O.

o emeryturę

Zmienia zaskarżoną decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O.z dnia 16 czerwca 2016 r. znak (...)w ten sposób, że przyznaje Z. G.emeryturę od (...).

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 16.06.2016r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych w O. odmówił Z. G. przyznania emerytury wcześniejszej dla pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach, gdyż nie udowodnił co najmniej 15 lat pracy w tych warunkach (a tylko 10 lat 1 miesiąc i 17 dni), skoro na pozostały okres nie przedstawił świadectwa pracy w tych warunkach wydanego przez uprawniony do tego organ i według określonego wzoru,.

Odwołanie od tej decyzji wniósł do sądu Z. G. domagając się przyznania wcześniejszej emerytury dla pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach po zaliczeniu w oparciu o zeznania wskazanych świadków okresu pracy w Spółdzielni Pracy, (...) z J., gdzie sprawował dozór inżynieryjno-techniczny.

Organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania.

Sąd ustalił co następuje:

Z. G. urodził się w dniu (...),

Ukończył naukę w zawodzie szlifierza, po czym w (...) Fabryce (...) pracował do 15.04.1980r.

W tym czasie odbywał też zasadniczą służbę wojskową w okresie od 24,04.1978r. do 10.04.1980r.

Z tytułu zatrudnienia w tym zakładzie ZUS zaliczył mu okres pracy w szczególnych warunkach wskazany w świadectwie z dnia 22.07.2014r. tj. od 1.09.1971r. do 23.04.1978r.

Następnie od 08,05.1980r. odwołujący się pracował w (...) początkowo jako rzemieślnik specjalista, potem jako maszynista.

Okres od 08.05.1980r. do 31.10.1986r. ma zliczony do pracy w szczególnych warunkach z tytułu pracy na kolei.

Poczynając od 3.11.1986r. odwołujący się podjął pracę w Spółdzielni (...)w J.. Ze świadectwa z dnia 29.02. 20O8r.wynika, że w pełnym wymiarze czasu pracy zatrudniony był najpierw do 28.02.2001r., a następnie od 1.07.2001r. do 29.02.2008r., natomiast w okresie od 1.03.2001r. do 30.06.2001r. pracował w wymiarze 7/8 etatu

W świadectwie podano, że zajmował kolejno stanowiska: mistrz zakładu nr 2, kierownik zakładu nr 2 w Ż., mistrz zakładu metalowego i kierownik zakładu metalowego. W punkcie 8 świadectwa zaznaczono przy tym jednak, że nie wykonywał pracy w szczególnych warunkach .(Świadectwo k 27-29 akt ZUS)

Z akt osobowych spółdzielni wynika, że odwołujący się zatrudniony był na stanowisku mistrza zakładu nr 2 w Ż. od początku zatrudnienia w tym zakładzie do 31.05.1993r., a następnie od 1.06.1993r. pracował jako kierownik tego zakładu.

( dowód- angaże w aktach osobowych)

Spółdzielnia (...), ,w J. posiadała zakład metalowy w Ż., który zajmował się produkcją detali metalowych jak okucia (najczęściej były to okucia do skrzyń na zamówienie dla wojska,)

W zakładzie tym istniała tłocznia, gdzie detale były wytłaczane oraz galwanizernia i malarnia gdzie poddawane były dalszej obróbce (powlekaniu powłokami np. cynkową czy malowaniu) Istniała też spawalnia, gdzie wykonywano metalowe stelaże według określonych danych z rysunku technicznego.

Odwołujący się pracował jako mistrz i dopiero pod koniec zatrudnienia przydzielono mu funkcję kierownika.

Jako mistrz odpowiadał za prawidłowość procesów technologicznych i jakość wyrobów. Nadzorował pracę pracowników galwanizerni, malarni i spawalni. Do niego należało też dbanie o właściwe proporcje składników kąpieli galwanicznych i farb w malarni. Spawaczom przekazywał zadanie do wykonania wraz z rysunkiem technicznym. Najwięcej czasu spędzał na galwanizerni, gdzie miał wydzielone miejsce na biurko. W galwanizerni pracowano z wykorzystaniem kwasu azotowego, solnego, siarkowego i z sodą kaustyczną. Panował tam silny zaduch środków chemicznych podobnie w malarni i w spawalni gdzie dodatkowo panował duży hałas.

Odwołujący się stale nadzorując procesy technologiczne był w ciągu całego ciągu dnia pracy narażony stale na działanie takich samych szkodliwych czynników jak pracownicy produkcyjni.

( dowód- zeznania świadków K. K. k. 14, S. G. k 13 i odwołującego się k 14-15)

Sąd zważył co następuje:

Zgodnie z art.184 ust.1 ustawy z 17.12.1998r. o emeryturach i rentach z FUS (Dz. U. z 2015r. poz, 1302) ubezpieczonym urodzonym po dniu 31.12.1948r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku przewidzianego w art.32-34,39 i 40, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy (01.01.1999r.) osiągnęli:

1.  okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymagany w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 60 lat dla kobiet i 65 lat dla mężczyzna oraz

2.  okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art.27

Stosownie do treści ust.2 emerytura ta przysługuje pod warunkiem nieprzystąpienia do OFE lub przekazania środków tam zgromadzonych za pośrednictwem ZUS na dochody budżetu państwa.

