Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 września 2013 roku

Sąd Okręgowy - Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Legnicy

w składzie:

Przewodniczący: SSO Regina Stępień

Protokolant: Magdalena Pańków

po rozpoznaniu w dniu 30 września 2013 r. w Legnicy

sprawy z wniosku R. B.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L.

o ponowne przeliczenie wysokości emerytury

na skutek odwołania R. B.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L.

z dnia 1 marca 2013 roku

znak (...)

I. oddala odwołanie,

II. zasądza od Skarbu Państwa (Kasa Sądu Okręgowego w Legnicy) na rzecz adwokata L. K. kwotę 73, 80 zł /w tym 23 % podatku VAT/ tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.

Sygn. akt VU 540/13

UZASADNIENIE

W dniu 19 lutego 2013r. R. B. złożył wniosek, w którym domagał się weryfikacji i ponownego przeliczenia jego emerytury poprzez przeliczenie podstawy wymiaru z 10 kolejnych lat kalendarzowych tj. 1983-1992 i wypłatę najkorzystniejszego świadczenia wraz z wyrównaniem za okres liczony z 20 lat w związku z decyzja z 17 stycznia 2013r.

Decyzją z dnia 1 marca 2013r., po rozpatrzeniu tego wniosku, Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. stwierdził, iż świadczenie będzie wypłacane według dotychczas ustalonego wskaźnika. W uzasadnieniu, powołując się art. 114 ustawy emerytalnej, że brak jest nowych okoliczności, istniejących przed wydaniem decyzji (z 17 stycznia 2013r.), które miałyby wpływ na wysokości świadczenia.

R. B. w odwołaniu od tej decyzji wskazał, iż nie zgadza się z tą decyzją, ponieważ kiedy pobierał rentę z tytułu niezdolności do pracy miał ustalony wskaźnik wysokości podstawy wymiaru na 101, 78 % . Zaś po przejściu na emeryturę organ rentowy wyliczył mu różne wartości tego wskaźnika oraz kwoty bazowej, co jego zdaniem spowodowało obniżenie wysokości jego świadczenia. Zarzucił, iż bezpodstawne jest, wobec braku dokumentacji płacowej ustalanie wysokości jego emerytury przyjmują za takie lata wartość najniższego wynagrodzenia. W konsekwencji bowiem powoduje to zaniżenie tych wskaźników. Mimo wezwania do wskazania z jakich lat i zakładów domaga się uwzględnienia jego zarobków – oświadczył jedynie , że domaga się rozstrzygnięcia kto ma rację.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie. W uzasadnieniu wskazał, iż zgodnie z treścią art. 111 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t. jed. Dz. U. z 2009r. nr 153, poz.1227 ze zm.) wysokość emerytury lub renty oblicza się ponownie, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, od podstawy wymiaru ustalonej w myśl art. 15, jeżeli do jej obliczenia wskazano podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne lub ubezpieczenia emerytalne i rentowe na podstawie przepisów prawa polskiego:

1) z liczby kolejnych lat kalendarzowych i w okresie wskazanym do ustalenia poprzedniej podstawy wymiaru świadczenia,

2) z kolejnych 10 lat kalendarzowych wybranych z 20 lat kalendarzowych, poprzedzających bezpośrednio rok kalendarzowy, w którym zgłoszono wniosek o przyznanie emerytury lub renty albo o ponowne ustalenie emerytury lub renty, z uwzględnieniem art. 176,

3) z 20 lat kalendarzowych wybranych z całego okresu podlegania ubezpieczeniu, przypadających przed rokiem zgłoszenia wniosku o ponowne ustalenie emerytury lub renty - a wskaźnik wysokości podstawy wymiaru jest wyższy od poprzednio obliczonego.

Zaś po przeliczeniu dokumentów znajdujących się w aktach sprawy najkorzystniejszy wskaźnik wwpw to wskaźnik wyliczony w wariancie z 20 lat kalendarzowych wybranych z całego okresu ubezpieczenia, przypadających przed rokiem zgłoszenia wniosku o ponowne ustalenie wysokości emerytury – wynosi 69, 27 %. Zaś brak nowych dokumentów czy nowych okoliczności istniejących przed wydaniem decyzji o przyznaniu świadczenia, które miały

Decyzja z 20 lipca 2012r. wykonując wyrok Sądu Okręgowego – Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Legnicy z 4 czerwca 2012r. przyznał wnioskodawcy emeryturę i ustalił jej wysokość w oparciu o regulacje zawarte w art. 53, 26 i 183 ustawy emerytalnej. Organ rentowy obliczając wysokość emerytury na podstawie art. 53 przyjął najkorzystniejszy wariant. Do ustalenia podstawy wymiaru emerytury przyjął przeciętną podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne z 20 lat kalendarzowych wybranych z całego okresu ubezpieczenia od 1970r. do 1992r. – wwpw wyniósł wówczas 59, 90 %.

W dniu 2 sierpnia 2012r. wnioskodawca złożył kolejny wniosek o przeliczenie świadczenia, dołączając nowe dowody dotyczące jego zarobków. W oparciu o nie organ rentowy decyzją z 14 sierpnia 2012r. ustalił ponownie podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne z 20 lat kalendarzowych wybranych z całego okresu ubezpieczenia od 1970r. do 1992r. i ustali wwpw w wysokości 61, 52 %, kwotę bazowa w wysokości 2 822, 66 zł. Emerytura ustalona w oparciu o art. 53 ustayw emerytalnej wyniosla brutto 1 736, 50 zł. W związku z tym, że emerytura mieszana wnioskodawcy ustalana w oparciu o art. 183 ustawy emerytalnej tj. 35 % emerytury ustalonej wg zasad dotychczasowych tj. w oparciu o art. 53 ustawy emerytalnej oraz 65 % wg zasad zreformowanych tj. z art. 26 – jest świadczeniem mniej korzystnym – uznał, iż nadal będzie wypłacana emerytury (ENS) ustalona wg zasad zreformowanych (tj. obliczona na podstawie art. 26 ustawy o emeryturach i rentach. Wysokość emerytury po waloryzacji wyniosła brutto 1 751, 44 zł.

