Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 kwietnia 2016r.

Sąd Rejonowy w Radomsku III Wydział Rodzinny i Nieletnich w składzie następującym :

Przewodniczący: SSR Danuta Skóra

Protokolant : st.sekr.sądowy Halina Grządziel

po rozpoznaniu w dniu 05 kwietnia 2016r w Radomsku

sprawy z powództwa N. K. (1) reprezentowanej przez przedstawicielkę ustawową – K. S.

przeciwko A. K. i J. K.

o alimenty

1. zasądza na rzecz małoletniej N. K. (1), urodzonej (...) w R. reprezentowanej przez przedstawicielkę ustawową K. S. alimenty od dziadków A. K. w kwocie po 100,00 (sto ) złotych miesięcznie i od J. K. w kwocie po 200,00 (dwieście) złotych miesięcznie, płatne do dnia 10-go każdego miesiąca do rąk przedstawicielki ustawowej małoletniej powódki - K. S. z ustawowymi odsetkami w przypadku uchybienia terminowi płatności którejkolwiek z rat, poczynając od dnia 14 października 2015 roku,

2. oddala powództwo w pozostałym zakresie,

3. wyrokowi w pkt 1 nadaje rygor natychmiastowej wykonalności,

4. nie obciąża pozwanych kosztami postępowania w sprawie na rzecz Skarbu Państwa.

Sygnatura akt III RC 343/15

UZASADNIENIE

W dniu 14 października 2015 roku wpłynął do Wydziału Rodzinnego i Nieletnich Sądu Rejonowego w Radomsku pozew, w którym przedstawicielka ustawowa małoletniej powódki N. K. (2) S. wnosiła o zasądzenie od pozwanej babki ojczystej A. K. na rzecz małoletniej powódki alimentów w kwocie po 200 złotych miesięcznie od dnia wniesienia pozwu – płatnych do rąk matki małoletniej powódki, do dnia 10-go każdego miesiąca wraz z ustawowymi odsetkami w razie opóźnienia w płatności którejkolwiek z rat oraz o zasądzenie od pozwanego dziadka ojczystego J. K. na rzecz małoletniej powódki alimentów w kwocie po 400 złotych miesięcznie od dnia wniesienia pozwu – płatnych do rąk matki małoletniej powódki, do dnia 10-go każdego miesiąca wraz z ustawowymi odsetkami w razie opóźnienia w płatności którejkolwiek z rat. na uzasadnienie swojego stanowiska K. S. podała między innymi, iż pozwani są rodzicami nieżyjącego ojca małoletniej powódki. Ojciec dziewczynki zmarł 07.04.2015 roku , nie pozostawił małoletniej środków na utrzymanie ani małoletnia nie ma po nim prawa do świadczeń rentowych. Pozwani nie uznali powództwa i wnosili o jego oddalenie w całości.

Sąd postanowieniem z dnia 26.10.2015 roku zabezpieczył powództwo zobowiązując pozwanych do płacenia na rzecz powódki kwoty po 50,00 zł miesięcznie każde z pozwanych.

Sąd w toku postępowania dowodowego ustalił następujący stan faktyczny:

Małoletnia N. K. (1), ur. (...) jest córką K. K. i K. S..

(dowód: akt urodzenia k,-4 „a”)

Jej ojciec K. K. zmarł (...)roku.

(dowód: akt zgonu k,- 4)

Rodzice małoletniej nie byli małżeństwem. Małoletnia mieszkała z matką, nigdy na nią od ojca nie były zasądzone alimenty. Małoletnia jest zdrowym dzieckiem, rozwija się prawidłowo. Miesięczne koszty utrzymania córki matka określiła na kwotę około 800,00 zł. Małoletnia nie ma własnych dochodów i majątku, ani tez prawa do renty po zmarłym ojcu. Matka małoletniej K. S. ma lat 21, nie pracuje, mieszka ze swoimi rodzicami, którzy pomagają jej w utrzymaniu. Otrzymuje zasiłek z tyt. samotnego macierzyństwa i rodzinne na córkę w łącznej wysokości około 270 zł miesięcznie oraz zasiłek okresowy i celowy w wysokości 300,00 zł miesięcznie. Te zasiłki to jedyne dochody matki powódki. Matka powódki nie ma majątku, uczy się zaocznie w liceum, nie może znaleźć pracy, bo nie ma wykształcenia.