Stosownie do treści art. 32 cyt, ustawy ubezpieczeni będący pracownikami, o których mowa w ust. 2-3, zatrudnieni w szczególnych warunkach przez co najmniej przez 15 lat, nabywali prawo do emerytury w wieku obniżonym o 5lat od podstawowego, o ile udowodnili łączny staż ubezpieczeniowy określony w art. 27 cyt. ustawy wynoszący 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn.

Zgodnie z ust. 4 tego przepisu wiek emerytalny, rodzaje prac lub stanowisk oraz warunki, na podstawie których osobom wymienionym w ust.2 i 3 przysługiwało prawo do emerytury, ustala się na podstawie przepisów dotychczasowych tj. rozporządzenia Rady Ministrów z 7.02.1983r. w sprawie wieku emerytalnego oraz wzrostu emerytur i rent inwalidzkich dla pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. Nr 8 poz.43 ze zmianami).

Paragraf 2 powyższego rozporządzenia stanowi, że okresami prac uzasadniającymi prawo do świadczeń na zasadach określonych w tym rozporządzeniu są okresy, w których praca w szczególnych warunkach wykonywana była stale i w pełnym wymiarze czasu obowiązującym na danym stanowisku pracy. Okresy te stwierdza zakład pracy na podstawie posiadanej dokumentacji w świadectwie wykonywania pracy w szczególnych warunkach.

Wobec braku stosownego dokumentu przed sądem możliwe jest wykazywanie charakteru pracy wszelkimi dowodami przewidzianymi w przepisach kodeksu postępowania cywilnego.

Materiał dowodowy zebrany w niniejszej sprawie wskazuje, że odwołujący się stale i w pełnym wymiarze czasu pracy co najmniej pracując jako mistrz w zakładzie (...) tj. od 03.11.1986r. do 31.05.1993r. wykonywał swoją pracę bezpośrednio na wydziale produkcyjnym w narażeniu na działanie takich samych czynników szkodliwych jak pozostali pracownicy produkcyjni.

Odwołujący się także od 01.06.1993r. mimo, że zajmował stanowisko pracy oceniane jako kierownicze, nie wykonywał pracy biurowej, ale pracował jak poprzednio bezpośrednio na oddziałach produkcyjnych, w narażeniu na działanie takich samych czynników szkodliwych jak robotnicy na stanowiskach zakwalifikowanych przez ustawodawcę do szczególnych warunków.

Jego stanowisko pracy odpowiada stanowisku wymienionemu w wykazie A stanowiącym załącznik do cytowanego rozporządzenia z 1983r. w dziale XIV odnoszącym się do prac różnych, pod pozycją 24: „kontrola międzyoperacyjna, kontrola jakości produkcji i usług oraz dozór inżynieryjno-techniczny na oddziałach i wydziałach, w których jako podstawowe wykonywane są prace wymienione w wykazie”.

Okres pracy na stanowisku mistrza jest w przypadku odwołującego się wystarczający do uzupełnienia do 15 lat pracy w szczególnych warunkach.

Odnotować należy jednak nadto, że rację ma odwołujący się w kwestii zaliczenia mu do szczególnych warunków także okresu odbywania zasadniczej służby wojskowej, skoro bezpośrednio przed powołaniem go do wojska pracował jako szlifierz, co ma zaliczone do szczególnych warunków.

Orzecznictwo Sądu Najwyższego jest już w ugruntowane w tej materii i pozwala na zaliczania okresu zasadniczej służby wojskowej do pracy w szczególnych warunkach niezależnie od tego czy służba ta poprzedzała wykonywanie pracy w szczególnych warunkach czy następowała po niej.

(oczywiście przy zachowaniu związku czasowego 30 dni między odbyciem zasadniczej służby wojskowej, a pracą w szczególnych warunkach).

Według uchwały składu 7 sędziów Sądu Najwyższego z 16.10.2013r.(sygn. akt. IIUZP 6/l3) osoba zatrudniona w szczególnych warunkach przed skierowaniem do odbycia służby ma prawo do zaliczenia okresu służby wojskowej do szczególnych warunków jeżeli powróciła w ciągu 30 dni po jej odbyciu do tego samego zakładu pracy lub do tej samej gałęzi pracy.

Natomiast stosownie do wyroku Sądu Najwyższego z 5.08.2014r. w sprawie IUK 442/13 czas zasadniczej służby wojskowej zalicza się do okresu wymaganego do nabycia emerytury w niższym wieku emerytalnym także gdy żołnierz przed powołaniem do zasadniczej służby wojskowej nie był zatrudniony, ale po zwolnieniu z tej służby w ciągu 30 dni podjął zatrudnienie i pracował w szczególnych warunkach.

W sumie Z. G. wykazał ponad 15 lat pracy w szczególnych warunkach na dzień 01.01.1999r.

Wykazał tez wymagany ogólny staż ubezpieczeniowy na ten dzień wynoszący 27 lat 3 miesiące i 2 dni okresów składkowych i nieskładkowych.

W dniu (...) ukończył 60 lat życia, zatem z tym dniem spełnił wszystkie warunki do nabycia emerytury z art.184.(wniosek złożony został w dniu 02.05.2016r.)

W tym stanie rzeczy Sąd zmienił zaskarżoną decyzję, przyznał mu prawo do emerytury od (...) i zgodnie z art. 477 ¹⁴ § 2 kpc orzekł jak w wyroku.