Decyzją z 17 stycznia 2013r., po rozpoznaniu wniosku z 23 listopada 2012r. do którego wnioskodawca dołączył kartoteki zarobkowe z lat 1979-1982 z (...)Spółdzielni (...) w C.. Ustalając wwpw organ rentowy ustaliła go w oparciu o podstawę wymiaru składek z 20 lat kalendarzowych z okresu 1970-1992 – wwpw wyniósł 69, 27 % , kwota bazowa 2 822, 66 zł. Emerytura wyliczona na podstawie art. 53 ustawy emerytalnej wyniosła 1 350, 60 zł. Zaś emerytura ustalona na podstawie art. 26 ustawy – z uwzględnieniem waloryzacji 1751, 44 zł.

Wobec tego wskazano, iż nadal będzie wypłacana emerytura ustalona w oparciu o art. 26 ustawy jako korzystniejsza.

W dniu 19 lutego 2013r. R. B. złożył wniosek o ponowne ustalenie wysokości jego świadczenia z uwzględnieniem jego zarobków z lat 1989-1991. Zaś w dniu 22 lutego 2013r. kolejny wniosek o przeliczenie podstawy wymiaru jego świadczenia z lat 1983-1992 i wypłatę najkorzystniejszego świadczenia.

Rozpoznając te wniosku organ rentowy wydała skarżoną decyzję z 1 marca 2013r.

Dowody: akta emerytalne: wnioski k.1, 32, 43-48, 57decyzje z załącznikami k. 29-30, 34-36, 53-55, 58

Sąd zważył:

Odwołanie jest nieuzasadnione.

Zgodnie z treścią art. 111 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t. jed. Dz. U. z 2009r. nr 153, poz.1227 ze zm.) wysokość emerytury lub renty oblicza się ponownie, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, od podstawy wymiaru ustalonej w myśl art. 15, jeżeli do jej obliczenia wskazano podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne lub ubezpieczenia emerytalne i rentowe na podstawie przepisów prawa polskiego:

1) z liczby kolejnych lat kalendarzowych i w okresie wskazanym do ustalenia poprzedniej podstawy wymiaru świadczenia,

2) z kolejnych 10 lat kalendarzowych wybranych z 20 lat kalendarzowych, poprzedzających bezpośrednio rok kalendarzowy, w którym zgłoszono wniosek o przyznanie emerytury lub renty albo o ponowne ustalenie emerytury lub renty, z uwzględnieniem art. 176,

3) z 20 lat kalendarzowych wybranych z całego okresu podlegania ubezpieczeniu, przypadających przed rokiem zgłoszenia wniosku o ponowne ustalenie emerytury lub renty - a wskaźnik wysokości podstawy wymiaru jest wyższy od poprzednio obliczonego.

Powołany przepis art. 111 przewiduje trzy warianty ustalenia podstawy wymiaru emerytury, które są równoważne, co wynika z wykładni logicznej omawianego przepisu. W tym zakresie o wyborze jednego ze sposobów wyliczenia winien decydować wniosek ubezpieczonego. We wniosku (z 19 i 22 lutego 2013r.) wnioskodawca domagał się ustalenia wysokości jego świadczenia z 10 kolejnych lat kalendarzowych tj. 1983-1992.

Nie jest to możliwe. Jak wynika ze wskazanego wyżej przepisu art. 111 ustawy emerytalnej do podstawy wymiaru świadczenia można przyjąć podstawę wymiaru składek w okresie wskazanym do ustalenia poprzedniej podstawy wymiaru świadczenia, z kolejnych 10 lat kalendarzowych wybranych z 20 lat kalendarzowych poprzedzających bezpośrednio rok, w którym zgłoszono wniosek o przyznanie emerytury albo o ponowne ustalenie emerytury lub z 20 lat kalendarzowych wybranych z całego okresu podlegania ubezpieczeniu, przypadających przed rokiem zgłoszenia wniosku o ponowne ustalenie emerytury.

Wniosek o emeryturę ubezpieczony złożył w 2012r. Zaś wnioski o ponowne ustalenie wysokości emerytury w 2013r. Możliwe jest wiec ustalania podstawy wymiaru jego świadczenia z 20 lat przed 2012r. czyli 1992-2011 (20-lecie przed przyznaniem emerytury) lub przed 2013 czyli 1993-2012 (20-lecie przed złożeniem wniosku o przeliczenie). Nie jest więc możliwe przyjęcie do podstawy wymiaru lat kolejnych 10 – lat kalendarzowych obejmujących lata 1983-1992.

Jednocześnie nie ma podstaw do ponownego ustalenia wysokości emerytury wnioskodawcy w oparciu o art. 114 ustawy emerytalnej, gdyż nie przedstawia on żadnych nowych dowodów i okoliczności istniejących przed wydaniem decyzji poprzednio ustalającej wysokość jego emerytury.

Mając powyższe na uwadze sąd na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 kpc oddalił odwołanie wnioskodawcy.

W punkcie II sąd na podstawie § 2 ust. 1-3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokatów oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez adwokata ustanowionego z urzędu (Dz. U. Nr 163. poz. 1348 ze zm.) zasądził Skarbu Państwa na rzecz adwokata L. K. kwotę 73, 80 zł tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.