(dowód: przesłuchanie K. S. k,- 52-53).

Pozwana A. K. ma lat 61, z zawodu jest sprzedawcą. Z pozwanym J. K. jest w formalnej separacji od 11 lat, nie mieszkają razem. Pozwana mieszka ze swoją matką , zatrudniona jest jako sprzedawca w sklepie w miejscowości K. na 1/3 etatu za wynagrodzeniem miesięcznym 460,00 zł. Pozwana pracuje w różnych godzinach. Jest właścicielką działki z domem mieszkalnym, nie ma innych dochodów oprócz dochodów z pracy, leczy się na depresję, w utrzymaniu pomaga jej matka, która jest emerytką. Pozwana na małoletnia powódkę nie daje żadnych pieniędzy, ma inne wnuki, mówi, że daje po 20-50 złotych. Koszty utrzymania domu pozwana określiła na 330,00 zł miesięcznie.

(dowód: przesłuchanie pozwanej A. K. k,- 53, zaświadczenie o zatrudnieniu k,- 50.).

Pozwany J. K. ma lat 64, jest emerytem, utrzymuje emeryturę w wysokości 1692 zł miesięcznie. Mieszka w wynajmowanym mieszkaniu, za które płaci 150,00 zł miesięcznie. Choruje okulistycznie na zaćmę, ma skierowanie do szpitala. Stara się o mieszkanie w TBS, gdzie będzie płacił czynsz w kwocie 250,00 zł miesięcznie. Pozwany nie ma innych dochodów, ani gospodarstwa rolnego, nie ma nikogo na utrzymaniu. Ma orzeczony umiarkowany stopień niepełnosprawności..

(dowód: skierowanie do szpitala k,- 23, orzeczenie o stopniu niepełnosprawności k,- 25, dowód opłaty czynszu k,- 26, odcinek emerytury k,- 51).

Ustalenia Sądu Rejonowego w niniejszej sprawie znajdują uzasadnienie we wszystkich przeprowadzonych dowodach, które zostały powołane przy ustalaniu podstawy faktycznej rozstrzygnięcia. Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy jest wystarczający dla potrzeb rozstrzygnięcia.

Sąd zważył, co następuje:

Podstawę rozstrzygnięcia w powyższej sprawie stanowi art. 132 krio i art. 135 § 1 krio.

Zgodnie z treścią art. 132 krio obowiązek alimentacyjny zobowiązanego w dalszej kolejności powstaje dopiero wtedy, gdy nie ma osoby zobowiązanej w bliższej kolejności albo gdy osoba ta nie jest w stanie uczynić zadość swemu obowiązkowi lub gdy uzyskanie od niej na czas potrzebnych uprawnionemu środków utrzymania jest niemożliwe lub połączone z nadmiernymi trudnościami. Art. 135 § 1 krio stanowi zaś, iż zakres świadczeń alimentacyjnych zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego.

Jak wskazał Sąd Najwyższy: "Obowiązek alimentacyjny dalszego krewnego istnieje nie tylko wtedy, gdy bliższy krewny nie ma możliwości wypełniania tego obowiązku, lecz może powstać także wtedy, gdy bliższy krewny mimo takich możliwości nie wywiązuje się ze swych obowiązków" (orzeczenie SN z dnia 14 maja 1962 r., 2 CR 167/62, OSNCP 1963, nr 4, poz. 91).

Zobowiązani w dalszej kolejności „mają obowiązek świadczyć w granicach potrzeb nie zaspokojonych przez zobowiązanych w pierwszej kolejności" (wyrok SN z dnia 20 stycznia 2000 r., I CKN 1187/99, LEX nr 51632). Podobne stanowisko zajął SN w wyroku z dnia 6 marca 1980 r., IV CR 129/80 (LEX nr 2509), stwierdzając, że: „Okoliczność, iż małoletni powód pobiera świadczenia z funduszu alimentacyjnego wobec niemożliwości wyegzekwowania alimentów zasądzonych od ojca, nie stoi w zasadzie na przeszkodzie do dochodzenia uzupełniających alimentów od dziadków na podstawie art. 132 k.r.o., jeżeli usprawiedliwione potrzeby małoletniego nie są w całości zaspokojone". Obowiązek alimentacyjny dalszych krewnych określa SN w wyroku z dnia 22 kwietnia 1974 r., III CRN 66/74 (LEX nr 7468) jako „subsydiarny". Oznacza to, że Sąd będzie mógł zasądzić alimenty od dziadków na rzecz dziecka, jeżeli oboje rodzice nie są w stanie spełniać takiego obowiązku. Obowiązek dalszych krewnych określa również SN jako obowiązek „posiłkowy" (zob. wyrok SN z dnia 16 marca 1967 r., II CR 88/67, LEX nr 566).

Zgodnie z zebranym w sprawie materiale dowodowym Sąd uznał, że powództwo jest zasadne.

Ojciec małoletniej powódki nie żyje, powódka nie ma po ojcu prawa do renty rodzinnej.

W tej sytuacji Sąd uznał, że obowiązek alimentacyjny pozwanych można określić jako posiłkowy wobec niespełnionego obowiązku alimentacyjnego ojca małoletniej powódki. Babcia i dziadek mogą być zobowiązani jedynie do takich świadczeń na jakie pozwalają ich możliwości majątkowe, przy uwzględnieniu również usprawiedliwionych potrzeb małoletniej wnuczki N.. Sąd uznał, że w powyższej sprawie zasadnym będzie zasądzenie od pozwanej A. K. alimentów w kwocie po 100 złotych i od pozwanego J. K. alimentów po 200 złotych miesięcznie na rzecz małoletniej powódki. Kwoty zasądzonych alimentów pozwani mają obowiązek wpłacać do dnia 10 – go każdego miesiąca – do rąk matki małoletniej. Przedstawicielka ustawowa małoletniej powódki powinna udostępnić pozwanym numer konta, na który mają wpłacać zasądzone alimenty. K. S. może również osobiście odbierać pieniądze – kwitując swoim podpisem ich odbiór. Należności mogą być również uiszczane przy pomocy przekazu pieniężnego.

Sąd uwziął pod uwagę, że pozwani posiadają stałe źródła dochodu, przy czym pozwana ma możliwość dorobienia bo pracuje tylko na 1/3 etatu. Alimenty nie mogą być zasądzone solidarnie od pozwanych – gdyż jest to świadczenie indywidualne każdego ze zobowiązanych. Sąd ma na uwadze, iż łącznie od pozwanych – tytułem alimentów na rzecz małoletniej wnuczki – wypłynie kwota 300 złotych miesięcznie. Zasądzone kwoty od każdego z pozwanych nie powinny stanowić dla pozwanych zbyt dużego obciążenia finansowego – zważywszy, iż miesięczne dochody każdego z nich są wielokrotnością zasądzonych kwot..

Przedstawicielka ustawowa małoletniej powódki wykazała, iż nie jest w stanie ponieść w całości kosztów utrzymania dziecka chociaż częściowo je pokrywa z otrzymanych zasiłków. Wobec powyższego w zaspokajaniu bieżących potrzeb małoletniej N. K. (1) powinni uczestniczyć dziadkowie.

O rygorze natychmiastowej wykonalności Sąd orzekł na podstawie art. 333 § 1 pkt 1 k.p.c.

Na podstawie art. 102 k.p.c. Sąd postanowił nie obciążać pozwanych kosztami postępowania w sprawie z uwagi na ich obciążenie alimentacyjne.